ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2588

สรุปบท ตอนที่ 2588 ไม่เสียหายอะไรเลย: ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล

สรุปตอน ตอนที่ 2588 ไม่เสียหายอะไรเลย – จากเรื่อง ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล โดย Internet

ตอน ตอนที่ 2588 ไม่เสียหายอะไรเลย ของนิยายActionเรื่องดัง ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 2588 ไม่เสียหายอะไรเลย
หลี่ชิเย่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างปลอดภัยท่ามกลางกระสุนปืนใหญ่ราวกับห่าฝน ทั่วร่างของเขาเปล่งประกายจางๆ ออกมา ท่ามกลางประกายนี้กระสุนปืนใหญ่เหล่านี้ยากจะกล้ำกรายแม้เพียงครึ่งก้าว ทั้งหมดถูกกันให้อยู่แต่ด้านนอกของประกายดังกล่าว

หลี่ชิเย่ยังคงยืนอยู่ท่ามกลางปืนไฟ ที่ทรงพลังยิ่งตรงนั้นอย่างปลอดภัย ไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อยนิด แม้ว่านอกกายของเขาจะมีการอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง การระดมยิงเข้ามาอย่างบ้าคลั่งรอบแล้วรอบเล่า แต่ทว่า หลี่ชิเย่ ยังคงยืนอยู่ที่ตรงนั้นด้วยท่าทีเอ้อระเหยสบายอกสบายใจ

กระทั่งการยืนอยู่ท่ามกลางการระดมยิงเข้ามาของปืนไฟอย่างบ้าคลั่งนั้น ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการถือกำเนิดขึ้นใหม่จากการพบกับบททดสอบด้วยการเผาไหม้ร่างกายอย่างแสนสาหัสอย่างนั้น เหมือนว่าปืนไฟที่ยิงถล่มตัวเขาอย่างบ้าคลั่งนอกจากจะทำอันตรายเขาไม่ได้ ยังเป็นการเพิ่มพลังให้กับเขาอีกด้วย ดุจดั่งเป็นการเปลี่ยนแปลงตัวเขาอย่างสิ้นเชิง

“นี่ นี่ นี่บ้าบิ่นเกินไปแล้ว” ทุกคนต่างรู้สึกงงงัน ขณะมองดูหลี่ชิเย่ที่ยืนอยู่ท่ามกลางปืนไฟถึงกับมีท่าทีที่นิ่งเฉยและดูสบายอกสบายใจยิ่ง

“เจ้า เจ้า เจ้าหมอนี่มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่นะ? ถึงกับสามารถต้านปืนไฟที่รุนแรงเช่นนี้ได้อย่างสบาย” แม้แต่ระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิยังตาค้างพูดอะไรไม่ออก เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

“ยิง…” ในเวลานี้เอง เสียงร้องดังเสียงหนึ่งดังขึ้น ปืนไฟที่เดิมยิงใส่หลี่ชิเย่อย่างบ้าคลั่งพลันหยุดลงทันที เรือรบขนาดเล็กจำนวนหนึ่งร้อยกว่าลำพลันปรากฏประกายที่พวยพุ่งออกมาต่อเนื่องไม่ขาดสาย

แว้งค์…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในพริบตาเดียวนี่เอง เรือรบร้อยกว่าลำได้รวบรวมพลังทำลายล้างที่น่ากลัวที่สุดเข้าด้วยกัน ในเสี้ยววินาทีนี้เอง เรือรบขนาดเล็กทุกลำต่างยิงลำแสงออกมาสายหนึ่ง

ลำแสงสายนี้ที่ถูกยิงออกมาเหมือนดั่งของจริง เสมือนดั่งเป็นแสงเลเซอร์ พริบตาเดียวขณะที่มันถูกยิงออกมาได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ดขึ้นมา พลันที่มันถูกยิงออกมาก็ตัดช่องว่างออกมา

