ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2687

ตอนที่ 2687 ความโหดของหอก

เสียงตึง…ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง หนึ่งหอกทีแหวกอากาศมา ภายใต้หนึ่งหอก ฟ้าดินกลับคืนสู่ที่สุด ทุกสิ่งกลับกลายเป็นแดนผี ภายใต้หนึ่งหอกนี้เสมือนดั่งได้หลอมกลั่นโลกไปทั้งโลก เข่นฆ่าสังหารโลกทั้งโลก ภายใต้หนึ่งหอก บรรดาเทพก็ดี เหล่าราชันก็ช่าง ล้วนแล้วแต่ต้องหายวับไปกับตาในพริบตา ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ล้วนกลับคืนเป็นศูนย์

ท่ามกลางความเป็นศูนย์ได้ก่อกำเนิดเป็นสุดยอดแดนผีสูงสุดขึ้นมา มันได้ทดแทนทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก ท่ามกลางแดนผีลักษณะเช่นนี้ ประชาชนใดๆ หรือผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราศจากผู้ต่อกรใดๆ ก็ตาม ล้วนแล้วแต่ต้องสั่นเทากับสิ่งนี้ ท่ามกลางแดนผีลักษณะเช่นนี้ต่อให้บุคคลผู้นั้นมีความแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ตาม ต่างมีความรู้สึกเหมือนสุดแต่ผู้อื่นจะเชือดเฉือนตามอำเภอใจอย่างนั้น เสมือนหนึ่งเป็นเนื้อที่อยู่บนเขียง ทำให้รู้สึกสิ้นหวังอะไรอย่างนั้น

ตึง…ท่ามกลางเสียงหอกยาวเสียงนี้ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกว่าหัวใจของตนเจ็บแปลบขึ้นมา ในชั่วพริบตาเดียวนี้เอง รู้สึกเหมือนหัวใจของตนถูกหอกยาวเล่มนี้แทงจนทะลุอย่างนั้น

กระทั่งมีผู้ที่ร้องเสียงน่าเวทนาดังอ๊ากกกขึ้นมาและล้มลงนอนกับพื้นในพริบตาเดียวนั่นเอง แม้ว่าหอกนี้ไม่ได้ทิ่มแทงไปยังพวกเขา แต่ปณิธานหอกที่น่ากลัวเสมือนหนึ่งได้แทงทะลุหัวใจของพวกเขาโดยพลันอย่างนั้น สร้างความเจ็บปวดให้กับพวกเขาจนต้องร้องน่าเวทนาขึ้นมา และล้มลงจนลุกไม่ไหว

ภาพเช่นนี้ ไม่รู้ว่าได้ทำให้ผู้คนจำนวนเท่าไรต้องหวาดผวาจนหน้าถอดสี ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่ไรที่หวาดผวากับสิ่งนี้ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ถูกหอกที่น่ากลัวเช่นนี้ทำเอาตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ.

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น พริบตาเดียวนั้นเอง หลี่ชิเย่เองก็ไม่ได้หลบไปไหน ยกสองแขนขึ้นไขว้กันรับมือกับหนึ่งหอกที่แทงเข้ามาดื้อๆ

ท่ามกลางเสียงดังตึงเสียงหนึ่ง มองเห็นสะเก็ดไฟที่แตกกระจาย โดยสะเก็ดไฟที่แตกกระจายออกมานั้นงดงามยิ่งนัก เทียบกับพลุดอกไม้ไฟที่มีการยิงในยามค่ำคืนแล้วยังแลดูอลังการมากกว่าพันล้านเท่า สะเก็ดไฟทุกๆ เม็ดที่พุ่งกระจายไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนั้น สามารถยิงดวงดาวแต่ละดวงจนแตกละเอียด สามารถทำให้ดวงดาวแต่ละดวงต้องหลอมละลายได้ ความน่ากลัวสุดที่จะหาผู้ใดมาเทียบเทียม การปะทะกันที่น่าสยองขวัญเช่นนี้เสมือนดั่งโลกทั้งโลกถูกทำลายไปอย่างนั้น

หนึ่งหอกที่น่ากลัวถึงเพียงนี้ คนโหดอันดับหนึ่งถึงกับอาศัยท่อนแขนรับมือกับมันดื้อๆ ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกอย่างยิ่ง ทุกคนต่างมองออก รวมทั้งเทพแท้จริงขั้นอมตะที่แข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกรก็มองออกได้ว่า อานุภาพของหอกกระบวนท่านี้ไม่รู้ว่าทรงพลังมากกว่ากระบองกู่ท้าวของราชันแท้จริงมู่เจี้ยนเท่าไร

หนึ่งหอกที่แทงเข้ามานั้น หาใช่กายเนื้อสามารถต้านได้อยู่แล้ว เกรงว่าบนโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดสามารถต้านรับกับหนึ่งทวนที่แหวกอากาศเล่มนี้ได้ เกรงว่าแม้แต่ชั้นฟ้าเทพมารล้วนแล้วแต่ต้องหายวับไปกับตาในพริบตาเดียวภายใต้หนึ่งทวนนี้

ท่ามกลางเสียงตึง…เสียงหนึ่งที่ดังขึ้น สะเก็ดไฟที่แตกกระจาย ทุกคนต้องเบิ่งตาขึ้นมองดู เห็นเพียงแขนทั้งสองข้างของคนโหดอันดับหนึ่งที่ไขว้กันนั้น ถึงกับต้านรับกับหนึ่งหอกที่ทิ่มแทงเข้ามาอย่างเหลือเชื่อ

