ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2793

ตอนที่ 2793 ความเป็นอมตะอันยั่วยวน

เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปแล้ว หลี่ชิเย่มองไปในที่ที่ห่างไกล แววตากลับกลายเป็นลึกล้ำยิ่งนัก เหมือนว่าได้ตกอยู่ท่ามกลางหวนคะนึงถึงอดีต

กล่าวสำหรับเขาแล้ว กาลเวลาที่ยาวนานได้ผ่านพ้นไปแล้ว เรื่องราวมากหมายเขาก็ได้ปล่อยไปตามอารมณ์แล้ว และเขาได้ก้าวข้ามมันไปแล้ว เรื่องราวบางเรื่อง สิ่งของบางสิ่งกล่าวสำหรับเขาแล้วมักจะวนเวียนอยู่ภายในใจเสมอ

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ใหญ่ หลี่ชิเย่ได้ละสายตากลับคืนมา มองดูฮ่องเต้วิหารอมตะที่ยืนอยู่ข้างกายตลอดมาทีหนึ่ง และกล่าวว่า “แม้ว่าระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมารไม่กลับไปอยู่ในระดับสูงสุดเหมือนเมื่อครั้งครานั้น แต่ว่า อย่างน้อยที่สุดการที่มีวิหารอมตะพวกเจ้าอยู่ ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธินี้ยังคงมีความหวังไม่ถึงขั้นตกต่ำ และไม่ผิดต่อการที่ผู้เฒ่าอมตะผู้เป็นปฐมบรรพบุรุษได้เฝ้าสังเกตุการณ์มายุคแล้วยุคเล่า”

“ขอบคุณคุณชายที่ชื่นชม” ฮ่องเต้วิหารอมตะได้โค้งคารวะต่อหลี่ชิเย่อย่างงาม แสดงคารวะและกล่าวว่า “บรรพบุรุษได้ฝากถามทุกข์สุขต่อคุณชาย และทักทายปราศรัยด้วยความเคารพสูงสุดต่อคุณชาย”

ตัวเขานับว่าวิถีทางไร้ขีดจำกัด ยังสามารถก้าวเดินไปข้างหน้าต่อไปได้ ไม่แน่นักอนาคตอาจสามารถสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมย

“ขอบคุณคุณชาย” ฮ่องเต้วิหารอมตะแสดงคารวะอีกครั้ง

สำหรับฐานะของหลี่ชิเย่ ประวัติความเป็นมาของหลี่ชิเย่นั้น ฮ่องเต้วิหารอมตะไม่รู้อะไรเลยแม้แต่น้อย กระทั่งกล่าวได้ว่าหลี่ชิเย่เป็นคนแบบไหน มีทักษะยุทธอย่างไร นางเสมือนอยู่ท่ามกลางหมอกหนาทึบ มองเห็นไม่ชัดเจนเลยแม้แต่น้อยนิด

แต่ว่า นางไม่จำเป็นต้องไปสืบเสาะเรื่องเหล่านี้ และนางก็ไม่จำเป็นต้องไปศึกษาค้นคว้าสิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ไม่จำเป็นที่นางต้องไปกังวล นางเพียงแค่ปรนนิบัติหลี่ชิเย่ให้ดีก็พอแล้ว ซึ่งเป็นภารกิจของนาง และเป็นเรื่องที่นางจะต้องทำอยู่แล้ว

“ไปเถอะ พักผ่อนสักหน่อยก็ดี” หลี่ชิเย่สั่งการกับฮ่องเต้วิหารอมตะว่า “ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีที่หนึ่ง ข้าจะพักอยู่ที่นี่ระยะหนึ่ง”

ฮ่องเต้วิหารอมตะไม่พูดมากความตอบตกลงทันที สุดท้าย ภายใต้การเข็นเก้าอี้ล้อเลื่อนด้วยตนเองของฮ่องเต้วิหารอมตะ พวกเขาได้เข้าไปในตำหนักปฐมบรรพบุรุษ…

ทั่วทั้งระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมารล้วนแล้วแต่ตื่นตระหนกตกใจหลังจากศึกในครั้งนี้แล้ว ตามติดด้วยความเงียบสงัดไปทั่วทั้งบริเวณ ศึกเดียวที่สะเทือนเลื่อนลั่น การสังหารระดับเทพแท้จริงขั้นอมตะ ชั้นคงความอมตะตลอดกาลสองคน ได้วางรากฐานในฐานะความเป็นผู้ปราศจากผู้ต่อกรของหลี่ชิเย่ และวางรากฐานถึงฐานะที่สูงสุดของเขาในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมาร

ท่ามกลางความเงียบสงัดภายในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมาร มีทั้งคนที่ตื่นตระหนกตกใจ มีคนที่ตื่นตระหนกสะเทือนหวั่นไห มีคนที่หวาดผวา มีคนที่รู้สึกเหลือเชื่อ และมีคนที่เหมือนสูญเสียบิดามารดา…