ดังนั้น เมื่อเรือรบขนาดเล็กร้อยกว่าลำพลันยิงเป็นลำแสงร้อยกว่าสายออกมานั้น ช่องว่างทั้งหมดล้วนแล้วแต่ถูกตัดขาด แตกกระจายไม่เป็นชิ้นเป็นอันในทันที

พริบตาเดียวนั่นเอง ลำแสดงร้อยกว่าสายได้รวมตัวกันอยู่บนตัวของหลี่ชิเย่ ลำแสดงแต่ละสายได้รวมตัวกันเป็นจุดๆ เดียวทันที ต้องการเผาไหม้ร่างของหลี่ชิเย่ไปโดยพลัน

ดูไปแล้ว ลำแสดงร้อยกว่าสายที่ได้รวบรวมบนตัวของหลี่ชิเย่ในพริบตาเดียวนี้เหมือนจะไม่น่ากลัวเท่ากับการการระดมยิงอย่างบ้าคลั่งของปืนไฟเมื่อครู่ ความจริงแล้ว สำแสดงร้อยกว่าสายที่ดุจดั่งแสงเลเซอร์ขณะถูกยิงออกมานั้น นั่นแหละคือความน่ากลัวที่แท้จริง

เนื่องจากนี่คือพลังทั้งหมดของเรือรบลำหนึ่งล้วนแล้วแต่ถูกรวบรวมเอาไว้ภายใต้ลำแสงสายเดียวนี้ ขอเพียงถูกลำแสงสายนี้ยิงเข้าให้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็จะถูกตัดขาดโดยพลัน ไม่ว่าจะเป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างยิ่ง หรือจะเป็นโลหะศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งยิ่ง เรียกได้ว่า ลำแสงเช่นนี้หาใช่สิ่งที่กายเนื้อสามารถต้านทานกับมันได้

จี๊ด จี๊ด จี๊ดเสียงการเผาไหม้ดังขึ้นมาเป็นระลอก เมื่อลำแสงทั้งหมดถูกรวบรวมให้เป็นจุดเดียวนั้น อุณหภูมิได้เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งทันที คล้ายดั่งความร้อนแผดเผาของดวงอาทิตย์นับแสนดวงได้ถูกรวมศูนย์อยู่ที่จุดนี้จุดเดียว

ดังนั้น การที่แสงเลเซอร์หนึ่งร้อยกว่าสายถูกรวบรวมให้อยู่ในจุดๆ เดียว ทุกอย่างพลันถูกเผาไหม้ไปทันที ภายใต้อุณหภูมิสูงที่น่ากลัวปราศจากผู้เทียบเทียม ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ถูกหลอมละลายไปสิ้น

ไม่ว่าจะเป็นกฎเกณฑ์สัจธรรม หรือพลังของฟ้าดิน และหรือกาลเวลาของช่องว่าง ล้วนแล้วแต่ถูกอุณหภูมิสูงที่น่ากลัวปราศจากผู้เทียบเทียมหลอมละลายไปสิ้น ดังนั้น มองไปแล้วช่องว่างทั้งหมดล้วนกลับกลายเป็นเลือนรางขึ้นมา การมองเห็นของทุกคนล้วนแล้วแต่พลันเลือนรางขึ้น เหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้าล้วนถูกหลอมละลายไปอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นท้องฟ้าที่สูงและห่างไกล หรือว่าผืนแผ่นดินภูเขาแม่น้ำ ล้วนแล้วแต่เหมือนถูกหลอมละลายไปโดยพลันอย่างนั้น

“นี่ นี่น่ากลัวมากเกินไปแล้วกระมัง” ทุกคนต่างรู้สึกตกใจอย่างยิ่งเมื่อมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างถูกหลอมละลายไปสิ้น ทุกคนต่างรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงภายใต้การหลอมละลายที่น่ากลัวเช่นนี้ ทุกคนต่างรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหลอมละลายไปแล้วอย่างนั้น

“เกรงว่าคงยากจะหนีความตายไปได้พ้นแล้วกระมัง ภายใต้ลำแสงเลเซอร์ที่น่ากลัวเช่นนี้ เกรงว่าระดับเทพแท้จริงขั้นอมตะสำแดงกำลังเต็มที่ก็ต้านเอาไว้ไม่อยู่” มียอดฝีมืออดที่จะพึมพำขึ้นมาไม่ได้

ในเวลานี้ มีระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิเปิดเนตรฟ้าขึ้นมา และมองไปยังจุดที่มีการหลอมละลาย ไม่มองก็แล้วไป เมื่อมองไปแล้วทำเอาเขาตกใจจนร่างสั่นเทิ้ม ร้องเสียงดังขึ้นมาว่าโอ้แม่เจ้า…

“ทำไมรึ เนื้อหนังกระดูกถูกเผาไปหมดแล้วรึ? แม้แต่ชะตาแท้ก็จะถูกเผาไปอย่างนั้นรึ?” ผู้คนจำนวนมากทยอยกันเอ่ยถามขึ้นมา เมื่อเห็นระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิถูกทำให้ตกใจเช่นนี้ เข้าใจว่าลักษณะของหลี่ชิเย่ที่ถูกเผานั้นดูน่าเวทนายิ่งนัก และน่าตกใจมากนัก

“เขาไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย” ระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิอดที่จะหวาดหวั่นพรั่นพรึงไม่ได้ กล่าวด้วยท่าทีใจหายใจคว่ำว่า “นี่ นี่ นี่มันคือความชั่วร้ายอะไรนะเนี่ย”

ระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิอื่นๆ เทพแท้จริง และยอดฝีมือต่างทยอยกันเปิดเนตรฟ้ามองออกไป เป็นจริงดังว่า เห็นหลี่ชิเย่ยืนอยู่จุดหลอมละลายที่ร้อนแผดเผามากที่สุด แต่ทว่า ยังคงเอ้อระเหยสบายอกสบายใจ เพียงแต่ประกายบนตัวของเขาดูจะสว่างไสวมากขึ้น ต่อให้เป็นแสงเลเซอร์กว่าหนึ่งร้อยสายนั้นสามารถเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่าง หลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่ว่า กลับไม่ได้ผลแม้แต่น้อยนิดเมื่ออยู่บนตัวของหลี่ชิเย่

ได้ยินแต่เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดที่ดังขึ้น ขณะมองเห็นแสงเลเซอร์แต่ละสายที่ยิงเข้าใส่ตัวของหลี่ชิเย่ ประกายที่หลี่ชิเย่เปล่งออกมานั้นได้กั้นขวางแสงเลเซอร์แต่ละสายเอาไว้

ระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิอื่นๆ เทพแท้จริง และยอดฝีมือที่สามารถมองเห็นภาพของหลี่ชิเย่ที่ยังคงเอ้อระเหยสบายอกสบายใจ ภายใต้แสงเลเซอร์ที่น่ากลัวเช่นนี้ ต่างอดที่จะร่างสั่นเทิ้มไม่ได้

ตูม ตูม ตูม…ขณะที่เรือรบยานแม่ถูกยิงโจมตี จึงได้ยิงตอบโต้ในทันที ปืนไฟของเรือรบยานแม่ย่อมยอดเยี่ยมปราศจากผู้ต่อกร ภายใต้เสียงตูมดังสนั่น เพียงยิงแค่ครั้งเดียวก็สามารถทำลายช่องว่างจนพังพินาศย่อยยับ ได้ยินเสียงดังปังเสียงหนึ่ง ภายใต้การยิงเพียงครั้งเดียว เรือรบขนาดเล็กสิบกว่าลำถูกยิงจนพังพินาศย่อยยับพร้อมกันในคราเดียว

