ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 773

ราชันเร้นลับ 773 : พัฒนาการเพิ่มเติม
วิลเลี่ยม·ไซเคส… ผู้ดูแลคฤหาสน์… ไคลน์ทวนคำตอบของอีกฝ่าย ก่อนจะชักนำบทสนทนาไปสู่หัวข้อเกี่ยวกับธงศึกในสงครามกุหลาบขาว

พูดคุยกันสักพัก ชายหนุ่มอำลาอย่างสุภาพ เดินจากไปพร้อมกับพ่อบ้านวอลเตอร์และบุรุษรับใช้ริชาร์ดสัน ตรงไปยังตู้จัดแสดงอื่น เที่ยวชมงานนิทรรศการอย่างเป็นธรรมชาติราวกับการพบปะเมื่อครู่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย เป็นความบังเอิญโดยแท้จริง

ใกล้เที่ยง ไคลน์ที่กลับมายังรถม้าสี่ล้อหรูหรา เฝ้ามองจักรยานที่ขี่ผ่านไปด้านข้างตัวรถ

“วอลเตอร์ คุณรู้จักมิสเตอร์วิลเลี่ยม·ไซเคสใช่ไหม”

วอลเตอร์พยักหน้ารับเคร่งขรึม

“ตอนที่ทำงานอยู่กับไวเคาต์คอนราด ผมเคยพบเขา… ชายคนนั้นเคยทำงานให้คนของราชวงศ์… อดีตเอิร์ลแห่งลาสติ้งผู้ล่วงลับ องค์ชายเอ็ดซัค·ออกัสตัส”

วอลเตอร์ไม่ได้ปกปิดสิ่งใด เล่าที่มาของวิลเลี่ยม·ไซเคสอย่างละเอียด

เคยรับใช้องค์ชายเอ็ดซัค? หลังจากองค์ชายเสียชีวิตจากโศกนาฏกรรมมหาหมอกควันแห่งเบ็คลันด์ ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะมีชีวิตที่ดีขึ้นมาก… ปัจจุบันกำลังทำงานให้คฤหาสน์หลังไหน? บางที หมอนั่นอาจล่วงรู้ความลับบางอย่าง… ไคลน์พยักหน้ารับแผ่วเบา ไม่มีคำถามเพิ่มเติม เพียงครุ่นคิดว่าจะพอจะมีโอกาสสืบสวนวิลเลี่ยม·ไซเคสหรือไม่

แต่ถ้าวิลเลี่ยม·ไซเคสรู้ความลับบางอย่างจริง ฝ่ายราชวงศ์ไม่น่าจะปล่อยไว้นานขนาดนี้ หรือไม่ก็หมายความว่า มันคือคนของราชวงศ์… สรุปโดยสั้น การสืบสวนวิลเลี่ยม·ไซเคสถือเป็นงานอันตราย ไม่ควรมอบหมายให้เอ็มลิน มิสเมจิกเชี่ยน หรือมิสซิลช่วยทำแทน… ชารอนน่าจะทำงานนี้ได้ไม่ยาก แต่นั่นก็อาจทำให้ชีวิตอันสงบสุขของเธอถูกรบกวน… วิธีที่ดีที่สุดคงเป็นการปรากฏตัวในร่างจอมโจรวีรบุรุษจักรพรรดิมืด แต่ปัญหาก็คือ ก่อนที่จะลงมือขโมยสมุดบันทึกตระกูลอันทีโกนัส เราควรสืบคดีโศกนาฏกรรมมหาหมอกควันแค่ผิวเผิน ไม่อย่างนั้น แผนการหลักอาจถูกรบกวนด้วยปัจจัยที่ไม่คาดคิด… ไคลน์ทำเป็นชื่นชมวิวทิวทัศน์ภายนอก แต่ในใจกำลังขบคิดหลายสิ่ง

ในที่สุด มันตัดสินใจพับเก็บเรื่องนี้ไปก่อน ยังไม่อยากทำลายแผนการสำคัญในปัจจุบัน

จัดการอาหารกลางวันเสร็จ งานหนุ่มงีบหลับในช่วงบ่าย ก่อนจะตื่นขึ้นมาเรียนมารยาทการชื่นชมวรรณกรรม จนกระทั่งใกล้ถึงช่วงเวลาอาหารเย็น

หลังจากส่งครูสอนมารยาทกลับไป ชายหนุ่มเตรียมเดินขึ้นชั้นสอง แต่ทันใดนั้น เสียงกริ่งบ้านพลันดังขึ้น

ท่ามกลางเสียงกังวาน ไคลน์ชำเลืองไปทางริชาร์ดสัน บุรุษรับใช้จึงรีบขยับตัวไปข้างหน้า เปิดประตูออก

ด้านนอกคือตำรวจสองคนในเครื่องแบบสีขาวสลับดำ พิจารณาจากอินทรธนู คนหนึ่งเป็นสารวัตรอาวุโส ส่วนอีกคนคือสิบตำรวจเอก

