ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2887

ตอนที่ 2887 ดวลเดี่ยว

ในเวลานี้ ทุกคนต่างกลั้นลมหายใจมองดูหลี่ชิเย่ ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการรู้ว่าหลี่ชิเย่จะมีท่าทีเช่นใด

จะอย่างไรเสีย ในเวลานี้พวกของราชันแท้จริงเคอะสือล้วนแล้วแต่อยุ่ในเหตุการณ์ มองออกได้ว่าพวกเขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะต้องได้ไข่นกสาริกาสันติภาพให้จงได้

ทุกคนไม่อาจไม่หวั่นเกรงกับการร่วมมือกันของราชันแท้จริงสามคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับราชันแท้จริงจินผู่แล้วยิ่งเป็นที่หวั่นเกรงของผู้คนมากนัก เขาไม่เพียงเป็นถึงราชันแท้จริงแปดลัคนาเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นศิษย์ของปราชญ์อัจฉริยะหลันซู

หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ในสายตาของใครก็ตามมองว่า ไม่มีความจำเป็นอย่างสิ้นเชิงต้องให้ตายไปข้างหนึ่งเพียงเพื่อไข่นกสาริกาไม่กี่ใบเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความเป็นไปได้ที่จะไปล่วงเกินต่อระดับปฐมบรรพบุรุษอย่างปราชญ์อัจฉริยะหลันซู ไม่ว่าใครก็ย่อมเข้าใจได้ว่าการเป็นศัตรูกับระดับปฐมบรรพบุรุษนั้นมันเป็นเรื่องที่ร้ายแรงแค่ไหน ขอเพียงเป็นคนที่มีสติอยู่บ้างก็จะไม่ทำเช่นนี้

“อยากได้ไข่นกสาลิกา?” หลี่ชิเย่หัวเราะ และมองดูพวกราชันแท้จริงเคอะสือทีหนึ่ง กล่าวว่า “ไสหัวไป! ขณะที่ข้ายังไม่ได้ทำการเข่นฆ่าเป็นการใหญ่ ไสหัวไปได้ไกลแค่ไหนก็ไสหัวไปให้ไกลเท่านั้น มิฉะนั้นล่ะก็ วันนี้ สถานที่ตรงนี้ก็คือที่ฝังร่างของพวกเจ้า”

พลันที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ ทุกคนต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปมากทีเดียว รวมทั้งราชันแท้จริงจินผู่

ยิ่งราชันแท้จริงเคอะสือ ราชันแท้จริงงูหลามทองด้วยแล้ว สีหน้าของพวกเขายิ่งดูไม่จืด จะอย่างไรเสียพวกเขาก็คือราชันแท้จริง ต่อให้พวกเขามีจิตใจที่กว้างขวางมากกว่านี้ แต่ว่า ในฐานะที่เป็นถึงราชันแท้จริงถูกหลี่ชิเย่ตะคอกใส่ต่อหน้าผู้คนใต้หล้าเช่นนี้ กระทั่งถูกเปรียบจนไม่เหลือราคาอีกเลย ย่อมทำให้พวกเขายากจะทนได้

ต่อให้พวกเขาที่อยู่ในฐานะราชันแท้จริงคนหนึ่ง ก็ไม่สามรรถทำได้ถึงขั้นอดกลั้นปล่อยให้ผู้อื่นลบหลู่ได้ขนาดนี้

ดังนั้น ในเวลานี้ พวกราชันแท้จริงเคอะสือ ราชันแท้จริงงูหลามทองต่างมีสีหน้าที่บึ้งตึง นัยน์ตาของพวกเขาปรากฎปณิธานการฆ่าที่เต้นวุบวาบ แม้ว่าพวกเขารู้อยู่แล้วว่าหลี่ชิเย่นั้นแข็งแกร่งมากปราศจากผู้ต่อกร แต่ว่า พวกเขาก็ยินดีเสี่ยงเต็มที่ จะอย่างไรเสีย การที่พวกเขาสามารถกลายเป็นราชันแท้จริงได้ล้วนแล้วแต่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชน เคยหลั่งเลือดสมรภูมิรบมาก่อน ต่อให้ต้องเจอะเจอกับศัตรูที่กล้าแข็งกว่านี้พวกเขาก็จะไม่หวาดกลัวที่จะสู้

“ใยสหายจะต้องยกตนข่มท่าน” ในเวลานี้ ราชันแท้จริงจินผู่เปิดปากแล้ว โดยกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “หนทางข้างหน้ายังยาวไกลและเต็มไปด้วยความอันตราย จะอย่างไรเสียก็เป็นพวกเดียวกัน ใยสหายไม่ถอยก้าวหนึ่งจะเห็นมุมมองที่กว้างขึ้น พวกเราแค่ต้องการไข่นกสาลิกาเท่านั้นเอง ถ้าหากสหายจะใจกว้างและยอมให้อภัย วันหน้าจะต้องตอบแทนอย่างงาม”

ราชันแท้จริงจินผู่พูดขึ้นช้าๆ กล่าวได้ว่ามีเหตุมีผลอย่างยิ่ง ทำให้นักศึกษาจำนวนมากที่อยู่ในเหตุการณ์ที่ได้ยินแล้วต่างแอบพยักหน้า ต่างรู้สึกว่าคำพูดของราชันแท้จริงจินผู่มีเหตุผล

