ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3044

ตอนที่ 3044 แผ่นดินดึกดำบรรพ์หย่วนเต้า

ตึง…นาทีนี้ กระบี่ยาวในมือของเทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มชี้ไปยังหลี่ชิเย่โดยตรง โดยกระบี่ยาวส่งประกายเยือกเย็นวูบวาบออกมา

ท่ามกลางเสียงคำรามกระบี่ดังตึง…เทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มได้พวยพุ่งประกายกระบี่ออกมาทั่วตัว เหมือนว่าในขณะนี้ตัวของเขาต้องการกลับกลายเป็นกระบี่ยักษ์เล่มหนึ่งอย่างนั้น

ได้ยินเสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว ในพริบตาเดียวนั่นเอง ด้านหลังของเทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มปรากฎเหตุการณ์ประหลาดขึ้นมา ร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่ของเขาลอยล่อง บงการตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ท่ามกลางเหตุการณ์ประหลาดนี้ ทั่วทั้งบริเวณเสมือนหนึ่งถูกหลอมกลั่นเป็นกระบี่ยักษ์ปราศจากผู้ต่อกรเล่มหนึ่งทั้งหมดอย่างนั้น ขนาดของกระบี่นั้นใหญ่เพียงพอที่จะทับเหล่าชั้นฟ้าจนพังราบคาบ

พริบตาเดียวนั่นเอง ตัวของเทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มคล้ายถูกหลอมละลายไปอย่างนั้น ร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่ของเขาทอดข้ามระหว่างฟ้าดิน กระบี่ยาวในมือก็หลอมรวมเข้าไปอยู่ในร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่สูงสุดของเขา

ในขณะนี้ สิ่งที่ทุกคนมองเห็นไม่ใช่เทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มอีกต่อไป แต่เป็นกระบี่เล่มหนึ่ง เป็นร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่สายหนึ่ง

ร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่สายนี้ตั้งตระหง่านสูงดั่งภูผา มีน้ำหนักที่หนักมาก เหมือนมีภูเขานับพันนับหมื่นลูกได้หลอมรวมเข้าไปอยู่ในกระบี่เล่มนี้ ร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่ลักษณะเช่นนี้ เหมือนว่าได้สืบทอดน้ำหนักที่ไม่มีขีดจำกัดอย่างนั้น

เสียงแตกละเอียดดังคร๊ากกกขึ้นมา ในเวลานี้เอง แม้ว่าเทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มยังไม่ทันลงมือ แต่ว่ากระบี่หนักของเขาที่มีน้ำหนักไร้ขอบเขตจำกัดได้กดทับช่องว่างที่มันตั้งอยู่จนละเอียด ช่องว่างเสมือนดั่งกระจกที่พลันปรากฎรอยร้าวขึ้นมานับไม่ถ้วน

ร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่ที่ประเมินน้ำหนักไม่ได้ขวางอยู่ตรงนั้น ทำให้ภายในใจของทุกๆ คนต่างรู้สึกถูกภูเขานับพันนับหมื่นลูกกดทับเอาไว้อย่างนั้น ไม่สามารถขยับตัวได้ หายใจลำบาก กระทั่งปรากฎเสียงกระดูกแตกละเอียดดังคร๊ากกกขึ้นที่ข้างหู เหมือนกระดูกทั้งตัวของตนได้ถูกกระบี่หนักลักษณะเช่นนี้กดทับจนละเอียดไปอย่างนั้น

เมื่อร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่ลักษณะเช่นนี้ทอดข้ามบนท้องฟ้า ซึ่งไม่ได้มุ่งเป้าไปยังยอดฝีมือที่อยู่ในเหตุการณ์ แต่ว่ายอดฝีมือทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ยังคงถูกกระบี่หนักสยบเอาไว้

“กระ กระบี่นี่มีน้ำหนักเท่าไร!” ยอดฝีมือจำนวนไม่น้อยที่อยู่ภายใต้พลังกระบี่นี้ไม่สามารถขยับตัวได้อยู่แล้ว เหมือนว่ากระบี่หนักเล่มนี้แค่เคลื่อนไหวทีหนึ่ง ก็จะถูกร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่นี้บดขยี้จนแหลกละเอียดเป็นผุยผง

