ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 667
ราชันเร้นลับ 667 : บทสวด
โดย
Ink Stone_Fantasy
หายไปแล้ว?
ความมืด?
เมื่อเผชิญความเปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดฝัน การตอบสนองแรกของเดอร์ริคมิใช่ตื่นกลัว หากแต่เป็นการประสานมือมาวางไว้ใต้คาง
แสงสว่างที่ค่อนข้างบริสุทธิ์เริ่มแผ่ออกจากร่างกายเด็กหนุ่ม ขับไล่ความมืดโดยรอบ มอบแสงสว่างแก่ทุกซอกทุกมุมของห้องใต้ดิน
ในสภาพแวดล้อมที่เดอร์ริคอาศัย ความมืดคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด เมื่อพวกเขาออกจากเมืองเงินพิสุทธิ์ ต้องรักษาแสงสว่างเอาไว้ตลอดเวลา จะละเลยแม้เพียงชั่วครู่ก็มิได้ ช่องว่างต้องไม่นานไปกว่าห้าวินาที
ครั้งแรกที่เดอร์ริคเข้าร่วมทีมสำรวจและยังขาดประสบการณ์ มันเคยเกือบทำผิดพลาดจนต้องจบชีวิตลง แต่โชคยังดีที่เจ้าเมืองยืนอยู่ไม่ห่าง
ท่ามกลางแสงกระเพื่อมแผ่วเบาและต่อเนื่อง เดอร์ริคยกแขนขวาที่ถือขวานเฮอร์ริเคน กวาดตาไปรอบตัว
เด็กหนุ่มพบว่านอกจากฮาอิมและโจชัว สองเพื่อนร่วมทีมที่ควรตามมาจากด้านหลังแต่กลับหายตัวไปจากห้องใต้ดิน บนกำแพงหินเองก็มีความผิดปรกติเกิดขึ้น คราบแห้งกรังสีดำขนาดใหญ่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด คล้ายกับเพิ่งถูกใครบางคนพ่นทับลงไป
ภาพตรงหน้าทำให้เดอร์ริค ผู้คุ้นชินกับภารกิจสำรวจ เริ่มใจเย็นลงพลางประเมินสถานการณ์อย่างรอบคอบ ปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่โจชัวหรือฮาอิม แต่เป็นตัวเขาเอง!
ที่เราทำมีแค่การเดินเข้ามาใกล้แท่นบูชา… อ่านสามชื่อในใจ… ตามปรกติแล้ว ถึงจะเป็นระดับเทวทูต แต่ก็ต้องเอ่ยพระนามเต็มอันศักดิ์สิทธิ์ด้วยการท่องหรือการเขียน อีกฝ่ายจึงจะได้ยิน ‘คำวิงวอน’ แถมยังมีระยะห่างที่จำกัด… แต่ไม่แน่ใจว่าราชาเทวทูตจะเหมือนกันไหม…
อา… หรือว่าหนึ่งในสามชื่อเหล่านี้คือกุญแจที่ปลดปล่อยพลังลับของแท่นบูชา? ตัวเราที่ใช้ภาษาคนยักษ์ซึ่งมีอิทธิพลต่อพลังธรรมชาติ ดันไปกระตุ้นให้ปัญหาบังเกิด? ไม่สิ… มีบางอย่างไม่ถูกต้อง อย่างน้อยก็ต้องท่องออกเสียงจึงจะสัมฤทธิผล ไม่เว้นแม้แต่พระนามของราชาเทวทูต เพราะเราไม่เคยประสบปัญหาในทำนองเดียวกันมาก่อน… เดอร์ริคหมุนตัวด้วยอารมณ์สับสนเจือกระวนกระวาย เดินย้อนกลับไปยังแท่นบูชา ย้อนกลับไปยังโต๊ะหิน
เด็กหนุ่มพลันผงะเมื่อพบว่า ถ้อยคำและสัญลักษณ์บนโต๊ะหินคมชัดและสมบูรณ์กว่าในตอนแรก ราวกับเจ้าของพิธีกรรมเพิ่งเสร็จสิ้นจิตรกรรมของตน
ถ้อยคำดังกล่าวแบ่งออกเป็นสามส่วน หนึ่งภาษาคนยักษ์ หนึ่งภาษามังกร และอีกหนึ่งที่เดอร์ริคไม่ทราบ แต่สงสัยว่าจะเป็นภาษาเฮอร์มิสโบราณที่มิสเตอร์แฮงแมนและมิสจัสติสพูดถึง เพราะขณะที่ชุมนุมทาโรต์แลกเปลี่ยนข้อมูลอย่างอิสระ มันพอจะจับใจความได้บางคำ และคำเหล่านั้นค่อนข้างคล้ายคลึงกับอักษรบนโต๊ะหิน
เนื้อหาของภาษาคนยักษ์และมังกรมีความสอดคล้องกัน เป็นการทวนสามชื่อพร้อมกับสมญานาม
“เทวทูตโชคชะตา” โอโรเลอุส
“เทวทูตสีชาด” เมดีซี
“เทวทูตมืด” ซาสเรีย
ถัดจากชื่อและสมญานามคือวลีที่เดอร์ริคคุ้นเคย
“กุหลาบไถ่บาป” !
