ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2796

ตอนที่ 2796 มือทองคำ ดวงตาความมืด

เสียงตูม…ดังสนั่น ในพริบตาเดียวนั่นเอง ใต้พื้นดินได้พวยพุ่งเป็นเปลวเพลิงความมืดที่ร้อนแผดเผาดั่งคลื่นยักษ์ โดยที่ขณะเปลวเพลิงความมืดร้อนแผดเผาดั่งคลื่นยักษ์พวยพุ่งขึ้นมานั้น สามารถทำให้อาณาประชาราษฎร์ทั้งหมดกลายเป็นมารได้โดยพลัน

เปลวเพลิงมารทั้งหมดที่พวยพุ่งขึ้นมาพลันยิ่งใส่หลี่ชิเย่ในพริบตา หวังจะทำให้หลี่ชิเย่กลายเป็นมร ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เปลวเพลิงมารที่พวยพุ่งออกมาและยิงใสหลี่ชิเย่นั้นได้กลับกลายเป็นสารพันรูปแบบ

ขณะที่เปลวเพลิงมารฟพุ่งเข้าหาหลี่ชิเย่โดยพลันนั้น เสมือนดั่งเป็นลำแสงมหาประลัยที่ต้องการล้างตัวของหลี่ชิเย่ออกไป แต่ว่า เปลวเพลิงมารที่เสมือนดั่งลำแสงมหาประลัยไม่สามารถยิงทะลุเส้นทางสายใหญ่ของหลี่ชิเย่ที่ทอดข้ามไปได้

เมื่อเห็นว่าลำแสงมหาประลัยไร้ผล เปลวเพลิงมารจึงกลับกลายเป็นของเหลวที่เหนียวหนึบยิ่ง หวังห่อหุ้มตัวของหลี่ชิเย่เอาไว้ และอาศัยพลังกัดกร่อนที่รุนแรงยิ่งทำการกัดกร่อนตัวของหลี่ชิเย่เสีย

แต่ว่า ไม่ว่าเปลวเพลิงมารจะมีความเหนียวหนึบปานใดก็ตาม ก็ไม่สามารถทำให้ประกายหลี่ชิเย่ที่วูบวาบถูกกัดกร่อนไปได้ ไม่สามารถรุกล้ำเข้าไปได้แม้แต่น้อยนิด

หลังจากนั้น เปลวเพลิงมารก็กลับกลายเป็นเหมือนกาลเวลาที่ไหลเคลื่อนไป แทรกไปได้ทุกซอกมุม ซึ่งมีขนาดที่เล็กมากจนไม่สามรถเล็กกว่านี้ได้อีกแล้ว แต่ว่า ยังคงถูกหลี่ชิเย่ต้านเอาไว้นอกกาย ไม่สามารถแทรกซึมเข้าไปได้แม้แต่น้อย

……

ไม่ว่าเปลวเพลิงมารจะแปรเปลี่ยนอย่างไร ไม่ว่าเปลวเพลิงมารจะรุกเข้าหาอย่างบ้าคลั่งเช่นใดก็ตาม แต่ว่าล้วนแล้วแต่ถูกหลี่ชิเย่ต้านเอาไว้นอกกาย จึงไม่ส่งผลกระทบใดๆ อยู่แล้ว

“อยู่ใต้พื้นดินนี้เองแหละ เจ้ากล้าลงไปหรือไม่” ในเวลานี้ สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดที่ถูกหลี่ชิเย่สยบเอาไว้ในจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรก็รับรู้ได้ถึงพลังความมืดที่แข็งแกร่งใต้พื้นดิน ถึงกับมีกำลังวังชาขึ้นทันที

“ใช้วิธีการยั่วยุกับข้าไม่ได้ผลหรอกนะ” หลี่ชิเย่ยิ้มเรียบเฉย

“มันก็ไม่แน่” สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดหัวเราะและกล่าวว่า “แม้ว่าพลังนั้นจะห่างชั้นเทียบข้าไม่ได้ แต่ว่า กล่าวสำหรับข้าแล้วนั่นคือยาบำรุงชั้นยอด เมื่อไหร่ที่เจ้าพลาดพลั้ง ข้าก็สามารถดิ้นหลุดจากการถูกพันธนาการได้ และเข้าครอบครองแทน กลัวแต่เจ้าไม่กล้าลงไปพิสูจน์”

“ข้าเข้าใจว่าเจ้าน่ะรู้ว่าข้างล่างนั้นคือสิ่งใด คิดจะยั่วยุให้ข้าลงไป” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “เพื่อเปิดโอกาสให้เจ้ามีฉกฉวย”

“พูดเช่นนี้แสดงว่าเจ้าไม่กล้าลงไปน่ะสิ เกรงว่าพลังของข้าจะเพิ่มขึ้นกะทันหัน และสั่นคลอนจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของเจ้า สามารถเอาชนะเจ้าและเข้าไปแทนที่เจ้า” สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดหัวเราะขึ้นมา

หลี่ชิเย่ส่ายหน้า และกล่าวว่า “ข้าบอกแล้วไง วิธีการยั่วยุไม่ได้ผลสำหรับข้า ในเมื่อข้ามาแล้วก็ต้องลงไปแน่ ไม่ได้ลงไปเพราะคำยั่วยุของเจ้า และข้าขอเตือนเจ้าด้วยความหวังดี ต่อให้เจ้าคิดสาระตะแค่ไหนก็ตาม เจ้ายังคงตายใจเสียเถอะ อย่าว่าแต่พลังความมืดใต้พื้นดินเพียงเท่านี้เลย ต่อให้เป็นพลังความมืดที่แข็งแกร่งกว่าเจ้า ข้าก็มีความมั่นใจ”