ภายใต้พลังกระบี่หนักลักษณะเช่นนี้ ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรต้องใจหายใจคว่ำ

“ร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่หนักของเทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่ม จึงเป็นกำลังความสามารถที่แท้จริงของเขา” มีระดับบรรพบุรุษชมเปาะด้วยความตื่นตะลึงเมื่อได้เห็นร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่กระบี่หนักที่ทอดข้ามอยู่ตรงนั้น และกล่าวว่า “เชี่ยวชาญหนึ่งเคล็ดวิชาก็ปราศจากผู้ต่อกร”

เป็นความจริงว่า การที่เทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มได้ฉายานี้มาก็เพราะร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่หนักของเขา เนื่องจากร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่หนักของเขาพลันสำแดงออกมาคือน้ำหนักที่ประเมินค่าไม่ได้ ดังนั้น หนึ่งกระบี่ที่บดขยี้ลงมาของเขา ไม่ว่าจะเป็นอาวุธ ศัตรูที่แข็งแกร่งเช่นใด ก็จะถูกบดขยี้ด้วยน้ำหนักร่องรอยจากการร่ายรำกระบี่ลักษณะเช่นนี้ของเขาจนแหลกละเอียด ดังนั้น ยอดฝีมือจำนวนมากไม่สามารถรับได้แม้แต่กระบี่ครึ่งเล่มท่าด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงน้ำหนักของกระบี่ทั้งเล่มเลย

เมื่อเป็นเช่นนี้ ผู้คนบนโลกจึงขนานนามเขาว่า “เทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่ม!”

“เปิด…” เวลานี้ เสินกู่จ้านก็ไม่กล้าประมาทศัตรู เขาคำรามเสียงดังขึ้นมา เสมือนหนึ่งได้เปิดโลกขึ้นมาอีกโลกหนึ่งอย่างนั้น บนศีรษะของเขาปรากฏประตูขึ้นมาบานหนึ่ง

ตูม ตูม ตูม…ขณะที่เสินกู่จ้านเปิดประตูบานนี้ขึ้นมานั้น ฟ้าดินสั่นไหวโคลงเคลงทีหนึ่ง ตามติดด้วยเสียงดังตูมตามที่ดังขึ้นมาไม่ขาดสาย ท้องฟ้าพลันมืดลง

ทุกคนแหงนหน้าขึ้นมอง เห็นผืนแผ่นดินดึกดำบรรพ์ที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารผืนหนึ่งปรากฎเหนือศีรษะของเสินกู่จ้าน

ผืนแผ่นดินดึกดำบรรพ์ขนาดใหญ่โตมโหฬารนี้ปรากฎน้ำตกสวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนที่ทิ้งตัวพุ่งลงมา น้ำตกทุกสายล้วนแล้วแต่ถักทอขึ้นมาด้วยหลักกฎเกณฑ์ทั้งสิ้น ขณะหลักกฎเกณฑ์เช่นนี้ทิ้งตัวลงมา เสมือนดั่งได้พันธนาการอาณาประชาราษฎร์นับล้านล้านของฟ้าดินแห่งนี้เอาไว้

ผืนแผ่นดินดึกดำบรรพ์เช่นนี้ปรากฏกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณปราศจากผู้ต่อกรที่ตลบอบอวล ณ ที่ตรงนั้นคล้ายดั่งมีผู้ที่มีฐานะสูงสุดนั่งอยู่ตรงนั้น เหมือนว่าขอเพียงมันตกลงมานิดหนึ่ง ก็สามารถสยบเหล่าชั้นฟ้าเทพมาร ปิดผนึกฟ้าดินหมื่นวิถี

ดังนั้น ขณะที่ผืนแผ่นดินดึกดำบรรพ์เช่นนี้ปรากฏขึ้นมาแล้ว ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากต่างรู้สึกว่าสัจธรรมของตนได้ร้องด้วยความเศร้าโศก พลังวัตรไม่ต่อเนื่อง พลังลมปราณอ่อนด้อย เหมือนมีอะไรบางอย่างมากั้นขวางชีพจรของตนโดยพลันอย่างนั้น ทำให้ยากแก่การจะเคลื่อนไหว

แผ่นดินดึกดำบรรพ์หย่วนเต้า…ระดับเทพแท้จริงขั้นอมตะผู้หนึ่งของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิๆ หนึ่งถึงกับในหายใจคว่ำ สีหน้าเปลี่ยนไปมากทีเดียวเมื่อมองเห็นผืนแผ่นดินดึกดำบรรพ์เช่นนี้ปรากฎอยู่เหนือศีรษะของเสินกู่จ้าน

“เล่าลือกันว่า แผ่นดินดึกดำบรรพ์หย่วนเต้าคือแผ่นดินดึกดำบรรพ์ที่หย่วนเต้าทิ้งเอาไว้ให้ โดยผืนแผ่นดินผืนนี้สามารถปิดกั้นเด็ดขาดทุกสิ่งทุกอย่าง สามารถสยบเทพมารได้” หัวหน้าพรรคของสำนักเจ้าลัทธิแห่งหนึ่งถึงกับมีสีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อได้เห็นผืนแผ่นดินดึกดำบรรพ์ผืนนี้

“นี่คือแผ่นดินดึกดำบรรพ์ที่ปฐมบรรพบุรุษได้ทิ้งเอาไว้ให้ สยบมารและความชั่วร้าย สยบคนชั่ว!”เวลานี้เสินกู่จ้านได้อาศัยพลังลมปราณที่ยิ่งใหญ่มหาศาลมารองรับกับแผ่นดินดึกดำบรรพ์ผืนนี้ มองหลี่ชิเย่ด้วยสายตาที่ดูแคลน

คำพูดที่เปี่ยมด้วยพลังแข็งแกร่งของเสินกู่จ้านไม่เพียงเป็นการแสดงอำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคิดจะสยบวิญญาณศัตรูที่กล้าแข็ง

คนที่ทักษะยุทธอ่อนล้วนแล้วแต่รู้สึกหวาดเสียว และบังเกิดความหวาดกลัวขึ้นภายในใจ เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้

สมควรทราบว่าแผ่นดินดึกดำบรรพ์ผืนนี้คือหย่วนเต้า ปฐมบรรพบุรุษแคว้นเสินฉีเจียงทิ้งเอาไว้ให้ โดยที่แผ่นดินดึกดำบรรพ์ผืนนี้ได้ซ่อนพลังสยบของหย่วนเต้าที่แข็งแกร่ง่ยิ่งเอาไว้ สามารถสยบเทพมารได้

เสียงตึง…ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในเวลานี้เองเสียงกระบี่คำรามดังขึ้น กระบี่เหินเทียนเจียวก็ไม่ยอมอ่อนข้อ ได้นำเอากระบี่ศักดิ์สิทธิ์ที่ปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้าออกมาเล่มหนึ่ง

ท่ามกลางเสียงกระบี่คำรามดังตึงเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง พลังปฐมบรรพบุรุษพุ่งขึ้นอย่างรุนแรง กลิ่นอายปฐมบรรพบุรุษได้พวยพุ่งไปเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดินในพริบตาเดียว ครอบคลุมไปทั่วทุกพื้นที่ นาทีนี้เหมือนว่ามีระดับปฐมบรรพบุรุษได้มาถึงอย่างนั้น

“แค่เศษเหล็กกองหนึ่งเท่านั้น…” ผู้คนเมื่อได้ยินคำวิจารณ์ของหลี่ชิเย่แล้วพลันอ้าปากตาค้างพูดอะไรไม่ออก สมควรทราบว่านี่คืออาวุธชั้นปฐมบรรพบุรุษเลยนะ ออกจากปากของเขากลับกลายเป็นแค่เศษเหล็กเท่านั้น!

“ฆ่า…” ในเวลานี้ อำมาตย์เต่าลงมือนำไปก่อน ร้องคำรามเสียงดัง เวลานี้เขาได้เผยร่างที่แท้จริงออกมาแล้ว เป็นเต่าเฒ่าที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารตัวหนึ่ง

ได้ยินเสียงตูมที่ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ร่างที่ใหญ่โตมโหฬารของอำมาตย์เต่าได้พุ่งชนเข้ามา ทั้งเสมือนดั่งจานเจียร์ที่บดขยี้เข้ามา และคล้ายดั่งเป็นของมีคมที่หมุนเชือดเฉือนเข้ามา มีความดุดันอย่างยิ่ง

“กระบี่หนักประเมินไม่ได้…” เวลานี้เทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่มก็คำรามเสียงยาวขึ้นมา ได้ยินเสียงตูมที่ดังสนั่น หนึ่งกระบี่ที่ฟาดฟันลงมาของเขา เห็นเพียงพสุธาที่แตกละเอียด สุริยันจันทราและดวงดาวถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด

ได้ยินเสียงปุดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ผู้บำเพ็ญตนบางส่วนที่ทักษะอ่อนถูกน้ำหนักที่น่าสยองขวัญปราศจากผู้เทียบเทียมและประเมินไม่ได้บดขยี้จนกลายเป็นหมอกเลือดไป

“โอ้แม่จ๋า…” ด้วยอานุภาพที่น่าสยองขวัญเช่นนี้ ทำเอาผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากตกใจจนหนีไป

“สยบนิรันดร์…” เสินกู่จ้านเองก็คำรามเสียงดัง กระโดดเหินฟ้าขึ้นไป อาศัยพลังลมปราณรองรับแผ่นดินดึกดำบรรพ์หย่วนเต้าเข้าถล่มใส่หลี่ชิเย่ การเข้าโจมตีของแผ่นดินดึกดำบรรพ์ลักษณะเช่นนี้ เหมือนว่าทุกอย่างถูกหยุดเอาไว้กับที่ พลังสัจธรรมถูกปิดกั้นเอาไว้ ทำให้ผู้คนกระดิกตัวไม่ได้ ได้แต่ทำตาปริบๆ มองดูแผ่นดินดึกดำบรรพ์นี้พุ่งชนลงมาจนร่างของตนกลายเป็นหมอกเลือดไป

“หมื่นกระบี่หลอมกลั่นฟ้าดิน…” กระบี่เหินเทียนเจียวส่งเสียงร้องขึ้นมา ขณะที่ยกกระบี่ขึ้นมา ได้ยินเสียงดังตึง ตึง ตึง ระหว่างฟ้าดินถูกกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนครอบคลุมเอาไว้ในพริบตา

พริบตาเดียวนั่นเอง ทะเลกระบี่พุ่งโจมตีเข้ามา ท่ามกลางเสียงกระบี่คำราม ขณะที่ทะเลกระบี่ม้วนตัวเข้ามานั้น ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ถูกกวาดล้างไปสิ้นหายวับไปกับตาในพริบตา แม้แต่ฟ้าดินยังถูกทะเลกระบี่ที่น่าสยองขวัญเช่นนี้กลืนกินจนไม่เหลือซาก

“น่าสยองขวัญเหลือเกิน…” ท่ามกลางพลังเช่นนี้ แม้แต่ระดับบรรพบุรุษที่มีกำลังความสามารถขั้นคงความอมตะตลอดกาลก็ไม่อาจต้านรับกับมันได้ ต่างรู้สึกหวาดผวาและล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว

“มาได้จังหวะ…” หลี่ชิเย่หัวเราะเสียงดัง ขณะเผชิญกับการโจมตีเข้ามาทุกทิศทุกทาง ยกเท้าขึ้นเหยียบลงไป

ได้ยินเสียงดังปัง…สนั่นหวั่นไหว เหมือนพสุธาถูกทุบจนแหลกละเอียดอย่างนั้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง ขณะที่เท้าข้างหนึ่งของหลี่ชิเย่ที่เหยียบลงไปนั้น ได้เหยียบใส่กลางหลังของอำมาตย์เต่าอย่างแรง

ร่างกายที่ใหญ่โตมโหฬารของอำมาตย์เต่าพลันกระแทกเข้ากับพื้นอย่างหนักนั้น ทำเอาพื้นดินแตกเป็นรอยร้าวสายแล้วสายเล่า

…………………………………………………