ซาสเรียเป็นเทวทูตจริงด้วย… เทวทูตมืด… ทั้งตัวท่าน เทวทูตโชคชะตา และเทวทูตสีชาด คือผู้ก่อตั้งกุหลาบไถ่บาป? เราไม่แน่ใจว่ามิสเตอร์ฟูลรู้จักไหม… ท่านน่าจะพอมีข้อมูล… ภาษาเฮอร์มิสโบราณก็น่าจะมีความหมายในทำนองเดียวกัน… คิดมาถึงตรงนี้ เดอร์ริคพลันเย็นสันหลัง รู้สึกราวกับตนได้เข้าใกล้ความจริงเกี่ยวกับการทอดทิ้งดินแดนของพระผู้สร้าง
เด็กหนุ่มแหงนหน้าอีกครั้ง มองเห็นเลือดสีแดงเต็มผนังและพื้น ฮาอิมกับโจชัวยังคงไม่ปรากฏตัว
การทวนชื่อซ้ำไม่ได้ผล… นี่อาจไม่ใช่วิธีกระตุ้นตั้งแต่แรก… เดอร์ริคถอนหายใจ ถือขวานเฮอร์ริเคนเดินกลับไปยังทางเข้าห้องใต้ดินอย่างระมัดระวัง หวังจะได้พบต้นตอของปัญหาเพื่อนำมาวิเคราะห์ว่า ปัญหาเกิดจากสาเหตุใด
หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว เด็กหนุ่มที่ราวกับเป็นเทียนไขเล่มยักษ์ เดินกลับไปยังห้องโถงชั้นบน
เงามืดในห้องโถงเข้มข้นอย่างมาก บรรยากาศหม่นหมองและเงียบสงบ เก้าอี้ผุพังและโต๊ะหินวางอยู่ในจุดเดิมอย่างเงียบงัน ไม่แตกต่างจากในยามปรกติ
เดอร์ริคที่ยังคงไม่พบโจชัวและฮาอิม เดินไปทางหน้าต่างอย่างตึงเครียด หวังว่าจะได้พบสมาชิกทีมสำรวจคนอื่นด้านนอก
กึก กึก… ท่ามกลางเสียงย่างก้าวแผ่วเบา เด็กหนุ่มเข้าใกล้รูโหว่ที่เป็นกรอบกระจก เอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ตั้งใจมองสำรวจด้านนอก
อาคารมืดทึบจำนวนมากเรียงรายในสภาพแออัด สูงสลับต่ำ มีขั้นบันไดกั้นกลาง
ท่ามกลางสายฟ้าความถี่ต่ำด้านบน แสงเทียนสีเหลืองนวลจำนวนมาก กำลังส่องออกมานอกหน้าต่างในลักษณะวูบวาบ คงทน และยาวนาน
นี่มัน… เดอร์ริคอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ด้านนอกคือหมู่บ้านยามบ่ายก่อนที่จะประสบเหตุการณ์มหาภัยพิบัติ ชาวบ้านที่นี่ยังคงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข!
…
ฮาอิมที่ถือตะเกียงหนังสัตว์เดินผ่านทางเข้าห้องใต้ดินโดยไม่ต้องก้มตัว หันไปกล่าวติดตลกกับโจชัวด้านข้าง
“ทั้งที่บ้านหลังนี้เป็นของมนุษย์ แต่ต้นตระกูลน่าจะสืบเชื้อสายมาจากคนยักษ์ เพราะส่วนสูงไม่ต่างจากฉันสักเท่าไร หึหึ… ซากเมืองที่เราเคยเข้าไปสำรวจคราวก่อน กว่าจะเข้าบ้านแต่ละหลังได้ต้องก้มแล้วก้มอีก ทั้งที่เป็นประตูหลักหน้าบ้าน”
การสืบเชื้อสายคนยักษ์ไม่ได้แปลว่าต้องมีเลือดคนยักษ์ไหลเวียนในร่างกาย แต่เป็นลักษณะทางพันธุกรรมที่ส่งต่อจากบรรพบุรุษซึ่งดื่มโอสถเส้นทางคนยักษ์เข้าไป ความสูงก็ถือเป็นหนึ่งในลักษณะเด่นดังกล่าว
โจชัวแหงนหน้ามองฮาอิม พ่นลมหายใจ
“นั่นมันนาย ฉันไม่ต้องก้มสักหน่อย”
“แต่อีกเดี๋ยวนายก็ได้เลื่อนลำดับแล้ว ถึงตอนนั้นคงเตี้ยกว่าฉันไม่มาก” ฮาอิมยิ้มรับ พลางใช้หางตาชำเลืองเดอร์ริคที่กำลังเดินเข้าใกล้แท่นบูชา เจตนาคอยช่วยระวังหลัง
โจชัวครุ่นคิดสักพัก
“อันที่จริง ฉันแปลกใจในเรื่องหนึ่งมาสักพักแล้ว ท่านเจ้าเมืองที่เป็นถึงลำดับ 4 นักล่าปีศาจ ควรจะมีร่างกายเหมือนกับคนยักษ์ ต้องสูงสามถึงสี่เมตรไม่ใช่หรือ? แต่เหตุใดถึงได้ดูเหมือนมนุษย์ปรกติ สูงกว่าฉันแค่ครึ่งศีรษะเท่านั้น”
ฮาอิมมองไปรอบตัวตามความเคยชิน
“มีข่าวลือว่า ท่านเจ้าเมืองสามารถกลายร่างเป็นยักษ์ได้”
“กลายร่างเป็นยักษ์? หากใช้พลังดังกล่าว เสื้อผ้าจะขาดไหม?” โจชัวถามติดตลก
“ไม่น่าเหลือ… นอกจากเสื้อผ้าและกางเกงจะเป็นสมบัติวิเศษ” ฮาอิมและโจชัวหันมายิ้มให้กัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