ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 741

ไคลน์หยิบไวน์ขาวที่บรรจุในขวดหรูหรา ส่งให้ชายชราฝั่งตรงข้ามด้วยรอยยิ้ม

“มิสเตอร์แอสเนีย ขอบคุณมากที่สละเวลามาพบผม นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ได้โปรดรับไว้ด้วย… ผมจะตัดสินใจอย่างช้าที่สุดวันพรุ่งนี้ หากผลออกมาเป็นคุณ ผมจะแวะไปหาด้วยตัวเอง”

ชายหนุ่มกำลังใช้วาทศิลป์เพื่อบอกเป็นนัยว่า คู่สนทนาพ่ายแพ้ในการคัดเลือก

ด้วยความสัตย์จริง ไคลน์ค่อนข้างพอใจกับ ‘สุภาพบุรุษวัยชรา’ แอสเนีย ภาพลักษณ์ของชายคนนี้ตรงตามพ่อบ้านในอุดมคติของไคลน์ ทั้งเข้มงวด วางตัวดี มีความเป็นมืออาชีพ สามารถจัดการปัญหาที่ยุ่งยากได้ทุกประเภท

และแม้จะพักอยู่ไกลที่สุดจากบรรดาพ่อบ้านทั้งสาม แถมยังอายุมากกว่าใคร แต่แอสเนียกลับมาถึงก่อนเวลานัดหมายครึ่งชั่วโมงเต็ม อดทนรออย่างใจเย็น ส่วนทางรีบัคและวอลเตอร์มาถึงก่อนเวลานัดสิบห้านาที

หากไม่ใช่เพราะ ‘กระจกวิเศษ’ อาโรเดสบอกเป็นนัยว่า สองรายหลังสามารถมีอนาคตมากกว่า ไคลน์คงเลือกจ้างสุภาพบุรุษวัยชรารายนี้ไปแล้ว เพราะเหนือสิ่งอื่นใด จุดประสงค์หลักของชายหนุ่มคือการอาศัยความสัมพันธ์ที่พ่อบ้านเคยมีต่อเหล่าขุนนาง เป็นบันไดในการก้าวเข้าสู่สังคมชนชั้นสูงได้อย่างเป็นธรรมชาติ ค่อยๆ ขยับเข้าใกล้เป้าหมายที่แท้จริง

ไวน์ขาวขวดดังกล่าวถูกเตรียมเพื่อมอบให้คนที่ต้องผิดหวัง เป็นการชดเชยเงินค่ารถม้าไปกลับ ทุกขวดซื้อมาจากภัตตาคารอินทิสเซอเรนโซ่ในมูลค่าขวดละสองปอนด์

นอกจากนั้น ไวน์เพียงขวดเดียวยังสามารถทำให้ความใจกว้างของดอน·ดันเตสแพร่สะพัดออกไป สร้างภาพลักษณ์ที่ดีแก่เศรษฐีลึกลับและสง่างาม

เหนือสิ่งอื่นใด ชายหนุ่มเชื่อว่าตนไม่ควรดูแคลนพ่อบ้านจากตระกูลขุนนางใหญ่ คนประเภทนี้มักมีประสบการณ์โชกโชนกว่าพ่อบ้านปรกติ รู้จักมักจี่กับชนชั้นสูงเป็นจำนวนมาก รวมถึงแม่บ้านและคนรับใช้มากฝีมือ มีโอกาสได้พบเจอผู้คนทุกรูปแบบ รู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะเกิดประโยชน์สูงสุดกับเจ้านาย และนั่นเป็นพื้นฐานสำคัญสำหรับการก้าวเข้าสู่แวดวงชนชั้นสูง

ปัจจุบัน แอสเนียวัยห้าสิบห้าปีมีผมสีขาวโพลน ดวงตาสีฟ้าอัดแน่นด้วยประสบการณ์นานหลายปี สุภาพบุรุษรายนี้มิได้ปฏิเสธของขวัญจากดอน·ดันเตส เพียงรับไว้และแสดงความยินดีอย่างเหมาะสม

“ผมชอบไวน์ขาวจากคาร็อดมาก ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อ… น้ำใจของคุณช่างน่ายกย่อง”

คาร็อด? นั่นสินะ บริกรชายเมื่อวานเคยแนะนำให้ฟังแล้ว คาร็อดคือชื่อของโรงบ่มเหล้าองุ่นในเมืองแชมเปญ อาณาจักรอินทิส โด่งดังด้านการผลิตไวน์ระดับกลางถึงสูง ไวน์บางรุ่นถือเป็นระดับยอดพีระมิด… เฮ่อ พ่อบ้านรู้จักไวน์ดีกว่าเราเสียอีก นอกจากนี้ มิสเตอร์แอสเนียยังกล่าวด้วยว่า ห้องเก็บไวน์ของขุนนางและเศรษฐีมักดูแลโดยพ่อบ้านหรือผู้ช่วยพ่อบ้านโดยตรง… หมายความว่าเราก็ต้องมีห้องเก็บไวน์ในอนาคตเช่นกัน… เกรดสองปอนด์เป็นไวน์ระดับต่ำ… ขนาดไวน์แดงเออเมียร์ปี 1330 ราคาหนึ่งร้อยยี่สิบหกปอนด์ก็ยังไม่ใช่ตัวที่ดีที่สุด… ห้องเก็บไวน์สักห้องจะต้องลงทุนเท่าไรกัน? ครุ่นคิดสักพัก ไคลน์เริ่มรู้สึกคันหน้าอก เกรงว่าเงินสดจำนวน 2,888 ปอนด์อาจอยู่ได้ไม่นาน

หากไม่ใช่เพราะชำนาญพลัง ‘ตัวตลก’ ป่านนี้คงหลุดเสียอาการให้คู่สนทนาเห็นแล้ว ชายหนุ่มยิ้มและกล่าว

“คุณชอบก็ดี ผมจะได้เบาใจ… มิสเตอร์แอสเนีย รบกวนลงไปเรียกมิสเตอร์รีบัคจากร้านกาแฟด้านล่างให้ผมหน่อย”

แอสเนียไม่คัดค้าน ผ่านไปไม่ถึงห้านาที รีบัคเคาะประตูและเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

สุภาพบุรุษรายนี้มีผมสีทองหวีเรียบ มุมปากและหางตามีริ้วรอยเล็กน้อย ผิวพรรณบ่งบอกว่าเป็นคนสุขภาพดี ร่างกายกำยำแข็งแรง มองผิวเผินก็ทราบทันทีว่าเป็นพ่อบ้านสายลุย พร้อมติดตามเจ้านายไปล่าสัตว์หรือต่อกรกับศัตรู

หลังจากทักทายตามมารยาท ไคลน์ยิ้มและเชิญอีกฝ่ายนั่ง กล่าวเข้าประเด็น

“ขออภัยที่ต้องเสียมารยาท แต่ผมอยากทราบว่า ทำไมคุณถึงกลายเป็นพ่อบ้านของบารอนซินดราส ทั้งที่บิดาของคุณเป็นรองพ่อบ้านตระกูลนีแกน ปู่ของคุณก็เป็นคนดูแลคฤหาสน์ บรรพบุรุษหลายคนรับใช้ดยุคนีแกนและเครือญาติจนกระทั่งกลับสู่อ้อมอกของพระองค์… คุณเองก็ควรจะมีวิถีชีวิตแบบเดียวกันไม่ใช่หรือ”

เป็นเพราะอิทธิพลของจักรพรรดิโรซายล์ บางอาณาจักรบนทวีปเหนือเปลี่ยนจากการเรียกขุนนางด้วยบรรดาศักดิ์ร่วมกับดินแดนที่ปกครอง มาเป็นการเรียกบรรดาศักดิ์และชื่อสกุลแทน ปัจจุบัน ในกรณีแรกจะใช้เฉพาะโอกาสพิเศษเท่านั้น และแน่นอน มีขุนนางบางกลุ่มที่ชื่อสกุลมีต้นกำเนิดจากดินแดนที่ปกครอง

รีบัคตอบพลางยิ้มพอเป็นพิธี

“บารอนซินดราสอาจเป็นขุนนางหน้าใหม่ แต่ก็เป็นสหายของดยุคนีแกนผู้ล่วงลับ ดังนั้น ผมจึงถูกส่งไปทำงานที่บ้านของท่าน ช่วยให้ท่านและครอบครัวปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตชนชั้นสูง ฝึกฝนมารยาทการเข้าสังคมอย่างเหมาะสม”

ดยุคนีแกนผู้ล่วงลับหมายถึงบิดาของดยุคนีแกนคนปัจจุบัน พาลัส·นีแกนผู้ถูกลอบสังหารเมื่อปีที่แล้ว

“แล้วทำไมคุณถึงออกจากบ้านบารอนในภายหลัง?” ไคลน์ถามหลังจากใคร่ครวญ

รีบัคตอบตามตรง

“แม้ว่าบารอนซินดราสจะได้เป็นขุนนางด้วยอำนาจของพรรคอนุรักษนิยม แต่ตัวเขาก็เป็นนายธนาคาร นักลงทุน และเจ้าของกิจการที่โด่งดังคนหนึ่งของอาณาจักร เป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีไฟแรง จึงเกิดความเห็นอกเห็นใจพรรคหัวก้าวหน้า แอบมอบความช่วยเหลือให้ทางนั้นบ่อยครั้ง จนขัดแย้งกับขุนนางหัวเก่าหลายคน รวมถึงตัวดยุคนีแกนคนปัจจุบัน… ดังนั้น เพื่อไม่ให้ท่านบารอนลำบากใจ ผมจึงเสนอตัวลาออกเอง… แต่ถึงอย่างนั้น ท่านก็พยายามโน้มน้าวให้ผมเปลี่ยนใจ ถือเป็นเจ้านายที่ดีมาก”

ไคลน์พยักหน้ารับ ตั้งคำถาม

“คุณเชื่อในเทพวายุสลาตันใช่ไหม”

รีบัคไม่ปิดบัง

“ใช่ครับ พระองค์ประทานความกล้าหาญ ความกระตือรือร้น และความรับผิดชอบให้มนุษย์”

ไคลน์ถามเพิ่มอีกเล็กน้อยเกี่ยวกับการดูแลทำความสะอาด คำตอบที่ได้รับค่อนข้างละเอียด จนกระทั่ง ชายหนุ่มยิ้มให้รีบัคและกล่าว

“รบกวนลงไปที่ร้านกาแฟชั้นล่างและบอกให้มิสเตอร์วอลเตอร์ขึ้นมา… ไว้คุยกับเขาเสร็จเมื่อไร ผมจะตัดสินใจทันที รบกวนคุณช่วยนั่งรอสักสิบนาที”