ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 111

ลู่เจี้ยจับจ้องเข้าไปแววตาลึกล้ำของเจียงหลี คล้ายว่ามีเสน่ห์สีแดงดั่งดวงอาทิตย์วูบไหว

“หลีเอ๋อร์?” เขาเอ่ยออกมาอย่างแผ่วบางโดยไม่รู้ตัว ทำลายเสน่ห์ใต้ตานาง เจียงหลีตั้งสติแล้วถามต่อถามอย่างไม่รู้ตัว “เมื่อกี้เจ้าถามข้าว่าอะไรนะ”

ลู่เจี้ยยิ้มมุมปากอย่างระงับอารมณ์เมื่อเหยื่อกระโดดลงกับดับเอง “ข้าถามเจ้าว่า ชิงเกอคือใคร?”

“ท่านรู้จักชื่อนี้ได้อย่างไรกัน” ดวงตาเจียงหลีหดลง

“ลู่เสวียนบอกข้าเอง” ลู่เจี้ยตอบอย่างไม่ใส่ใจในมือเขายังไม่ลืมถือช้อนหยกตักยาทาลงบนแผ่นหลังเจียงหลีที่มีบาดแผลอย่างเบามือ ไอเย็นจากยา การเคลื่อนไหวของชายหนุ่ม ทำให้เจียงหลีขนลุกซู่

นางพยายามจะอดทนกับความยั่วยวนเช่นนี้ กัดฟันแน่พูดว่า “เจ้าเด็กบ้านั่นรู้ได้อย่างไร”

เมื่อได้ยินนางเรียกชื่อเล่นลู่เสวียนสนิทสนมจนเกินเหตุ ลู่เจี้ยหรี่ตาลงฉายแววอันตราย มือที่ทายาอยู่หนักขึ้น…

“โอ้ยย เบาหน่อยสิ ท่านอยากให้ข้าเจ็บจนตายหรือไง” เจียงหลีร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

“หลีเอ๋อร์เรียกเสี่ยวเสวียนสนิทสนมเช่นนั้นเกรงว่าจะไม่เหมาะ หากผู้อื่นได้ยินเข้า อาจคิดว่าเจ้าไม่มีกาลเทศะ ต่อไป ก็เรียกชื่อเขาโดยตรง หรือจะเรียกเขาว่าซื่อจื่อก็ได้” ลู่เจี้ยก้มหน้าลงขนตายาวปกปิดอารมณ์ในแววตา

“แค่ชื่อเรียก ทีข้ายังเรียกท่านว่าพ่อรูปหล่อเลย ก็ไม่เห็นท่านว่าข้าไม่มีกาลเทศะ” เจียงหลีบ่ายเบี่ยงพึมพำอย่างไม่พอใจ

มุมปากลู่เจี้ยยกขึ้นเล็กน้อยไม่พูดต่อเรื่องนี้ กลับตอบคำถามก่อนหน้าอย่างอารมณ์ดี “เสี่ยวเสวียนบอกว่า ตอนพวกเจ้าพบกับฉินเทียนอี เจ้าได้เอ่ยชื่อนี้ออกมา”

ตอนนั้นนี่เอง เจียงหลีนึกขึ้นได้ทันที

แม้ความทรงจำนั้นจะคลุมเครือไปบ้าง แต่นางยังจำได้ชัดเจนว่านางตื่นเต้นเกินไปจนเผลอเรียกชื่อมู่ชิงเกอออกมา

นางก็นึกว่า มู่ชิงเกอมาหานางแล้วจริงๆ!

มีความหวัง แต่ก็ผิดหวัง อารมณ์เจียงหลีหดหู่ลงเล็กน้อย ความหดหู่นี้หนีไม่พ้นสายตาลู่เจี้ยแน่นอนว่าสิ่งนี้ยิ่งทำให้ดวงตาเขามืดมนลง

คนคนนี้เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่มีอิทธิพลต่อหลีเอ๋อร์มากเหลือเกิน

“หลีเอ๋อร์ไม่อยากพูดอะไรกับข้าหน่อยหรือ” มือลู่เจี้ยเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล น้ำเสียงแฝงด้วยความยั่วยวน

เจียงหลีทนกับมือเขาที่ยุกยิกกับแผ่นหลังตนไม่ได้ กำผ้าห่มปิดเรือนร่างของตนไว้แน่ หันไปมองใบหน้าขาที่งดงามจนมิอาจหาใครเทียบได้

“อยากรู้หรือ งั้นมาแลกเปลี่ยนกัน!” เจียงหลียกคิ้วเผย แววตามีประกายความไม่ยอมแพ้

นางไม่หลงกลกลยุทธ์ความหล่อเหลาของชายหนุ่มหรอก!

หัวไหล่ที่เปลือยเปล่าทำให้ไหปลาร้าของร่างบางตกอยู่ใต้สายตาชายหนุ่ม ดวงตาดั่งลูกแก้วมืดหมองลงทันที สายตาเขาตรงไปตรงมาจนเจียงหลีเกิดอึดอัดขึ้นมา

“หลีเอ๋อร์อยากรู้อะไรหรือ” เมื่อเจียงหลีรู้สึกอึดอัดใจจนจะไล่ชายหนุ่มออกไปเสียก่อน เขาก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าตนตกอยู่ในสถานะที่ลำบาก ก่อนจะโดนไล่ออกไป ต้องทำลายความคิดนี้เสียก่อน

เป็นจริงอย่างที่คิดไว้ แววตาเจียงหลีสว่างขึ้นทันที “ท่านบอกข้าเกี่ยวกับความลับสายเลือดของตระกูลลู่ ข้าจะบอกท่านว่าชิงเกอคือใคร”

แววตาลู่เจี้ยยากจะคาดเดา ไม่นาน พูดขึ้นมาอย่างช้าๆ “ได้”

ใบหน้าเรียวเล็กของเจียงหลีเผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ เหมือนลูกแมวเหมียวที่ได้รับความพึงพอใจแฝงด้วยเสน่ห์ ทำให้ใบหน้าอ่อนเยาว์บริสุทธิ์มีประกายเจิดจ้า

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน