ราชันอสูรสงครามสะท้านภพ นิยาย บท 19

            ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนอยู่ในความมืดมิดที่เย็นยะเยือก  มันกัดกินและทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเขาอย่างช้าๆ  ความรู้สึกทุกอย่างเหมือนค่อยๆจะขาดหายไป

“ นี่ข้ากำลังจะตายแล้วสินะ ”

            “ หากในอีกสิบสามปีโลกจะถูกทำลายจริงๆ  มันก็คงไม่เกี่ยวข้องกับข้าแล้วใช่ไหม ”

            “ ผู้กอบกู้อะไรกัน  รับมอบหน้าที่มาไม่ทันพ้นวันก็จะตายเสียแล้ว ”

“ ช่างเถอะ…”

ความคิดของเขาเริ่มช้าลง สติที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดกำลังจะหลุดออกไป

            …

            พลังงานอันอบอุ่นสายหนึ่ง  ได้เข้ามาปกป้องดวงวิญญาณของเขาเอาไว้ไม่ให้สลายไป  มันค่อยๆฟื้นฟูจิตวิญญาณเขาอย่างช้าๆ

ความรู้สึกถึงสิ่งที่เขาได้ทำมันสูญหายไปนาน  เวลานี้มันกลับคืนมาสู่ตัวเขาอีกครั้ง  และกำลังหลอมรวมเข้ากับดวงวิญญาณของเขาอย่างช้าๆ

“ ความรู้สึกนี้มันช่างสบายจริงๆ”

            นี่เป็นความคิดสุดท้ายก่อนที่สติเขาจะดับไป

ณ ถ้ำแห่งหนึ่ง

ตอนนี้เป็นเวลาสามวันแล้ว นับตั้งแต่จบการต่อสู้กับจอมมารทั้งสอง  หลวงจีนมารฝาเซี่ยงได้นำเหยี่ยนฮ่าวกลับมาพักฟื้นในถ้ำแห่งนี้  ซึ่งเป็นสถานที่หลบซ่อนของท่านเอง

“ ประสกตื่นแล้วสินะ” หลวงจีนมารมองไปยังเหยี่ยนฮ่าวที่ลืมตาขึ้น

            “ มันเกิดอะไรขึ้น…นี่ข้ายังไม่ตายเหรอ ” เหยี่ยนฮ่าวถามขึ้นด้วยเสียงแหบแห้ง

            “ ประสกดื่มยาบำรุงถ้วยนี้ก่อน  อาตมาจะเล่าให้ฟัง ” ท่านได้ส่งถ้วยยาให้เหยี่ยนฮ่าวดื่มลงไป  มันถูกสกัดมาจากสัตว์อสูรระดับสูง  เพียงไม่นานร่างกายเหยี่ยนฮ่าวก็ฟื้นตัวเต็มที่  หลวงจีนมารจึงเล่าเรื่องหลังจากที่เหยี่ยนฮ่าวสิ้นสติไปให้ฟัง

            ในตอนนั้นหลังจากที่จอมมารเจี่ยสือเห็นราชันผีดิบโดนจัดการไป ก็เริ่มคลุ้มคลั่งเพราะไม่สามารถหลบหนีออกไปได้   

ด้วยความแค้นในตัวเหยี่ยนฮ่าวที่เป็นต้นเหตุให้พวกมันพ่ายแพ้  จึงได้ยอมรับการโจมตีของหลวงจีนมารโดยไม่ป้องกัน  เพื่อที่จะลากเอาตัวเหยี่ยนฮ่าวตายตามไปด้วย

หลังจากที่เหยี่ยนฮ่าวล้มลง หลวงจีนมารกับหลานสาวก็รีบนำตัวตัวเหยี่ยนฮ่าวหลบออกมาทันที  โดยไม่สนใจคำทัดทานจากคนในตระกูลผู้พิทักษ์ ที่ต้องการจะช่วยเหลือ

            “ ประสกคงจะแปลกใจใช่ไหม  ว่าเหตุใดอาตมาจึงไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากตระกูลผู้พิทักษ์ ”

            “ นั่นเพราะไม่ใช่ตระกูลผู้พิทักษ์ทุกคนหรอกนะ  ที่จะเป็นคนดีเสียสละเพื่อส่วนรวม  หากรอจนพวกพรรคมารที่เหลือถูกกวาดล้างจนหมด  พวกเราก็คงออกมาไม่ได้แล้ว ”

            “ ทั้งตัวอาตมาและหลานสาวก็ไม่ถือว่าเป็นมนุษย์อีกต่อไป แม้แต่ตัวประสกเองที่สามารถควบคุมพลังมารนอกพิภพได้ ก็อาจถูกตรวจสอบอย่างเข้มงวด  ที่แย่ที่สุดอาจจะกลายเป็นเช่นเดียวกับหลานสาวอาตมา ”

            หลังจากได้ยินสิ่งที่หลวงจีนมารพูด  เหยี่ยนฮ่าวก็รู้สึกสั่นสะท้านในใจ  เพราะเขาก็รู้ถึงสิ่งที่ตระกูลผู้พิทักษ์ทำกับเหยาจิงเอ๋อดี  แล้วนี่ในอนาคตเขาจะโดนตามล่าหรือไม่

เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเหยี่ยนฮ่าว หลวงจีนมารจึงพูดต่อ

            “ ประสกก็ไม่ต้องเป็นห่วงไป  ผู้ที่รู้ความลับของประสกนั้นมีแต่คนที่ไว้ใจได้  พวกเขาคงไม่เปิดเผยออกมาง่ายๆ   ส่วนพวกที่เป็นปัญหาจริงๆยังคงอยู่ด้านนอกโบราณสถาน   นี่เป็นเหตุผลที่อาตมารีบหลบออกมา ”

            “ ต้องขอบคุณไต้ซือมากแล้ว ”  เหยี่ยนฮ่าวรีบกล่าวขอบคุณ  “ จริงสิ…แล้วหลานสาวท่านเป็นอย่างไรบ้าง เหตุใดข้าไม่เห็นนาง ”

            “ นี่ก็เป็นสิ่งที่อาตมากำลังจะบอกให้ประสกฟังอยู่พอดี  ตอนนี้หลานสาวอาตมากำลังหลับอยู่ในตัวประสก  ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกคืออยู่ในเงามากกว่า ”

            “ ประสกสงสัยใช่ไหมว่าตัวเองรอดมาได้อย่างไร   นั่นก็เพราะหลานสาวอาตมาทำได้พันธสัญญาชีวิตและความตาย เพื่อช่วยชีวิตประสก ”

            “ นางใช้การประสานดวงวิญญาณเข้าด้วยกัน  แล้วรับเอาความเสียหายส่วนใหญ่ที่ประสกได้รับไป  ซึ่งวิธีเช่นนี้แม้แต่อาตมาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน   นางบอกเพียงว่าได้มันมาจากความทรงจำในเศษชิ้นหยก  ที่อาตมาใช้หลอมรวมสร้างนางให้เป็นปีศาจสีเลือด  ”

“ นั่นมัน…หรือว่าตอนนี้ดวงวิญญาณของข้า ” เหยี่ยนฮ่าวพูดขึ้นมาอย่างลืมตัว  เขานึกไปถึงความรู้สึกที่ได้บางสิ่งที่เป็นของเขากลับคืนมา  ความรู้สึกนั้นแท้จริงแล้วมันคือเศษชิ้นส่วนดวงวิญญาณของเขาเอง

“ แล้วตอนนี้อาการนางเป็นเช่นไรบ้าง ” เหยี่ยนฮ่าวถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

            หลวงจีนมารมีรอยยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น

            “ นางสบายดี…เพียงแต่อาจจะต้องหลับใหลอยู่ในเงาของประสกเพื่อฟื้นคืนพลัง  จะว่าไปเหตุการณ์ครั้งนี้อาจจะถือเป็นประโยชน์กับนางมหาศาล ”