ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2950

ตอนที่ 2950 เงินสามร้อยล้านซื้อสาวงามคนหนึ่ง

ระหว่างที่พวกของหลี่ชิเย่พูดคุยกันอยู่ หญิงสาวเผ่าเจ๋าสือผู้นี้ถูกเสนอราคาขึ้นไปถึงสิบห้าล้านแล้ว

ย่อมไม่ต้องสงสัยว่าหญิงสาวเผ่าเจ๋าสือผู้นี้เป็นที่ต้องการยิ่ง แม้แต่ราชันแท้จริง ระดับคงความอมตะตลอดกาลก็นั่งกันไม่ติดแล้ว ต่างทยอยกันเสนอราคาแข่งขัน จะอย่างไรเสียกล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว เผ่าเจ๋าสือสายเลือดบริสุทธิ์คนหนึ่ง สำหรับราชันแท้จริงก็ดี ระดับคงความอมตะตลอดกาลก็ช่าง ล้วนแล้วแต่เป็นการทดลองที่ไม่เลวนัก

“นาง ข้าจ้องแล้ว” ขณะที่เสนอราคากันถึงสิบห้าล้านแล้วนั้น หลี่ชิเย่ได้เอ่ยเอ้อระเหยขึ้นมา

ทุกคนต่างจ้องมองไปพลันที่หลี่ชิเย่พูดจบ เนื่องจากหลี่ชิเย่กล่าววาจาสามหาวเหลือเกิน เทียบกับลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงแล้ว หลี่ชิเย่ดูจะมีวาจาสามหาวยิ่งกว่า

ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงยังเป็นการเสนอราคาแข่งตลอดเวลา ขณะที่เอากับหลี่ชิเย่สิ พลันที่เปิดปากก็บอกตรงๆ ว่าจองหญิงสาวเผ่าเจ๋าสือเอาไว้แล้ว

สมควรทราบว่า ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์มีระดับคงความอมตะตลอดกาล ราชันแท้จริงปราศจากผู้ต่อกรจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีราชันแท้จริงจำนวนไม่น้อยเมื่อครู่ก็ได้เริ่มเสนอราคาประมูลกันแล้ว

ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงก็ได้ระมัดระวังตัวไม่น้อย เมื่อพบกับการเสนอราคาของราชันแท้จริงปราศจากผู้ต่อกร

ในเวลานี้ สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนล้วนตกอยู่บนตัวของหลี่ชิเย่ ทุกคนมองดูหลี่ชิเย่แล้วต่างรู้สึกว่าหลี่ชิเย่นั้นดูธรรมดาเหลือเกิน ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงยังดูมีท่าทางของผู้มีฐานะอยู่บ้าง ขณะที่หลี่ชิเย่ธรรมดาถึงขั้น นาย ก. นาย ข. ที่เป็นคนเดินบนถนน กระทั่งมีผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างสงสัยว่าเขาสามารถสู้ราคานี้ได้หรือไม่

“วาจาโอหังมาก นี่คือราคาประมูลสิบห้าล้านเลยนะ” ในเวลานี้ มีผู้ส่งเสียงฮึเย็นชา และกล่าวดูแคลนขึ้นมา

คนที่เปิดปากพูดไม่ใช่ใคร เป็นกว่านหวินเผิงนั่นเอง เขาก็นั่งอยู่ข้างบนกับมีศักดิ์ศรีเท่ากับบรรดาเทพแท้จริงขั้นอมตะ แน่นอน ลำพังอาศัยกำลังความสามารถของตัวเขาเอง คิดจะนั่งตำแหน่งนี้เกรงว่าจะยากนิดหนึ่ง แต่ว่าด้วยความแข็งแกร่งของบิดาของเขา ทั้งยังเป็นศิษย์น้องของปราชญ์อัจฉริยะหลันซู จึงทำให้เขามีสิทธิ์ได้นั่งในตำแหน่งดังกล่าว

“ว้าวนี่ไม่ใช่ม้าหัวคนหรือ?” ขณะที่กว่านหยินเผิงพูดออกมานั้น กระบือดำขนาดใหญ่พลันหัวเราะเสียงประหลาดขึ้นมา

“เจ้า…” ในเวลานี้สีหน้าของกว่านหวินเผิงแดงก่ำ ท่าทางดูไม่จืดอย่างยิ่ง เขาถูกกระบือดำขนาดใหญ่ขี่หลังวิ่งไปตามถนน ซึ่งเป็นความอัปยศอย่างยิ่งของเขา แต่ว่า ในเวลานี้เขากลับจนด้วยเกล้า

“ข้าจองแล้ว ทั้งหมดหุบปากได้แล้ว” หลี่ชิเย่ขี้คร้านจะไปสนใจกว่านหวินเผิง เพียงมองดูหญิงสาวที่อยู่ในกรงเหล็กแวบหนึ่ง กล่าวเรียบเฉยขึ้นมา

