ไอร์แลนด์เดินเข้าไปหาชายสวมแจ็คเก็ตสีน้ำตาลคนหนึ่ง ตบบ่ากันและกัน ส่งเสียงหัวเราะเฮฮาด้วยรอยยิ้ม
“นายไม่ดื่มแลงติร้อนแรงหรือ”
ชายลึกลับอยู่ในวัยสามสิบ ใบหน้าตรงตามมาตรฐานทั่วไป เพียงมองผิวเผินก็ทราบทันทีว่ามีเชื้อสายโลเอ็นเจือปน
เส้นผมสีน้ำตาล ตาสีน้ำตาล ดั้งจมูกโด่ง
ทันใดนั้น แววตาที่เคยเมามายพลันแปรเปลี่ยน ประกายในดวงตาเริ่มคมกริบ
หลังจากชำเลืองสำรวจไอร์แลนด์และไคลน์อย่างละเอียด แววตาของมันกลับไปเป็นขี้เมาหัวราน้ำอีกครั้ง
“ฉันดื่มมาเยอะแล้ว ตอนนี้ต้องดื่มซาร์ฮาร์เพื่อคงสติเอาไว้”
ซาร์ฮาร์คือเบียร์มอลต์ท้องถิ่น ราคาต่ำ ปริมาณแอลกอฮอล์ต่ำ รสชาติค่อนไปทางดี
ไอร์แลนด์หัวเราะในลำคอ ชี้มายังไคลน์
“เกอร์มัน·สแปร์โรว์”
จากนั้น มันแนะนำให้ไคลน์รู้จักอีกฝ่าย
“ออส·เคนท์ เรียกเขาว่าเคนท์ก็ได้ พวกคุณคุยกันไปนะ ผมขอตัวกลับไปเตรียมความพร้อมก่อน พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า”
ไอร์แลนด์โบกมือลา หมุนตัวกลับและเดินออกจากผับโดยไม่ลังเล
ไคลน์ดึงเก้าอี้ใกล้ตัว หล่อนก้นนั่งแต่ยังไม่ดื่ม เพียงจ้องเคนท์โดยไม่กล่าวคำใด
เคนท์ที่เกิดความอึดอัดเหนือคำบรรยาย ตัดสินใจกระดกซาร์ฮาร์และเริ่มพล่าม
“ในอนาคต นายมาหาฉันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะแจ้งเบาะแส หรือมาขอภารกิจจากฉัน”
มันไม่กังวลว่าขี้เมารอบตัวจะได้ยินบทสนทนาอันสุ่มเสี่ยง เนื่องจากกลุ่มอันธพาลและโจรสลัดส่วนใหญ่มักพูดแบบเดียวกันเสมอ ทุกครั้งที่มีการเจรจากับสายข่าวหน้าใหม่ บทพูดจะไปเป็นในลักษณะเช่นนี้
“ตกลง”
ขณะเดียวกัน ไคลน์เกิดอยากถามขึ้นมาว่า ‘ฉันสามารถเบิกค่าเสียหายในภารกิจปลอมตัวเป็นเอลเลนและพยายามลอบสังหารพลเรือโทโรคภัยได้ไหม’ ถึงแม้มันจะไถเงินจากเดนิสมาบ้างแล้วก็ตาม
แต่สุดท้ายก็แค่คิด มิได้กล่าวออกไป
ขณะเคนท์เริ่มเมามาย มันกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ฉันได้ยินเรื่องของนายจากเอลเลนมาแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอเตือนไว้ก่อน ในทะเล นายจะบ้าบิ่นมากไม่ได้ ต้องระมัดระวังตัวให้ดี พยายามไม่ไปมีเรื่องกับโจรสลัด ฉันหมายถึง ไม่ควรมีการเผชิญหน้าโดยตรง แต่สามารถแจ้งเบาะแสให้พวกเราทราบแทน สัญญาว่าจะปิดข้อมูลไว้เป็นความลับ” เคนท์กล่าวโดยลดเสียงลง
เมื่อเห็นเกอร์มัน·สแปร์โรว์ยังนิ่ง มันเสริม
“พวกโจรสลัดไม่มีเกียรติของนักรบหรืออะไรทำนองนั้น และไม่ทำตามกฎหมายของอาณาจักรด้วย ฮึ่ก! หากบ้านเกิดของนายอยู่ที่เมืองท่าหรือเกาะอาณานิคม พวกมันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ครอบครัวนายเดือดร้อน”
ครอบครัว…
ไคลน์นิ่งหลายวินาที มอบคำตอบเสียงเย็นชา
“ฉันไม่มีครอบครัว”
ออส·เคนท์อึ้งจนหมดคำจะกล่าวไปสักพัก
“พวกมันจะทำร้ายเพื่อนของนาย”
ทันใดนั้น มันได้ยินคำตอบที่ไม่สั่นคลอนของเกอร์มัน·สแปร์โรว์
“ฉันไม่มีเพื่อน”
ออส·เคนท์แทบสำลัก จิตใต้สำนึกสั่งให้มันรีบดื่มเบียร์ซาร์ฮาร์เพื่อปรับอารมณ์
มันกระแอมสองหน พูดเสียงแผ่ว
“พวกมันจะดักซุ่มโจมตีนายทุกฝีก้าว ใช้เงินซื้อคนรอบตัวนาย ตามหากิจวัตรประจำวันของนายให้พบ ดักถล่มเรือที่นายโดยสาร ท่ามกลางท้องทะเล ตัวคนเดียวนั้นไม่มีพลังอะไรเลย”
ไคลน์ตอบกลับด้วยเสียงที่เบาลง
“ถ้ามีคนนำเงินมาให้ถึงที่ ฉันก็คงไม่ปฏิเสธ มันเป็นมารยาท”
นำเงินมาให้ถึงที่…?
ออส·เคนท์พลันมึนงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่เกอร์มัน·สแปร์โรว์พูดสักเท่าไร
ผ่านไปหลายวินาที มันเพิ่งถึงบางอ้อว่า อีกฝ่ายมองโจรสลัดเป็นเพียงถุงเงินรางวัลเคลื่อนที่!
เคนท์ซดเบียร์ แล้วก็ซดเบียร์ ไม่กล่าวสิ่งใดออกมาเป็นเวลานาน
…
ณ ห้องใต้ดินผับใบไม้หอม
“นักผจญภัยปริศนา?” มีซอร์·คิงเริ่มตื่นตัว แผนหลังถูกเหยียดตั้งตรง
ฉายฉกรรจ์·โอซิลเสริม
“จากคำบอกเล่าของเนตรสีฟ้า·มีธ มันไม่คุ้นหน้านักผจญภัยคนดังกล่าว คงเพิ่งอาศัยอยู่ในบายัมได้ไม่นาน แต่แค่ได้เห็น มีธตระหนักทันทีว่าชายคนนั้นค่อนข้างอันตราย”
ค่อนข้างอันตราย? หรือจะเป็นคนที่ร่วมมือกับเดนิสเพื่อสังหารเหล็กกล้า·แม็ควิตี้? และยังอาจเป็นคนที่ปลอมตัวเป็นเอลเลนผมแดง…
มือสังหารที่พยายามลอบฆ่ากัปตัน…
มีซอร์เริ่มจับต้นชนปลาย ซักถามเสียงลึก
“มีรูปถ่ายหรือภาพวาดไหม”
โอซิลโบกมือเรียกลูกน้อง หยิบแผ่นกระดาษสีขาวจากอีกฝ่าย
“พวกเราอาศัยพิธีกรรมช่วยให้เนตรสีฟ้า·มิธวาดภาพเหมือนของนักผจญภัยปริศนาออกมาสำเร็จ เฮ่อ… นายคงเข้าใจใช่ไหม การจะปักหลักในโลกใต้ดินได้อย่างมั่นคง ถ้าไม่ใช่โจรสลัดชื่อดัง ก็ต้องมีลูกน้องฝีมือดีจำนวนมาก เพื่อจะจ้างคนเหล่านั้นมาใช้งาน ฉันต้องเสียเงินไปไม่น้อย”
มีซอร์เข้าใจความนัยแฝงของอีกฝ่าย ขยับปากส่งเสียงหัวเราะในลำคอ
“ตราบใดที่พวกเราหาเป้าหมายพบ กัปตันไม่งกเงินค่าตอบแทนให้นายแน่”
มันรับภาพวาดไปเพ่งดู ได้พบกับชายหนุ่มผมดำตาสีน้ำตาล ใบหน้าผอมเพรียว บรรยากาศรอบตัวเย็นชา สัดส่วนคมชัด สวมโค้ทกระดุมสองแถวสีดำตัวใหญ่ สวมหมวกผ้าไหมทรงกึ่งสูง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