ที่ทุกคนมายังสวนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เพื่ออะไร? มิใช่มาเพื่อต้องการสัตว์ศักดิ์สิทธิ์รึ? ไม่ได้มาเพื่อต้องการตัวอ่อนของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ หรือไข่ของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์รึ เวลานี้พวกของราชันแท้จริงจินผู่แค่ต้องการไข่นักกระทาใบหนึ่งเท่านั้น ในทัศนะของทุกคนมองว่ามันเป็นเรื่องที่ปรกติมาก

ยิ่งไปกว่านั้น พวกของราชันแท้จริงจินผู่ก็ไม่ได้บอกว่าจะต้องการไข่นกสาลิกาแต่เพียงฝ่ายเดียว ยินดีแบ่งปันกับหลี่ชิเย่ กระทั่งยินดีตอบแทนหลี่ชิเย่อย่างงาม

เรียกได้ว่า คำร้องขอของราชันแท้จริงจินผู่นั้น โดยเหตุผลแล้วยากที่จะปฏิเสธได้

“ถูกต้อง ข้าเป็นคนยกตนข่มท่านนี่แหละ” หลี่ชิเย่ยิ้มเอ้อระเหย และกล่าวว่า “เวลานี้ ไม่พวกเจ้าก็ไสหัวไปให้พ้น ไม่ก็สังหารพวกเจ้าทั้งหมด”

พวกของราชันแท้จริงเคอะสือถึงกับหายใจไม่ออกพลันที่หลี่ชิเย่พูดคำๆ นี้ออกมา พวกเขาต่างรู้สึกว่าคำพูดของหลี่ชิเย่นั้นรังแกกันมากเกินไปแล้ว

“อวดดีเหลือเกิน ถืออำนาจบาตรใหญ่เหลือเกิน” มีนักศึกษาบางส่วนถึงกับซุบซิบด้วยความกังขาเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “หรือว่าเขาสามารถสู้กับราชันแท้จริงสามคนโดยลำพังคนเดียวอย่างนั้นรึ?”

“ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ฮึคิดจะครอบครองไข่สาริการทั้งหมดเพียงคนเดียว ออกจะโลภมากไปหน่อยแล้วกระมัง” มีผู้ที่รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมให้กับพวกราชันแท้จริงจินผู่ แอบซุบซิบขึ้นมา

ในเวลานี้ พวกของราชันแท้จริงเคอะสือมองหน้าซึ่งกันและกัน พวกเขารู้ว่าวันนี้จะต้องมีการต่อสู้กันอย่างดุเดือดแน่นอน

“ดูท่าสหายจะไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่น้อยล่ะสิ” สีหน้าของราชันแท้จริงจินผู่ดูจริงจังและกล่าวขึ้นช้าๆ

“ถูกต้อง” หลี่ชิเย่หัวเราะ และกล่าวว่า “วันนี้ สังหารสามราชันแท้จริงอย่างพวกเจ้ามันง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก จริงสิ ยังมีข้าแพงมากคนนั้นก็สังหารพร้อมกันไปด้วย”

“ข้า หวังเหว่ยหยวน!” เทพแท้จริงเป่าหยวนไม่พอใจอย่างยิ่งกับการที่หลี่ชิเย่เรียกชื่อของตนเช่นนี้ ถึงกับเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเย็นชา

“อย่างไรก็ได้” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “ได้ให้โอกาสพวกเจ้าแล้ว ในเมื่อไม่ไป ก็สังหารพวกเจ้าก็แล้วกัน!”

คำพูดของหลี่ชิเย่นั้นพูดได้เอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเป็นการทำเรื่องๆ หนึ่งที่เล็กน้อยไม่คู่ควรจะกล่าวถึงอย่างนั้น เหมือนว่ากล่าวสำหรับเขาแล้ว การสังหารราชันแท้จริงสามคน เทพแท้จริงขั้นอมตะคนหนึ่ง เสมือนหนึ่งเหยียบมดตัวหนึ่งอย่างนั้น

“โอหังเหลือเกิน เขาคิดว่าตัวเองเป็นปฐมบรรพบุรุษอย่างนั้นรึ?” มีนักศึกษาที่ซุบซิบด้วยความกังขา

“เขาไม่น่าเป็นระดับปฐมบรรพบุรุษอย่างแน่นอน” นักศึกษาที่มีทักษะสูงกล่าวว่า “อย่างดีที่สุดเกรงว่าจะเป็นขั้นอมตะตลอดกาลชั้นต้น จึงทำให้เขาอวดดีกำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้”

ทุกคนต่างก็รู้ว่าแดนลัทธิเซียนในยุคปัจจุบันมีระดับปฐมบรรพบุรุษเพียงแค่สองคนเท่านั้น พวกเขาก็คือพระอาจารย์จินกวง กับปราชญ์อัจฉริยะหลันซู

เป็นไปไม่ได้ที่หลี่ชิเย่จะเป็นระดับปฐมบรรพบุรุษอย่างเด็ดขาด ถ้าหากว่าเขาเป็นระดับปฐมบรรพบุรุษล่ะก็ ผู้คนทั่วหล้าคงรู้กันนานแล้ว