คำพูดของหลี่ชิเย่ไม่เพียงทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต้องขมวดคิ้ว ท่าทางเช่นนี้ดูจะอวดดียิ่งกว่าลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงมากทีเดียว ชั่วดีอย่างไรลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงก็คือท่าทางที่ข้าน่ะมีเงินอย่างนั้น ขณะที่ท่าทางของหลี่ชิเย่เหมือนกับบอกว่าผู้อยู่ในเหตุการณ์ล้วนแล้วแต่เป็นขยะทั้งสิ้น ข้าเสนอราคาแล้วนะ พวกเจ้าหุบปากได้แล้ว! ลักษณะเช่นนี้ย่อมทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์จำนวนมากรู้สึกไม่สบอารมณ์ ท่าทางที่อวดดีเช่นนี้ดูเหมือนแม้แต่ราชันแท้จริงก็ไม่อยู่ในสายตา ท่าทางที่บอกว่าข้านี้แหละอันดับหนึ่งในหล้าอย่างนั้น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่าพี่ท่านผู้นี้ วาจาสามหาวไม่เบาเลยนี่” เวลานี้แม้แต่ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงยังถึงกับหัวเราะเสียงดัง และกล่าวว่า “แต่ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ นี่มันจะต้องใช้เงินทองจริงๆ นะเนี่ย”

“เงินแค่นั้นของเจ้าในสายตาข้าเป็นเพียงเศษเหล็กกองหนึ่งเท่านั้น” หลี่ชิเย่เพียงพูดขึ้นคำหนึ่งด้วยท่าทีเอ้อระเหย สำหรับคำพูดของถังเปิง

“วาจาสามหาวมาก” เมื่อถังเปิงถูกหลี่ชิเย่ดูแคลนเช่นนี้พลันรู้สึกไม่สบอารมณ์ จึงร้องเสียงดังขึ้นว่า “ข้าเสนอราคายี่สิบล้าน”

“ห้าสิบล้าน” จังหวะที่ถังเปิงเสนอราคายี่สิบล้านนั้น หลี่ชิเย่ได้กล่าวเอ้อระเหยขึ้น

“ข้า…” ถังเปิงนับว่ามีเงินอยู่จริง เมื่อเห็นว่าหลี่ชิเย่เสนอห้าสิบล้านพลันอ้าปากคิดจะเรียกราคาเพิ่ม

“หนึ่งร้อยล้าน” ถังเปิงยังไม่ทันได้พูดออกมา หลี่ชิเย่ไม่ได้ทำหน้านิ่วสักนิด เสนอราคาเช่นนี้ขึ้นมาด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“หนึ่งร้อยล้าน…” พลันที่พูดคำพูดนี้ออกมา ทำเอาทุกคนฮือฮาทันที นี่มันบ้าบิ่นชัดๆ

“สามร้อยล้าน…” แต่ เพิ่งจะเสนอราคาจบ หลี่ชิเย่จ้องมองดูถังเปิงทีหนึ่ง บอกตัวเลขออกไปตามอารมณ์

“อ้ายบ้า…” ในเวลานี้ ทั่วลานประมูลปรากฏเสียงฮือฮา ทุกคนต่างจ้องมองดูหลี่ชิเย่อย่างเหลือเชื่อ

“เจ้าหนูคนนี้บ้าไปแล้วรึ?” มีผู้ที่มองเห็นท่าทางของหลี่ชิเย่แล้วถึงกับตาค้างพูดอะไรไม่ออก ต่างรู้สึกว่าบ้าบิ่นเหลือเกิน

พลันเปิดปากก็ห้าสิบล้าน ซึ่งถือว่าฝืนลิขิตสวรรค์เพียงพอแล้ว จากนั้น เพิ่มจากราคาที่ตนเสนอขึ้นไปเป็นหนึ่งร้อยล้าน คนอื่นยังไม่ทันได้เสนอราคาก็เพิ่มเข้าไปอีกเป็นสามร้อยล้าน

“โอ้แม่เจ้า หญิงสาวเผ่าเจ๋าสือที่มีราคาหนึ่งล้าน ถึงกับประมูลไปได้ถึงสามร้อยล้าน นี่มันบ้าไปแล้วหรือ? คนบ้าแบบนี้มาจากไหนกัน?” ในขณะนี้มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ร้องเสียงประหลาดขึ้นมา

เวลานี้ แม้แต่ถังเปิงที่เป็นลูกเศรษฐีก็ตะลึงงันอยู่ตรงนั้น เนื่องจากเขาเพิ่มราคาประมูลขึ้นไปครั้งละหลายๆ ล้าน กระทั่งถึงสิบล้าน แต่ว่าเฉกเช่นหลี่ชิเย่นั้นพลันออกปากก็คือร้อยล้าน ทั้งยังเพิ่มจากราคาที่ตนเองเสนอขึ้นไปถึงสามร้อยล้าน เรื่องที่บ้าบิ่นเช่นนี้เขาทำไม่ได้แน่นอน

ในเวลานี้ แม้แต่ราชันแท้จริงระดับสูงที่อยู่ในเหตุการณ์ เช่นราชันแท้จริงหวงจุน พวกเขาต่างอดที่จะมองไปยังหลี่ชิเย่ไม่ได้

