ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 131

คนของสำนักหลิงอู่มาเยี่ยมเยียนด้วยตนเองและต้องการจัดการแข่งขันกระชับมิตรเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามั่นใจในความสามารถของเด็กใหม่พวกนี้มาก

หนานอู๋เฮิ่นกวาดสายตาไปที่คนทั้งแปดเพียงพริบตาเดียว ก็เกือบจะมั่นใจแล้วว่าคนที่เป็นโปพนันและเป็นกำลังหลักของสำนักหลิงอู่คือชายหนุ่มผู้เคร่งขรึม

ส่วนคนอื่นๆ ก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน แต่ก็ไม่เท่าชายหนุ่มผู้นั้น

ชายหนุ่มผู้นี้คือใครกัน หนานอู๋เฮิ่นคาดเดาในใจ ในความทรงจำของเขา ไม่มีบุคคลสำคัญเช่นนี้ปรากฎอยู่เลย หรือว่าอาจจะเป็นผู้ถูกเลือกที่โผล่ออกมาจากฟากฟ้าเช่นเดียวกับสาวน้อยเจียงหลี

“เจ้าอยากจะแข่งอย่างไร” ท่ามกลางรอยยิ้มที่จืดจางของอู๋เชียน ในที่สุดหนานอู๋เฮิ่นก็พูดขึ้นมา

พอได้ยินหนานอู๋เฮิ่นพูดเช่นนี้จึงโล่งอก แล้วยักคิ้วกล่าวว่า “ข้านำลูกศิษย์มาแปดคน จะต่อสู้แบบหมุนเวียนหรือหนึ่งต่อหนึ่งก็ได้ทั้งนั้น กติกาทั้งหมดให้ท่านอาจารย์หนานตัดสินใจเถิด”

นั่นหมายความว่าสถาบันไป๋หยวนต้องคัดเลือกเด็กใหม่ให้ได้แปดคนด้วย และวิธีการแข่งขันคือเลือกหนึ่งในสองอันนั้น

“ความมั่นใจของสำนักหลิงอู่มาจากไหนหรือ ถึงกล้าแข่งแบบหมุนเวียน” ลู่เสวียนกล่าวพึมพำด้วยความประหลาดใจ

แววตาของเจียงหลีเปลี่ยนไปเล็กน้อยและมองไปที่กลุ่มคนของสำนักหลิงอู่เช่นกัน สุดท้ายสายตาก็หยุดไปที่ชายหนุ่มผู้เย็นชาคนนั้น นางรับรู้ได้เลยว่าบรรดาแปดคนของสำนักหลิงอู่ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ดูน่ากลัวที่สุด

ขณะที่นางมองไปที่ชายหนุ่มผู้เคร่งขรึมและนิ่งเงียบผู้นั้น ก็ดูเหมือนจะมีปฏิกิริยาและสายตาที่ว่างเปล่านั้น ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตานาง

พอเข้ามองเห็นเจียงหลีร่างเล็กที่มิอาจประมาทได้ซึ่งกำลังยืนอยู่ท่ามกลางมวลชนและสวมชุดฝึกฝนสีดำ รูม่านตาของเขาก็หดเล็กลง

แม้ว่าเขาจะพยายามซ่อนมันไว้สักเพียงใด แต่เจียงหลีที่จ้องมองเขาก็ยังคงเห็นถึงความตื่นตระหนกและความตื่นเต้นที่ฉายอยู่ภายในดวงตาของเขา

ดวงตาคู่นั้น บ่งบอกว่ารู้จักข้า! แต่ทว่า เหตุใดความทรงจำของเจ้าของเดิมถึงไม่ปรากฎบุคคลผู้นี้เลย เขาคือใครกัน แววตาของเจียงหลีฉายแสงแห่งความคิดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ชายหนุ่มผู้เย็นชานี้ทำให้นางรู้สึกอธิบายไม่ถูก เหมือนกับรู้จักเขามาช้านาน มีความเชื่อใจที่ไม่สามารถอธิบายได้ และไม่สามารถสร้างความเป็นศัตรูกับเขาได้เลย

แววตาที่ตื่นตระหนกของชายหนุ่มฉายออกมาเพียงแวบเดียว หลังจากนั้น ก็กลับคืนสู่ความนิ่งสงบอันลึกซึ้ง การจ้องมองของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยและหยุดมองเจียงหลี ราวกับว่านางไร้ตัวตนก็ไม่ปาน

“การต่อสู้แบบหมุนเวียน จะตัดสินผู้ชนะอย่างไร” หนานอู๋เฮิ่นเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

อู๋เชียนอธิบายว่า “การต่อสู้แบบหมุนเวียนคือ ผู้แข่งขันหนึ่งคนต้องต่อสู้กับผู้แข่งขันแปดคนของฝ่ายตรงข้าม หากชนะ จะได้หนึ่งคะแนน เมื่อหมุนเวียนจนครบแปดรอบ ใครได้ชัยชนะมากครั้งที่สุดคือผู้ชนะ ส่วนการแข่งแบบตัวต่อตัวก็ง่ายกว่ามาก ลงแข่งหนึ่งต่อหนึ่ง รวมเป็นแปดรอบ สุดท้ายฝ่ายไหนได้รับชัยชนะมากกว่าก็เป็นฝ่ายชนะ”

“หากแข่งแบบหมุนเวียนจะทดสอบพละกำลังและความอดทนเฉพาะตนสูงมาก”

“ใช่ พวกเราเป็นเพียงหลิงซื่อ พลังวิญญาณมีไม่มากนัก หากแข่งติดต่อกันแปดรอบ เกรงว่า…”

“…”

ผู้คนในสถาบันไป๋หยวนกระซิบ

“ท่านอาจารย์หนานจะเลือกแข่งแบบไหนดี” อู๋เชียนดูเหมือนจะไม่ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้น จึงเอ่ยถามหนานอู๋เฮิ่นโดยตรง

คำถามนี้ ดูเหมือนจะเป็นคำถามธรรมดาทั่วไป

แต่ทว่า หากหนานอู๋เฮิ่นเลือกที่จะต่อสู้แบบหมุนเวียน จะทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขามิได้สนใจเด็กใหม่ เพื่อให้ได้หน้า จึงปล่อยให้เด็กใหม่โหมต่อสู้อย่างเต็มที่และท้าทายขีดจำกัดของตัวเอง แต่ถ้าหากเขาเลือกวิธีตัวต่อตัว ก็จะทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาไม่มีความมั่นใจและกลัวว่าลูกศิษย์ของสถาบันแห่งนี้ มิใช่คู่ต่อสู้ของลูกศิษย์แห่งสำนักหลิงอู่

ภายในประโยคเดียว กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยแผนชั่วร้าย

อู๋เชียนยิ้มอย่างสดใส รอคอยการเลือกของหนานอู๋เฮิ่น

“จะน่าเกลียดเกินไปแล้ว!”

“ใช่แล้ว วันนี้คนของสำนักหลิงอู่ เปิดโลกทัศน์ของข้ามากจริงๆ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน