ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2594

ตอนที่ 2594 หักพุทธหัตถ์

ทุกคนต่างจ้องมองมือทั้งสองที่บดขยี้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างจนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น มีผู้คนจำนวนเท่าไรที่สามารถรองรับกับการบดขยี้ทำลายของฝ่ามือสองข้างนี้ ผู้อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองตากันและกัน แม้แต่ระดับบรรพบุรุษสำนักเจ้าลัทธิก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ เกรงว่าแม้แต้สำนักของพวกเขาก็ต้องหายวับไปกับตาในพริบตาเดียว เมื่อฝ่ามือลักษณะเช่นนี้ที่บดขยี้ลงมา

“ถูกบดขยี้จนแหลกเหลวไปแล้วรึ?” ทุกคนต่างคิดจะมองเข้าไปด้านใน ต้องการดูว่าใช่ว่าหลี่ชิเย่ถูกบดขยี้จนแหลกเหลวไปแล้ว

ตูม ตูม ตูมในขณะที่ทุกคนล้วนแล้วแต่อดที่จะสงสัยไม่ได้นั้น ปรากฏเสียงดังตูมตามดังขึ้นเป็นระลอก เมื่อทุกคนมองไปเห็นเพียงฝ่ามือสองข้างที่ประกบเข้าหาถูกดันให้เปิดออกอย่างช้าๆ

“ดูนั่น อยู่ข้างใน” มีผู้ที่ตาแหลมพลันมองเห็นหลี่ชิเย่แล้ว และร้องเสียงดังขึ้นมา

ทุกคนเบิ่งตามองออกไป เห็นมือทั้งสองของหลี่ชิเย่ที่ดันออก ค่อยๆ ดันเอาพุทธหัตถ์ที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารให้แยกออก ขณะที่เขาค่อยๆ ดันให้พุทธหัตถ์ค่อยๆ แยกออกนั้น ฟ้าดินล้วนแล้วแต่สั่นเทา

ตูม ตูม ตูมเสียงดังตูมตามดังขึ้นมาไม่ขาดสาย ช่องว่างเกิดการกระเพื่อมไม่หยุด ทุกคนต่างรับรู้ได้ถึงการสั่นไหวที่รุนแรงยิ่งเป็นระลอกๆ ในพริบตาเดียวนั่นเอง ทุกคนรู้สึกว่าที่ถูกหลี่ชิเย่ดันให้แยกออกไม่ใช่พุทธหัตถ์สองข้างนี้ แต่เขาได้ดันเอาฟ้าดินแยกออกทั้งหมด

“อมิตาพุทธ” ในเวลานี้เสียงภาวนาดังขึ้นไม่หยุด ประกายพุทธะพวยพุ่ง พลังพุทธะไม่มีสิ้นสุดพลันรวมตัวกันอยู่บนฝ่ามือทั้งสองในชั่วพริบตา ท่ามกลางเสียงตูมตามดังตูม ตูม ตูมขึ้นมาเป็นระลอกไม่ขาดสาย พุทธหัตถ์ที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารพยายามหุบประกบเข้าหาอย่างเต็มที่ ต้องการจัดการกับหลี่ชิเย่ที่ดันเอาพุทธหัตถ์ให้แยกออกกลายเป็นร่างแหลกเหลวไป

“ต่อให้พระพุทธแท้จริงพวกเจ้ามาด้วยตนเอง ก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าข้าเท่านั้น อย่าว่าแต่พระพุทธปลอมๆ เช่นพวกเจ้าเลย” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเรียบเฉย และในพริบตาเดียวนี่เอง มือทั้งสองข้างของเขาได้เปล่งเป็นประกายขึ้นมา

ตูมเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พริบตาเดียวนั่นเอง มือคู่นั้นของหลี่ชิเย่พลันขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีขีดจำกัด ในพริบตาเดียวนั่นเองมือใหญ่คู่นี้สามารถคว้าจับฟ้าดิน หมื่นอาณาจักรล่มสลาย

ได้ยินเสียงดังตูมเสียงหนึ่ง พุทธหัตถ์ที่บดขยี้หลี่ชิเย่ถูกดันให้ง้างออกไปโดยสิ้นเชิง และการดันให้พุทธหัตถ์ทั้งสองให้แยกออกดูช่างง่ายดายอะไรอย่างนั้น เหมือนว่าแค่ผลักเบาๆ ก็ออกแล้ว โดยไม่ได้สิ้นเปลืองพลังอะไรเลย

ในเวลานี้เอง มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ได้ยกเอาพุทธหัตถ์คู่นี้ขึ้นมาอย่างง่ายดาย และในขณะที่มือขนาดใหญ่ของเขาได้ล็อคพุทธหัตถ์คู่นี้เอาไว้นั้น พุทธหัตถ์คู่นี้ไม่สามารถกระดิกตัวเคลื่อนไหวไปได้เลย

“แย่แล้ว” สิบวัชระอดรู้สึกผวาดผวาไม่ได้ หลังจากที่พวกเขาพบว่าพุทธหัตถ์ถูกหลี่ชิเย่ล็อคจับเอาไว้แล้ว ไม่สามารถสำแดง ‘คัมภีร์พุทธหัตถ์’ ได้อีก

