ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2596

ตอนที่ 2596 เศษเหล็ก

ฟ้าดินเงียบสงัดเมื่อมนุษย์ยักษ์เหล็กยกเท้ากระทืบลงมา ผู้คนจำนวนเท่าไรที่เข้าใจว่าเท้าข้างนี้เพียงพอที่จะทำลายระบบถ่ายทอดทางด้านลัทธิสือยวิ่นจะพังพินาศย่อยยับได้ กระทั่งมีผู้คนจำนวนไม่น้อยเคยคิดว่าเท้าข้างนี้ที่กระทืบลงมาสามารถทำให้หลี่ชิเย่ร่างแหลกเหลวได้

แต่ทว่า นาทีนี้เวลาเสมือนหนึ่งได้หยุดลงอย่างนั้น ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เงียบเชียบไร้เสียง แม้แต่สายลมยังไม่กล้าโบกโชยผ่านมา สรรพสิ่งมีชีวิตทั่วฟ้าดินก็ไม่กล้าหายใจ ไม่ว่าผู้นั้นจะดำรงอยู่ในฐานะแข็งแกร่งเพียงใดก็ตาม ในพริบตาเดียวนี้พวกเขาก็อดที่จะกลั้นลมหายใจเอาไว้ไม่ได้

เมื่อทุกคนทอดสายตามองออกไป เห็นเพียงหลี่ชิเย่ได้ต้านเท้ายักษ์ข้างนั้นที่กระทืบลงมาของมนุษย์ยักษ์เหล็กเอาไว้ และไม่เพียงแต่ต้านเอาไว้อย่างนั้น หลี่ชิเย่ยังอาศัยฝ่ามือเพียงข้างเดียวก็สามารถยกเท้ายักษ์ข้างนั้นของมนุษย์ยักษ์เหล็กเอาไว้ได้แล้ว

สมควรทราบว่า ภายใต้รูปร่างของมนุษย์ยักษ์เหล็ก อัตราส่วนของร่างกายระหว่างหลี่ชิเย่เทียบไม่ได้เลยกับรูปร่างที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารนั่น อย่าว่าแต่เทียบกับร่างกายทั้งตัวของมนุษย์ยักษ์เหล็กเลย แม้แต่เทียบกับเท้ายักษ์ข้างนั้นของมนุษย์ยักษ์เหล็ก ร่างกายของหลี่ชิเย่ก็ดูจะเล็กจิ๋วจนไม่สามารถเทียบกันได้เลย

พริบตาเดียวที่เท้ายักษ์ข้างนั้นกระทืบลงมานั้น มันเสมือนหนึ่งเป็นแผ่นฟ้าที่ถล่มลงมาอย่างนั้น ภายใต้พลังที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่ว่าเป็นผู้ดำรงอยู่ในสถานะเช่นใดก็ตามก็ต้องถูกบดขยี้ทำลายไปสิ้น

ขณะที่หลี่ชิเย่ภายใต้เท้ายักษ์ข้างหนึ่งนั้น เรียกได้ว่าเล็กกว่ายุงตัวหนึ่งเป็นพันเป็นหมื่นเท่า เมื่อหลี่ชิเย่ยื่นหนึ่งฝ่ามือออกไปรับกับเท้าขนาดยักษ์เช่นนี้ เปรียบเสมือนดั่งยุงที่ยื่นขาที่เล็กจิ๋วออกไปต้านกับแผ่นฟ้าที่ถล่มลงมาอย่างนั้น

ภาพลักษณะเช่นนี้หากยังไม่ได้เกิดขึ้น ในจินตนาการแล้วผู้คนจำนวนมากจะรู้สึกว่ามันน่าขัน นี่มันคือไม้ซีกงัดไม้ซุงชัดๆ กระทั่งเรียกได้ว่าไม่เจียมตัวยิ่งกว่าไม้ซีกงัดไม้ซุงเสียอีก

แต่ว่า แม้ว่าดูไปแล้วหลี่ชิเย่ที่อยู่ภายใต้เท้าขนาดใหญ่จะเล็กจิ๋วขนาดนั้น เขายังคงสามารถต้านรับกับเท้าขนาดยักษ์ที่กระทืบลงมา และเป็นเพียงอาศัยมือข้างเดียวที่ยกเอาเท้าขนาดยักษ์ขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย และตามอารมณ์เช่นนั้น ช่างสบายๆ และนิ่งเฉยอย่างยิ่ง

ทุกคนต่างมองดูด้วยความงุนงง เมื่อเห็นหลี่ชิเย่อาศัยมือข้างเดียวยกเอาเท้าขนาดยักษ์นั้นเอาไว้ ลองคิดดู ขาข้างเดียวของยุงตัวหนึ่งสามารถต้านรับได้กับแผ่นฟ้าที่พังถล่มลงมา มันช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเลยจริงๆ

ในเวลานี้เอง มนุษย์ยักษ์เหล็กส่งเสียงดังด้วยความโกรธ แค่เสียงโกรธเสียงเดียวก็สามารถทำให้ดวงดาวแหลกละเอียดเป็นล้านล้านดวงได้ ตูม ตูม ตูมเสียงดังตูมตามดังขึ้นเป็นระลอกไม่ขาดสาย มนุษย์ยักษ์เหล็กเพิ่มพลังบดขยี้ลงไป ร่างที่มีขนาดใหญ่โตของมันสั่นเทา พลังที่แข็งแกร่งสุดเปรียบเปรยพลันบดขยี้ต่อหลี่ชิเย่ในทันที

ได้ยินเสียงปัง ปัง ปังดังขึ้นมา ช่องว่างถูกบดขยี้จนแหลกละเอียดไปทั้งหมดในทันที ภายใต้พลังที่น่ากลัวเช่นนี้ เหมือนว่ากฎเกณฑ์สัจธรรมล้วนแล้วแต่ถูกบดขยี้จนหายวับไปกับตาในพริบตาเดียว

