ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2684

ตอนที่ 2684 นักพรตไป๋ยื่อยอมอ่อนข้อ

ในเวลานี้ ทุกคนล้วนแล้วแต่จ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ เนื่องจากในขณะนี้ทุกคนต่างคาดหวังให้หลี่ชิเย่ลงมือ คาดหวังให้หลี่ชิเย่สังหารนักพรตไป๋ยื่อ

ก่อนหน้านี้ บางทีอาจมีผู้คนจำนวนไม่น้อยคาดหวังให้นักพรตไป๋ยื่อสามารถเอาชนะหลี่ชิเย่ ซึ่งสิ่งนี้สามารถทำให้ผู้คนสามารถมองเห็นความหวังไม่มากก็น้อย แต่ว่า เวลานี้ไม่ว่าจะเป็นใคร ยอดฝีมือกลุ่มคนรุ่นใหม่ก็ดี เทพแท้จริงขั้นอมตะรุ่นอาวุโสก็ช่าง ภายในใจของทุกคนล้วนแล้วแต่มีความคิดเดียวเท่านั้น ล้วนแล้วแต่หวังให้คนโหดอันดับหนึ่งลงมือสังหารนักพรตไป๋ยื่อเสีย

สิ่งที่นักพรตไป๋ยื่อได้กระทำลงไปนับว่าสร้างความโกรธแค้นจนถึงขีดสุด ช่างสยองขวัญมากเหลือเกิน นี่มันคือการกระทำของนอกรีตโดยสิ้นเชิง เป็นเรื่องที่มีเพียงใฝ่อธรรมเท่านั้นที่สามารถทำได้ ซึ่งเป็นการเสื่อมเสียต่อตำแหน่งฐานะความเป็นชั้นคงความอมตะตลอดกาลของเขาโดยสิ้นเชิง

ที่ทำให้ผู้คนต้องหวาดกลัวมากกว่านี้ก็คือ เดิมทีเทพแท้จริงขั้นอมตะ ชั้นคงความอมตะตลอดกาลก็ปราศจากผู้ต่อกรมากพอแล้ว ใต้หล้ายังจะมีใครสามารถขวางเขาเอาไว้ได้? เวลานี้หลังจากที่เขาได้ดูดกลืนระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิตระกูลมู่ไปจนหมดสิ้นแล้ว ยิ่งเป็นการเพิ่มความน่ากลัวขึ้นไปอีก ใช่เพียงแค่แดนลัทธิราชันเท่านั้น เกรงว่าคงสามารถครองความเป็นเลิศในแดนลัทธิเซียนแล้ว

ดังนั้น สิ่งนี้ยิ่งสร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คน เนื่องจากเวลานี้นักพรตไป๋ยื่อสามารถกลืนกินระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิตระกูลมู่ได้ พรุ่งนี้ก็สามารถกลืนกินระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิอื่นๆ ได้ สุดท้าย เกรงว่าระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิในแดนลัทธิราชันมีความเป็นไปได้ที่อาจจะถูกเขากลืนกินเกือบหมด อีกทั้งนักพรตไป๋ยื่อที่ปราศจากผู้ต่อกร ไม่มีผู้ใดสามารถขัดขวางเขาได้อีกแล้ว

ในเวลานี้ ทุกคนต่างจ้องมองไปที่คนโหดอันดับหนึ่ง ภายในใจของทุกคนล้วนแล้วแต่มีความมุ่งมาดปรารถนาอย่างหนึ่ง หวังว่าคนโหดอันดับหนึ่งจะลงมือสังหารนักพรตไป๋ยื่อเสีย

กล่าวได้ว่าทุกคนในเวลานี้ล้วนแล้วแต่ฝากความหวังเอาไว้บนตัวของหลี่ชิเย่ เนื่องจากหากจะถามว่าทั่วทั้งแดนลัทธิราชันยังมีใครสามารถสังหารนักพรตไป๋ยื่อได้ล่ะก็ คงมีเพียงคนโหดอันดับหนึ่งเท่านั้นแล้ว

“ช่วยขจัดภัยให้กับแดนลัทธิราชันด้วยเถอะ” มีผู้ที่พนมมือขณะมองดูคนโหดอันดับหนึ่ง โดยมีการอธิฐานขึ้นภายในใจ

ความจริงแล้ว ในเวลานี้ผู้ที่อธิฐานอยู่ในใจใช่มีเพียงแค่คนสองคนเท่านั้น ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่อธิฐานอยู่ภายในใจ เพียงแต่ทุกคนต่างเกรงกลัวต่ออำนาจที่ดุร้ายของนักพรตไป๋ยื่อ ไม่กล้าพูดออกมา

หลี่ชิเย่เพียงยืนเอามือไพล่หลังอยู่ตรงนั้น ท่าทางเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“คุณชายหลี่ เมื่อครู่ข้าไม่เจียมตัวช่วยคุณชายหลี่สังหารทำลายล้างระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิตระกูลมู่ไป ช่วยออกหน้าแทนคุณชายหลี่ ไม่ทราบว่าคุณชายหลี่พอใจหรือไม่?” ในขณะนี้ นักพรตไป๋ยื่อที่ทำเลียปากแผลบๆ ได้แสดงคารวะแบบจีนต่อหลี่ชิเย่ โดยวางท่าทีไว้ต่ำมาก ไม่ได้มีท่าทีที่โกรธแค้นเมื่อครู่ ท่าทางต้องการแสดงความเป็นมิตรต่อหลี่ชิเย่

