ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2462

แม้จะกล่าวว่า ในเขาจิ่วเหลียนซานจะมีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่มาพักอาศัยและบรรลุสัจธรรมเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่า เขาหงฮวงซานซึ่งอยู่ไกลออกไปทางใต้ยังคงเงียบสงัดยิ่งนัก ยังคงไม่มีผู้ใดมารบกวนหลี่ชิเย่ และไม่มีผู้ใดมาพักอาศัยอยู่ที่เขาหงฮวงซาน

ประการแรกนอกเหนือจากการที่เขาหงฮวงซานตั้งอยู่ในที่ที่เปลี่ยวมากเกินไป และอยู่ห่างไกลจากบริเวณที่เป็นศูนย์กลางของเขาจิ่วเหลียนซานมากเกินไปแล้ว ประการที่สองก็คือเขาหงฮวงซานมีสภาพที่ไม่เหมาะแก่การพักอาศัยเหลือเกิน มีไม่กี่คนที่ยินดีรองรับกับการโจมตีของกลิ่นอายชั่วร้าย มันคือเรื่องที่ลำบากแสนเข็ญแล้วยังไม่ได้ดี เว้นแต่บุคคลผู้นั้นจะเป็นผู้ที่ชอบถูกกระทำให้ลำบากแต่กำเนิด

แต่ทว่า เป็นความจริงที่เขาจิ่วเหลียนซานนั้นกินพื้นที่กว้างขวางยิ่งนัก เทือกเขาเขาจิ่วเหลียนซานทั้งเทือกนั้นทอดยาวต่อเนื่องนับหมื่นลี้ ต่อให้มีศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่มาพักอาศัยและบรรลุธรรมเป็นแสน ภาพรวมของเขาจิ่วเหลียนซานก็ยังคงมีพื้นที่กว้างขวางและผู้คนบางตาเหมือนเดิม ยังคงให้ความรู้สึกที่โล่งๆ เหมือนเดิม

แน่นอนที่สุด กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว การที่ไม่มีใครมารบกวนเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว และเขาเองก็มีความสุขอยู่กับความเงียบสงบ

แม้ว่าไม่มีใครยินดีมาพักอาศัยอยู่ที่เขาหงฮวงซาน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครมาที่เขาหงฮวงซาน มาวันนี้แต่เช้าตรู่ก็มีคนผู้หนึ่งมายืนอยู่บริเวณด้านนอกตหนักศิลาที่หลี่ชิเย่พักอาศัยอยู่

เอี๊ยดดด…เสียงประตูหินถูกเปิดออก หลี่ชิเย่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าก็นั่งสมาธิเข้าฌาน ผ่อนกลิ่นอายชั่วร้ายเข้าออก ขณะที่ประตูหินเปิดออกนั้น มองเห็นด้านนอกประตูมีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ก่อนแล้ว คนผู้นี้ยืนรอคอยอยู่ตรงนั้นเงียบๆ เหมือนว่านางได้ยืนรออยู่ตรงนี้มานานมากแล้ว

ผู้ที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นหญิงสาวผู้หนึ่ง เกรงว่าไม่ว่าใครก็ตามหากได้มองเห็นผู้หญิงคนนี้แล้ว ล้วนแล้วแต่ต้องตาลุกวาว

คิ้วที่เรียวยาวและจาง นัยน์ตาดั่งดาวพระศุกร์ ขนตาที่งอนแลดูปราดเปรียวร่าเริงสวยสดงดงามไม่ธรรมดา ใบหน้าที่อ่อนละมุนเหมือนดั่งเป็นศิลปะที่สมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเป็นจมูกที่โด่งนิด ริมฝีปากที่อวบอิ่มมีสีแดงที่สวยสดงดงาม และหรือแก้มทั้งสองข้าง ล้วนแล้วแต่อยู่ในสัดส่วนที่สวยสมบูรณ์แบบ ด้วยใบหน้าที่งดงามเช่นนี้ ทำให้มองดูไม่รู้จักเบื่อ

