ราชันบัลลังก์เลือด(原血神座) นิยาย บท 122

บทที่ 122 ข้ามเขต (6)

ในชั่วพริบตาต่อมาชายในชุดคลุมสีดำก็เริ่มส่งเสียงร้อง และปล่อยกระแสความเย็นออกมาอีกครั้ง

บรรยากาศเยือกแข็งถูกใช้ออกและหมุนตรงไปยังซูเฉินโดยไม่ชะลอตัวเลยแม้แต่น้อย

ในตอนนี้ ข้อเสียที่ซูเฉินขาดทักษะการโจมตีที่ทรงพลังได้ถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์แล้ว

ลูกไฟหรือฝ่ามือดอกไม้บินไม่ใช่ทักษะการโจมตีที่ทรงพลัง ไม่ต้องพูดถึงดาบอัสนีบาตหรือวิชาหนวดอากาศที่ไม่นับเป็นทักษะการโจมตีที่รุนแรงเลยแม้แต่น้อย กลวิธีเกือบทั้งหมดของซูเฉินล้วนเป็นเพียงเทคนิคการต่อสู้ที่พบเห็นได้ทั่วไป สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะซูเฉินอาศัยอยู่ในเทือกเขาสีเลือดเป็นเวลานาน และมีเป้าหมายหลักเป็นการตามล่าสัตว์อสูร

ความสำเร็จอาจไม่ได้ถูกกำหนดในคราวเดียว ประสิทธิผลในระยะยาวสิ่งสำคัญคือที่จะต้องใส่ใจอย่างยิ่ง ดังนั้นซูเฉินจึงมุ่งเน้นไปที่ความสามารถในการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ และอาศัยมีดสั้นริ้วดำกับลายสลักเลือดปกปิดข้อเสียที่เขาขาดทักษะการโจมตีที่ทรงพลังไป แน่นอนว่าเหตุผลที่สำคัญที่สุด คือทักษะต้นกำเนิดประเภทนี้ล้วนมีค่าและเป็นของหายาก แม้ว่าซูเฉินต้องการมัน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับมา

แต่เมื่อต้องต่อสู้กับมนุษย์คนอื่น สถานการณ์มันก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่อาจคาดเดาได้ การจะมานั่งพิจารณาถึงการต่อสู้ที่ยืดเยื้อก็คงจะเป็นไปได้ยากแล้ว

เหล่าคนที่ถูกเขาจัดการไปก่อนหน้านี้ล้วนค่อนข้างอ่อนแอและไม่อาจทำให้ซูเฉินต้องเปิดเผยจุดอ่อนในระหว่างการต่อสู้ได้ แต่เมื่อได้พบกับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ ข้อบกพร่องของการขาดทักษะการโจมตีที่ทรงพลังของซูเฉินก็ถูกเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจน เขาจึงทำได้เพียงต่อสู้ด้วยสภาพที่เสียเปรียบอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น

ซูเฉินใช้ออกก้าวย่างหมอกอสรพิษและเปิดใช้งานผู้พิทักษ์แห่งเม็กอีกครั้ง

ชายชุดดำไม่ได้ใช้กลยุทธ์อื่นใด บรรยากาศเยือกแข็งอันทรงพลังกระจายออกไปทั่ว ความสามารถในการแช่แข็งอันน่าสยดสยองแผ่ออกมาระลอกแล้วระลอกเล่า ต้นไม้ในบริเวณใกล้เคียงที่มันพัดผ่านไป ทั้งหมดต่างถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งสีเงินและมีน้ำค้างแข็งสีขาวเกาะขึ้นเป็นชั้น ๆ

กระแสปราณเย็นเฉียบจำนวนมากได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของซูเฉิน พลันทำให้เขารู้สึกชาไปทั่วร่างกายชั่วขณะ ทั้งยังทำให้ความเร็วของเขาช้าลงด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความเร็วที่ลดลงนี้ทำให้ซูเฉินหลบหลีกได้ยากลำบากยิ่งขึ้น อากาศเย็นเยียบไหลเข้าไปในร่างกายของเขามากยิ่งขึ้นและก่อตัวเป็นวงจรอุบาทว์ บังคับให้ซูเฉินจำต้องใช้ออกผู้พิทักษ์แห่งเม็กเพื่อปกป้องตัวเองอีกซ้ำ ๆ แต่ก็ยังยากที่เขาจะทานทนอยู่ดี

เห็นได้ชัดว่าชายชุดดำก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ได้เช่นกัน เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ดูเหมือนว่าเจ้าจะถึงขีดจำกัดเสียแล้วนะ ตายไปให้ข้าซะเถอะ!”

