ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1175

“ทำให้อามุนด์ตกที่นั่งลำบาก?” พาลีสโซโรอาสเตอร์พ่นลมหายใจก่อนจะกล่าวต่อ “ทำแบบนั้นจะมีประโยชน์อะไร? ถ้าไม่จำเป็นก็ลืมไปเสีย”

เลียวนาร์ดพูดไม่ออกไปสักพัก จนกระทั่งผ่านไปหลายวินาที

“อย่างน้อยก็ทำให้คุณรู้สึกดี”

พาลีสยังคงหัวเราะ

“ข้าจะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าเจ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก”

โดยไม่รอให้เลียวนาร์ดตอบ เทวทูตลำดับหนึ่ง เส้นทางนักจารกรรมรายนี้กล่าวด้วยเสียงค่อนข้างชรา

“ไม่ใช่ว่าอดีตเพื่อนร่วมงานของเจ้ามียันต์หลอกลวงหรอกหรือ? ลองหาทางออกจากมันดู”

หลังจากขจัดร่างโคลนของอามุนด์ในเบ็คลันด์ไปจนหมด พาลีสได้ถ่ายทอดลวดลายและอักขระจำนวนสี่ชนิดให้ไคลน์ผ่านเลียวนาร์ด เป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการสร้างยันต์หลอกลวง ยันต์ปรสิต ยันต์ช่วงชิง และยันต์ชราภาพ โดยไคลน์อาศัยความรู้ดังกล่าวและหนอนกาลเวลาเพื่อสร้างกระสุนหลอกลวง กระสุนปรสิต และกระสุนช่วงชิงอย่างละนัด ในภายหลังได้ใช้จัดการกับโจนาสโคลเกอร์ แต่เลียวนาร์ดไม่ทราบเรื่องนี้

เลียวนาร์ดพึมพำด้วยสีหน้าครุ่นคิด

“ตาแก่…หมายความว่าให้ไคลน์ใช้ยันต์หลอกลวงเพื่อทำให้อามุนด์จดจำสถานที่ผิด ส่งผลให้หลบหนีสำเร็จ?”

ภายในใจ เสียงค่อนข้างชราของพาลีสตอนกลับอย่างไม่สบอารมณ์

“เจ้าคิดว่าจะใช้ยันต์หลอกลวงกับราชาเทวทูตเส้นทางนักจารกรรมได้จริงหรือ”

นั่นคงเป็นไปไม่ได้…เลียวนาร์ดหัวเราะแห้งและถามกลับ

“แล้วให้ทำยังไง?”

เสียงของพาลีสโซโรอาสเตอร์มีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย

“หลอกลวง ‘กฎ’ ที่จะต้องกลับไปยังตำแหน่งเดิมเท่านั้น!”

“หลอกลวง ‘กฎ’…ทำแบบนั้นได้ด้วยหรือ” เลียวนาร์ดถามหน้าฉงน

พาลีสหัวเราะจิกกัดพลางถอนหายใจ

“เมื่อเทียบกับการหลอกอามุนด์ การหลอกกฎนั้นง่ายกว่ามาก เพราะก้นบึ้งของโลกใบนี้เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและโกลาหล”

ประโยคดังกล่าวทำให้เลียวนาร์ดอึ้งไปสักพัก แง่หนึ่งเพราะมันตระหนักว่าตนยังอ่อนต่อโลกนัก เพิ่งรู้ว่าสามารถหลอกลวงสิ่งที่เรียกว่ากฎแห่งธรรมชาติได้ด้วย อีกแง่หนึ่ง มันคาดไม่ถึงว่าตาแก่จะประเมินให้การหลอกลวงกฎแห่งธรรมชาติ เป็นเรื่องง่ายกว่าการหลอกลวงอามุนด์

ผ่านไปราวสิบวินาที มันพูดอีกครั้ง

“วิธีนี้มีโอกาสสำเร็จมากแค่ไหน”

“ต่ำมาก…ต่ำมากๆ” พาลีสกล่าวพลางถอนหายใจ “มันเป็นแค่ยันต์หลอกลวงที่สร้างจากหนอนกาลเวลาของร่างโคลนอามุนด์ โอกาสหลอกลวงกฎแห่งธรรมชาติสำเร็จนั้นมีน้อยมาก คำแนะนำของข้าจึงเป็นการสวดวิงวอนขอความช่วยเหลือจากเดอะฟูลโดยตรง อย่าเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์อีกเลย ในการเผชิญหน้ากับอามุนด์ ยิ่งยืดเยื้อยิ่งอันตราย”

เลียวนาร์ดไตร่ตรองสักพักก่อนจะพยักหน้ารับ

“เข้าใจแล้ว ผมจะแนะนำเขาตามที่คุณบอก”

แน่นอนว่ามันไม่ลืมที่จะแนะนำวิธีใช้ยันต์ซึ่งมีโอกาสสำเร็จต่ำ

“เข้าใจก็ดีแล้ว…เฮ้อ…บังอาจรบกวนชายชราที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์…” พาลีสพึมพำเสียงแผ่วจนกระทั่งเลือนหายไปจากใจเลียวนาร์ด

ภายในบ้านเลขที่เจ็ด ถนนพินสเตอร์ หนังสือพิมพ์บนโต๊ะกาแฟลอยขึ้นและกางออกด้วยตัวเองหน้าโซฟา

…

ใช้ยันต์หลอกลวงเพื่อบิดเบือนกฎที่กำหนดว่าสามารถคืนชีพได้เฉพาะศพตัวเองหรือบริเวณใกล้เคียง? เหนือสายหมอกสีเทาภายในวังโบราณ ไคลน์สรุปคำพูดของพาลีสในแบบฉบับตัวเอง

ทันทีที่พูดจบ ชายหนุ่มหวนนึกถึงตะเกียงหนังสัตว์ที่ถูกจุดเป็นเวลานาน เป็นเพราะอามุนด์หลอกลวงกฎแห่งธรรมชาติและเปลี่ยนให้ตะเกียงอยู่ในสภาพพิเศษ จึงสามารถส่องแสงได้นานนับสัปดาห์โดยไม่ต้องใช้เชื้อเพลิง

ดวงตาไคลน์สว่างขึ้นพลางกระซิบ

เป็นแนวคิดที่ไม่มีทางคิดได้หากไม่ใช่เทวทูตเส้นทางนักจารกรรม…

ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสสำเร็จเสียทีเดียว!