“ดี ข้าจะรอ” แม้ว่าสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดในขณะนี้ได้ถูกสยบเอาไว้อย่างแน่นหนา ถูกพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียมบดขยี้ทำลายอยู่ ในเวลานี้เขายังคงมีท่าทางที่กระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา ยังคงมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม

หลี่ชิเย่หัวเราะและไม่ได้ใส่ใจในคำพูดลักษณะเช่นนี้ของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุด ดวงตาทั้งสองเพ่งตรงไปข้างหน้า พริบตาเดียวนั่นเอง ดวงตาทั้งสองของเขาปรากฏประกายสูงสุดที่วูบวาบ รอบๆ ตัวของเขาปรากฎหลักกฎเกณฑ์สูงสุดที่ทิ้งตัวลงมา หลักกฎเกณฑ์แต่ละข้อได้ทำการปกป้องรอบตัวของเขาเอาไว้

ในขณะนี้ ร่างกายของหลี่ชิเย่ค่อยๆ จมลงไปในบริเวณที่ลาวาพวยพุ่งขึ้นมา จากการที่ร่างกายของหลี่ชิเย่จมลงนั้น ลาวาความมืดได้ถูกพลังสูงสุดฉีกแยกออกเป็นด้านซ้ายด้านขวา

จากการที่ร่างกายของหลี่ชิเย่ที่จมลงช้าๆ พลังความมืดที่พวยพุ่งขึ้นมายิ่งมีพลังมหาศาลมากขึ้น เมื่อจมลงไปได้ถึงระดับหนึ่งแล้ว ที่ตรงนี้เสมือนดั่งได้กลายเป็นโลกแห่งความมืดอย่างนั้น มีแต่ความมืดทุกหนทุกแห่ง

ในเวลานี้ พลังความมืดเหมือนรู้ว่าไม่สามารถสั่นคลอนจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของหลี่ชิเย่ได้ ไม่สามารถรุกล้ำเข้าร่างกายของหลี่ชิเย่ ความมืดทั้งหมดที่ห่อหุ้มตัวหลี่ชิเย่เอาไว้ไม่โจมตีต่อหลี่ชิเย่อีกต่อไป

ตรงกันข้าม ความมืดที่ห่อหุ้มตัวของหลี่ชิเย่ไว้ดูช่างอ่อนโยนเหมือนขนปุกปุยที่นับไม่ถ้วน เสมือนดั่งผืนแผ่นดินที่กลับสู่ฤดูใบไม้ผลอย่างนั้น และประดุจมือของคนรักที่ลูบไล้บนตัวของหลี่ชิเย่อย่างแผ่วเบา ดั่งอ้อมกอดของมารดาที่เปี่ยมด้วยความอบอุ่น…

ในเวลานี้ สิ่งที่ห่อหุ้มตัวหลี่ชิเย่เอาไว้หาใช่ความมืดอีกแล้ว แต่เป็นความสว่างที่เปี่ยมด้วยความโอบอ้อมอารี เต็มไปด้วยความรักและความเมตตา เต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ เต็มไปด้วยความฉลาดเฉียบแหลมและสายตาที่ยาวไกล…เหมือนว่าพลังลักษณะเช่นนี้ไม่สามารถเข้าใกล้ต้นกำเนิดของหลี่ชิเย่ได้อีกแล้ว

เหมือนว่ามันถูกแผ่ออกมาจากตัวของหลี่ชิเย่อย่างนั้น ในเวลานี้ทุกสิ่งทุกอย่างในนี้เปี่ยมไปด้วยความยั่วยวน อำนาจ วิทยายุทธ หญิงงาม ความผูกกพัน ความรัก มิตรภาพ…ณ ที่ตรงนี้มีทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนว่ามันสามารถทำให้พึงพอใจในทุกสิ่งทุกอย่าง

สำหรับการยั่วยวนลักษณะเช่นนี้ ไม่สามารถทำให้หลี่ชิเย่หวั่นไหวได้ จิตใจมั่นคงดั่งหินผา ร่างกายได้ลดระดับลงช้าๆ

ขณะที่สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดที่ถูกหลี่ชิเย่สยบเอาไว้ภายในจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรนั้น แม้ว่าในขณะนี้มันใจสู้แต่พลังไม่เป็นใจอยู่บ้างแล้ว แต่ยังคงอยากจะลองดูยิ่งนัก ย่อมไม่ต้องสงสัย กล่าวสำหรับเขาแล้วสิ่งนี้คือสุดยอดโอกาสของเขาเลยทีเดียว

ถ้าหากสามารถทำได้สำเร็จภายใต้การโจมตีกะทันหันล่ะก็ ไม่เพียงแต่เขาจะมีโอกาสหลุดจากการถูกสยบและพันธนาการจากหลี่ชิเย่แล้ว กระทั่งมีความเป็นไปได้ที่จะได้ครอบครองแทน โอกาสที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นจุดเปลี่ยนเพียงหนึ่งเดียวของเขาเท่านั้น

สุดท้าย หลี่ชิเย่ได้ลงไปถึงก้นหลุม ที่ตรงนี้คือหลุมลึกขนาดใหญ่โตมโหฬารยิ่งที่เกิดจากการพุ่งชนของความมืด เพียงแต่พลังความมืดได้กลายเป็นมารที่ตรงนี้ จึงทำให้หลุมลึกถูกลาวาถมจนเต็ม