ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1245

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

สายฟ้าสีเงินสว่างที่หนาราวกับงูยักษ์ปะทะเข้ากับม่านกำมะหยี่สีใส ส่งผลให้ผิวม่านสั่นระริกพร้อมกับบิดเป็นเกลียว

ฉวยโอกาสดังกล่าว ไรเน็ตต์·ไทน์เคอร์ที่อยู่ในกระจกบนผนังปราสาทรีบกระโดดเข้ามาในกระเป๋าเสื้อไคลน์และกลับเข้าไปในกล่องบุหรี่โลหะที่มีเหรียญทองโลเอ็นนอนแน่นิ่ง

ไคลน์ที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วรีบยกแขนขวาคว้าไม้เท้าดวงดาวบนพื้นห้องอย่างใจเย็น

ภาพหนึ่งผุดขึ้นในใจชายหนุ่มทันที เป็นหนึ่งในพลังของดรูอิด

พื้นดินใต้ฝ่าเท้าไคลน์อ่อนตัวลงกะทันหันจนกลายเป็น ‘บึง’ ส่งผลให้ร่างไคลน์ทรุดลงราวกับกำลังยืนบนผิวทะเล

ดินยุบตัว!

เปรี้ยง!

ขณะบึงใหญ่กำลังก่อตัว ‘ม่าน’ กำมะหยี่สีดำโปร่งแสงมิอาจทนต่อการกวาดล้างจากสายฟ้าได้อีกต่อไป มันม้วนเป็นก้อนกลมและกลิ้งตกลงมาในปราสาท

เมื่อปราศจากสิ่งกีดขวาง สายฟ้าปริมาณมหาศาลถล่มผ่าลงมายังปราสาทโบราณ

ยอดหอคอยหักโค่น ห้องโถงพังพินาศ หุ่นเชิดตัวแล้วตัวเล่าทยอยล้มลงในสภาพไหม้เกรียมและกายเป็นเถ้าถ่าน

จนกระทั่งแสงสีเงินที่แผ่ปกคลุมเทือกเขาเลือนหายไป เผยให้ปราสาทโบราณของหมาป่าอสูรทมิฬโคทาร์ที่กลายเป็นเพียงซากปรักหักพัง หลายจุดมีกองไฟลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง

ไคลน์โผล่ตัวออกจากก้นหลุมลึกและพบว่าโคทาร์เองก็กำลังทำแบบเดียวกัน

อาศัยพลังดรูอิดจากหุ่นเชิดทั้งสามตัว ไคลน์ประสบความสำเร็จในการเอาชีวิตรอดจากพายุสายฟ้า

ในวินาทีปัจจุบัน อาณาจักรเอกเทศที่สร้างโดยม่านตกอยู่ในสภาพพังพินาศโดยสมบูรณ์ แต่ดูเหมือนว่า ‘พลังปรารถนา’ ของหมาป่าอสูรทมิฬจะยังไม่เลือนหายไปไหน ต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าออร่าเทพจะคืนกลับมา

ทั้งสองฝ่ายปรี่เข้าปะทะกันอีกยกโดยไม่มัวรีรอ

โคทาร์สั่งให้ม่านหดตัวและห่อหุ้มร่างกายมันเพื่อมิให้ถูกวิญญาณอาฆาตสิงร่าง เนื่องจากตอนนี้เหลือหุ่นเชิดแค่สามตัว มันจึงไม่กังวลปัญหาที่จะสลับตำแหน่งกับหุ่นเชิดไม่ได้

ขณะเดียวกัน ไรเน็ตต์·ไทน์เคอร์ลอยออกจากเหรียญทองในกระเป๋าเสื้อไคลน์และพุ่งไปทางหมาป่าอสูรแปดขา

เธอเลิกหมกมุ่นอยู่กับการสิงร่างอีกฝ่าย แขนทั้งสองข้างเริ่มขยายใหญ่โดยมีขนสีเทางอกขึ้นมาปกคลุมหลังมือ เล็บมือทั้งสิบยืดยาวในลักษณะคมและแข็ง

จำแลงกาย มนุษย์หมาป่า!

