ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 786

พนักงานดูแลแผนกต้อนรับเตรียมจะจิบน้ำ แต่ดันเหลือบไปเห็นสตรีผู้หนึ่งเดินมาที่ประตู

ผู้หญิงคนนี้สูง 1.65 เมตร สวมกระโปรงยาวสีอ่อนมีจีบ ผมสีน้ำตาลอ่อน หยักศกตอนปลาย สวมแว่นตากันแดด ทำตัวผ่อนคลายราวกับเพิ่งกลับมาจากอ่าวเดซีย์

เธอถือกระเป๋าเดินทางหนังสีน้ำตาลเข้ม เดินไปที่แผนกต้อนรับอย่างไม่รีบร้อน

นำสมัยและมีเสน่ห์มาก… เดรสสวย… เราอยากเห็นจริงๆ ว่าตอนถอดแว่นจะเป็นยังไง… ในฐานะสตรี พนักงานที่แผนกต้อนรับมีพฤติกรรมชอบมองไปยังเสื้อผ้าและเครื่องประดับของแขก

เธอได้ยินอีกฝ่ายกล่าวด้วยเสียงเจือความเกียจคร้าน

“หนึ่งคืน ห้องเดี่ยว”

“สองซูล แปดเพนนี” พนักงานต้อนรับแจ้งราคา จากนั้นก็ถามว่า “มีเอกสารยืนยันตัวตนไหม?”

นี่คือระเบียบการลงทะเบียน แต่เธอไม่ได้จริงจังอะไรนัก เพราะโรงแรมไม่มีวิธีตรวจสอบความถูกต้องของเอกสารอยู่แล้ว

“ตกลง” หญิงสาววางกระเป๋าสีน้ำตาลเข้มลง หยิบปึกเอกสารออกมาจำนวนหนึ่งจากกระเป๋าหิ้ว ส่งไปให้อีกฝ่าย

“มาร์กาเร็ต·เทย์เลอร์…” พนักงานพึมพำ ก้มหน้าลงทะเบียน จากนั้นยื่นพวงกุญแจให้และกล่าว “ห้อง 2012”

“ขอบคุณ” หญิงสาวผู้แต่กายนำสมัยฝั่งตรงข้ามรับกุญแจ ยกกระเป๋าเดินทางสีน้ำตาลเข้ม เดินไปทางบันได

ขณะเดียวกัน บริกรชายในเสื้อกั๊กสีแดงเดินเข้ามาใกล้ โค้งศีรษะและคำนับ

“ให้ช่วยไหมครับ?”

สายตาของมันมองตรงไปยังกระเป๋าเดินทางสีน้ำตาลเข้มในมือหญิงสาว

ริมฝีปากของเธอยกโค้ง ส่ายหัวและตอบ

“ไม่จำเป็น มันเบามาก”

กล่าวจบ เธอไม่มัวรีรอ เดินขึ้นบันได เข้าไปในห้อง 2012

รอจนกระทั่งประตูปิด วางกระเป๋าเดินทางลง เธอยกแขนขวาขึ้น จับหน้าอก ถอนหายใจยาวด้วยสีหน้าโล่งอก

“ทำไมเราถึงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฆาตกรโรคจิต…”

ไม่ใช่ใครนอกจากฟอร์สที่ปลอมตัวมา ในกระเป๋าเดินทางไม่มีสิ่งใดนอกจากศีรษะของมิสเตอร์ X ที่ห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์!

พนักงานสองคนนั้นคงคาดไม่ถึงแน่ ภายในกระเป๋าเดินทางที่สาวนำสมัยถือติดตัวมา ไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีผลิตภัณฑ์ดูแลผิว ไม่มีเครื่องสำอาง มีเพียงศีรษะที่เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว ศีรษะของคนตายที่เต็มไปด้วยเลือด… หากถูกพบเข้า ทั่วทั้งโรงแรมคงแตกตื่น… นี่มันพล็อตนิยายนักสืบชั้นเลิศ! ฟอร์สสงบความกังวลในใจ ยกกระเป๋าเดินทาง เปิดประตูห้อง

เธอสำรวจทางเดิน เมื่อไม่เห็นใครจึงรีบออกไป เดินมาถึงหน้าห้อง 2016 และใช้นิ้วเคาะประตูไม้

อาจารย์ของเธอ โดเรี่ยน·เกรย์·อับราฮัมอาศัยอยู่ที่นี่

เมื่อสังเกตเห็นว่าตาแมวกำลังมองมา ฟอร์สได้ยินเสียงบิดลูกบิด ได้เสียงกลอนกำลังทำงาน

โดเรี่ยน·เกรย์ในชุดสีดำ ไหล่กว้าง สายตาชำเลืองซ้ายขวาอย่างหวาดระแวง หลีกทางและสัญญาณให้ศิษย์เข้ามา

“ไม่มีใครรู้ใช่ไหม?” มันปิดประตูห้อง ซักถามอย่างระมัดระวัง

ฟอร์สวางกระเป๋าเดินทางลง ถอดแว่นกันแดดที่ปกปิดใบหน้าไว้เกือบครึ่ง

“ไม่ค่ะ ฉันใช้ตัวตนปลอม”

ในฐานะลูกครึ่งเบ็คลันด์และผู้วิเศษลำดับต่ำมากประสบการณ์ เอกสารปลอมหลายชุดคือสิ่งสำคัญ

นอกจากนั้น เธอยังมีผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้คอยช่วยเหลือ

ปัญหาเดียวก็คือ ของปลอมคือของปลอมวันยังค่ำ ไม่มีทางรอดพ้นการตรวจสอบของกรมตำรวจ

ทว่า ฟอร์สเคยได้ยิน บางช่องทางสามารถสร้างบัตรประชาชนของจริงขึ้นมาได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตัวตนดังกล่าวถูกลงทะเบียนกับสำนักงานกรมตำรวจไว้แล้ว แต่จะสวมรูปภาพของคนอื่นแทนเข้าไป แน่นอน ราคาจะแพงกว่าปรกติมาก

โดเรียนพยักหน้าอ่อนโยน ถอนหายใจเงียบ ส่งสัญญาณให้ฟอร์สนั่ง ดึงเก้าอี้ออกมาและกล่าว

“ตามที่คุณแจ้งไว้ในจดหมาย ในชุมนุมลับผู้วิเศษของเบ็คลันด์ ใครบางคนเสนอรางวัลสำหรับการตามหาตัวทายาทสายตรงของตระกูลอับราฮัม เป้าหมายคือการรวบรวมข้อมูลของมิสเตอร์ประตู ข้อมูลถูกต้องใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ อาจารย์” ฟอร์สเล่าความจริงทั้งหมด “ฉันไม่ค่อยรู้จักตระกูลนี้ ก็เลยถามเผื่อว่า คุณอาจจะทราบ”

เธอปิดบังแค่สองเรื่อง หนึ่งคือ ชุมนุมลับดังกล่าวมีชื่อว่าชุมนุมทาโรต์ และสองคือ เธอรู้อยู่แล้วว่าอาจารย์เป็นคนตระกูลอับราฮัม

โดเรี่ยนนั่งลง หยิบถ้วยชากระเบื้องเคลือบสีขาวขึ้นจิบ ถามด้วยสีหน้าใจเย็น

“ใครเป็นคนตั้งรางวัล?”

“ดิฉันไม่ทราบ ยืนยันได้แค่ว่า อีกฝ่ายเป็นสตรี เธอปกปิดตัวตน เอ่อ… เธอน่าจะแข็งแกร่งมาก และดูเหมือนจะมีบุคคลเบื้องหลังที่ทรงพลังคอยช่วยเหลือ” ฟอร์บรรยายภาพจำของมาดาม ‘เฮอร์มิท’

สิ่งที่เธอไม่ได้กล่าวออกไปก็คือ ความสัมพันธ์ระหว่างอีกฝ่ายกับ ‘ราชินีเงื่อนงำ’ แบร์นาแดต นั้นไม่ธรรมดา