ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2809

ตอนที่ 2809 ทำให้บริสุทธิ์

ผู้คนจำนวนมากที่ได้ยินหลี่ชิเย่พูดออกมาเช่นนี้ และมองดูแผลรอยประทับบริเวณระหว่างคิ้วที่ตกสะเก็ตร่วงหล่นลงมาต่างเชื่อสนิทในคำพูดของหลี่ชิเย่ให้แล้ว

เนื่องจากทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชนเผ่าบาปเลย กระทั่งแค่เคยได้ยินว่ามีเผ่าพันธุ์เช่นนี้เท่านั้นเอง ส่วนเรื่องที่ว่าเผ่าพันธุ์นี้จะมาได้อย่างไร พวกเขาล้วนแล้วแต่ไม่รู้อะไรเลย

เนื่องจากชนเผ่าบาปที่เคยดำรงอยู่ในเมืองล้างบาปได้หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยไปนานแล้ว ไม่เคยได้ปรากฏตัวออกมาอีกเลย

แม้แต่เติ้งเหรินเซินในเวลานี้ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เนื่องจากเขาเองก็ไม่เคยได้ยินเรื่องราวเช่นนี้มาก่อน แม้ว่าเขาก็รู้จักชนเผ่าบาป แต่ทว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับชนเผ่าบาปเขาเองก็รู้มาจากในตำรา สิ่งที่รู้ก็แค่เล็กน้อยเท่านั้นเอง

เวลานี้เมื่อหลี่ชิเย่พูดอย่างนี้แล้ว ดูเหมือนจะมีเหตุผลอยู่บ้าง

กระทั่งนักศึกษาที่มาจากสถาบันศึกษาเดียวกันกับลู่ซื่อเม่าต่างก็มองหน้ากันและกัน และรู้สึกว่ามีเหตุผล จะโทษหลี่ชิเย่ทั้งหมดก็ไม่ได้ จะอย่างไรเสียเป็นลู่ซื่อเม่าเองที่ต้องการไปแกะรอยประทับสลักบริเวณระหว่างคิ้วของหลี่ชิเย่เอง เป็นตัวเขาที่แกะเอาตราผนึกออก ทำให้พลังความมืดที่อยู่ภายในตราผนึกหนีออกมา และนำภัยมาสู่ตนเอง

แต่ว่า พวกเขาไม่รู้ว่าที่ว่าเป็นตราผนึก พลังความมืดแต่กำเนิดนั้น เป็นเพียงสิ่งที่หลี่ชิเย่พูดขึ้นมาเรื่อยเปื่อยและแกล้งพวกของเติ้งเหรินเซินเล่นไปตามอารมณ์เท่านั้น แต่ว่า พวกเขากลับไม่รู้เรื่องนี้จึงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง กระทั่งเชื่อสนิทไปแล้ว

“ท่านอาวุโสเติ้ง ช่วยข้า…” ในเวลานี้เอง ลู่ซื่อเม่าร้องเสียงน่าเวทนาทีหนึ่ง บนแผ่นหลังของเขาได้ปรากฏหนามกระดูกที่งอกขึ้นมาเป็นแถวเป็นแนวระเบียบเรียบร้อย ลักษณะของหนามกระดูกขาวสะอาดและแหลมคมมาก ปลายแหลมปรากฏประกายเยือกเย็นแวบวับ ทำให้ผู้ที่มองเห็นต้องหวาดหวั่นพรั่นพรึง

“ลงมา…” เติ้งเหรินเซินเห็นท่าไม่ดี คำรามเสียงยาวขึ้นมา พลันปรากฏประกายศักดิ์สิทธิ์พวยพุ่งขึ้นมา ด้านหลังของเขาปรากฏปีกแสงขนาดยักษ์ลอยขึ้นมา ได้ยินเสียงแว้งค์เสียงหนึ่งดังขึ้น แสงสว่างส่องสว่างทั่วหล้าอย่างเสมอภาค พริบตาเดียวนั้นเอง แสงสว่างทั้งหมดพลันรวมตัวกันอยู่บนตัวของลู่ซื่อเม่า

ได้ยินเสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว ลำแสงสายนี้ไม่เพียงครอบคลุมลู่ซื่อเม่าเอาไว้ ยังเสมือนหนึ่งเป็นลำแสงมหาประลัยที่พุ่งเข้าใส่ตำแหน่งหัวใจของลู่ซื่อเม่า

เติ้งเหรินเซินหวังอาศัยพลังความสว่างที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียมของตน ดำเนินการทำให้ชำระล้างขัดพลังความมืดออกไป หวังยิงให้พลังความมืดออกจากตัวของลู่ซื่อเม่า

“อ๊ากกก…” หลังจากที่ลู่ซื่อเม่าได้รับลำแสงความสว่างที่พุ่งเข้าใส่ ร้องเสียงดังน่าเวทนาขึ้นมา ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดที่ดังขึ้น อาศัยตำแหน่งหัวใจของลู่ซื่อเม่าเป็นจุดเริ่มต้น พลังความมืดภายใต้การยิงของแสงสว่างแล้วมีท่าทีล่าถอยออกไป บริเวณอกของลู่ซื่อเม่าเผยให้เห็นถึงสีผิวที่เป็นปรกติ

