ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2236

ในเวลานี้ ร่างกายผู้อาวุโสหยางแผ่ความหนาวเย็นออกมารุนแรงเหลือเกิน คล้ายดั่งเพิ่มออกมาจากถ้ำน้ำแข็งอย่างนั้น แม้แต่พวกฟ่านเมี่ยวเจินที่เป็นยอดฝีมือเมื่อเข้าไปใกล้ยังถูกความหนาวเย็นที่น่ากลัวเช่นนี้หนาวเข้าไปถึงกระดูกดำทีเดียว

ไอความหนาวเย็นดังกล่าวรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะนี้ร่างกายของผู้อาวุโสหยางสั่นเทิ้มไปทั้งตัว เสียงของฟันที่กัดกันดังกุกัก ร่างสั่นเทา หลังจากผ่านไปชั่วครู่ได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ดขึ้นมา มองเห็นร่างผู้อาวุโสหยางถึงกับมีน้ำค้างแข็งเกาะ ไอหมอกของน้ำค้างแข็งค่อยๆ กลายเป็นน้ำแข็ง ด้วยภาพที่น่ากลัวเช่นนี้ย่อมสามารถประเมินถึงความหนาวเย็นที่อยู่ภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยางช่างน่ากลัวเพียงใด

“นี่ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” มู่หย่าหลันลงมือเข้าช่วยเหลืออย่างทันท่วงที แต่ว่ายังคงสกัดความหนาวเย็นภายในกายของผู้อาวุโสหยางเอาไว้ไม่ได้ ไอความเย็นภายในร่างกายเวลานี้คล้ายดั่งน้ำหลากจากเขื่อนแตกอย่างนั้น เข้าปกคลุมไปทั่วร่างของเขา เหมือนต้องการทำให้ผู้อาวุโสหยางกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งอย่างนั้น

ไอความเย็นที่รุนแรงและดุดันเช่นนี้ แม้แต่มู่หย่าหลันที่มีวิชาแพทย์ที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสองก็ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ต่อให้วิชาแพทย์ของนางยอดเยี่ยมมากไปกว่านี้ก็ไม่สามารถสกัดกั้นไอความเย็นที่อยู่ภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยางได้ในเวลานี้ จนด้วยเกล้า

เวลานี้ มู่หย่าหลันถึงกับตระหนกจนหน้าถอดสี หากยังไม่สามารถสกัดไอความเย็นภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยางได้อีก เกรงว่าอีกไม่นานเขาจะต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอน

สำหรับราชาพิษหวงฉวนเวยนั้นยิ่งตะลึงงันอยู่ตรงนั้น เขาก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นอย่างไรกันแน่ ตามหลักการแล้วเมื่อถอนพิษได้แล้วก็ไม่น่ามีปัญหาจึงถูก แต่เวลานี้สถานการณ์ของผู้อาวุโสหยางหนักหนายิ่งกว่าก่อนหน้านั้นเสียอีก

“เขาถูกพิษไอเย็นเข้าแทรก” จังหวะที่มู่หย่าหลันกำลังตกใจจนหน้าซีดอยู่นั้น หลี่ชิเย่ได้พูดเฉยเมยขึ้น

ในชั่วพริบตาเดียวนั่นเองมู่หย่าหลันได้สติกลับมา ไม่เสียทีที่นางเองก็เป็นผู้ที่ผ่านอุปสรรคมาแล้ว ในเวลานี้นางนึกถึงคำกล่าวเตือนของหลี่ชิเย่เมื่อครู่ นางได้สติกลับมาทันที แววตาที่จ้องมองหลี่ชิเย่เปี่ยมด้วยอารมณ์ความรู้สึก กล่าวขอความช่วยเหลือจากหลี่ชิเย่ “ศิษย์พี่ ท่านช่วยผู้อาวุโสหยางเถอะนะ”

มู่หย่าหลันที่ปรกติเย็นชาเหินห่าง ขณะนี้นาทีนี้ถึงกับร้อนรนขึ้นมา นางไม่ต้องการเห็นชีวิตๆ หนึ่งต้องจบลงด้วยน้ำมือของตนเช่นนี้

หลี่ชิเย่มองมู่หย่าหลันแวบหนึ่ง กล่าวเฉยเมยขึ้นว่า “หลีกไป ข้าเอง”

มู่หย่าหลันหลบไปด้านข้างเว้นที่ให้กับหลี่ชิเย่ทันที หลี่ชิเย่ก้าวไปข้างหน้าตรวจชีพจรให้กับผู้อาวุโสหยาง เวลานี้ข้อมือของผู้อาวุโสหยางเยือกเย็นจนเข้ากระดูกดำ ไอเย็นที่น่ากลัวกระทั่งสามารถทำให้กระดูกของคนแตกละเอียดไปเพราะความเย็นได้

