ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 841

ราชันเร้นลับ 841 : คุมเชิงกันและกัน
สัญชาตญาณเฉียบแหลมเกินไปแล้ว… ทั้งที่ไม่รู้ว่า ‘เกอร์มัน·สแปร์โรว์’ ตรงหน้าเป็นแค่ตัวตายตัวแทน แต่ยังสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งผิดปรกติ… ไคลน์ที่ซ่อนอยู่ในบ้านไม่ห่างออกไป ขบคิดหลายสิ่ง เริ่มวางแผนขั้นตอนถัดไป

ชายหนุ่มบังคับ ‘วิญญาณอาฆาต’ เซนอลพูดเสียงทุ้ม

“ฉันเองก็กังวลเล็กๆ เหมือนกัน… หลังจาก ‘เปิดประตู’ ถ้าเธอออกไปก่อน ย่อมมีโอกาสซุ่มโจมตีฉันจากด้านนอก… ไม่สิ ระดับเธอไม่ต้องซุ่มโจมตี แค่ดักรอเฉยๆ ก็พอ… ฉันคิดว่าทางนี้ควรได้สิทธิ์ออกไปเป็นคนแรก แน่นอน เธอต้องคืนเส้นผมและเลือดมาก่อน เมื่อถึงตอนนั้น เธอจะอยู่ใกล้ประตูมาก สามารถหนีออกจากประตูก่อนที่ด้ายวิญญาณจะถูกจับแขวนไว้บนวิหาร”

‘แม่มดสิ้นหวัง’ พานาเทียยืนฟังอย่างเงียบงันสักพัก ย้อนถามกลับอย่างมีชั้นเชิง

“แล้วฉันจะป้องกันไม่ให้นายทำลาย ‘ประตู’ หลังจากหนีได้ยังไง?”

“นั่นก็เป็นปัญหาของทางนี้เหมือนกัน” หุ่นเชิดเกอร์มัน·สแปร์โรว์ตอบกลับหน้านิ่ง “ไว้ฉันได้สัญลักษณ์พิเศษนั่น จะแสดงให้เธอเห็นก่อนออก ด้วยวิธีนี้ ถ้าฉันหนีไปพร้อมกับปิดประตู เธอยังเปิดมันใหม่ได้อีกครั้ง”

พานาเทียปิดปากเงียบไปพักใหญ่ คล้ายกับกำลังไตร่ตรองแผนการหนี แต่อากัปกิริยาขาดความเยือกเย็นอย่างชัดเจน ราวกับจิตใจกำลังถูกครอบงำด้วยความบ้าคลั่ง

ผ่านไปสิบวินาที เธอพูดอีกครั้ง

“ฉันคิดว่าคำสาปเพียงอย่างเดียวอาจทำร้ายนายไม่ได้… นักทำนายมีวิธีมากมายในการหลบหนี เช่นเดียวกับกระดาษคนตัวแทนที่นายเคยแสดงให้ดู”

ยังรอบคอบขนาดนี้เชียว… แต่ช่างเถอะ คนที่อยู่ตรงหน้าเธอมันปลอมไปทุกส่วน… ไคลน์จิกกัดขณะบังคับให้เซนอลดึงกระดาษรูปคนออกจากกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็เผาทั้งหมดทิ้งต่อหน้าแม่มดสิ้นหวัง

“ฉันไม่มีทางยืนยันได้ว่านายยังซ่อนไว้อีกกี่ใบ” พานาเทียยังคงคลางแคลง

มุมปาก ‘เกอร์มัน·สแปร์โรว์’ กระตุกเล็กน้อย

“ทำไมไม่ลองใช้พลังทำนาย? แม่มดถนัดเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรือ?”

พานาเทียยิ้ม

“ที่นี่ติดต่อกับโลกวิญญาณไม่ได้ และพลังวิญญาณของฉัน…”

เธอไม่พูดต่อให้จบ เพียงเผยสายตาอันตราย

ไคลน์ทราบความนัยของแม่มดสิ้นหวัง พลังวิญญาณของเธอถูกปนเปื้อนจาก ‘การกิน’ ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา ปัจจุบันอยู่ในสภาวะยุ่งเหยิงและบ้าคลั่ง ยากจะมอบ ‘คำตอบ’ ที่น่าเชื่อถือในการทำนายถามพลังวิญญาณตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้วิเศษที่เชี่ยวชาญพลังทำนาย

บทสนทนาหยุดลง หาข้อสรุปไม่ได้เป็นเวลานาน

ทันใดนั้น บนหลังคาของบ้านฝั่งซ้ายมือ เสียงแหบพร่าและคลุมเครือดังขึ้น

“ฉันช่วยเป็นพยานให้ได้”

‘เกอร์มัน·สแปร์โรว์’ และพานาเทียหันไปมองพร้อมกัน พบมิสเตอร์ A ‘งอก’ ออกจากเงามืดในสภาพสวมเสื้อคลุมสีแดงเลือด

“จะเป็นพยานด้วยวิธีไหน?” ไคลน์บังคับให้เซนอลถาม

มิสเตอร์ A ดึงผ้าคลุมศีรษะลง เผยรอยยิ้มลุ่มลึก

“ฉันจะใช้เวทมนตร์เลือดเนื้อเข้าไปแฝงตัวในร่างกายของนาย คอยเฝ้าตรวจสอบพฤติกรรม หากนายละเลยการควบคุมด้ายวิญญาณของหล่อน หรือคิดจะใช้กระดาษคนตัวแทน ฉันจะตักเตือนและพยายามขัดขวาง… เมื่อ ‘ประตู’ ที่นายพูดถึงเปิดออก ฉันจะออกจากร่างนายและเข้าไปในประตูก่อนที่ด้ายวิญญาณจะถูกแขวน”

แกคิดว่าเกอร์มัน·สแปร์โรว์เป็นไอ้งั่ง? ไคลน์บังคับให้หุ่นเชิดยกมุมปาก

“เท่าที่ฉันทราบ นักบวชกุหลาบสามารถซ่อนตัวในร่างกายคนอื่นได้ก็จริง แต่ในตอนที่ออกมา เจ้าของร่างจะต้องตาย”

“เข้าใจผิดแล้ว… นั่นคือกรณีที่ต้องการหลีกเลี่ยงการตรวจสอบ จำเป็นต้องผสานเป็นหนึ่งเดียวกับเลือดเนื้อเจ้าของร่าง แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ไม่มีความจำเป็นต้องทำถึงขั้นนั้น แค่ซ่อนตัวเงียบๆ อยู่ในท้องของนายก็พอ” มิสเตอร์ A อธิบายอย่างละเอียด

เข้าใจผิดแล้ว… นั่นไม่ใช่ท้องของฉัน แต่เป็นท้องของเซนอล… ไคลน์บังคับให้ ‘เกอร์มัน·สแปร์โรว์’ หยิบเหรียญทองออกมาแสร้งทำนาย

‘นักผจญภัยเสียสติ’ พึมพำบางสิ่งขณะควงเหรียญทองเล่นระหว่างนิ้ว

จนกระทั่งมีเสียง ‘กิ๊ง’ เหรียญทองถูกดีดขึ้นไปในอากาศและหล่นลงบนฝ่ามือ

‘เกอร์มัน·สแปร์โรว์’ มองเหรียญอย่างตั้งใจ

“ดูเหมือนว่าจะไม่ได้โกหกสินะ… แต่นายต้องออกจากตัวฉันก่อนที่ทางนี้จะแสดงสัญลักษณ์ให้ ‘ท่านหญิงสิ้นหวัง’ เห็น”

หากไม่ทำแบบนี้ มีแนวโน้มสูงว่า ‘เกอร์มัน·สแปร์โรว์’ จะถูกคนทั้งสองรุม – ถ้าพานาเทียได้รับสัญลักษณ์เปิดประตูในขณะที่ถือหินออบซิเดียนในมือ เธอจะมีเวลาเหลือเฟือสำหรับหลบหนี ไม่ต้องกลัวจะถูกด้ายวิญญาณแขวน และไม่จำเป็นต้องคอยช่วยเหลือเกอร์มัน·สแปร์โรว์จากมิสเตอร์ A หน้าที่เดียวของมิสเตอร์ A คือการยับยั้งมิให้เกอร์มัน·สแปร์โรว์ใช้กระดาษคนตัวแทน

แต่ถ้ามิสเตอร์ A ออกจากตัวเกอร์มัน·สแปร์โรว์มาก่อน อันตรายต่างๆ ก็จะลดลงอย่างมาก ไม่ต้องกังวลว่าหลังจากพานาเทียได้รับสัญลักษณ์ไปจะย้อนกลับมาทำร้าย เพราะตนยังมีเวลาใช้กระดาษคนตัวแทนหลบหนี และพานาเทียก็ไม่มีทางเสี่ยงไล่ล่าในวิหารที่เธอสามารถถูกแขวนได้ทุกเมื่อ ทางเลือกเดียวของเธอคือการหนีออกไป!

นอกจากนั้น เธอไม่มีทางหนีไปพร้อมกับหินออบซิเดียน เกอร์มัน·สแปร์โรว์สามารถเปิดประตูได้อีกครั้ง

แม้แผนนี้จะมีช่องโหว่ในรายละเอียดอยู่บ้าง แต่ก็นับว่าเข้าท่าสำหรับทั้งสามฝ่าย หลังจากไตร่ตรองสักพัก ‘แม่มดสิ้นหวัง’ พานาเทียยกมือขึ้นสางผม ถามอีกครั้งอย่างใจเย็น

“ถ้าฉันหนีออกไปก่อน ไม่กลัวว่าจะถูกซุ่มโจมตีหรือ?”