รูปโฉมของหญิงสาวอาจมีความอ่อนช้อยน่ารักและลักษณะของความเป็นเด็กอยู่บ้าง แต่ภาพรวมของรูปร่างกลับแลดูงดงามมาก กระโปรงยาวที่ไม่สามารถกั้นขวางปทุมถันที่ตระหง่านอย่างทระนง และไม่อาจห่อหุ้มก้นที่กลมกลึงนั่นเอาไว้ รูปร่างที่สูงเพรียว ทำให้ภาพรวมรูปร่างของนางแผ่กลิ่นอายของความเป็นผู้ใหญ่ออกมา เสมือนหนึ่งเป็นสตรอเบอรี่ที่สุกงอมลูกหนึ่ง ทำให้ผู้คนอยากจะเด็ดมาลิ้มลองสักหน่อย

แต่ทว่า นางมีใบหน้าที่คล้ายดั่งเป็นทูตสวรรค์อยู่ในครอบครอง ความอ่อนช้อยน่ารักและลักษณะของความเป็นเด็กอยู่เจ็ดส่วน ทำให้ผู้คนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเย็นชุ่มชื่นสายหนึ่งภายในใจที่ไหลรินผ่านไป ชำระล้างความคิดที่ฟุ้งซ่านภายในใจให้หมดไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภายใต้เส้นผมทีปล่อยยาวให้สยายอยู่บริเวณไหล่ เสมือนดั่งเป็นม่านหมอกที่ลอยขึ้นขณะสายลมที่พัดโชยมาแผ่วเบา ทำให้นางให้รสชาติของความสดใหม่ของผู้ที่หลุดพ้นจากความเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาอยู่หลายส่วน

หญิงสาวผู้นี้คล้ายดั่งเป็นหยกชิ้นหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางหุบเหวลึกและเงียบในป่าลึก มีคุณธรรมสูงส่งบริสุทธิ์และห่างไกลจากความเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา จนผู้พบเห็นต้องรู้สึกรักใคร่ชอบพอขึ้นมา ให้ความรู้สึกความสดใหม่และเบิกบานใจ และทำให้ผู้คนรู้สึกว่าไม่อยากละสายตาไปจากนาง

หญิงสายที่ยืนอยู่หน้าประตูดูจะมีอาการตื่นเต้นอยู่บ้าง อดที่จะจับเล่นอยู่กับมุมของชายเสื้อเบาๆ ก้มหน้าก้มตา แต่ว่า นางยังคงมีความอดทนในการรอคอยที่สูงมาก

ขณะที่หลี่ชิเย่เปิดประตูออกมานั้น นางได้เงยหน้าขึ้นมองทันที เหมือนไม่ทันระวังตัวอยู่บ้างเมื่อมองเห็นหลี่ชิเย่ ถึงกับก้าวถอยหลังไปหลายก้าว และตื่นเต้นเล็กน้อย อ้าปากทำท่าจะพูดอะไร แต่ว่า ในขณะนี้ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมาดี

หลี่ชิเย่ยืนกอดอกพิงอยู่กับบานประตู ใบหน้าแฝงไว้ซึ่งรอยยิ้มขณะมองดูหยิงสาวผู้นี้ กล่าวท่าทีเอ้อระเหยว่า “แม่นาง มาหาใครกันเล่า? ”

หญิงสาวพินิจพิเคราะห์หลี่ชิเย่ตั้งแต่หัวจรดเท้า และมองเข้าไปภายในบ้านแวบหนึ่งอย่างรวดเร็ว พบเว่านอกจากหลี่ชิเย่ที่อยู่ตรงนี้แล้วก็ไม่มีผู้อื่นอีกเลย

“ท่าน ท่าน ท่านคือฮ่องแต้องค์ใหม่รึ? ไม่ ไม่ ไม่ ท่านคือฝ่าบาทใช่หรือไม่? ” หญิงสาวดูจะตื่นเต้นอยู่บ้าง เมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้แล้วนางถึงกับต้องกำหมัดแน่น เพื่อให้กำลังใจกับตนเอง