เป็นต้นว่าสำนักอย่างแคว้นโบราณยันต์แปดทิศ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลาง ในเวลานี้ทุกระดับชั้นล้วนอยู่ในความเงียบสงัด บนท้องฟ้าของพวกเขาเรียกได้ว่าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำ กล่าวได้ว่าสำนักทั้งสองแห่งนี้ เบื้องบนถึงระดับบรรพบุรุษ เบื้องล่างถึงศิษย์ธรรมดาทั่วไป ล้วนแล้วแต่ตัวสั่นงันงก ล้วนแล้วแต่เกรงว่าหลี่ชิเย่จะแก้แค้นพวกเขา พวกเขาต่างเกรงว่าหลี่ชิเย่จะพาลโกรธขึ้นมาแล้วทำลายล้างสำนักของพวกเขา

นอกเหนือจากแคว้นโบราณยันต์แปดทิศ และดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลางแล้ว บรรดาแคว้นเจ้าลัทธิ นิกายโบราณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เคยยืนอยู่ข้างฝ่ายของพวกเขาล้วนแล้วแต่ถูกทำให้ตกใจจนขวัญแขวน วันๆ ต้องอกสั่นขวัญแขวน เกรงว่าหลี่ชิเย่จะลงมือต่อพวกเขา

แม้ว่าขณะพวกเขาวางยันต์จานเพื่อปลุกจานเซียนอมตะให้ตื่นขึ้น พวกเขาไม่ได้เปิดเผยชื่อสำนักของตน ทั้งหมดเป็นเรื่องที่พวกเขาทำกันลับๆ โดยไม่มีการประกาศแต่อย่างใด

แต่ทว่า ยันต์จานของจานเซียนอมตะมีอยู่เพียงสิบแปดชิ้น หากต้องการสืบทราบว่าวันนั้นใครกันแน่ที่ให้ความช่วยเหลือแคว้นโบราณยันต์แปดทิศและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลางนั้น หาใช่เป็นเรื่องยากแต่อย่างใด

สุดท้าย ท่ามกลางวันเวลาที่ต้องตัวสั่นงันงก ในที่สุดมีแคว้นเจ้าลัทธิที่อกสั่นขวัญแขวน บรรพบุรุษของพวกเขาจึงนำพาศิษย์ภายในสำนักไปคุกเข่าอยู่ด้านหน้าตำหนักปฐมบรรพบุรุษ เพื่อขอรับโทษจากหลี่ชิเย่

แคว้นเจ้าลัทธิอื่นๆ เมื่อเห็นสำนักที่เข้ารับการลงโทษด้วยตนเอง พวกเขาก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้ปิดบังได้ชั่วคราว ไม่สามารถปิดบังไปได้ตลอด ดังนั้น ต่างทยอยกันตามมาคุกเข่าอยู่ด้านหน้าตำหนักปฐมบรรพบุรุษ เพื่อขอรับการลงโทษจากหลี่ชิเย่

สุดท้าย แม้แต่บรรพบุรุษของแคว้นโบราณยันต์แปดทิศ และดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลางก็ทยอยเดินทางมาขอรับโทษด้วยตนเอง ในเวลานี้ ด้านหน้าของตำหนักปฐมบรรพบุรุษได้มีผู้ที่มาคุกเข่าอยู่เต็มไปหมด เมื่อทอดสายตามองออกไป มองเห็นผมที่ขาวโพลนเป็นบริเวณกว้าง บรรดาผู้คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นระดับบรรพบุรุษของสำนักเจ้าลัทธิต่างๆ ล้วนแล้วแต่เป็นผู้เฒ่าที่แข็งแกร่งที่สุดของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมารในยุคปัจจุบัน

สำหรับเหล่าบรรพบุรุษของแคว้นเจ้าลัทธิ นิกายโบราณ ดินแดนศักดิ์สิทธ์ที่มาคุกเข่าเพื่อขอรับการลงโทษอยู่ด้านนอกประตูนั้น หลี่ชิเย่ไม่ได้มีอารมณ์แม้แต่น้อย และไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เพียงสั่งการฮ่องเต้วิหารอมตะไปหลายคำ และให้ฮ่องเต้วิหารอมตะเป็นผู้จัดการกับพวกเขาเหล่านั้น

ภายในตำหนักปฐมบรรพบุรุษ หลี่ชิเย่กักตนเพื่อฝึกฝนเงียบๆ ไม่พบผู้ใด ตั้งใจเจียระไนสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดที่ถูกสยบและพันธนาการเอาไว้ภายในจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร

ความจริงแล้ว ภายใต้การสยบและเจียระไนของหลี่ชิเย่นั้น สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดภายในจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของเขาแตกต่างจากเดิมไปมากแล้ว กลิ่นอายมารและความชั่วร้ายทั้งหมดล้วนแล้วแต่ถูกเจียรไนและทำให้บริสุทธิ์ภายใต้การสยบและเจียระไนของหลี่ชิเย่ ในขณะนี้ สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดได้เผยร่างที่แท้จริงออกมาแล้ว