“คุณตำรวจ มีเรื่องอะไรหรือ?” ริชาร์ดสันถามแทนเจ้านาย

สารวัตรอาวุโสเป็นชายรูปร่างผอมสูง ใต้หมวกซ่อนไรผมสีดำ มีเพียงตรงขมับที่สีแตกต่างออกไปเล็กน้อย มันชำเลืองเข้ามาในบ้านพลางตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“ผมกำลังตามหามิสเตอร์ดอน·ดันเตส มีคดีที่เกี่ยวข้องกับเขาและพ่อบ้าน”

“คดีอะไร?” ไคลน์เดินมาที่ประตูอย่างไม่รีบร้อน “ผมคือดอน·ดันเตส”

แนะนำตัวเองจบ ชายหนุ่มกล่าวอย่างสุภาพ

“คุณตำรวจทั้งสอง ผมควรเรียกพวกคุณว่าอะไร? และถ้าปัญหาในคราวนี้ใช้เวลานาน ขึ้นไปที่ห้องรับแขกก่อนไหม? คุยกันพลางดื่มชา”

ตำรวจอีกนายหนึ่ง สิบตำรวจเอก เธอเป็นหญิงสาวบุคลิกสง่างาม เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างสนใจข้อเสนอเมื่อครู่ แต่ก็ทำได้เพียงชำเลืองไปทางสารวัตรอาวุโสด้านข้าง รอการตัดสินใจจากเจ้านาย

เนื่องด้วยอิทธิพลของศาสนจักรรัตติกาล โลเอ็นจึงมีตำรวจหญิงค่อนข้างมาก แต่เนื่องจากอิทธิพลของศาสนาอื่นๆ และแนวคิดทางสังคม พวกเธอจึงไม่มีความก้าวหน้าในการงานสักเท่าไร ถูกเลือกปฏิบัติและกีดกันในระดับหนึ่ง ส่วนใหญ่ได้ทำงานเสมียนนั่งโต๊ะ นับเป็นสาขาอาชีพที่มีเพดานล่องหนสำหรับสตรี

สารวัตรอาวุโสยิ้ม

“คงไม่จำเป็นต้องดื่มชา พวกเราแค่จะสอบปากคำคนรับใช้ของคุณ”

มันเว้นวรรค กล่าวเข้าประเด็น

“มิสเตอร์ดอน·ดันเตส คุณรู้จักวิลเลี่ยม·ไซเคสไหม?”

“ผมได้พบกับเขาเมื่อเช้า… ในพิพิธภัณฑ์” ไคลน์เริ่มตระหนักอย่างคลุมเครือว่า ‘พัฒนาการ’ ที่คาดไม่ถึงได้เกิดขึ้นแล้ว จึงถามกลับไปอย่างกระตือรือร้น “เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”

สารวัตรอาวุโสสลายรอยยิ้ม

“เขาเสียชีวิตแล้ว ตายในโรงแรมใกล้ๆ กับพิพิธภัณฑ์”

“ตายแล้ว?” ไคลน์ไม่ปิดบังความประหลาดใจและตกตะลึง

เพิ่งได้พบกันเมื่อเช้า แต่ตอนนี้ตายแล้ว?

ถูกหมายหัว?

สารวัตรอาวุโสพยักหน้า กล่าวเสียงขรึม

“ถูกต้อง สาเหตุการตายค่อนข้างซับซ้อน มีความเป็นไปได้ที่จะถูกฆาตกรรม”

“แล้วสตรีที่อยู่กับเขา?” ไคลน์ขมวดคิ้วถาม “ในตอนที่พวกเราคุยกัน มีสตรีคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ”

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นภรรยาน้อย ในตอนที่เธอออกจากโรงแรม วิลเลี่ยม·ไซเคสยังมีชีวิตอยู่ บริกรของโรงแรมสามารถยืนยันเรื่องนี้ได้ เพราะหลังจากนั้นยังมีการเข้าไปส่งไวน์แดง” สารวัตรอาวุโสเกริ่นอย่างกระชับ “หลังออกจากพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ คุณไปที่ไหนต่อ?”

“ตรงกลับมาที่คฤหาสน์หลังนี้ทันที รับประทานอาหารกลางวัน งีบหลับช่วงบ่าย ตื่นมาเรียนมารยาท… ทั้งคนรับใช้ เพื่อนบ้าน ครูสอนการชื่นชมวรรณกรรม ทุกคนสามารถเป็นพยานให้ได้” ไคลน์ตอบใจเย็น

ชายหนุ่มหันไปทางริชาร์ดสันและกล่าว

“ไปเรียกวอลเตอร์มาที่นี่”

เพียงไม่นาน พ่อบ้านวอลเตอร์ในสภาพสวมถุงมือสีขาว เดินลงจากบันไดชั้นสอง ถูกสอบปากคำแบบเดียวกัน

หลังจากได้รับความยินยอมจากดอน·ดันเตส ตำรวจทั้งสองนายเริ่มสอบปากคำริชาร์ดสันและคนรับใช้อื่นๆ ในบ้าน แต่ก็ไม่พบปัญหาใด

พวกมันไม่แช่อยู่นานนัก รีบกล่าวอำลาอย่างสุภาพเมื่อเสร็จ แวะไปเยี่ยมเพื่อนบ้านข้างเคียงต่อไป