จังหวะที่พลังความมืดมีท่าทีจะถอยห่างและกระจายตัวออกไปนั้น พลันลู่ซื่อเม่าเสมือนหนึ่งกลับกลายเป็นสัตว์ดุร้ายตัวหนึ่ง ตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ส่งเสียงคำรามทีหนึ่ง ได้ยินเสียงดูมดังขึ้น บนตัวของเขาพลันระเบิดกลิ่นอายที่น่ากลัวขึ้นมา คล้ายจอมมารตนหนึ่งสิงร่างของเขา ในพริบตาเดียวนั่นเอง ทำให้กลิ่นอายบนตัวของลู่ซื่อเม่าดูแข็งแกร่งยิ่งขึ้น ปรากฏมาดของความหยิ่งยโสขึ้นมา

ภายใต้เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดที่ดังขึ้น เดิมบริเวณหน้าอกที่เผยให้เห็นถึงสีผิวปรกติได้ถูกความมืดปกคลุมอีกครั้งในทันที และเกิดเป็นเกล็ดที่มืดตึดตื๋อขึ้นมา

ในขณะนี้ ลู่ซื่อเม่าเสมือนหนึ่งเป็นสัตว์ที่ดุร้ายตัวหนึ่ง ส่งเสียงคำราม หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว เป็นที่สยองขวัญยิ่งนัก ทำเอานักศึกษาจำนวนไม่น้อยตกใจจนทยอยกันถอยหลังไปหลายก้าว

เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น ในเวลานี้เอง มองเห็นความมืดถึงกับสามารถแผ่ขยายไปตามแสงสว่างของเติ้งเหรินเซินที่ยิงเข้ามา มุ่งหน้าไปยังเติ้งเหรินเซิน มันกำลังลามติดแสงสว่าง ต้องการทำให้แสงสว่างกลายเป็นความมืด สุดท้าย แม้แต่เติ้งเหรินเซินก็จะต้องถูกทำให้กลายเป็นมาร

“ทำลาย…” เติ้งเหรินเซินร้องเสียงทุ้มต่ำออกมา พลังจรัสบนตัวเพิ่มขึ้นสูงมาก ได้ยินเสียงตูมเสียงหนึ่งดังขึ้น เติ้งเหรินเซินได้เสกเอาของวิเศษออกมาชิ้นหนึ่ง มันคือสากจรัสชิ้นหนึ่ง สากจรัสได้ทิ้งพลังจรัสไลงมาไม่ขาดสาย ฉับพลันนั้น ได้กลับกลายเป็นลำแสงมหาประลัยที่ทรงพลังยิ่งยิงเข้าใส่ลู่ซื่อเม่า หวังจะทำลายความืดที่อยู่บนตัวของลู่ซื่อเม่า

ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น ความมืดที่ไต่ขึ้นมาตามลำแสงมหาประลัยพลันถูกทำลายไปในทันที ถูกทำให้แตกกระจายในทันที แต่ว่า ลู่ซื่อเม่ายังคงถูกครอบงำด้วยความมืด และภายใต้แสงสว่างที่ยิงเข้าใส่ ยังคงคลุมอยู่บนตัวของเขาเหมือนถูกห่อหุ้มเอาไว้โดยสิ้นเชิงแล้ว

“อาจารย์ พวกเราช่วยท่านอีกแรง” บรรดานักศึกษาทั้งหมดที่ติดตามเติ้งเหรินเซินมาต่างทยอยกันลงมือ เมื่อเห็นว่าพลังจรัสของเติ้งเหรินเซินยังคงไม่สามารถโจมตีความมืดให้ล่าถอยไปได้ พลันรวบรวมพลังจรัสมหาศาลพุ่งเข้าใส่บนตัวของลู่ซื่อเม่า

“อ๊ากกก…” ลู่ซื่อเม่าส่งเสียงร้องแหลมดังที่เศร้ารันทดขึ้นมา ภายใต้พลังจรัสมหาศาลที่ยิงเข้าใส่ แต่ ยังคงไร้ประโยชน์ภายใต้พลังจรัสที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ยังคงได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดที่ดังขึ้น พลังความืดยังคงกลืนกินพลังจรัสอยู่

เหมือนว่าพลังจรัสยิ่งทรงพลังมากขึ้นเท่าไร พลังความมืดก็จะแข็งแกร่งตามมากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะเมื่อมันกลืนกินพลังจรัสเข้าไปแล้ว ก็จะกลับกลายเป็นแข็งแกร่งมากขึ้น

“ส่งตัวเขาไปสระล้างบาป” เติ้งเหรินเซินถึงกับมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป เมื่อเห็นความมืดได้คืนคลานมาตามลำแสงมหาประลัยเข้าหาพวกเขาอีกครั้ง จึงร้องกล่าวเสียงทุ้มต่ำออกมา

“ส่งเข้าไปสระล้างบาป…” นักศึกษาคนอื่นๆ ต่างรู้สึกตกใจยิ่งนัก เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้

“ไป…” เติ้งเหรินเซินในเวลานี้มีการตัดสินใจที่เด็ดขาดมาก ร้องเสียงทุ้มต่ำขึ้นมา โดยไม่ไปทำให้พลังความมืดบนตัวของลู่ซื่อเม่าบริสุทธิ์อีกต่อไป แต่อาศัยพลังจรัสที่พุ่งโจมตีเข้าไป ได้ยินเสียงดังปัง ร่างของลู่ซื่อเม่าลอยไปตามแรง ตามติดด้วยเสียงตูมเสียงหนึ่งดังขึ้น ร่างของลู่ซื่อเม่าตกลงไปในสระล้างบาป