“พิษไอเย็นที่แกร่งทีเดียว” หลี่ชิเย่กล่าวเฉยเมยขึ้นมา พลันที่ขาดคำได้นำเอาเตาหมื่นเทพออกมาแล้ว ได้ยินเสียงตูมดังขึ้น ทันใดนั้นเอง ไฟในเตาได้พวยพุ่งขึ้นมา

หลี่ชิเย่กวักมือออกไปตามอารมณ์ ไฟในเตาที่พวยพุ่งขึ้นมานั้นพลันกลับกลายเป็นเส้นไฟแต่ละสายที่มีขนาดเล็กและยาว ทุกๆ เส้นมีเปลวไฟที่ไหลรินอยู่ เปลวไฟขนาดเล็กมากปราศจากสิ่งใดเทียมขณะไหลรินดูเหมือนดั่งสายน้ำไหลอย่างนั้น

ปุ ปุ ปุ…ในเสี้ยววินาทีนี่เอง หลี่ชิเย่ลงมือรวดเร็วดั่งสายฟ้าแลบ เส้นไฟขนาดเล็กมากแต่ละเส้นพลันเจาะเข้าไปภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยาง

อีกทั้งเส้นไฟขนาดเล็กมากแต่ละเส้นได้ทะลุทะลวงเข้าไปเส้นชีพจร และเส้นเลือดทุกๆ เส้นภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยางในเสี้ยววินาที หลังจากที่เส้นไฟขนาดเล็กมากแต่ละเส้นได้ทะลุทะลวงเส้นชีพจรและเส้นเลือดทุกๆ เส้นแล้ว เหมือนหนึ่งต้องการทดแทนพวกมันอย่างนั้น

หลี่ชิเย่ไม่ได้หยุดอยู่เพียงเท่านี้ เส้นไฟจำนวนนับไม่ถ้วนพลันถูกยิงออกจากมือของเขาในพริบตา คล้ายดั่งเป็นเข็มห่าฝนอย่างนั้น เส้นไฟขนาดเล็กมากแต่ละเส้นพลันทะลุไปทั่วทั้งตัวของผู้อาวุโสหยาง ทุกๆ เส้นชีพจรขนาดเล็ก ทุกๆ ลวดลายเต๋าขนาดเล็กล้วนแล้วแต่ถูกเส้นไฟแต่ละเส้นทะลุผ่าน

ภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยางไม่รู้ว่าถูกเส้นไฟทะลุผ่านไปจำนวนเท่าไรภายในระยะเวลาอันสั้น ในขณะนี้ผู้อาวุโสหยางก็คล้ายดั่งเป็นด้ายป่านไจหนึ่งอย่างนั้น ร่างทั้งร่างเสมือนพันขึ้นมาจากเส้นไฟแต่ละเส้นอย่างนั้น

จากการที่ร่างทั้งร่างของผู้อาวุโสหยางถูกทะลุผ่านด้วยเส้นไฟจำนวนนับไม่ถ้วนแล้ว เวลานี้ร่างกายของผู้อาวุโสหยางแดงไปทั้งตัว เหมือนเป็นกุ้งตัวใหญ่ที่ปรุงจนสุกแล้ว ขณะเดียวกันภายในร่างกายยังคงมีประกายไฟที่ไหลริน เหมือนว่าเส้นไฟทุกๆ เส้นที่ทะลุเข้าไปภายในร่างกายของเขาล้วนแล้วแต่มีชีวิตขึ้นมาแล้ว และไหลรินอยู่ภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยาง

เส้นไฟนับพันนับหมื่นสายถูกยิงออกมาจากมือของหลี่ชิเย่ในทันที รุนแรงยิ่งกว่าพายุฝนฟ้าคะนองเสียอีก ทำเอาผู้คนมองดูจนตาลาย บวกกับวิธีการของหลี่ชิเย่ที่เป็นเอกลักษณ์มีความพิเศษยิ่ง แม้แต่มู่หย่าหลันที่เชี่ยวชาญด้านการฝังเข็มก็มองวิธีการที่ลึกล้ำและยอดเยี่ยมของหลี่ชิเย่ได้ไม่ชัดเจน

เส้นไฟทุกๆ เส้นที่ทะลุเส้นชีพจรของผู้อาวุโสหยางนั้นไม่มีผิดพลาดแม้แต่น้อย ยอดเยี่ยมจนถึงขั้นสูงสุด ความแม่นยำที่ผู้คนต้องส่งเสียงจี๊ดจ๊ะออกมา โดยเฉพาะภายใต้ความเร็วที่รวดเร็วเช่นนี้ สามารถทะลุผ่านเสนชีพจรของผู้อาวุโสหยางในพริบตาเดียว ทั้งยังไม่พลาดแม้แต่น้อย มู่หย่าหลันที่อยู่ในฐานะหมอเทวดาหญิงก็เข้าใจว่าตัวเองทำเช่นนั้นไม่ได้

