ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 972

สรุปบท ราชันเร้นลับ 972 : ความทรงจำของนาสต์: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

อ่านสรุป ราชันเร้นลับ 972 : ความทรงจำของนาสต์ จาก ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดย Internet

บทที่ ราชันเร้นลับ 972 : ความทรงจำของนาสต์ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ราชันเร้นลับ 972 : ความทรงจำของนาสต์
รอจนกระทั่งแรงกดดันคลายลง ไคลน์ถือวิสาสะลากเก้าอี้มานั่งหน้าประตู อยู่ฝั่งตรงข้าม ‘ราชาแห่งห้าห้วงสมุทร’ นาสต์พอดิบพอดีโดยมีห้องโถงคั่นกลาง

แม้ราชาโจรสลัดรายนี้จะมีส่วนสูงกว่า 1.9 เมตรและนั่งบนบัลลังก์ที่วางอยู่บนพื้นยกสูงสีดำ วางตัวองอาจน่าเกรงขาม แต่ไคลน์กลับมิได้เสียขวัญ เพียงขยับหมวกทรงสูงกลับเข้าที่

เงียบงันสักพัก นาสต์ซึ่งมีบรรดาศักดิ์เอิร์ลแห่งเมเปิ้ลขาว กล่าวด้วยน้ำเสียงสง่างาม

“ขอเหตุผลที่ข้าต้องตอบคำถาม”

รางบางๆ ของไคลน์เอนไปด้านหลังและกล่าว

“เหตุผลก็คือ หากเรามีโอกาสได้ทำธุรกิจกันในอนาคต คุณจะไม่ได้ยินคำขอเช่นนี้อีก”

แสงสีแดงสดในดวงตานาสต์สว่างขึ้น ตามด้วยกล่าว

“นักบุญทุกคนบนโลก ข้าล้วนรู้จักทั้งหมด แต่ไม่มีเจ้ารวมอยู่ในนั้น”

ไคลน์ลูบหน้ากากขนนกที่ปิดหน้า ยิ้มพลางตั้งคำถาม

“เคยเจอกับซาราธมาแล้วใช่ไหม?”

“เคยเจอกันสองครั้งในวังของจักรพรรดิโรซายล์ นอกจากนั้นยังเคยคิดต่อกับสมาชิกของลัทธิเร้นลับอีกหลายคน” ‘ราชาแห่งห้าห้วงสมุทร’ นาสต์ตอบด้วยน้ำเสียงขึงขังและสง่างาม

สมาชิกหลายคนของลัทธิเร้นลับ… ถ้ามีโอกาส ช่วยแนะนำฉันให้พวกมันรู้จักบ้างสิ… ไคลน์อดไม่ได้ที่จะแดกดันในใจ

มันยิ้มและกล่าว

“ทางนี้ก็เคยพบซาราธ”

นาสต์ยกมือขึ้นมาลูบเคราสีดำ ร่างกายใหญ่โตของมันคล้ายกับพองขึ้นเล็กน้อย ส่งผลให้ห้องกัปตันถูกบรรยากาศปริศนากดทับ หม่นหมองลงและอึมครึม

ผ่านไปหลายวินาที มันมองลงไปทางไคลน์และกล่าว

“ความประทับใจที่ข้ามีต่อจักรพรรดิโรซายล์นั้นไม่ซับซ้อน: ไม่มีใครเหมาะที่จะเป็น ‘จักรพรรดิมืด’ มากไปกว่าพระองค์”

มันมิได้อธิบายความหมายของจักรพรรดิมืด หรือพยายามพูดเข้าประเด็น ไม่แยแสว่าครึ่งเทพฝั่งตรงข้ามจะเข้าใจหรือไม่

อย่างนี้นี่เอง… จากคำตอบของราชาแห่งห้าห้วงสมุทร แม้จักรพรรดิจะเขียนไว้ในไดอารีว่า เขาเพิ่งจะตัดสินใจเปลี่ยนมาเป็นเส้นทางจักรพรรดิมืดในช่วงบั้นปลายชีวิต แต่ในความเป็นจริง เขามีข้อมูลและความเอนเอียงมายังเส้นทางนี้ตั้งแต่ต้น จึงวางรากฐานไว้หลายสิ่งโดยไม่รู้ตัว… ไคลน์ไตร่ตรอง

มันเชื่อว่า นี่คือความประทับใจทั้งหมดที่ ‘ราชาแห่งห้าห้วงสมุทร’ นาสต์มีต่อจักรพรรดิโรซายล์ เพราะท้ายที่สุด อีกฝ่ายได้เข้าเฝ้าเพียงสองสามหน ไคลน์ตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ในช่วงบั้นปลายชีวิต พระองค์ได้สั่งให้บิดาของคุณทำอะไรอย่างลับๆ บ้างไหม?”

มงกุฎยอดแหลมบนศีรษะของนาสต์สั่นระริกเล็กๆ ขณะตอบ

“มีคนเคยถามแบบเดียวกันมาก่อน…”

ไคลน์หัวเราะ เสี่ยงคาดเดา

“แบร์นาแดต?”

“ใช่…” นาสต์กล่าวพลางจับบัลลังก์เหล็กดำด้วยมือทั้งสองข้าง “ในตอนนั้นเธอยังเด็กมาก จึงถามออกมาโดยขาดการไตร่ตรอง… ลองพิจารณาจากสถานะและลำดับของจักรพรรดิโรซายล์ในช่วงบั้นปลายชีวิตของพระองค์ หากต้องการทำอะไรอย่างลับๆ มีเหตุอันใดต้องใช้งานบิดาของข้า? พระองค์ทำด้วยตัวเองไม่ดีกว่าหรือ?”

กำลังจะบอกว่า เรายังเด็กและขาดการไตร่ตรองเหมือนแบร์นาแดต? ไคลน์ถอนหายใจพลางยิ้ม

“สำหรับผู้คนที่คลางแคลงใจในเรื่องนี้ แม้จะมีความหวังเพียงริบหรี่ แต่ก็ไม่อยากละทิ้งมันไป”

นี่คือเหตุผลที่มันต้องการเข้าพบราชาแห่งห้าห้วงสมุทรพลังจากอำพรางเรือโดยสารด้วยมนต์ลวงตา

บนโลกความจริง มันต้องการสืบหาเบาะแสของประตูแห่งแสงที่อยู่เหนือมิติหมอก นอกจากจะหาหลักฐานเพื่อยืนยันว่าใครคือผู้เดินทางข้ามโลกคนที่สาม มันเชื่อว่าตนควรสืบหาเบาะแสของจักรพรรดิโรซายล์อย่างละเอียด นั่นคือหนึ่งในตัวเลือกที่เหลืออยู่ไม่มาก!

แสงสีแดงในดวงตานาสต์ดับลงและสว่างขึ้น

“เจ้ามีความสัมพันธ์อย่างไรกับจักรพรรดิโรซายล์?”

ไคลน์ไตร่ตรองสักพัก ถอนหายใจ

“ก็คง… สหายเก่า”

เพราะเหนือสิ่งอื่นใด พวกมันล้วนถูกแขวนไว้ในรังไหมลึกลับเหนือประตูแห่งแสง มีเพียงผนังบางๆ ของรังไหมกั้นแบ่ง ใช้ชีวิตอย่างใกล้ชิดกันมานานนับร้อยนับพันปี

ความสัมพันธ์เช่นนี้อ้างอิงจากทางกายภาพและทางใจ ไคลน์ที่ได้อ่านไดอารีจักรพรรดิโรซายล์หลายแผ่น ย่อมมองอีกฝ่ายเป็นเพื่อนแท้จากจิตใต้สำนึก เป็นบุคคลที่แบ่งปันชะตากรรมและอารมณ์ระหว่างกันและกัน

นาสต์จ้องมองครึ่งเทพแผ่นบางๆ ที่หน้าประตูอยู่พักหนึ่ง ถอนสายตากลับ กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“มีคำถามอีกไหม”

ไคลน์เตรียมตัวไว้แล้ว กล่าวอย่างเชื่องช้า

“ตามความคิดของคุณ มีความผิดปรกติเกิดกับจักรพรรดิโรซายล์ในช่วงบั้นปลายชีวิตหรือไม่?”

นาสต์เจ้าของหน้าผากย่นเล็กๆ ตอบหลังจากเงียบไปนาน

“ข้ามิได้รู้จักพระองค์มากนัก จึงมิอาจสัมผัสถึงความผิดปรกติ… สิ่งเดียวที่ทำให้ข้าแปลกใจก็คือ ในตอนที่ข้าและบิดาเข้าเฝ้า ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้า ตอนเที่ยง ตอนเย็น พระองค์จะยืนริมหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานเสมอ หันหน้าไปทางทิศตะวันตก มองออกไปยังสถานที่ห่างไกล… และไม่ใช่แค่ห้องเดียวที่มีหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน”

“ตะวันตก… ในที่ห่างไกล… ทะเลหมอก?” ไคลน์พึมพำกับตัวเอง แต่คล้ายกับต้องการให้อีกฝ่ายได้ยินและช่วยยืนยัน

มันยังจำเกาะโบราณลึกลับที่จักรพรรดิกล่าวถึงในไดอารีได้ดี รวมถึง ‘นรก’ ที่ซ่อนอยู่สักแห่งภายในทะเลหมอก

‘ราชาแห่งห้าห้วงสมุทร’ นาสต์พยักหน้าแผ่วเบา

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น”

ความยินดีกำลังแผ่ซ่านไปทั่วลำเรือ ไคลน์ที่อยู่ในร่างดอน·ดันเตสหันหน้าไปทางทิศเหนือ

เมื่อเทียบกับราชาแห่งห้าห้วงสมุทรที่ได้เห็นจักรพรรดิโรซายล์แค่ไม่กี่ครั้ง ยังมีอีกหนึ่งคนที่คุ้นเคยกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มากกว่า

‘ราชินีเงื่อนงำ’ แบร์นาแดต!

สตรีผู้นี้เป็นราชาโจรสลัดในระดับทัดเทียมนาสต์ แถมในระยะหลังยังอยู่ที่เบ็คลันด์!

ไว้กลับถึงเบ็คลันด์เมื่อไร ค่อยบอกให้พลเรือเอกดวงดาวติดต่อกับราชินีเงื่อนงำ นัดพบกันอีกครั้ง… ไคลน์ถอนสายตากลับ ขึงผ้าม่านและนอนลงบนเตียง

…

น่านน้ำของหมู่เกาะรอสต์ บนอนาคตกาล

ในที่สุด ‘พลเรือเอกดวงดาว’ แคทลียาก็ได้รับคำตอบจาก ‘ราชินีเงื่อนงำ’ แบร์นาแดต

เธอไม่ทราบว่าผู้ส่งสารล่องหนมาถึงตอนไหน แต่นั่นก็มิได้ทำให้ความยินดีลดลง

เปิดซองจดหมาย หลังจากคลี่กระดาษ แคทลียารอไม่ไหวแล้วที่จะอ่านบรรทัดแรก:

“นั่นคือทายาทของชิเอล…”

ช่างฝีมือรายนั้นเป็นทายาทสายเลือดแท้ของจักรพรรดิโรซายล์… เราจะไม่ปล่อยให้เขาเข้าไปพัวพันกับสาวกดวงจันทร์บรรพกาลอีก เขาจะต้องถูกพาขึ้นมายังอนาคตกาล… แคทลียาพยักหน้าเล็กๆ พลางครุ่นคิด

หลังจากตัดสินใจหนักแน่น เธอนึกทบทวนเกี่ยวกับนิสัยที่ชวนให้ปวดหัว รวมถึงศีลธรรมของช่างฝีมือนามว่าชาฟฟ์ และตระหนักว่าตนต้องอบรมสั่งสอนด้านวินัยสักเล็กน้อย

ครุ่นคิดสักพัก แคทลียาเดินไปที่หน้าต่างห้องกัปตัน มองออกไปด้านนอก

เมื่อค้นพบบางสิ่ง เธอชำเลืองไปทางกราบเรือ เห็นแฟรง·ลีกำลังเคี้ยวเห็ด

“แฟรงค์” แคทลียาตะโกน

แฟรงค์ในสภาพพันแขนเสื้อขึ้น ได้สติกลับมาทันที

“กัปตัน มีอะไรหรือ?”

แคทลียากล่าวเสียงขรึม

“ฉันจะหาผู้ช่วยให้คุณ”

แฟรงค์อึ้งไปสักพัก จากนั้นก็เผยรอยยิ้มแสนสดใส

“ตกลง!”