ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2522

ตอนที่ 2522 พิชิตราบคาบ
ในขณะนี้หลี่ชิเย่อยู่ใกล้แค่เอื้อม กลิ่นอายที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียมมีอยู่ทุกที่ ภายใต้การห่อหุ้มด้วยกลิ่นอายที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียม ปิงฉือหานยวี่รู้สึกว่าตนเองนั้นไม่มีที่ที่จะหลบซ่อนตัวได้

ตั้งแต่เล็กจนโต ผู้ที่อยู่ข้างกายล้วนแล้วแต่ให้ความเคารพนาง เคยมีผู้ใดไร้มารยาทเช่นนี้กับนางมาก่อน? นางที่เป็นสาวเป็นเส้ก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเพศตรงข้ามมาก่อน เมื่อหลี่ชิเย่อาศัยอำนาจบาตรใหญ่เช่นนี้ พริบตาเดียวได้ทำให้นางตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก

……

“จ้องมองข้า” เสียงของหลี่ชิเย่ได้ดังขึ้นที่ข้างหูของนาง นี่คือคำสั่ง มีความพาลที่สูงสุด ไม่อนุญาตให้นางขัดขืน ภายใต้จิตใต้สำนึก ปิงฉือหานยวี่เงยหน้าขึ้นจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยน้ำตานองหน้า

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นมองหลี่ชิเย่นั้น ทำให้นางพลันถลำลึกเข้าไปทันที พริบตาเดียวนั่นเอง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าได้เผยให้เห็นอีกด้านหนึ่งที่ไม่เคยเปิดเผยออกมา ใช้อำนาจบาตรใหญ่และเผด็จการ มีความสูงส่งเป็นที่สุด ท่ามกลางกลิ่นอายที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ไร้ผู้เทียบเทียมแฝงไว้ซึ่งความบ้าระห่ำที่เด็ดขาด ไม่ว่าใครก็ตามจะต้องยอมศิโรราบอยู่ใต้บังคับบัญชาเมื่ออยู่ต่อหน้าของเขา

ในพริบตาเดียวนั่นเอง ดวงตาคู่นั้นของหลี่ชิเย่พลันจับเอาหัวใจของปิงฉือหานยวี่มาเป็นเชลย สายตาคู่นั้นที่ลึกล้ำอย่างยิ่งทำให้นางพลันถลำลึกลงไป ดวงตาคู่นั้นของเขาก็คือหุบเหวลึกที่มองไม่เห็นก้นเหว เมื่อใดที่ตกลงไปก็จะไม่ได้ผุดได้เกิด เข้าไปอยู่ในโลกของเขา เหมือนถูกคร่าเอาวิญญาณไปอย่างนั้น

เขาคือผู้มีอำนาจสูงสุดในโลกของเขา ปราศจากผู้ต่อกรนับแต่อดีตเป็นต้นมา ใช้อำนาจบาตรใหญ่ปราศจากผู้เทียบเทียม เหล่าชั้นฟ้าและเหล่าเทพล้วนแล้วแต่ศิโรราบอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา สิ่งมีชีวิตล้วนสุดแล้วแต่เขาจะเชือดเฉือน

นี่คือผู้ชายที่เกร่งที่สุดในโลก เปี่ยมด้วยการพิชิตที่ราบคาบ เขาสามารถพิชิตทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกจนราบคาบ นางเป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ภายใต้การพิชิตอย่างราบคาบโดยอาศัยพลังและอำนาจบาตรใหญ่หักหาญให้ต้องศิโรราบ

หัวใจของปิงฉือหานยวี่หลงทางโดยไม่รู้ตัว เข้าไปยังโลกของหลี่ชิเย่ ท่ามกลางโลกที่ถูกพิชิตอย่างราบคาบโดยมีตัวเขาที่เป็นใหญ่แต่ผู้เดียว นางเก็ได้แต่ศิโรราบ

……

ภายในเขาจิ่วเหลียนซาน ยังีคนถูกครอบคลุมด้วยอานุภาพของหลี่ชิเย่ที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ทุกคนต่างเงียบกริบดั่งจักจั่นในหน้าหนาว

ฮ่องเต้องค์ใหม่ปราศจากผู้ต่อกร เงาทมิฬเช่นนี้ปกคลุมภายในจิตใจของทุกคน ฮ่องเต้องค์ใหม่ก็คือผู้ที่เป็นหนึ่งแต่ผู้เดียว และสยบจนทุกคนแทบหายใจไม่ออก

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่เขาจิ่วเหลียนซานทั้งหมดอยู่ในความเงียบสงัด ทันใดนั้นเอง ปรากฎเสียงของกระบี่ส่งเสียงร้องไม่ขาดสาย ฟ้าดินต่างสั่นเทาเพราะสิ่งนี้

ท่ามกลางเสียงคำรามกระบี่ดังตึง ประกายกระบี่พุ่งขึ้นทองฟ้าอย่างรุนแรง ค้ำยันฟ้าดินเอาไว้ ส่องสว่างหมื่นอาณาจักร ท่ามกลางเสียงคำรามของกระบี่ ได้ยินเสียงดังปุเสียงหนึ่ง กระบี่ยาวเล่มหนึ่งที่ก้าวข้ามฟ้าดิน สุดท้ายเสียงดังปัง ปักอยู่บนเขาจิ่วเหลียนซาน

เสียงคำรามของกระบี่ที่ดังขึ้น หนึ่งกระบี่ที่ก้าวข้ามท้องฟ้า และปักตรึงอยู่บนเขาจิ่วเหลียนซาน ทุกคนต่างทยอยกันมองไปยังกระบี่เล่มนี้ที่มาจากแคว้นว่านเจิ้น

“ราชันแท้จริงปาเจิ้น…” ทุกคนต่างตระหนักได้ว่าเป็นผู้ใดที่ลงมือแล้ว เมื่อได้เห็นกระบี่เล่มนี้ที่มาจากแคว้นว่านเจิ้น ต่างทยอยกันมองหาไปรอบๆ

“ราชันแท้จริงปาเจิ้นจะมาแล้ว จะมาแล้วจริงๆ” ผู้คนอดที่จะพึมพำขึ้นมาไม่ได้ เมื่อตระหนักได้ว่าใครเป็นผู้ลงมือ