ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2518

ตอนที่ 2518 เชือกเก้าเซียน
การเปลี่ยนสีของเก้าทะเลสาบเป็นตำนานของเขาจิ่วเหลียนซานมาโดยตลอด แต่ทว่า ในเวลานี้ทุกคนต่างตระหนักได้ว่า ก่อนหน้านั้นทุกคนล้วนแล้วแต่เข้าใจผิดในเรื่องการเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้า การเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้าที่พวกเขาพูดถึงนั้น มันหาใช่เป็นการเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้าอะไรนั่น

เวลานี้ ท่ามกลางการเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้าในมือของหลี่ชิเย่ นั่นแหละจึงเป็นการเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้าที่แท้จริง

การเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้าที่แท้จริงนั้น ได้ซ่อนความลับอะไรอยู่ข้างในกันแน่ มีความลึกซึ้งยอดเยี่ยมที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสองในหล้าอย่างไรกันแน่? ดังนั้น ในขณะนี้ ทุกคนต่างก็ตั้งตาคอย ต่างจ้องมองน้ำที่อยู่ในทะเลสาบทั้งเก้าที่ได้กลับกลายเป็นน้ำที่ใสแจ๋วนั่น

“หากไม่เป็นเพราะการกระทำเช่นนี้ของฝ่าบาท เกรงว่าผู้คนบนโลกยังคงต้องเข้าใจผิดต่อไปเรื่อยๆ ทุกยุคทุกสมัย” มีผู้เฒ่าอดที่จะทอดถอนใจออกมา ภายในใจรู้สึกหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก

ถ้าหากไม่ได้เห็นหลี่ชิเย่ลงมือในวันนี้ เกรงว่าอีกพันล้านปีผ่านไป ไม่แน่นักผู้คนบนโลกยังคงมีความเข้าใจที่ผิดๆ เกี่ยวกับการเปลี่ยนสีของทะเลสาบทั้งเก้า ยังคงไม่สามารถได้เห็นการเปลี่ยนสีของเก้าทะเลสาบที่แท้จริง

แค่น้ำใสสะอาดสายหนึ่งที่เทลงไป น้ำในทะเลสาบทั้งเก้าได้กลับกลายเป็นใสแจ๋วอย่างรวดเร็ว

ช่าาาสุดท้ายเสียงน้ำที่ดังเป็นระลอกหยุดลง น้ำใสสะอาดที่อยู่ในกล่องวิเศษได้ถูกเทออกมาทั้งหมด ถูกเทจนหมดสิ้นแล้ว

ในเวลานี้เอง น้ำทะเลสาบในทะเลสาบทั้งเก้าได้กลายเป็นน้ำที่ใสแจ๋วอย่างสิ้นเชิง ไม่ได้มีสีสันดั้งเดิมอีกแล้ว

ในเวลานี้ น้ำที่อยู่ในทะเลสาบทั้งเก้าล้วนแล้วแต่กลายเป็นใสสะอาดอย่างยิ่ง ใสแจ๋วขนาดสามารถมองเห็นก้นทะเลสาบได้ เมื่อมองจากที่ห่างไกล น้ำในทะเลสาบทั้งเก้าประดุจดั่งเป็นคันฉ่องบานหนึ่งที่ใสจนมองเห็นก้นทะเลสาบได้ เหมือนว่าทะเลสาบทั้งเก้าก็คือหินผลึกที่ปราศจากสิ่งเจือปนใดๆ เก้าชิ้น

ทะเลสาบทั้งเก้าได้กลับกลายเป็นใสสะอาดอย่างยิ่ง ในขณะนี้ ทะเลสาบทั้งเก้าได้ปรากฎไอน้ำที่จางมากลอยขึ้นมา โดยไอน้ำที่จางมากๆ ขณะลอยขึ้นมานั้นเสมือนดั่งเป็นกลิ่นอายเซียนที่ม้วนตัวขึ้นไปอย่างนั้น ทันใดนั้น ทำให้ผู้คนบังเกิดมโนภาพขึ้นมา รู้สึกว่าทะเลสาบทั้งเก้าถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายเซียน ทะเลสาบทั้งเก้าล้วนแล้วแต่กลายเป็นแดนสวรรค์แล้วอย่างนั้น

ไม่ถูก ในเวลานี้ ขณะที่ทุกคนมองไปยังก้นทะเลสาบของทะเลสาบทั้งเก้านั้น รู้สึกเหมือนว่าก้นทะเลสาบยังมีโลกอีกโลกหนึ่ง เหมือนว่าหากทะลุผ่านก้นทะเลสาบไปก็จะเชื่อมต่อไปยังโลกอีกโลกหนึ่งได้ เป็นโลกของแดนเซียนแห่งหนึ่ง

เหมือนว่าทะเลสาบทั้งเก้าเป็นเพียงทางเข้าทั้งเก้าที่เชื่อมไปยังแดนเซียนเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เอง ทะเลสาบทั้งเก้าจึงได้มีกลิ่นอายเซียนที่ลอยม้วนตัวขึ้นมา

“นี่สามารถเชื่อมไปยังแดนเซียนได้จริงๆ รึ?” มีผู้พึมพำขึ้นมาขณะมองเห็นก้นทะเลสาบของทะเลสาบทั้งเก้าที่มีประกายเซียนแวบวับ

ทุกคนต่างอดที่จะกลั้นลมหายใจเอาไว้อย่างช่วยไม่ได้ ดวงตาแต่ละคู่เบิกกว้างเต็มที่และจ้องมองไปที่ทะเลสาบทั้งเก้า ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการทราบว่า ภายใต้ทะเลสาบทั้งเก้านี้ได้ซ่อนความลับเช่นใดเอาไว้กันแน่

“สิ่งของชิ้นนี้ฝังเอาไว้นานเกินไปเสียแล้ว สมควรกลับมาเห็นเดือนเห็นตะวันได้แล้ว” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเฉยเมย

จังหวะที่ทุกคนล้วนแล้วแต่กลั้นลมหายใจมองดูภาพที่อยู่ตรงหน้านั้น เห็นเพียงมือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ที่ยื่นออกไป ขณะที่ทุกคนยังไม่ทันมีปฏิกิริยาอะไร มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่คล้ายยื่นตรงลงไปใต้พื้นดิน จนถึงส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลสาบ

ในพริบตาเดียวนั่นเอง มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่เสมือนดั่งทะลุผ่านก้นทะเลสาบไป และทะลุไปยังโลกอีกโลกหนึ่งอย่างนั้น

ทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกแปลกใจอยู่ ปรากฏผู้คนจำนวมากรู้สึกโลกหมุน และในชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง ทุกคนต่างรู้สึกว่าตัวเองสูญเสียแรงถ่วงไปแล้วอย่างนั้น เหมือนว่าพื้นดินที่อยู่ใต้เท้าถูกชักออกไป และทำให้ทุกคนเหมือนขาดที่พึ่งไป ขาที่เหยียบลงบนพื้นรู้สึกหมือนไม่สบายใจนัก เหมือนว่าใต้เท้าเป็นอะไรที่นิ่มๆ

ความรู้สึกเช่นนี้มาไวไปไว เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นทุกอย่างก็ได้กลับคืนสู่ปรกติ ทุกคนยังไม่ทันมีปฏิกิริยาอะไร ความรู้สึกที่โลกหมุนก็พลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ในเวลานี้เอง ทุกคนทยอยกันก้มดู มองเห็นผืนแผ่นดินใต้เท้าไม่ได้หายไปไหนแม้แต่นิดเดียว พวกเขายังคงยืนอยู่อย่างมั่นคง ผืนแผ่นดินที่อยู่ใต้เท้าไม่ได้ถูกชักลากออกไป

แม้จะกล่าวว่าฟ้าดินไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง ผืนแผ่นดินยังคงอยู่ใต้เท้า ยังคงสบายใจอะไรอย่างนั้น แต่ทว่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทุกคนรู้สึกได้ว่าในพริบตาเดียวนั่นเอง ภายในเขาจิ่วเหลียนซานมีอะไรอย่างหนึ่งถูกดึงเอาไป

แม้จะกล่าวว่า ก่อนหน้านี้ไม่มีใครสามารถรับรู้ได้ว่าภายในเขาจิ่วเหลียนซานมีสิ่งของแบบนั้นอยู่ชิ้นหนึ่ง แต่ทว่า เมื่อสิ่งของชิ้นนี้ถูกดึงเอาไปแล้ว จึงทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนว่าเขาจิ่วเหลียนซานได้ขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง ส่วนจะขาดอะไรไปนั้นทุกคนบอกไม่ถูก

ในเวลานี้ ณ สถานที่อีกแห่งหนึ่งของเขาจิ่วเหลียนซาน คนตัดฟืนแห่งเขาหนานซานอดที่จะทอดถอนใจออกมาเบาๆ ไม่ได้ ปลงอนิจจังยิ่ง และกล่าวทอดถอนใจขึ้นมาว่า “พันล้านปีที่ผ่านมา ผู้คนจำนวนเท่าไรที่เคยวางแผนให้ได้มาล้วนแล้วแต่ทำไม่สำเร็จ เช่นเจิ้นตี้ จิ่วหนิงต่างก็ไม่ประสบผลสำเร็จ เขากลับทำสำเร็จได้อย่างง่ายดาย แค่เอื้อมมือก็ดึงเอาไปได้แล้ว กำลังความสามารถเช่นนี้ไม่มีใครเทียบได้อีกแล้ว ใช่เพื่อแค่แดนลัทธิราชัน เกรงว่าแม้แต่แดนลัทธิเซียนก็ไม่มีใครขวางเขาได้”

เวลานี้ คนตัดฟืนแห่งเขาหนานซานก็รู้ว่าสิ่งของชิ้นนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อเขาจิ่วเหลียนซาน แต่ว่า เขาก็ได้แต่มองดูหลี่ชิเย่นำเอาของสิ่งนี้ไป เขาได้แต่คาดหวังว่าสิ่งของสิ่งนี้สามารถกลับคืนสู่เขาจิ่วเหลียนซานอีกครั้งในภายหลัง

ในขณะนี้ ผู้คนจำนวนมากได้สติกลับมา และมองไปที่หลี่ชิเย่ มองเห็นหลี่ชิเย่ได้กำสิ่งของสิ่งหนึ่งเอาไว้ในมือแล้ว