ในขณะที่ชายชุดดำส่งเสียงร้องอย่างบ้าคลั่ง เขาก็กระตุ้นกระแสความเย็นในร่างกายของเขา

แต่ในความเป็นจริงแล้วชายชุดดำกำลังร่ำร้องสาปแช่งอยู่ในใจ ทำไมไอ้หมอนี้ถึงมีความอดทนมากขนาดนี้กัน?

หลังจากการต่อสู้ต่อสู้ในครั้งนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเอาชนะซูเฉินลงได้ ทว่าบรรยากาศเยือกแข็งที่สะสมไว้ก็ได้ถูกใช้ไปเกือบหมดแล้ว กล่าวอีกนัยคือการต่อสู้ครั้งถัดไปเขาจะเสียเปรียบศัตรูของตนอย่างมาก

หากชายชุดดำรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามของเขาแข็งแกร่งและมีความอดทนจนทำให้เขาต้องจ่ายออกไม่มากมายเช่นนี้ เขาก็คงจะตกลงที่ไม่ต่อสู้ตั้งแต่แรกไปแล้ว

แม้ชายชุดดำจะกำลังรู้สึกเสียใจอยู่ก็ตาม แต่การโจมตีของเขากลับรุนแรงและดุเดือดขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าเขาหวังที่จะโค่นซูเฉินลงด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เพื่อประหยัดพลังงานให้มากที่สุดและรับเอาคะแนนของซูเฉินไป

เมื่อซูเฉินเห็นเช่นนั้น หัวใจของเขาก็พลันเดือดดาล “เจ้าร้องขอมันเองนะ”

ใช่ ซูเฉินไม่มีทักษะการโจมตีระเบิดพลัง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีวิธีการอื่น อันที่จริงซูเฉินได้เตรียมตัวหาหนทางชดเชยข้อบกพร่องนี้เอาไว้ตั้งแต่ก่อนเข้าร่วมการแข่งขันแล้ว

ในตอนนั้นเอง ซูเฉินพลิกมือของเขาอย่างรวดเร็วและดึงบางอย่างออกมาจากแหวนต้นกำเนิดของเขา

เหล้า 1 ไห

ชายชุดดำก็ตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะเริ่มหัวเราะเสียงดัง หลังจากเห็นอีกฝ่ายหยิบไหเหล้าออกมา “เหล้า 1 ไห? เจ้าจะทำอะไร? จะสู้กับข้าด้วยวิชาหมัดเมาหรือไง?”

โลกนี้ก็มีวิชาหมัดเมาเช่นกัน แต่ระดับของพวกมันไม่ได้สูงมากนัก มันถูกมองว่าเป็นเพียงทักษะวิชาท้องถิ่นและเหมาะสำหรับผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ด่านด่านก่อเกิดลมปราณเท่านั้น

“ไม่ ของนี่ให้เจ้า” ซูเฉินหมุนจุกปิดไหเบา ๆ จากนั้นก็โยนไหไปหาชายชุดดำ

“ไปให้พ้น!” ชายชุดดำฟาดแขนออกไปจนเกิดลมกระโชกแรงพัดเข้าหาตัวไห

แต่ในทันทีที่แขนของชายชุดดำกระแทกเข้ากับไหเหล้า มันก็ระเบิดออก

เปลวไฟที่รุนแรงกลายเป็นคลื่นการโจมตีกระจายกวาดออกไปรอบด้าน ปะทะเข้ากับบรรยากาศเยือกแข็งของชายชุดดำ ผสมผสานกันและก่อให้เกิดประกายไฟสว่างจ้า

ครั้งนี้บรรยากาศเยือกแข็งไม่สามารถฝ่าคลื่นเปลวไฟไปได้ 2 พลังที่รุนแรงระเบิดออกในเวลาเดียวกัน การปะทะเหลือทิ้งไว้เพียงผืนดินไหม้เกรียมและเยือกแข็ง มันดูหลากหลายและมีสีสันอย่างมาก

“อ้าก!” ชายชุดดำกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

ความเร็วของเขาไม่ได้เร็วเท่าซูเฉิน ชายชุดดำจึงถูกลูกหลงที่เหลือจากแรงระเบิดส่งกระเด็นไป

ซูเฉินต้องการใช้ประโยชน์จากการบาดเจ็บของอีกฝ่ายส่งอีกฝ่ายออกไปจากการสอบ ลูกไฟขนาดใหญ่ถูกปาเข้าใส่ชายชุดดำ ทำให้เขากระเด็นออกไปไกลและกระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างแรงก่อนจะร่วงลงมากองกับพื้น

เสื้อคลุมสีดำที่ปกปิดใบหน้าของเขาร่วงหล่นลงมา เผยให้เห็นใบหน้าเยาวัยที่ดูน่าเกลียดและมีผื่นแดงขึ้นอยู่ทั่ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาใช้จะเสื้อคลุมปกปิดใบหน้าของตัวเองเอาไว้