ตุ๊กตายักษ์ที่แผ่กลิ่นอายความชั่วร้ายพลันแปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์หมาป่าขนาดมหึมา เธอพุ่งตัวด้วยความเร็วสูงพร้อมกับใช้กรงเล็บอันแหลมคมตะปบใส่หมาป่าอสูรทมิฬจนเกิดเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด

ท่ามกลางเสียงกรงเล็บปะทะ ไคลน์ถูกล้อมโจมตีโดยหุ่นเชิดทั้งสามของโคทาร์

หนึ่งในนั้นเงยหน้าขึ้นและร้องคำราม ส่งผลให้ขนดกหนาสีน้ำตาลงอกยาวพร้อมกับเสื้อผ้าที่ฉีกขาด มันกลายร่างเป็นหมีใหญ่ที่สูงกว่ามนุษย์ทั่วไปราวสองเท่าในพริบตา อีกหนึ่งหุ่นเชิดหมอบลงและใช้มือยันพื้น ส่วนอีกหนึ่งใช้มือขวากระชากเส้นผมตัวเอง

ทันใดนั้นเอง เปลวไฟสีแดงเข้มลุกท่วมร่างไคลน์ทุกซอกมุม

ชายหนุ่มหายตัวไปโผล่ที่ตำแหน่งของกองเพลิงในปราสาท จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่หมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ด้วยไม้เท้าดวงดาวในมือ

ในตำแหน่งเดิมที่ไคลน์เคยยืน เถาวัลย์กลายพันธุ์สีเข้มเขียวทะลวงขึ้นจากดินอย่างดุร้ายพลางกวัดแกว่งเปลวไฟที่ยังหลงเหลือ

ตึง! ตึง! ตึง!

หมีใหญ่ไม่ถอยหนี มันก้าวเท้าอย่างหนักแน่นเข้าหาไคลน์ด้วยบรรยากาศราวกับหัวรถจักร แขนทั้งสองข้างอ้ากว้างประหนึ่งเตรียมสวมกอดอย่างเร่าร้อนเพื่อป่นกระดูกและกล้ามเนื้อไคลน์

กึก กึก กึก

ไคลน์เองก็มิได้ถอยหนี มันวิ่งเข้าใส่หมีน้ำตาลในสภาพชายเสื้อกันลมพัดกระพือ

แต่ทันใดนั้น ชายหนุ่มถีบเท้าซ้ายลงพื้นพร้อมกับบิดเป็นเกลียวเพื่อกระโดดหมุนตัวข้ามหมีใหญ่ในแนวเฉียง

ปึก!

ขณะกำลังกระโดดผ่าน ไคลน์เหวี่ยงไม้เท้าสีดำลงบนหัวไหล่หมีน้ำตาล

ตามปรกติแล้ว การโจมตีดังกล่าวไม่ควรจะทะลวงผ่านแผ่นหนังหนาของหมีเข้าไปได้ แต่คุณสมบัติของไม้เท้าดวงดาวก็คือ การโจมตีทางกายภาพทุกครั้งจะสุ่มสร้างอาการผิดปรกติหรือไม่ก็ผลลัพธ์พิสดาร

แต่แน่นอน ภายใต้พลังปรารถนาของโคทาร์ ผลลัพธ์ย่อมไม่มีทางรุนแรงเกินกว่าผู้วิเศษลำดับ 4

ฉึบ!

ท่ามกลางเสียงทื่อขณะไม้เท้ากระทบหนัง ร่างของหมียักษ์ถูกแบ่งครึ่งซีกตั้งแต่หัวไหล่ลงไปเป็นแนวเฉียง ส่วนที่ปราศจากศีรษะถูก ‘เทเลพอร์ต’ ห่างออกไปราวสิบเมตร โดยส่วนที่เหลือยังคงยืนหยัดอยู่ในตำแหน่งเดิม

พรวด! อวัยวะภายในและเลือดของหมีน้ำตาลทะลักลงลงพื้นจนเกิดเป็นภาพอันน่าสยดสยอง

แต่มีสีน้ำตาลยังไม่หยุดเคลื่อนไหว ร่างกายทั้งสองซีกที่ขาดออกจากกันพยายามพยุงตัวยืนอย่างยากลำบากและยังคงโจมตีต่อไป

มันคือหุ่นเชิดที่ตายไปนานแล้ว ความเสียหายแค่นี้ย่อมมิอาจหยุดยั้งมันได้

ถึงตรงนี้ ไคลน์กระโดดข้ามหมีน้ำตาลโดยสมบูรณ์แล้ว ฝ่าเท้าของมันกำลังติดพื้นทั้งสองข้าง

เปลวไฟสีแดงลุกท่วมร่างชายหนุ่มอีกครั้ง

เปลวไฟในบริเวณข้างเคียงที่ใกล้ดับพลันสว่างวาบ ไคลน์กระโจนออกมาประชิดตัวหุ่นเชิดที่กำลังกดมือทั้งสองข้างลงบนพื้น

ชายหนุ่มผู้แต่งกายด้วยหมวกทรงสูงพุ่งผ่านหุ่นเชิดและใช้ไม้เท้าฟาดใส่โดยไม่หันไปมอง