ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1204

ฟอร์สไม่ตกตะลึงกับคำขอของมิสเตอร์เวิร์ล เธอรีบตอบอย่างประหม่า

“ต…ตกลง… ว่าแต่คุณต้องการทำธุรกิจแบบไหน”

ในช่วงก่อนจะเริ่มภารกิจ เธอแลกเปลี่ยนกับอาจารย์ของเธอ โดเรียน·เกรย์·อับราฮัมอย่างต่อเนื่อง และภายใต้คำแนะนำจากมิสจัสติส ฟอร์สประสบความสำเร็จในการวางรากฐานธุรกิจให้เกอร์มัน·สแปร์โรว์

เดอะเวิร์ล ไคลน์กล่าวพลางยิ้ม

“ยังไม่ต้องบอกเขาว่าเป็นธุรกิจแบบใด แค่เกริ่นข้อเสนอของผมและรอดูท่าทีตอบสนอง”

“ข้อเสนอของคุณคือคำมั่นสัญญาว่าจะช่วยตระกูลอับราฮัมขจัดคำสาป?” ฟอร์สพยายามหาคำยืนยัน

ไคลน์พยักหน้าพร้อมกับชี้ไปทาง 0-61 บนโต๊ะทองแดงยาว

“หรือจะเป็นกล่องวันวานก็ได้”

สิ่งที่ใช้แลกเปลี่ยนกับสมบัติปิดผนึกระดับ 0 ต้องไม่ธรรมดาแน่… ไม่ว่าจะเป็นจัสติสหรือแคทลียา พวกเธอต่างได้ข้อสรุป

แต่ฟอร์สสนใจคำมั่นสัญญาที่จะช่วยขจัดคำสาปมากกว่า นั่นเพราะเธอเคยลิ้มรสด้วยตัวเอง ย่อมทราบดีว่าตระกูลอับราฮัมน่าสงสารเพียงใด

หญิงสาวตอบเสียงขรึมโดยไม่ลังเล

“ตกลง”

…

กรุงเบ็คลันด์ เขตตะวันตก ในห้องใต้ดินของบ้านหลังหนึ่ง

นักบุญมืดผู้ซ่อนตัวในเงา คิสม่า งอกขึ้นมาจากความมืดมิดด้านล่าง

มันหันศีรษะกะทันหันคล้ายกับได้ยินบางสิ่ง จากนั้น กล้ามเนื้อใบหน้าพลันกระตุก ไม่ใช่การกระตุกทั้งแผง แต่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ อย่างไรก็ตาม จุดเล็กๆ ดังกล่าวทยอยผุดขึ้นจนเต็มแก้ม ดูน่าสยดสยองและพิสดารสุดขีด

ไม่กี่วินาทีถัดมา คิสม่าสวมสีหน้าเจ็บแปลบประหนึ่งผิวหนังถูกฉีกทำลาย เลือดเนื้อตามร่างกายยุบพองต่อเนื่อง ผสมผสานเข้ากับสีดำสนิท

มันทรุดคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะคลานไปยังหน้าแท่นบูชา จากนั้นก็คายอวัยวะและประกายแสงออกมา

นักบุญมืดแนบศีรษะลงกับพื้นอย่างสุดกำลังพลางพึมพำด้วยความบ้าคลั่ง

“โบทิสตายแล้วจริงๆ … จอมเวทลึกลับผู้ถือครองสมบัติปิดผนึกระดับ 0 ถูกฆ่าอย่างง่ายดาย… ที่เกิดเหตุมีไพ่ทาโรต์… เฮอร์มิท… ศัตรูสองคนที่ลงมือจู่โจมเป็นนักบุญทั้งคู่… คนหนึ่งเป็นปราชญ์พิศวง ส่วนอีกคนเป็นจอมบงการ… องค์กรลับที่ศรัทธาเดอะฟูลและใช้ไพ่ทาโรต์แทนรหัส… เกอร์มัน·สแปร์โรว์… อะซิก·อายเกส…”

“…”

หลังจากพึมพำอย่างหยุดไม่ได้ นักบุญมืดหลั่งน้ำตาด้วยความเจ็บปวดเป็นทุกข์

“ผิดไปแล้ว… ข้าผิดไปแล้ว…”

…

ไม่กี่วันถัดมา ภายในห้องพักใกล้กับท่าเรือพริสต์

โดเรียน·เกรย์·อับราฮัมที่ปลอมตัว ได้รับจดหมายจากฟอร์สหลังจากส่งผ่านมาหลายทอด

มันตรวจสอบอย่างละเอียดและไม่พบปัญหา หลังจากยืนยันว่าไม่มีสัญญาณของความผิดปรกติ มันใช้มีดกรีดเปิดซองจดหมาย

จดหมายเริ่มด้วยการทักทายตามปรกติ จากนั้น ฟอร์สเขียนเข้าประเด็น

“…พวกเราสังหารนักบุญเร้นลับ โบทิส เรียบร้อยแล้ว นอกจากนั้นยังช่วงชิงสมบัติที่เขาพกพา”

“…” เดิมที โดเรียนคิดจะอ่านจดหมายอย่างคราวก่อนหนึ่งรอบ แต่ท้ายที่สุดกลับต้องชะงักอยู่กับประโยคดังกล่าว มันอ่านทวนหลายหนประหนึ่งหลงลืมว่าต้องอ่านต่อ

โดเรียนทราบดีว่าโบทิสแข็งแกร่งเพียงใด เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงจอมเวทลึกลับ

แต่ในวินาทีนี้ ศิษย์คนใหม่ที่มันเพิ่งสอนได้ปีกว่าๆ กลับเล่าอย่างใจเย็นว่าโบทิสถูกเก็บแล้ว

เสียงในหัวโดเรียนมีเพียงคำว่า ‘เป็นไปไม่ได้’ ‘โกหก’ และ ‘แผนลวง’ โดยอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า ฟอร์สคงถูกชุมนุมแสงเหนือควบคุมตัวไปแล้ว

แม้แต่ในองค์กรใหญ่ ผู้วิเศษลำดับ 4 ถือเป็นขุมกำลังชั้นยอดและสมาชิกคนสำคัญ ไม่มีทางที่จะถูกฆ่าได้ง่ายดายเช่นนี้แน่!

ลูกกระเดือกโดเรียนขยับขึ้นลงก่อนฝืนใจอ่านจดหมายต่อ

“…พวกเรายังได้ครอบครองกล่องวันวาน… ฉันเชื่อว่าอาจารย์คงรู้จักดี…”

หลังจากอ่านจบอีกหนึ่งบรรทัด เปลือกตาโดเรียนกระตุกถี่ๆ มันรู้สึกราวกับกระดาษจดหมายในมือหนักอึ้งประหนึ่งหินยักษ์

แน่นอนว่ามันคุ้นเคยกับกล่องวันวานเป็นอย่างดี เพราะสิ่งนี้คือสมบัติปิดผนึกระดับ 0 ของตระกูลอับราฮัม สัญลักษณ์แห่งความรุ่งโรจน์ของพวกตน

…คนที่ถูกฆ่าคือโบทิสซึ่งพกพากล่องวันวาน… ความตกตะลึงของโดเรียนยังไม่หยุดลง เรื่องราวดำเนินไปไกลกว่าจินตนาการของมันมาก ขณะเดียวกัน โดเรียนเริ่มพบว่าคำบอกเล่าของศิษย์ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เสียทีเดียว เพราะโบทิสอาจตายด้วยน้ำมือของกล่องวันวานเอง

มันตระหนักดีว่าสมบัติปิดผนึกชิ้นดังกล่าวอันตรายมากเพียงใด!

ขณะเดียวกัน โดเรียนสังเกตเห็นวลีหนึ่ง:

“พวกเรา”

นี่คือครั้งแรกที่ฟอร์สจงใจเปิดเผยว่าเธอมีพวกพ้อง

แน่นอนว่าโดเรียนเดาได้นานแล้ว แค่ไม่ได้โพล่งออกไปตามตรง

อย่างที่คิด… โดเรียนถอนหายใจด้วยความอยากอ่านต่อ

“…เพื่อนคนหนึ่งของฉันต้องการแสดงความปรารถนาดีต่ออาจารย์ เขาเป็นคนที่ผลักดันให้ปฏิบัติการเด็ดหัวโบทิสเกิดขึ้น… เขาอยากทำธุรกิจกับคุณโดยยินดีที่จะแลกเปลี่ยนกับกล่องวันวาน หรือไม่ก็คำมั่นสัญญาว่าจะช่วยขจัดคำสาปของตระกูลอับราฮัม… เขาอยากทราบว่าอาจารย์สนใจหรือไม่… แน่นอนว่าเขาไม่รู้ที่อยู่ของอาจารย์ และฉันก็ไม่คิดจะบอก คุณสามารถปฏิเสธได้อย่างสบายใจ…”

คำมั่นสัญญาว่าจะช่วยขจัดคำสาป? โดเรียนอ่านข้าม ‘กล่องวันวาน’ และเอาแต่พึมพำในสิ่งที่มันปรารถนาโดยแท้จริง