ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2881

ตอนที่ 2881 สระโลหิต

ฉึก…หนึ่งกระบี่ที่ฟาดฟันไป แสงสว่างกรีดผ่านความมืด คงไว้เพียงนิรันดร์

หนึ่งกระบี่นี้คืออดีตถึงปัจจุบัน กรีดกาลเวลาจนขาด ตัดขาดวัฏสงสาร ทำลายกฎแห่งกรรม ภายใต้หนึ่งกระบี่นี้ทุกสิ่งมีเพียงความตายสถานเดียว!

ฮือออ…เสียงร้องที่น่าเวทนาดังขึ้น หลังจากหนึ่งกระบี่ผ่านไป เสียงร้องที่โหยหวนน่าเวทนาของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีดังก้องไปทั่วตำหนัก สุดท้าย หัวขนาดยักษ์ของมันได้ตกลงพื้นอย่างแรงดังปัง

หลังจากที่หัวของมันถูกฟันขาดไปแล้วนั้น เสียงพวยพุ่งดังจี๊ดขึ้นมา เห็นเพียงบริเวณลำคอของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีปรากฎเลือดสดๆ ที่พวยพุ่งขึ้นไปเสมือนดั่งน้ำพุอย่างนั้น และตกลงมาดั่งฝนเลือดในเวลานี้

แม้ว่าหงส์ผีจักรพรรดิราตรีจะถูกสังหารไปแล้ว แต่ทว่า เลือดของมันยังคงมีความกัดกร่อนที่สูงมากและน่ากลัวอย่างยิ่ง ขณะที่เลือดสดๆ พุ่งทะลักออกมา ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น แม้แต่ช่องว่างก็ถูกเลือดของมันกัดกร่อนจนทะลุ เป็นที่หวาดหวั่นพรั่นพรึงแก่ผู้พบเห็น

สุดท้าย ได้ยินเสียงล้มครืนดังตูม ตูม ตูมขึ้นมา ตัวของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารคล้ายค่อยๆ คุกเข่าลงแล้วโน้มตัวล้มลงขนานกับพื้นไปข้างหน้า

หนึ่งกระบี่ที่ไร้เทียมทาน แม้ว่าหงส์ผีจักรพรรดิราตรีจะแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ตาม แม้ว่ามันเคยติดตามปราชญ์ไกลกันดารและปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้า แต่ว่า ก็ต้านหนึ่งกระบี่ของหลี่ชิเย่ไม่ได้ ขณะที่หนึ่งกระบี่ของหลี่ชิเย่ที่ฟาดฟันออกไปนั้นทุกอย่างเหมือนเป็นที่แน่นอนไปแล้วไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้น หงส์ผีจักรพรรดิราตรีที่แข็งแกร่งเช่นนี้ก็ต้องตายอนาถอยู่ตรงนั้น

“หนึ่งกระบี่สะบั้นวัฏสงสาร” หลี่ชิเย่หัวเราะเบาๆ เป่าเลือดสดๆ ที่ค้างอยู่บนกระบี่ กล่าวท่าทีเอ้อระเหยว่า “ต่อให้ปราชญ์ไกลกันดารได้วางค่ายกลที่ฝืนลิขิตสวรรค์เอาไว้ก็ช่วยอะไรเจ้าไม่ได้”

อย่าว่าแต่ปราชญ์ไกลกันดารได้วางค่ายกลที่ฝืนลิขิตสวรรค์เอาไว้ในตำหนักนี้เลย ต่อให้ปราชญ์ไกลกันดารอยู่ในเหตุการณ์ หากหลี่ชิเย่ต้องการสังหารในกระบี่เดียว หงส์ผีจักรพรรดิราตรีก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ปราชญ์ไกลกันดารก็ช่วยมันไม่ได้เหมือนกัน

หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่งเมื่อกระบี่ล้างบาปคืนฝัก ขณะที่กระบี่ล้างบาปได้นิ่งเงียบอย่างสิ้นเชิงแล้ว เนื่องจากผู้บงการชีวิตของมันอย่างแท้จริงคือหลี่ชิเย่ มันจึงได้แต่คล้อยตาม

หลี่ชิเย่ไม่ได้มองดูศพของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีอีกสักครั้ง ก้าวข้ามไปและก้าวสู่บริเวณที่ลึกเข้าไปในตำหนัก

หลังจากที่หงส์ผีจักรพรรดิราตรีถูกสังหารไปแล้ว ทั่วทั้งตำหนักดูจะเงียบสงัดยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อก้าวเดินลึกเข้าไปด้านใน ความเงียบสงัดเช่นนี้ยิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง

แต่ว่า สิ่งเหล่านี้กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้วไม่ส่งผลกระทบใดๆ ทั้งสิ้น สายตาของเขาดูลึกล้ำ ก้าวเดินลึกเข้าไปในตำหนักอย่างช้าๆ

สุดท้ายแล้ว หลี่ชิเย่ได้ก้าวเดินไปจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดของตำหนัก ที่ตรงนั้นมีสระน้ำเพียงแห่งเดียวเท่านั้น นอกเหนือจากสระน้ำแล้วก็ไม่มีสิ่งอื่นใดอีกเลย

ไม่ถูก ผนังหินที่อยู่ด้านหน้าสระน้ำยังมีภาพจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่มากอยู่ภาพหนึ่ง

หลังจากที่หลี่ชิเย่เดินเข้าไปใกล้และสายตาได้ตกอยู่ที่สระน้ำนั่น พลันที่มองไปยังสระน้ำทำให้สายตาของหลี่ชิเย่ต้องเพ่งมองไปข้างหน้า และนัยน์ตาทั้งสองเผยให้เห็นถึงความรู้สึกที่หนาวเย็นขึ้นมา