“พวกเดียวกันเอง พวกเดียวกันเอง…” ปืนไฟที่ทำการยิงลงมา ได้ยิงทำลายเรือรบขนาดเล็กไปทั้งหมดกว่าสิบลำ ทำให้แม่ทัพและศิษย์ทั้งหมดที่อยู่บนเรือรบเสียชีวิตทั้งหมด ไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องเสียงน่าเวทนาออกมา ทำเอาบรรดาศิษย์และแม่ทัพที่อยู่บนเรือรบขนาดเล็กลำอื่นๆ ต่างร้องด้วยเสียงอันดังด้วยความตกใจในขณะนี้

แว้งค์ แว้งค์ แว้งค์ในพริบตาเดียวนั้นเอง เรือรบยานแม่ทั้งสิบลำได้พวยพุ่งเป็นประกายออกมาอย่างรุนแรง ทันทีที่ประกายดั่งคลื่นยักษ์พุ่งขึ้นอย่างรุนแรงได้กลับกลายเป็นกำแพงป้องกันขนาดใหญ่โตมโหฬาร กั้นขวางปืนไฟที่ยิงเข้ามาทั้งหมดเอาไว้

ตูม ตูม ตูมเสียงดังตูมตามดังขึ้นไม่ขาดสาย แม้ว่าในขณะนี้ ปืนไฟของเรือรบขนาดเล็กทุกลำล้วนแล้วแต่มีไฟแลบออกมาจากปลายกระบอก โดยระดมยิงเข้าใส่เรือรบยานแม่สิบลำอย่างบ้าคลั่งครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ถูกกำแพงป้องกันที่ถูกเรือรบยานแม่สิบลำสร้างขึ้นขวางเอาไว้

ท่ามกลางการยิงอย่างบ้าคลั่งดังตูม ตูม ตูมเป็นระลอกนั้น ฟ้าดินได้สั่นไหวโคลงแคลงขึ้นมา แม้แต่กำแพงป้องกันที่ตั้งสูงตระหง่านก็ถูกยิงจนสั่นไหวโคลงแคลงไม่หยุด แต่ทว่า กำแพงป้องกันดังกล่าวนับว่ามีความแข็งแกร่งยิ่ง ยังคงสามารถต้านทานการระดมยิงอย่างบ้าคลั่งของเรือรบขนาดเล็กทั้งหมด

“นี่ นี่ นี่มันคือวิชามารรึ?” ทุกคนต่างมองภาพที่หลี่ชิเย่สามารถช่วงชิงสิทธิ์ในการควบคุมเรือรบขนาดเล็กทั้งหมดร้อยกว่าลำมาได้ และทำการยิงใส่เรือรบยานแม่ทั้งสิบลำของฉางจินต้งอย่างบ้าคลั่งในชั่วพริบตาเดียว จนตาค้างพูดอะไรไม่ออก

“นี่ไม่ใช่วิชามาร” ระดับบรรพบุรุษตระกูลขุนนางโบราณที่ได้เห็นภาพนี้รู้สึกใจหายใจคว่ำ และกล่าวว่า “นี่คือพลังควบคุมช่องว่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด เมื่อใดที่เขาควบคุมช่องว่างได้ ก็จะทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง ถูกเขาควบคุมสั่งการได้โดยสิ้นเชิง”

“ไป…” จังหวะที่ทุกคนกำลังมองตาค้างพูดอะไรไม่ออกกับเรือรบขนาดเล็กร้อยกว่าลำ ที่ระดมยิงเข้าใส่เรือรบยานแม่สิบลำอย่างบ้าคลั่งอยู่นั้น หลี่ชิเย่ยิ้มเรียบเฉย กวักมือทั้งสองทีหนึ่ง

เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว จากการที่มือทั้งสองกวักมือออกไปทีหนึ่ง เรือรบขนาดเล็กร้อยกว่าลำพลันไม่สามารถควบคุมตนเอง เสมือนดั่งกลายเป็นผืนแผ่นดินขนาดใหญ่โตมโหฬารพุ่งเข้าชนเรือรบยานแม่ทันที

……………………………………………….