ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 887

“เรื่องนั้นข้าก็ช่วยอะไรไม่ได้เหมือนกัน ข้ายังอยู่ในท้องแม่! สำหรับนกกระเรียนกระดาษนั่น ถึงจะเขียนอะไรไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังช่วยให้ข้าระบุพิกัดของเข้าได้ และสามารถแจ้งข่าวให้ทราบได้ด้วย!”

สำหรับคำตอบของวิล·อัสติน ไคลน์พอจะเดาออกแต่แรกแล้ว จึงยิ้มอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า

“นกกระเรียนกระดาษตัวนั้นเสียหายเล็กน้อย เกรงว่าอาจส่งผลต่อการระบุตำแหน่ง”

จากนั้น ชายหนุ่มเสนอแนะ

“ยังมีอีกหนึ่งวิธี หลังจากที่คุณเกิด ให้ทำการอัญเชิญผู้ส่งสารของผมและส่งจดหมาย”

ไคลน์กังวลว่าอาจเกิดเหตุไม่คาดฝันหลังจากวิล·อัสตินลืมตาดูโลก ส่งผลให้อสรพิษแห่งชะตาต้องระหกระเหินไปที่อื่นจนตามหาตัวได้ลำบาก

ภายในรถเข็นเด็กสีดำ วิล·อัสตินอ้าปากเล็กน้อย ก่อนจะปิดปากอีกครั้ง ไม่มีเสียงใดถูกเปล่งออกมา

หลายวินาทีผ่านไป ทารกกล่าวพลางยกมุมปาก

“เจ้าคิดว่านั่นเป็นไปได้หรือ? ไม่เพียงจะให้ทารกจับปากกาเขียนจดหมาย แต่ถึงขั้นประกอบพิธีกรรมอัญเชิญผู้ส่งสาร?”

ไคลน์ยิ้มแห้ง

“แต่คุณเป็นถึงอสรพิษแห่งชะตา”

“แต่ข้าก็ต้องเคารพกฎของธรรมชาติด้วย!” วิล·อัสตินทุบแขนลงบนที่วางแขนด้านข้าง

ทารกครุ่นคิดสักพักก่อนจะกล่าว

“เอาแบบนี้เป็นไง ให้ใครสักคนเฝ้าบ้านหลังนี้ไว้ และแจ้งข่าวถึงเจ้าทันทีที่ทารกคลอด”

ไคลน์กลอกตาเล็กน้อยก่อนจะตอบ

“แบบนั้นก็ได้”

สำหรับวิธีนี้ ชายหนุ่มมี ‘กำลังคน’ มากมายให้พึ่งพา ไม่ว่าจะเป็นแก๊งอันธพาลของชารอน ให้เธอเขียนจดหมายและส่งผ่านผู้ส่งสารหลังจากวิล·อัสตินเกิด หรือไม่ก็เอ็มลิน·ไวท์ที่ทำตัวว่างตลอดเวลา หรือไม่ก็มิสซิลนักล่าเงินรางวัล หรือไม่ก็มิสเมจิกเชี่ยน ให้เธอแจ้งข่าวมายัง ‘เดอะเวิร์ล’ เกอร์มัน·สแปร์โรว์ผ่านเดอะฟูล รวมถึง ‘กระจกวิเศษ’ อาโรเดสที่สามารถตรวจสอบละแวกใกล้เคียงและแจ้งข่าวแบบทางเดียว

แต่เอ็มลินจมูกดีเกินไป หมอนั่นอาจได้กลิ่นแปลกๆ จากสายสะดือและค้นพบต้นตอที่แท้จริง… ถ้าเป็นแบบนั้น ผลลัพธ์อาจเหมือนกับการได้เห็นร่างสมบูรณ์ของสัตว์ในตำนานโดยตรง จิตใจแตกสลายและเกิดการกลายพันธุ์… เมื่อเห็นรถเข็นเด็กของวิล·อัสตินเริ่มกลับเข้าไปในเงามืด ไคลน์รีบเอ่ยปากถาม