หลังจากสิ้นสุดการประมูลในช่วงครึ่งเวลาแรกแล้ว ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงก็ได้เลื่อนขึ้นไปนั่งอยู่บนอาคารตึกสูงสมปรารถนาแล้ว ในขณะนี้ เขากับบรรดาราชันแท้จริงระดับสูง เช่นราชันแท้จริงหวงจุน และผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นกระบี่เหินเทียนเจียวอยู่ในสถานะที่เสมอภาคกันแล้ว

นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ไม่ว่าใครก็สามารถมองออกได้ว่า ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงก็แค่ธรรมดาๆ ว่ากันถึงเรื่องตำแหน่งฐานะ เรียกได้ว่าไม่มีสิทธิ์เสมอภาคกับพวกของราชันแท้จริงหวงจุนอย่างสิ้นเชิง

แต่ว่า สถานที่จัดงานประมูลของห้างเจียวเหิงก็จะมีความพิเศษเช่นนี้แหละ บางทีอาจมีเพียงงานประมูลของห้างเจียวเหิงเท่านั้น ที่ทำให้ลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงสามารถอยู่ในฐานะเสมอภาคกับพวกราชันแท้จริงจุนหวงเหล่านั้น

“ไม่เลว ไม่เลว ตำแหน่งตรงนี้ดีมาก ถูกใจคุณชายอย่างข้ายิ่งนัก ให้เต็มร้อยคะแนน” เมื่อถังเปิงได้มานั่งอยู่ตรงตำแหน่งนี้ หัวเราะเสียงดัง และตบมือ ท่าทางที่ร่ำรวยในชั่วข้ามคืนของเขานั้นทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต้องขมวดคิ้ว

ในทัศนะของยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าใด บรรดราชันแท้จริงระดับสูง ระดับคงความอมตะตลอดกาลล้วนแล้วแต่เป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะที่สูงเด่น มาวันนี้กลับต้องมาอยู่ในสถานะที่เสมอภาคกับลูกเศรษฐีอย่างถังเปิง นับว่าทำเสียบรรยากาศโดยแท้จริง

“ฝ่าบาทหวงจุน ชื่อเสียงของท่านดังก้องอยู่ในรูหู” หลังจากที่อยู่ในสถานะที่เสมอภาพกับราชันแท้จริง และระดับคงความอมตะตลอดกาลแล้ว ถังเปิงรีบรุดไปกล่าวทักทายกับคนเหล่านั้น ท่าทางเหมือนลำพองใจอย่างยิ่ง

ราชันแท้จริงหวงจุนเพียงยิ้มๆ เท่านั้น และพยักหน้าเบาๆ สำหรับท่าทางเช่นนี้ของถังจุน

“ฮ่า ฮ่ากระบี่เหินเทียนเจียว ข้าเลื่อมใสศรัทธาท่านมานานมากแล้ว ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่สามารถนัดหมายร่วมรับประทานอาหารค่ำกับท่าน” ท่าทางของลูกเศรษฐีอย่างถังเปิงที่ข้ามีเงินสักอย่าง ไม่ว่าใครก็กล้าจีบอย่างนั้น ถึงกับนัดหมายกับกระบี่เหินเทียนเจียวโดยตรง

กระบี่เหินเทียนเจียวเพียงมองหน้าถังเปิงด้วยท่าทีเย็นชาแวบหนึ่ง ขี้คร้านจะไปสนใจ

เฉกเช่นพวกกุมารซ้าย กุมารขวาที่อยู่ข้างกายหมิงหวังฝอเหล่านั้น ยิ่งมองดูถังเปิงด้วยท่าทีเหยียดหยามแวบหนึ่ง และเมินใส่ถังเปิงที่วิ่งเข้ามาทักทาย

แม้จะกล่าวว่าถังเปิงนั้นคือลูกเศรษฐีที่มีเงินมากเป็นพิเศษ แต่ทว่า ในสายตาของพวกกระบี่เหินเทียนเจียวมองว่า ต่อให้ถังเปิงมีเงินมากกว่านี้ก็เป็นได้เพียงมดปลวกตัวหนึ่งเท่านั้น พวกเขาจะไม่ไปมองเขามากกว่าครั้งหนึ่งอยู่แล้ว

ในทัศนะของพวกเขามองว่า คนอย่างถังเปิงเช่นนี้เพียงสามารถมีสถานะเสมอภาคกับพวกเขาก็เฉพาะที่ตรงนี้เท่านั้น ออกจากสถานที่ประมูลเมื่อใด ถังเปิงยังคงเป็นมดปลวกตัวหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำตัวเสมอภาคกับพวกเขาได้อยู่แล้ว

“เจ้าหนูคนนี้น่าสนใจ” กระบือดำขนาดใหญ่อดหัวเราะแหะแหะขึ้นมา เมื่อมองเห็นท่าทางที่ลำพองจนลืมตนของถังเปิง

………………………………………………………….