พลันที่ผู้คนจำนวนมากมองเห็นท่าทีของนักพรตไป๋ยื่อทำให้รู้สึกหวั่นใจมาก เนื่องจากนักพรตไป๋ยื่อแสดงเป็นมิตรต่อหลี่ชิเย่เมื่อใดล่ะก็ ไม่แน่นักพวกเขาสองคนอาจจับมือเจรจาสงบศึกก็เป็นได้ จะอย่างไรเสีย หลังจากนักพรตไป๋ยื่อได้กลืนกินระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิตระกูลมู่แล้ว เกรงว่ากำลังความสามารถจะกลับกลายเป็นลึกล้ำยากจะหยั่งถึง คนโหดอันดับหนึ่งไม่แน่เสมอไปว่าจะต้องสู้กันอย่างดุเดือดจนถึงที่สุดกับเขา ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างพวกเขาทั้งสองไม่ได้มีบุญคุณความแค้นอะไรมากมายนัก

“เรื่องที่ข้าจะทำไม่จำเป็นให้ผู้อื่นต้องมากังวลแทน” หลี่ชิเย่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีตามอารมณ์ ยิ้มกล่าวเรียบเฉยขึ้นมา

“เป็นข้าที่สมควรตาย เป็นข้าที่ทำไม่ถูก ไม่ได้นึกถึงข้อนี้” นักพรตไป๋ยื่อรีบเร่งโค้งคำนับด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ท่าทางดูถ่อมตัวและนอบนอ้มอย่างยิ่ง เขารีบกล่าวขึ้นมาว่า “เมื่อครู่เป็นข้าที่ทำบุ่มบ่ามล่วงเกินต่อคุณชาย หวังว่าคุณชายเป็นผู้ที่ใจกว้าง ไม่ถือโทษกับข้า”

“พูดเช่นนี้ เจ้าจะไม่แก้แค้นให้กับลูกหลานที่ตายไปแล้วสิ?” หลี่ชิเย่ถึงหัวเราะขึ้นมา มองดูท่าทางที่ถ่อมตัวและนอบน้อม

“มิกล้า มิกล้า” นักพรตไป๋ยื่อรีบเร่งตอบว่า “นั่นเป็นเขาที่สมควรตาย สวะที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ตัวเขาเป็นเพียงมดปลวกตัวหนึ่งเท่านั้น บังอาจทำโอ้อวดกำลังต่อหน้าคุณชาย ตายก็สมควรแล้ว ต่อให้คุณชายไม่สังหารเขา ข้าเองก็จะเด็ดหัวของเขาออกมาเพื่อยอมรับผิดและขอขมาต่อคุณชาย”

ภายในใจของทุกคนถึงกับหวั่นใจอย่างสิ้นเชิง ทุกคนต่างมองออกว่านักพรตไป๋ยื่อนั้นหวั่นเกรงต่อหลี่ชิเย่ยิ่งนัก ดังนั้นเขาจึงได้แสดงความเป็นมิตรต่อหลี่ชิเย่โดยตลอด ดังนั้นจึงได้ถ่อมตัวและนอบน้อมอะไรอย่างนั้น

ภาษิตว่าไว้ว่า เมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดแล้วก็จะไม่ถือโทษอีก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การที่คนโหดอันดับหนึ่งไม่ลงมือสังหารนักพรตไป๋ยื่อก็ไม่นับเป็นเรื่องที่เหนือความคาดคิดอะไร

ถ้าหากนักพรตไป๋ยื่อสามารถมีชีวิตไปจากที่นี่ล่ะก็ เช่นนั้นแล้วจะช้าหรือเร็วจะต้องเป็นหนามยอกอกของแดนลัทธิราชันสักวันอย่างแน่นอน และจะต้องกลายเป็นต้นกำเนิดภัยพิบัติของแดนลัทธิราชัน

ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรที่ต้องสั่นเทา เมื่อนึกถึงข้อนี้แล้ว

“อย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่หัวเราะเรียบเฉยเทีหนึ่ง ท่าทางเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง ท่าทางของเขาทำให้ผู้อื่นเดาทางไม่ออก

“ถ้าหากคุณชายไม่มีสิ่งใดที่จะสอนสั่ง ข้าขออำลาก่อน” นักพรตไป๋ยื่อคำนับ และกล่าวด้วยท่าทีเคารพนอบน้อมอย่างยิ่งว่า “วันหน้าหากมีสิ่งใดให้ข้ารับใช้ ขอเพียงคุณชายมีคำสั่ง ข้าจะบุกน้ำลุยไฟ ไม่ว่าจะเป็นเมื่อใดข้าก็ยินดีอยู่คอยรับใช้ข้างกายคุณชาย”

ทุกคนต่างจ้องตากันและกันเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของนักพรตไป๋ยื่อ ในเวลานี้ทุกคนต่างรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง กระทั่งรู้สึกสิ้นหวังอยู่บ้าง

ใครก็ฟังออกว่านักพรตไป๋ยื่อไม่เพียงแสดงความเป็นมิตรต่อหลี่ชิเย่เท่านั้น ยังแสดงความปรารถนาจงรักภักดีต่อหลี่ชิเย่อีกด้วย