ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2976

ตอนที่ 2976 โปรดปราน

มาคราวนี้ ทำเอาผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจจนตะลึงลานเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ นี่เป็นการเทะโลมต่อนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานนะเนี่ย คำพูดที่ไม่สุภาพเช่นนี้ก็กล้าพูดออกมา ออกจะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว ดูจะอวดดีมากไปแล้วกระมัง

ในเวลานี้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกใจหายใจคว่ำ อดที่จะจ้องมองไปที่นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานไม่ได้ ทุกคนต่างเข้าใจว่านางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานจะต้องคลุ้มคลั่งแน่ กระทั่งลงมือสั่งสอนหลี่ชิเย่

สมควรทราบว่า ตำแหน่งฐานะของนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานนั้นสูงส่งเพียงใด เกรงว่าสามารถเทียบเคียงได้กับปราชญ์อัจฉริยะหลันซู พระอาจารย์จินกวง ในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดของเขาหวู่สิงซาน ต่อให้ปฐมบรรพบุรุษรุ่นอาวุโสในหล้าก็ต้องให้เกียรติแก่นาง และให้ความเคารพนางอยู่สามส่วน

เวลานี้ ต่อหน้าสาธารณชนทั่วหล้า หลี่ชิเย่ถึงกับกล้ากล่าววาจาไร้ยางอายว่าต้องการให้นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานมาเป็นผู้หญิงของเขา นี่ไหนเลยแค่ล่วงเกินต่อนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานเท่านั้น มันเป็นการล่วงเกินต่อเขาหวู่สิงซานทั้งหมด

ลองจินตนาการดู บนโลกนี้ยังจะมีใครกล้าไปล่วงเกินต่อเขาหวู่สิงซาน กระทั่งเคยมีผู้ที่กล่าวเอาไว้ว่า พวกเขายอมล่วงเกินต่อปฐมบรรพบุรุษก็จะไม่ยอมไปล่วงเกินต่อเขาหวู่สิงซาน

เวลานี้ หลี่ชิเย่กระทำการเทะโลมนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานต่อหน้าผู้คนทั่วหล้า การกระทำลักษณะเช่นนี้เรียกว่าอวดดีจนบ้าไปแล้ว มันอวดดียิ่งกว่าท้าสู้กับพระอาจารย์จินกวงเสียอีก

“เจ้าหนูคนนี้คงเบื่อที่จะมีชีวิตแล้วกระมัง” มีผู้ซุบซิบขึ้นมา เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่

“เมื่อไรที่เขาหวู่สิงซานเอาเรื่องขึ้นมา ฟ้าดินแม้กว้างใหญ่ก็ไร้ที่ซุกกาย” เทพแท้จริงขั้นอมตะก็พึมพำขึ้นมาเช่นกัน

เมื่อใดที่เขาหวู่สิงซานคาดโทษลงมา เกรงว่าฟ้าดินแม้กว้างใหญ่มากกว่านี้ก็ไร้ที่ที่จะซุกกายได้ แม้ผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ไม่กล้าปกป้องคนเช่นนี้

“คนไร้สมอง คางคกริอ่านกินเนื้อห่านฟ้า! ” กระบี่เหินเทียนเจียวมองหลี่ชิเย่ด้วยสายตาที่เหยียดหยาม เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ถึงกับเย้าแหย่นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานต่อหน้าธารกำนัล

“พูดจาต่ำทราม วาจาไร้ยางอาย! ” เสินกู่จ้านส่งเสียงฮึเย็นชา ดวงตาทั้งสองลุกวาว ปรากฏประกายเย็นยะเยือกแวบวับและมองไปยังหลี่ชิเย่ มีท่าทีของความเป็นศัตรูอยู่หลายส่วน

หลี่ชิเย่ไม่สนใจพวกเขาอยู่แล้ว เพียงยิ้มๆ และจ้องมองไปที่นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานเท่านั้นเอง

“ทำได้ สามารถทำได้” เจ้ากระบือดำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะแหะแหะและรีบพูดแทรกเข้ามาว่า “ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่คู่กับสายเลือดของเขาหวู่สิงซาน อนาคตย่อมไร้ขีดจำกัด ต้องให้กำเนิดเด็กน้อยเซียนได้แน่นอน”

“นางฟ้า ท่านคิดว่าบุเพสันนิวาสครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง? ” ในขณะนี้เจ้ากระบือดำขนาดใหญ่ดูเหมือนจะอดใจรอไม่ไหวที่จะแนะนำให้หลี่ชิเย่ กับนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานสามารถอยู่ด้วยกันให้ได้