หลี่ชิเย่ยืนกอดอกและยิ้มกล่าวว่า “ในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจิ่วมี่ดูเหมือนมีเพียงข้าคนเดียวที่ถูกคนเขายกย่องว่าเป็นฮ่องแต้องค์ใหม่ แน่นอน ถ้าหากยังไม่มีฮ่องแต้ขึ้นครองราชย์ล่ะก็ เช่นนั้นแล้วข้าควรจะเป็นฮ่องแต้องค์ใหม่ที่เจ้าพูดถึง แน่นอน โดยส่วนตัวแล้วข้าชอบชื่อหลี่ชิเย่ชื่อนี้มากกว่า ไม่ใช่ฮ่องแต้องค์ใหม่”

“ถ้า ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ผิดแล้ว” เมื่อหญิงสาวรู้ว่าหลี่ชิเย่ก็คือผู้ที่ตนเองต้องการตามหาแล้ว ถึงกับหายใจด้วยความโล่งอก เหมือนปลดภาระหนักลงจากบ่าอย่างนั้น

หลี่ชิเย่พินิจพิเคราะห์หญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า แววตานั้นช่างกำเริบเสินสานยิ่งนัก โดยไม่ได้เก็บงำแม้แต่น้อยอันเนื่องจากนางเป็นแม่นางคนหนึ่ง เขาได้เพ่งมองตั้งแต่หัวจดเท่าคล้ายต้องการมองร่างของหญิงสาวตั้งแต่ภายนอกทะลุปรุโปร่งถึงภายในทั่วทั้งตัวอย่างนั้น

หญิงสาวดูตื่นเต้นอย่างยิ่งจนต้องก้าวถอยหลังไปหลายก้าว เมื่อถูกหลี่ชิเย่พินิจพิเคราะห์เช่นนี้ เมื่อนึกถึงชื่อเสียงของฮ่องแต้องค์ใหม่ที่เล่าลือกัน ทำให้ในใจของนางมีความตื่นเต้นมากขึ้น รู้สึกว่าตนเองเหมือนถูกจับจ้องโดยสุนัขจิ้งจอกที่หิวโหยอย่างนั้น รู้สึกเสียใจภายหลังอยู่เล็กน้อย แต่ว่า เมื่อนึกถึงชะตาชีวิตของตนแล้ว นางอดที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่งไม่ได้ กำหมัดแน่นเพื่อให้กำลังใจตนเอง

“เจ้าหาข้าด้วยเรื่องอันใดรึ? ” หลี่ชิเย่ละสายตากลับมา มองดูหญิงสาวด้วยท่าทางยิ้มแต้

“ข้า ข้าหลิ่วชูฉิง” หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง มองดูหลี่ชิเย่แวบหนึ่งและเอ่ยขึ้นมาแผ่วเบา ไม่กล้าสู้สายตาของหลี่ชิเย่

“ไม่รู้จัก” หลี่ชิเย่ยิ้มๆ ส่ายหน้า และกล่าวว่า “ไม่มีปัญหา คนอย่างข้าเป็นคนที่สามารถพูดคุยกันได้ โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่งดงามน่าประทับใจ ข้ายิ่งยินดีที่จะพูดคุยสับเพเหระกับนาง สร้างความผูกพัน”

พลันที่หลี่ชิเย่พูดออกมาเช่นนี้ ทำให้หญิงสาวดูจะตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น ถึงกับบีบมุมชายเสื้อทีหนึ่ง ถอยหลังไปก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อนึกถึงความตั้งใจแรกเริ่มของตนแล้วก็ได้ดึงเอาความกล้าหาญออกมา เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่งและเงยหน้าขึ้น เพ่งตรงสู้กับสายตาของหลี่ชิเย่

แต่ว่า ท้ายสุดแล้วนางก็เทียบไม่ได้กับหลี่ชิเย่ หลังจากผ่านไปชั่วครู่นางก็ก้มหน้าลง รู้สึกร้อนผ่าวที่กกหู