“ไสหัวไป…” หลี่ชิเย่ไม่ได้เลิกกระทั่งหนังตา เมื่อต้องเผชิญกับพลังที่น่ากลัวบดขยี้ผ่านทางเท้าขนาดใหญ่นั่นลงมา ฝ่ามือยกและพลิกขึ้น

ตูม ตูม ตูม…เสียงดังตูมตามดังทะลุฟ้า ในพริบตาเดียวนั่นเอง เรื่องที่เหลือเชื่อได้บังเกิดขึ้นมาแล้ว เห็นเพียงร่างของมนุษย์ยักษ์เหล็กที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารถูกหลี่ชิเย่พลิกหงาย ภายใต้พลังที่ปราศจากผู้ต่อกรของหลี่ชิเย่ มนุษย์ยักษ์เหล็กพลันถูกพลิกจนตัวลอย และกลายเป็นเหมือนดั่งดาวตกขนาดยักษ์ที่พุ่งชนขึ้นไปบนอาวกาศที่ห่างไกลออกไป

ได้ยินเสียงดังปัง ปัง ปังที่ดังสนั่นหวั่นไหว ดวงดาวจำนวนนับไม่ถ้วนบนอวกาศถูกพุ่งชนจนแหลกละเอียด และระเบิดขึ้นมา ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและมืดสลัวพลันเต็มไปด้วยหลากสีสัน คล้ายดั่งมีการจุดพลุดอกไม้ไฟในยามค่ำคืนอย่างนั้น

ทุกคนที่มองเห็นหลี่ชิเย่อาศัยมือข้างเดียวพลิกหงายมนุษย์ยักษ์เหล็ก แถมยังพลิกหงายจนพุ่งเข้าไปยังอวกาศ จนทำให้มองดูด้วยความงุนงงไปหมด สมองมีแต่ความว่างเปล่าไม่สามารถเรียกสติคืนกลับมา

ทุกคนไม่รู้ว่าควรจะหาสิ่งใดมาเปรียบเปรยกับพลังมหาศาลเช่นนี้ เหมือนว่าโลกนี้ไม่มีสิ่งใดที่มีพลังมากกว่านี้ได้อีกแล้ว เหมือนว่าไม่มีคำใดที่จะนำมาเปรียบเปรยกับพลังขณะนี้ของหลี่ชิเย่ได้อีกแล้ว

“นี่ นี่ นี่เป็นพลังของมังกรแท้จริงรึ?” มองดูแขนของหลี่ชิเย่ แต่ว่า แขนของหลี่ชิเย่ก็นับว่าธรรมดาไม่เหมือนเป็นกล้ามที่เป็นมัดๆ ยิ่งไม่เหมือนมีมังกรแท้จริงพันอยู่อย่างนั้น

“นี่เรียกว่าต้องโทษพื้นดินไร้ห่วง ถ้าหากมีห่วงก็คงยกเอาพื้นดินขึ้นมาได้ทั้งผืน ไม่ถูก โทษพื้นดินไร้ห่วงก็ยังไม่สามารถเปรียบเปรยถึงพลังของเขาได้” ระดับบรรพบุรุษทอดถอนใจด้วยความหวั่นไหวว่า “มันควรจะโทษว่าสวรรค์ไร้ฝาครอบ ต่อให้สวรรค์มีฝาครอบๆ ลงมา ก็คงครอบเขาไม่อยู่แล้วล่ะ ต่อให้สวรรค์มีฝาครอบที่ครอบลงมาเขาก็สามารถพลิกให้หงายขึ้นมาได้เช่นเดิม”

“ไร้เทียมทานน่ะ ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง” ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องเสียวสันหลังวาบเมื่อได้เห็นความน่ากลัวของหลี่ชิเย่ พึมพำว่า “ทั่วทั้งแดนลัทธิราชันคงหาประเภทไร้เทียมทานเช่นนี้ได้ไม่กี่คนแล้ว”

“ฆ่า…” ในเวลานี้เอง เสียงที่ร้องคำรามขึ้นมาจนฟ้าดินแตกละเอียด ทำลายดวงดาวจนแตกสลาย ได้ยินเสียงตึงดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง มองเห็นมนุษย์ยักษ์เหล็กพลันบุกกลับเข้ามาอีกครั้ง

แม้ว่าหลี่ชิเย่จัดการพลิกหงายมันจนลอยไปยังอวกาศที่ไกลออกไป แต่ว่า มันได้ก้าวข้ามช่องว่างบินกลับมา หนึ่งก้าวหนึ่งโลกธาตุ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็บินกลับมาได้แล้ว

พริบตาเดียวกับจังหวะที่บินกลับมานั้น ได้ยินเสียงกระบี่คำรามเก้าชั้นฟ้า มองเห็นด้านหลังของเขาที่เป็นปีกคู่พลันหุบลง และกลับกลายเป็นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีขนาดใหญ่โตมหึมาเล่มหนึ่ง กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้มีความยาวเป็นสิบล้านลี้ ประกายกระบี่วูบวาบที่เหมือนเทราดลงมา สามารถทะลุผ่านโลกๆ หนึ่งได้

ปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้น ขณะที่หนึ่งกระบี่ที่ฟาดฟันลงมาจากอวกาศนั้น พลันทำลายล้างดวงดาวไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่หายวับไปกับตาในพริบตาเดียวภายใต้หนึ่งกระบี่นี้ หนึ่งกระบี่ที่ฟาดฟันลงมา เทพแท้จริงขั้นอมตะจำนวนมากก็ต้านเอาไว้ไม่ได้