“ยังมีอีกเรื่อง… เอ่อ ผมมีอาจารย์อยู่คนหนึ่งที่ไม่ได้ติดต่อกันนาน คุณช่วยตรวจสอบชะตากรรมปัจจุบันได้ไหม? ชื่อของเขาคืออะซิก·อายเกส”

เนื่องจากมิสเตอร์อะซิกยังไม่ตอบกลับ ไคลน์จึงอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล หลังจากลองใช้นกหวีดทองแดงทำนายบนมิติเหนือสายหมอก สิ่งมีพบมีเพียงความมืดมิดอันเงียบสงบและลุ่มลึก รวมถึงเสียงหายใจลากยาวจากจุดห่างไกล มิอาจตีความจากสิ่งเหล่านี้

วิล·อัสตินกล่าวพลางดูดหัวแม่มือ

“อาจารย์ของเจ้าอยู่ในสถานะกำลังเปลี่ยนแปลง อาจเป็นไปในทิศทางที่ดีหรือไม่ดี ข้ามองเห็นเพียงเท่านี้เนื่องจากในตัวเขามีบางสิ่งที่พิเศษกีดขวางอยู่”

บางสิ่งที่พิเศษ? หรือจะเป็นความพิเศษที่สืบทอดมาจากเทพมรณาโดยตรง? สถานะของเขากำลังเปลี่ยนแปลง? หมายความว่า มิสเตอร์อะซิกฟื้นฟูความทรงจำกลับมาได้บางส่วน จึงต้องฟื้นคืนพลังผ่านการนอนหลับสนิทเป็นเวลานาน? ไคลน์โค้งศีรษะขอบคุณพลางครุ่นคิด

“ขอบคุณสำหรับคำตอบ”

วิล·อัสตินหันหน้าไปมองทางอื่น

ไคลน์ตัดสินใจกล่าวเตือน

“เท่าที่ผมทราบ ‘ผู้เย้ยเทพ’ อามุนด์มาถึงเบ็คลันด์แล้ว แน่นอน อาจเป็นเพียงร่างโคลนของมัน”

วิล·อัสตินผงะเล็กน้อย หัวเราะในลำคอและพูด

“สำหรับเจ้า เรื่องนี้อาจไม่ดี แต่สำหรับข้า เรื่องนี้มีผลในเชิงบวก อามุนด์และเจ้างูโง่โอโรเลอุสเป็นอริต่อกัน ไม่สิ ระบุให้ชัดก็คือ อามุนด์เกลียดพระผู้สร้างแท้จริงมาก จ้องกระชากอีกฝ่ายลงจากบัลลังก์เทพให้ได้ ส่วนโอโรเลอุสก็ภักดีต่อเทพมารตนนั้นมาก”

กล่าวจบ รถเข็นเด็กสีดำเลื่อนกลับเข้าไปในเงามืดของกระจก ทุกสิ่งกลับเป็นปรกติอีกครั้ง

อามุนด์เกลียดชังพระผู้สร้างแท้จริง? เราเริ่มเชื่อมากขึ้นเรื่อยๆ ว่า ‘พระผู้สร้างแท้จริง’ คือหนึ่งในบุคคลที่ร่วมวงการ ‘กิน’ เทพสุริยันบรรพกาล… ท่านคือทารกสีดำที่อยู่ท่ามกลางเทวทูตแห่งพายุ เทวทูตสีขาว และเทวทูตปัญญา? ไคลน์ถอนหายใจออก ขยับไปข้างหน้าสองก้าว เปิดก๊อกน้ำและล้างมือ

…

ในช่วงค่ำ ณ สโมสรนายทหารผ่านศึกไบลัมตะวันออก

ไคลน์มิได้รีบร้อนไปพบนายพันคาลวินที่มีหน้าเหมือนลาทันที แต่วางกระเป๋าเดินทางซึ่งบรรจุธนบัตรรวมหนึ่งหมื่นปอนด์ไว้ในตู้นิรภัยของสโมสร เดินตามส.ส. มัคท์เข้าไปเพลิดเพลินกับบุฟเฟ่ต์ที่จัดเตรียมโดยสโมสรชั้นนำ