กล่าวสำหรับกระบือดำขนาดใหญ่แล้ว ถ้าหากหลี่ชิเย่สามารถคงสายเลือดเอาไว้ในแดนลัทธิเซียนได้ย่อมเป็นเรื่องที่ดีที่สุด โดยเฉพาะหากหลี่ชิเย่จับคู่กับผู้สืบทอดของเขาหวู่สิงซาน สายเลือดเช่นนี้ช่างหาได้ยากยิ่งเพียงใด หากสามารถให้กำเนิดทายาทรุ่นหลังล่ะก็ รับรองว่าจะต้องสะเทือนเลื่อนลั่นไปศตวรรษหนึ่งไร้ผู้เทียบเทียม

“บังอาจ…” เสินกู่จ้านพลันส่งเสียงฮึน่าเกรงขามทีหนึ่ง ปลดปล่อยอานุภาพศักดิ์สิทธิ์สูงสุดออกมาทั่วร่างในพริบตา เสมือนดั่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุดที่สยบเหล่าชั้นฟ้าอย่างนั้น กลิ่นอายที่แข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกรพลันเข้าสยบต่อกระบือดำขนาดใหญ่ทันที

กระบือดำขนาดใหญ่ไม่คิดว่าจะมีดีอะไรนักหนา แค่โบกมือเบาๆ ไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากเสินกู่จ้านอยู่แล้ว กล่าวเรียบเฉยว่า “หย่วนเต้าคือสุดยอดยากจะหาผู้ใดเทียมในหล้า เป็นอัจฉริยะบุคคลประหลาดที่ยอดเยี่ยมตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน แต่ทว่า ลูกหลานรุ่นหลังแค่ธรรมดาๆ เท่านั้นเอง”

ท่าทีที่ไม่ใยดีของกระบือดำขนาดใหญ่พลันทำให้เสินกู่จ้านมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปมากทีเดียว แววตาของเขาดูสว่างไสวอย่างยิ่ง เหมือนหนึ่งสามารถมองทะลุทุกสิ่งทุกอย่างได้

แต่ว่า เจ้ากระบือดำขนาดใหญ่ไม่ให้ความสนใจเขาอยู่แล้ว

แคว้นเสินฉีเจียงคือระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิที่หย่วนเต้าเป็นผู้ก่อตั้ง และเป็นระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเพียงหนึ่งเดียวที่ระดับปฐมบรรพบุรุษไม่สามารถก่อตั้งได้ เรียกได้ว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่ที่เป็นนิรันดร์

คนอื่นอาจจะให้ความเคารพนับถืออยู่สามส่วน สำหรับชาติกำเนิดเช่นนี้ของเสินกู่จ้าน ทว่า กระบือดำขนาดใหญ่กลับไม่คิดเช่นนั้น

หลี่ชิเย่เองก็ไม่เคยให้ความสนใจในเสินกู่จ้าน เพียงจ้องมองดูฮุ่ยชิงเสียนเท่านั้นเอง

คำพูดที่พูดกันตรงๆ และโจ่งแจ้งเช่นนี้ ทำให้จิ้งเอ๋อร์ที่อยู่ด้านหลังฮุ่ยชิงเสียนถึงกับมองหลี่ชิเย่ด้วยแววตาที่โหดสุดๆ นางถูกคำพูดของหลี่ชิเย่ทำให้โกรธจนแก้มพอง

“หลงตัวเอง…” จิ้งเอ๋อร์หลังจากค้อนด้วยแววตาสุดโหดต่อหลี่ชิเย่แล้ว ได้กล่าวด้วยความโมโห

กลับจะเป็นฮุ่ยชิงเสียนที่มีท่าทีไม่สะทกสะท้าน งดงาม สุดยอดยากจะหาผู้ใดเทียมในหล้า นางกล่าวด้วยใบหน้าแฝงรอยยิ้มว่า “พี่ท่านให้เกียรติและรักใคร่เช่นนี้ เป็นความโชคดีของชิงเสียน”

พลันที่ฮุ่ยชิงเสียนได้พูดคำๆ นี้ออกมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป ในพริบตาเดียวนั่นเอง ไม่รู้ว่าภายในใจของผู้คนจำนวนเท่าไรที่ต้องสะดุ้งทีหนึ่ง

พริบตาเดียวนี้เอง ไม่เพียงแต่ราชันแท้จริงเซิ่นซวง ราชันแท้จริงจุนหวงที่มองไปยังหลี่ชิเย่โดยพลันเท่านั้น แม้แต่ราชันแท้จริง เทพแท้จริงชั้นอมตะรุ่นอาวุโสล้วนรู้สึกใจหายใจคว่ำ พวกเขาต่างจ้องมองดูภาพเหตุการณ์เหลือเชื่อภาพนี้

หลี่ชิเย่อวดดีถึงเพียงนี้ หยาบคายถึง่ขนาดนี้ เทะโลมนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานต่อหน้าธารกำนัล พูดออกมาตรงๆ ว่าต้องการให้นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานเป็นผู้หญิงของเขา แต่แล้วนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานกลับไม่เพียงไม่โกรธเท่านั้น คำพูดเช่นนี้ของนางคล้ายเป็นการตอบตกลงข้อเสนอของหลี่ชิเย่แล้วอย่างนั้น