“แข็งแกร่งมากเหลือเกิน ช่างเหลือเชื่อเหลือเกิน คนโหดอันดับหนึ่งยอดเยี่ยมปราศจากผู้ต่อกรในหล้า ไม่เสียทีที่เป็นผู้มีฐานะสูงสุดของแดนลัทธิราชัน” ทุกคนถึงกับร้องเสียงแหลมขึ้นมา ทุกคนต่างส่งเสียงไชโยเสียงดัง เมื่อมองเห็นหลี่ชิเย่ที่สองแขนไขว้กันถึงกับต้านหนึ่งหอกที่แหวกอากาศเข้ามา

นาทีนี้ทุกคนถึงกับหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อมองเห็นคนโหดอันดับหนึ่งสามารถต้านรับกับหอกปีศาจแดนอเวจีของนักพรตไป๋ยื่อเอาไว้ได้ ภายในใจของทุกคนต่างตั้งความหวังว่าคนโหดอันดับหนึ่งสามารถเอาชนะนักพรตไป๋ยื่อได้ ถ้าหากคนโหดอันดับต่อสู้หนึ่งพ่ายแพ้ให้กับนักพรตไป๋ยื่อล่ะก็ นั่นแหละวันหายนะของโลกอย่างแท้จริงเลยทีเดียว

“ดีใจเร็วเกินไปเสียแล้ว” จังหวะที่แขนทั้งสองข้างของหลี่ชิเย่ไขว้กันและต้านรับหอกปีศาจแดนอเวจีเอาไว้นั้น นักพรตไป๋ยื่อได้หัวเราะเสียงน่าเกลียดขึ้นมา และส่งเสียงร้องดังขึ้นมาว่าฆ่า…

แว้งค์…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง มองเห็นประกายชั่วร้ายของหอกปีศาจแดนอเวจีดูยิ่งใหญ่มาก ขณะประกายชั่วร้ายทุกๆ สายพลันระเบิดขึ้นมานั้น เสมือนดั่งเป็นเข็มสีดำแต่ละเล่มที่แทงทะลุความขมุกขมัวอย่างนั้น ประกายชั่วร้ายทุกๆ สายล้วนแล้วแต่สยองขวัญอย่างยิ่ง มีความแหลมคมจนสุดจะจินตนาการได้ ไม่มีสิ่งใดสามารถต้านเอาไว้ได้เมื่อมันทิ่มแทงเข้ามา

ในพริบตาเดียวนั่นเอง เห็นเพียงหอกปีศาจแดนอเวจีคล้ายดั่งประกายชั่วร้ายพลันวิ่งพรวดออกมา เหมือนว่าหอกปีศาจแดนอเวจีได้กลับกลายเป็นเข็มสีดำที่ทั้งเล็กและยาวที่แทงทะลุทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างนั้น

เสียงปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่ประกายชั่วร้ายของหอกปีศาจแดนอเวจีได้ระเบิดขึ้นมานั้น พลันแทงทะลุผ่านความขมุกขมัว แทงทะลุขั้นสูงสุด ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่คล้ายดั่งเป็นเพียงเยื่อที่บางเบา และเปราะบางอย่างยิ่งภายใต้การทิ่มแทงเช่นนี้

ท่ามกลางเสียงที่ดังปังนั้น หอกปีศาจแดนอเวจีพลันแทงทะลุผ่านแนวป้องกันของหลี่ชิเย่ และอ้อมผ่านแขนทั้งสองข้างที่ไขว้กันไว้นั่น อาศัยความเร็วที่สุดจะจินตนาการได้แทงเข้าหาบริเวณอกของหลี่ชิเย่ในทันที

ฉับพลันนั้นหนึ่งหอกนี้ได้แทงทะลุผ่านแนวป้องกัน อ้อมผ่านแขนสองข้างที่ไขว้กัน ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถจับได้ด้วยสายตาของมนุษย์ปุถุชนธรรมดา มันได้ก้าวล้ำกาลเวลา ก้าวข้ามช่องว่างไปแล้ว

ภายใต้ความเร็วที่รวดเร็วสุดๆ เช่นนี้ คิดจะหลบก็ไม่ทันการแล้ว ระหว่างความเป็นความตายในชั่วพริบตาเดียวนั้น หลี่ชิเย่เพียงยักไหล่ทีหนึ่งเท่านั้น

ได้ยินเสียงฉึกดังขึ้น พร้อมกับเลือดสดๆ ที่แตกกระจาย หอกปีศาจแดนอเวจีพลันแทงเข้าที่บริเวณหัวไหล่ของหลี่ชิเย่ เลือดสดๆ ไหลหยดลงมาทีละหยดๆ

พริบตาเดียวขณะที่หอกปีศาจแดนอเวจีได้แทงเข้าที่หัวไหล่ของหลี่ชิเย่นั้น ภาพนี้คล้ายดั่งถูกหยุดนิ่งเอาไว้ ทุกคนล้วนแล้วแต่ถูกทำให้หวั่นไหว เวลานี้คู่สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนเบิกกว้าง และมองดูภาพแหตุการณ์ข้างหน้าด้วยท่าทีตะลึงงัน

“แย่แล้ว…” ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ร้องเสียงแหลมและสูงขึ้นมา เมื่อได้เห็นภาพลักษณะเช่นนี้ กล่าวสำหรับผู้คนจำนวนไม่น้อยแล้ว นี่คือภาพที่พวกเขาไม่ต้องการเห็นมากที่สุด

“อันตราย…” ในขณะนี้ แม้แต่ระดับเทพแท้จริงขั้นอมตะที่เคยผ่านอุปสรรคมานับไม่ถ้วนยังอดที่จะร้องเสียงดังขึ้นมาไม่ได้ และต้องเหงื่อตกให้กับหลี่ชิเย่