สระน้ำที่อยู่ภายในตำหนักมีขนาดไม่ใหญ่โตนัก ภายในสระน้ำมีของเหลวบรรจุอยู่เต็มสระ โดยของเหลวที่จุเต็มสระนี้มีลักษณะสีดำดั่งหมึก พลันที่มองไปยังเข้าใจว่าเป็นน้ำหมึกเต็มสระ

แต่ว่าเมื่อมองดูให้ละเอียดแล้วก็จะพบว่ามันไม่ใช่น้ำหมึก โดยของเหลวที่ดำดั่งน้ำหมึกนั้นยังมีความเป็นสีแดงเข้มในตัว ความจริงแล้ว เป็นเพราะว่ามันมีสีแดงเข้มมากเกินไปจนสุดท้ายกลายเป็นสีดำ

“เลือดแห่งความชั่วร้าย” ดวงตาทั้งสองของหลี่ชิเย่เพ่งไปข้างหน้า มองดูของเหลวที่อยู่ในสระตรงหน้า

ไม่ผิด ของเหลวที่มีอยู่เต็มสระหาใช่น้ำหมึกอะไรนั่น แต่มันคือเลือดสดๆ เป็นเลือดสดๆ เต็มสระ อีกทั้งเลือดสดๆ ที่มีอยู่เต็มสระดังกล่าวถึงกับไม่จับตัวเป็นก้อนหลังจากที่ผ่านกาลเวลามานับไม่ถ้วน

ด้วยตาของมนุษย์ปุถุชนธรรมดาจะไม่สามารถมองเลือดสดๆ ที่อยู่ในสระนี้ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และมองไม่ออกถึงความลึกลับของมัน กระทั่งยังเข้าใจว่าเป็นสระที่เต็มไปด้วยน้ำหมึก แต่ว่า เมื่อผู้ที่มีกำลังกล้าแข็งเปิดเนตรฟ้าขึ้นก็จะค้นพบได้เอง

ภายใต้ใต้หล้าเลือดสดๆ สระนี้ กลิ่นอายชั่วร้ายล้อมรอบไม่จางหาย ภายในเลือดสดๆ เหล่านี้ มีกฎเกณฑ์ความชั่วร้ายไหลรินอยู่ กฎเกณฑ์ชั่วร้ายทุกๆ ข้อมีขนาดเล็กดั่งใยไหม ด้วยกฎเกณฑ์ชั่วร้ายเล็กเท่าใยไหมนี้ เหมือนว่าได้ซ่อนพลังของโลกแล้วโลกเล่าอยู่ภายในอย่างนั้น

ด้วยพลังลักษณะเช่นนี้นี่เอง ส่งผลให้เลือดแห่งความชั่วร้ายที่มีอยู่เต็มสระยังคงไม่จับแข็งเป็นก้อนหลังจากผ่านมาเป็นพันล้านปี และพลังเวทมนตร์ของมันยังคงอยู่

สายตาของหลี่ชิเย่เพ่งมองไปข้างหน้า เสมือนดั่งทะลุผ่านเลือดแห่งความชั่วร้ายที่มีอยู่เต็มสระ หลังจากมองเห็นสภาพที่อยู่ภายในชัดเจนแล้ว เขาถึงกับส่งเสียงฮึเย็นชาขึ้นมา

ในเวลานี้ฝ่ามือของหลี่ชิเย่กางออกไปอย่างชำนาญ ได้ยินเสียงน้ำที่ดังช่าาา ช่าาา ช่าาาขึ้นมา จากฝ่ามือของหลี่ชิเย่ที่แบออกไปนั้น เลือดแห่งความชั่วร้ายที่มีอยู่เต็มสระก็ค่อยๆ แยกออกเป็นซ้ายขวาสองข้าง

สมควรทราบว่า เลือดแห่งความชั่วร้ายทุกๆ หยดล้วนแล้วแต่มีพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียมอยู่ในตัว เลือดแห่งความชั่วร้ายทุกๆ หยดล้วนแล้วแต่เปรียบเสมือนดั่งน้ำในมหาสมุทรอย่างนั้น บุคคลทั่วไปไม่สามารถรองรับได้กระทั่งเลือดแห่งความชั่วร้ายเพียงหยดเดียว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเคลื่อนย้ายเลือดแห่งความชั่วร้ายที่มีอยู่เต็มสระเช่นนี้

แต่ว่า ภายใต้พลังของหลี่ชิเย่ เห็นเพียงเลือดแห่งความชั่วร้ายจำเป็นต้องแยกออกเป็นซ้ายขวาสองด้าน แม้ว่าเลือดแห่งความชั่วร้ายที่มีพลังซึ่งปราศจากผู้ต่อกรต้องการรวมตัวกลับไป แต่ไม่สามารถรับกับพลังฉีกขาดที่แข็งแกร่งยิ่งของหลี่ชิเย่ได้

เมื่อเลือดแห่งความชั่วร้ายได้แยกออกจากกันเป็นซ้ายขวาสองด้านโดยสิ้นเชิงแล้ว พื้นสระได้ถูกเปิดเผยต่อหน้าหลี่ชิเย่อย่างสิ้นเชิง เมื่อทอดสายตามองออกไป เห็นก้นสระถึงกับมีรากแก่ท่อนหนึ่งปักอยู่

รากแก่ท่อนนี้พราวพร่างดั่งหยก มีกฎเกณฑ์จรัสที่ศักดิ์สิทธิ์แต่ละข้อล้อมรอบ กฎเกณฑ์จรัสศักดิ์สิทธิ์แต่ละข้อคล้ายเป็นสัจธรรมสูงสุด