เฉกเช่นพาลีส ไคลน์เองก็คิดว่าการหลอกลวงกฎแห่งธรรมชาติง่ายกว่าการหลอกอามุนด์

หลังจากพบความหวัง ชายหนุ่มวิเคราะห์ความเป็นไปได้ทันที

แม้ว่าเราจะใช้กระสุนหลอกลวงไปแล้ว แต่ก็สามารถดึงมันออกจากช่องว่างประวัติศาสตร์ได้…กว่าผลของมันจะเสื่อมลง เราก็คงคืนชีพในร่างใหม่สำเร็จไปแล้ว…

กฎแห่งธรรมชาติช่างน่าสมเพช ไม่ใช่แค่ถูกหลอกลวง แต่ยังสิ่งที่ใช้หลอกลวงก็ยังเป็นของปลอม…

ปัญหาเดียวก็คือ กระสุนอาจมีอำนาจไม่พอที่จะหลอกลวงกฎแห่งธรรมชาติ เพราะในตอนนั้นแม้แต่โจนาสก็ยังยากที่จะหลอกลวง…

ท่ามกลางกระแสความคิด ไคลน์มองไปรอบตัวพลางผุดไอเดียบางอย่าง

นั่นคือการใช้ปราสาทต้นกำเนิด!

“ดีมาก…ดีจริงๆ”

มันทวนคำซ้ำซึ่งพบเห็นได้ไม่บ่อย

ในฐานะนักล่าปีศาจมากประสบการณ์ และในฐานะเจ้าเมืองเงินพิสุทธิ์ โคลินเป็นคนอดทนและไม่คิดเสี่ยงชีวิตโดยไม่จำเป็น หลังจากพบว่าเดอะฟูลขาดการติดต่ออย่างกะทันหัน มันไม่รีบหันไปพึ่งพาพระผู้สร้างแท้จริงในทันที แต่ตัดสินใจอดทนรออีกหนึ่งเดือน

สำหรับเมืองเงินพิสุทธิ์ที่รอคอยมานานกว่าสองพันปีในความมืด หนึ่งเดือนเป็นราคาที่ยอมรับได้

โดยไม่รอให้เดอร์ริคตอบ นักล่าปีศาจโคลินเดินออกจากริมหน้าต่างและกล่าวอย่างใจเย็น

“คุณกลับไปก่อน ผมต้องเตรียมพิธีกรรม”

เดอร์ริคชำเลืองเจ้าเมืองและกล่าวด้วยสีหน้าจริงใจ

“ทุกสิ่งจะต้องราบรื่นแน่!”

มันไม่มัวรีรอ รีบออกจากหอคอยและตรงกลับบ้านทันที

หลังจากจัดเตรียมพิธีกรรมใหม่และวางซากศพของหกสิ่งมีชีวิตทรงพลังไว้ตามตำแหน่งที่ถูกต้อง โคลินอีเลียดเริ่มปรุงโอสถ

เมื่อจัดการเสร็จ เจ้าเมืองเงินพิสุทธิ์หลับตาลง ก้มศีรษะเล็กน้อยพร้อมกับสวดเป็นภาษาคนยักษ์

“เดอะฟูลจากต่างยุคสมัย…ผู้ปกครองลึกลับเหนือห้วงสายหมอกสีเทา…ราชันเหลืองดำผู้ครองพลังโชคลาภ”

เหนือสายหมอก ไคลน์มองเห็นจุดแสงกำลังกระเพื่อมพร้อมกับคำสวดวิงวอนมายา

มันเสกกระดาษคนขึ้นมาและผสานเข้ากับพลังของปราสาทต้นกำเนิด จากนั้นก็โยนเข้าไปในจุดแสงสวดวิงวอนพร้อมกับทำ ‘สัญลักษณ์’ ว่าเป็นจุดแสงของเจ้าเมืองเงินพิสุทธิ์

ขณะเดียวกันก็อาศัยการเชื่อมต่อเพื่อตรวจสอบสถานการณ์รอบเมืองเงินพิสุทธิ์และยอดหอคอยกลม จนกระทั่งยืนยันว่าไม่มีปรสิตของอามุนด์อยู่ใกล้กับเจ้าเมืองและเดอะซันน้อย

จังหวะนี้แหละ! ไคลน์รีบเสกเดอะเวิร์ล เกอร์มันสแปร์โรว์พร้อมกับบังคับให้ตั้งท่าวิงวอน

ขณะเดียวกัน โคลินอีเลียดมองเห็นแสงสว่าง

ท่ามกลางแสงสว่างที่ศักดิ์สิทธิ์และคมชัด เทวทูตเจ้าของปีกมายาสิบสองคู่บนแผ่นหลังเสด็จเยือนจากด้านบน ปีกแห่งแสงทยอยโอบกอดร่างของนักล่าปีศาจทีละชั้นจนกระทั่งครบสิบสอง

นี่คือพรจากเดอะฟูล

…………………………