เส้นชีพจรภายในร่างกายของคนๆ หนึ่งช่างมากมายและสับสนวุ่นวายเหลือเกิน ภายในเสี้ยววินาทีสามารถทำให้เส้นไฟจำนวนนับพันนับหมื่นเส้นทะลุทะลวงเส้นชีพจรทุกๆ เส้นได้ในพริบตา ช่างเป็นฝีมือที่ลึกล้ำยอดเยี่ยมเช่นใด และมีความสามารถที่แข็งแกร่งเพียงใด ด้วยฝีมือที่ยอดเยี่ยมหนึ่งไม่มีสองเช่นนี้ ทำให้มู่หย่าหลันที่มีวิชาแพทย์ที่หนึ่งไม่มีสองมองด้วยความหวั่นไหว และใจหายใจคว่ำ

ฟ่านเมี่ยวเจินเองก็จ้องมองทุกๆ ความเคลื่อนไหวของหลี่ชิเย่ไม่กะพริบตา มองดูฝีมืออันล้ำเลิศมีเพียงหนึ่งไม่มีสองในหล้าของหลี่ชิเย่ ดวงตาคู่นั้นที่กลมโตถึงกับกลมมากขึ้น ดวงตาทั้งสองจ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่พร้อมกับส่งประกายออกมา

ตูม ตูม ตูม…เปลวไฟร้อนแรงพวยพุ่งเข้าไปเผาผลาญหนอนพิษตัวนี้ โดยหนอนพิษตัวนี้พยายามดิ้นรนเต็มที่เพื่อหนีรอดไปให้ได้และไม่สำเร็จ สุดท้าย หนอนพิษร้องเสียงแหลมที่น่าเวทนาดังจี๊ดที่แสบแก้วหูออกมาเสียงหนึ่ง

ในที่สุด หนอนพิษตัวนี้ก็ทนต่อพลังไฟจากเตาที่เผาผลาญอย่างรุนแรง กลายเป็นเถ้าธุลีไปท่ามกลางเสียงร้องที่แหลมดังนั่น จากนั้นไฟของเตาได้กลับเข้าไปยังเทพหมื่นเตาตามเดิม ขณะที่เถ้าธุลีได้ล่องลอยปลิวไปตามลม

ฟ่านเมี่ยวเจินถูกภาพที่เห็นตรงหน้าดึงดูดเอาไว้ มันเป็นภาพที่สร้างความหวั่นไหวมากเหลือเกิน ตั้งแต่ขับพิษจนถึงทำลายหนอนพิษ แม้ว่าขั้นตอนจะสั้นมาก แต่หลี่ชิเย่สามารถทำได้ดั่งใจปรารถนา ทุกๆ ขั้นตอนลื่นไหลดุจสายน้ำและก้อนเมฆ ยอดเยี่ยมเป็นที่สุด ทำให้ผู้คนต้องชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง

ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่ทำให้พวกนางต้องหวั่นไหวก็คือ พวกนางเองก็นึกไม่ถึงว่าภายในร่างกายของผู้อาวุโสหยางถึงกับมีหนอนพิษที่น่ากลัวเช่นนี้ซ่อนอยู่ภายใน หากครั้งนี้ไม่เป็นเพราะหลี่ชิเย่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยล่ะก็ เกรงว่าผู้อาวุโสหยางก็คงกลับบ้านเก่าไปแล้ว

สุดท้าย หลี่ชิเย่ได้เก็บเทพหมื่นเตากลับคือ มองดูผู้อาวุโสหยางที่สลบไสลแวบหนึ่ง และกล่าวเฉยเมยว่า “เอาล่ะ เขาไม่เป็นไรแล้วล่ะ”

“ศิษย์พี่ นี่ นี่คือพิษอะไร?” หลังจากที่มู่หย่าหลันที่มีท่าทีเย็นชาและห่างเหินได้สติกลับมา ได้ขอคำชี้แนะจากหลี่ชิเย่ทันที ในนัยน์ตานั้นเต็มไปด้วยความใฝ่รู้ที่กระหายและแรงกล้า กรณีของผู้ป่วยเช่นนี้นางเพิ่มได้พบเห็นเป็นครั้งแรก นางจึงต้องการรู้ถึงสาเหตุที่ซ่อนอยู่ภายใน

“มารเย็น” หลี่ชิเย่กล่าวเฉยเมย

“มารเย็น?” มู่หย่าหลันถึงกับสะท้านเมื่อได้ยินชื่อๆ นี้ และกล่าวว่า “นี่ก็คือมารเย็นที่มีพิษรุนแรงที่อยู่ในตำนาน เล่าลือกันว่ามันไปมาไร้ร่องรอย ฆ่าคนโดยไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้!”

มู่หย่าหลันเองก็ไม่เคยพบเห็นสิ่งมีพิษรุนแรงที่มีชื่อเสียงโด่งดังนี้มาก่อน เพียงแต่ได้อ่านจะบันทึกที่ระบุว่ามีพิษรุนแรงชนิดนี้เท่านั้นเอง

………………………