“นี้หรือที่เรียกว่าพุทธหัตถ์? เอาไว้สำหรับผัดกับข้าวแบบนั้นรึ? ข้าจะหักเอากลับไปเพื่อแกล้มเหล้าบ้าง” หลี่ชิเย่ยิ้มเรียบเฉยพลันมือใหญ่ทำการบิดทีหนึ่ง

เสียงแตกละเอียดคร๊ากกกดังขึ้น ทุกคนต่างเห็นกับตาตนเอง เมื่อมือทั้งคู่ของหลี่ชิเย่บิดทีหนึ่ง ถึงกับบิดเอาพุทธหัตถ์คู่นี้จนหักติดมือมาดื้อๆ

ทุกคนที่มองเห็นพุทธหัตถ์คู่ที่ถูกหลี่ชิเย่หักขาดออกจากกันดื้อๆ ถึงกับตาค้างและพูดอะไรไม่ออก เหมือนว่าพุทธหัตถ์ที่ปราศจากผู้ต่อกรคู่นี้เมื่อมาอยู่ในมือของหลี่ชิเย่แล้วก็คล้ายดั่งเป็นขนมแป้งทอดที่กรอบยิ่งนัก

“พุทธหัตถ์อร่อยมั้ย?” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “อร่อย” ขาดคำ ได้ยินเสียงคร๊ากกกดังขึ้น ได้หักนิ้วจนขาดมานิ้วหนึ่ง

“ไม่อร่อย” จากนั้นก็ได้หักนิ้วออกมาอีกนิ้วหนึ่ง หลังจากนั้นยิ้มทีหนึ่ง แล้วพูดขึ้นอีกว่า “อร่อย”

หลี่ชิเย่พูดคำว่า “อร่อย” คำหนึ่ง และคำว่า “ไม่อร่อย” คำหนึ่ง ได้ยินเสียงดัง “คร๊ากกก คร๊ากกก” ที่เป็นเสียงกระดูกแตกหักดังขึ้น นิ้วมือแต่ละนิ้วของพุทธหัตถ์ถูกหักจนขาดออกจากมือ

อ๊ากกกเสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้นมาทีละครั้งๆ มองเห็นศพแต่ละศพของสิบวัชระหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า เลือดสาดกระจาย ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมอกเลือด พวกเขาสิบวัชระถูกหลี่ชิเย่จับหักร่างจนขาดไปทีละคนๆ ร่างที่แข็งกร้าวและพาลอย่างยิ่งของพวกเขาถูกหลี่ชิเย่จับหักไปอย่างง่ายดาย

ได้ยินเสียงปัง ปัง ปังดังขึ้น ศพแต่ละศพตกลงจากท้องฟ้าสูงกระแทกกับพื้นดินอย่างแรงจนกลายเป็นวุ้น เพียงชั่วพริบตาเดียว สิบวัชระถูกจับหักจนตายไปทีละคนๆ

มองเห็นสิบวัชระที่ตายไปทีละคนๆ ทุกคนต่างถูกทำให้หวั่นไหว ทุกคนต่างก็นึกไม่ถึง ภายในระยะเวลาอันสั้น สิบวัชระก็ต้องตายลงเช่นนี้

สิบวัชระนะเนี่ย ชั่วชีวิตเกรียงไกรไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน ชั่วชีวิตปฏิบัติตัวอันธพาลและโหดร้าย ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า ภายในระยะเวลาอันสั้นก็ถึงคนอื่นหักร่างจนแหลก พวกเขาก็เหมือนดั่งเป็นขนมแป้งทอดถูกบิดหักจนตาย

สุดท้ายได้ยินเสียงดังปังเสียงหนึ่ง หลี่ชิเย่จัดการโยนพุทธหัตถ์ที่ถูกหักนิ้วไปแล้วลงพื้นไปตามอารมณ์ จากนั้นสัมผัสฝ่ามือขึ้นลง เหมือนกลัวว่าจะทำให้มือสองข้างสกปรกอย่างนั้น และกล่าวท่าทีเรียบเฉยว่า “นี่มันคัมภีร์พุทธหัตถ์อะไร ข้าว่าเรียกมันว่า ‘คัมภีร์แป้งทอด’ น่าจะเหมาะสมกว่า”

เมื่อได้ฟังคำของหลี่ชิเย่แล้ว ทุกคนต่างอดกลั้นลมหายใจเอาไว้ไม่ได้ ทุกคนล้วนแล้วแต่สั่นเทาทีหนึ่ง คนโหดอันดับหนึ่งสังหารสิบวัชระได้อย่างง่ายดาย ในเวลานี้ ไม่ว่าเขาจะพูดว่าอย่างไรก็ตาม ก็จะทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง นี่คือผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะแข็งแกร่งยิ่ง

“สิบวัชระจบเกมแค่นี้เองแล้วรึ?” ผู้บำเพ็ญตนรุ่นอาวุโสถึงกับร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง และพึมพำขึ้นมาว่า “สิบวัชระผาดโผนมาทั้งชาติ ไม่นึกเลยว่าจะถูกผู้เยาว์สังหารไปเช่นนี้”