ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1230

ไคลน์ลองสวมบทบาทเป็นหมาป่าอสูรทมิฬโดยอาศัยประสบการณ์ส่วนตัว

อันดับแรก มันต้องยกเลิกระบบตอบรับอัตโนมัติเพื่อมิให้ศัตรูระบุตำแหน่งจากการตอบสนอง

ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว เมื่อเผชิญกับคำสวดวิงวอนแปลกหน้า สิ่งที่ต้องทำคือการจับตามองอีกฝ่ายผ่าน ‘จุดแสง’ เพื่อยืนยันสถานการณ์ จะได้เตรียมวางแผนรับมือในอนาคตได้อย่างถูกต้อง

หากผู้สวดวิงวอนเป็นตัวตนทรงพลังอย่างอามุนด์หรือสูงกว่า ทางเลือกเดียวคือการรีบสลายจุดแสงดังกล่าวทิ้งไป แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นตัวตนอ่อนแอและไม่มีพิษภัย หมาป่าอสูรก็คงจับตามอง ‘เหยื่อ’ เป็นเวลานานจนมั่นใจและหาทางตอบโต้ พฤติกรรมเช่นนี้ถือเป็นเรื่องปรกติของสิ่งมีชีวิตทรงปัญญา หรืออย่างน้อยไคลน์ก็เชื่อเช่นนั้น

ต้องไม่ลืมว่าฝ่ายที่สวดวิงวอนสามารถถูกผู้ที่ถูกเอ่ยนาม ‘ทำเครื่องหมาย’ ไว้บนจุดแสงได้ และนั่นอาจทำให้ผู้สวดวิงวอนเสียชีวิตขณะกำลังนอนหรือในตอนที่ประมาทโดยไม่รู้ตัว ไม่ต่างอะไรกับการยื่นมีดให้อีกฝ่ายเชือดตนอย่างง่ายดาย สถานการณ์ดังกล่าวจึงมีแต่ผลดีกับหมาป่าอสูรทมิฬ แทบไม่มีผลเสียแม้แต่น้อย

โคทาร์จะมองว่าเป็นกลอุบายในตอนต้นและไม่กล้าสร้างการเชื่อมต่อกับไคลน์จากระยะไกล แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนโคทาร์มั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงตัวตนอ่อนแอที่มีออร่าของปราสาทต้นกำเนิด มันจะหาโอกาสจู่โจมทีเผลอด้วยการลงมือระยะไกลผ่านจุดแสงที่ทำเครื่องหมาย

วิธีนี้สอดคล้องกับสิ่งที่ไคลน์มองเป็นจุดแข็งของตัวเองเหนืออามุนด์มันอ่อนแอกว่า

ปัญหาเพียงอย่างเดียวในแผนคือ ไคลน์ทำได้แค่รอให้หมาป่าอสูรทมิฬเป็นฝ่ายลงมือก่อน และเนื่องจากทุกการกระทำจะถูกเฝ้าจับตามองอย่างถี่ถ้วนเป็นเวลานาน แทบไม่มีโอกาสที่ไคลน์จะได้เตรียมตัวหรือวางกับดักล่วงหน้า ในวินาทีที่โคทาร์ตัดสินใจลงมือ ชายหนุ่มจะกลายเป็นหุ่นเชิดในพริบตาและมิอาจเอาตัวรอด

ฟู่ว…การทำแบบนี้จะช่วยให้เราล่อเหยื่อสำเร็จก็จริง แต่นายพรานก็จะตายไปด้วย…ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด…แต่ถ้าหากไม่ทำตัวให้ดูเสียเปรียบและอ่อนแอเข้าไว้ คงเป็นเรื่องยากที่จะหลอกล่อเทวทูตเส้นทางนักทำนาย หมาป่าอสูรทมิฬขี้ระแวง…แถมวิธีนี้ยังไม่สามารถใช้หุ่นเชิดหรือภาพฉายทำหน้าที่แทน…และเราก็ไม่รู้ว่าหมาป่าอสูรทมิฬจะโจมตีเข้ามาจริงไหม หรือจะเอาแต่เฝ้ามองอยู่เช่นนั้น…ท่ามกลางกระแสความคิด ไคลน์พยายามตัดตัวเลือกออกให้เหลือเพียงสิ่งที่ดีที่สุด

คิดถึงตรงนี้ มันนึกเสียดายที่ตนไม่ใช่เทวทูตของเส้นทางผู้ชม

จากการวิเคราะห์ของไคลน์ เทวทูตเส้นทางผู้ชมน่าจะมีคุณสมบัติพิเศษทำนองว่า ‘ยิ่งถูกรู้จัก ยิ่งรู้จักอีกฝ่าย’ กล่าวคือถ้าหมาป่าอสูรทมิฬทำการเฝ้ามองผ่านจุดแสงจนลงเอยด้วยการ ‘รู้จัก’ เทวทูตเส้นทางผู้ชม ตำแหน่งของโคทาร์ก็จะถูกเปิดเผยให้ ‘เหยื่อ’ ทราบทันที

แต่น่าเสียดายที่เราไม่ใช่…นอกจากนั้นยังไม่แน่ใจว่าเทวทูตลำดับสองสามารถทำได้ไหม ที่เรามั่นใจมีเพียงลำดับหนึ่ง…อัญเชิญ ศูนย์-ศูนย์แปด ออกจากช่องว่างประวัติศาสตร์? ยังไม่ต้องพูดเรื่องอัญเชิญสำเร็จหรือไม่เมื่อไม่มีการสนับสนุนจากการเดินทางของกรอซาย ต่อให้อัญเชิญภาพฉายออกมาสำเร็จ แต่ปากกาก็ยังเป็นคนละสิ่งกับตัวเรา หมาป่าอสูรทมิฬที่มองเห็นเราไม่จำเป็นต้องมองเห็น ศูนย์-ศูนย์แปด…แถมเรายังอัญเชิญออกมาได้ไม่เกินสองนาที เวลาแค่นั้นไม่มากพอที่จะสร้างอิทธิพล…แต่เราสามารถใช้มันเป็นอุปกรณ์เสริมในแผนการได้ เขียนเรื่องราวที่ต้องการโดยทำให้โคทาร์เชื่อว่าเหตุการณ์ดำเนินไปอย่างสมเหตุสมผล นั่นจะช่วยตัดตัวแปรออกไปได้มากมาย…ไคลน์ยังคงไม่พบวิธีล่อเหยื่อแม้จะเค้นสมองคิดอย่างหนัก

นอกจากการนึกเสียดายที่ตนไม่ใช่เทวทูตลำดับหนึ่งของเส้นทางผู้ชม ไคลน์ยังนึกถึงประเด็นเกี่ยวกับอวกาศ

แค่ ‘รู้จัก’ อวกาศก็มากพอจะทำให้ถูกกัดกร่อน!

หากเรามีคุณสมบัติแบบเดียวกับอวกาศ หมาป่าอสูรทมิฬจะถูกกัดกร่อนทันทีที่รู้จักเรา และช่วยให้เราระบุพิกัดอีกฝ่ายได้ทันที…แต่อวกาศมีระดับตัวตนสูงกว่าเทวทูตด้วยซ้ำ จะไปมีคุณสมบัติแบบนั้นได้ยังไง…ดูเหมือนว่าความทรงจำของเราจะขาดหายไปบางส่วน…ไคลน์ส่ายหน้าพลางกวาดสายตาไปรอบตัว

“ยังไม่ต้องรีบตอบคำถามตอนนี้ พวกคุณสามารถกลับไปปรึกษาคนอื่นเพื่อช่วยกันเลือกวิธีที่ดีที่สุด”

ประโยคดังกล่าวสื่อถึงเลียวนาร์ดและแคทลียาเป็นหลัก ไคลน์หวังว่าจะได้ฟังความเห็นของราชินีเงื่อนงำกับพาลีสโซโรอาสเตอร์

สำหรับตัวไคลน์เอง มันเตรียมจะเดินทางกลับเบ็คลันด์ในสถานะภาพฉาย จากนั้นก็ขอคำปรึกษาจากมิสผู้ส่งสาร วิลอัสติน และมาดามอาเรียนน่า

สิ่งนี้เรียกว่าการขอคำปรึกษาจากเหล่ารุ่นพี่เทวทูตและกึ่งเทวทูตก่อนลงมือ…ไคลน์รำพันจิกกัดตัวเอง

เดอะสตาร์และเฮอร์มิทพยักหน้ารับทันทีที่ได้ยิน

“ตกลง”

จากนั้นก็เข้าสู่ช่วงเวลาแลกเปลี่ยนข้อมูลอิสระ ชุมนุมทาโรต์ยุติลงหลังจากสมาชิกทุกคนแบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับสงครามเสร็จ

…

กลับถึงโลกความจริง เลียวนาร์ดที่พักในชั้นใต้ดินของวิหารนักบุญแซมมวล เปล่งเสียงต่ำเพื่อเล่าคำถามจากไคลน์และตบท้ายว่า

“ตาแก่…คุณมีความเห็นอย่างไร”

“เขาพยายามช่วงชิงตะกอนพลังผู้ชี้นำปาฏิหาริย์ที่ยังเหลือในดินแดนเทพทอดทิ้ง…” พาลีสโซโรอาสเตอร์ขำแห้งหลังจากเข้าใจเจตนา “บอกกับอดีตเพื่อนร่วมงานของเจ้าว่า เขาไม่มีทางทำเรื่องนี้สำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียว…ข้ามีเพียงหนึ่งคำแนะนำเท่านั้น จงขอความช่วยเหลือจากเดอะฟูลซะ!”

เลียวนาร์ดยิ่งคำถามใหม่เนื่องจากรู้จักนิสัยของตาแก่เป็นอย่างดี

“มีแค่คำแนะนำเดียวจริงหรือ?”

พาลีสโซโรอาสเตอร์กระแอมแห้ง

“นั่นเป็นถึงสัตว์ในตำนานที่แม้แต่อามุนด์ยังล่าไม่สำเร็จ…ไม่มีตัวเลือกใดปลอดภัยการขอความช่วยเหลือจากเดอะฟูลอีกแล้ว”

เลียวนาร์ดพยักหน้าพลางถอนหายใจ

“คงทำได้แค่นี้จริงๆ สินะ…”

…

สองวันถัดมา สองนาทีก่อนจะถึงเวลานัดที่เอ็มลินตกลงกับมาริค

เมจิกเชี่ยนฟอร์สกำลังนอนบนเก้าอี้เอนหลังข้างเตาผิง จากนั้นก็หันไปคุยกับซิลพลางฟังความเคลื่อนไหวจากชั้นบน