ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 132

เขาชี้ไปที่คนของสถาบันไป๋หยวนซึ่งยืนอยู่ด้านหลังสุด

คนที่ถูกเลือกถึงกับชะงัก แววตาปรากฏความดุร้ายทันที ดูเหมือนว่าการที่ถูกเลือกเป็นคนแรกเป็นการหยามเกียรติยิ่งนัก

“พ่อหนุ่มน้อย เจ้าชักจะจองหองไปแล้วนะ” เขาเดินออกไปยืนตรงข้ามจิ่งเยี่ย

“หลงชิง! เขาเป็นบุคคลที่อยู่ในอันดับสามของการจัดอันดับเด็กใหม่เชียวนะ! กลับถูกท้าทายก่อนคนแรก”

“เฮ้ ก็ดูเอาสิทั้งแปดคนที่ก้าวออกมานี้ ใครไม่อยู่ในสิบอันดับแรกบ้างเล่า”

“…”

“อ่า!”

ทางนี้ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ยังมิทันจะจบ ก็ได้ยินเสียงร้องอันน่าเวทนาทันที ทันใดนั้น ร่างของชิงหลงก็บินลอยออกจากสังเวียนและกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง

!

ท่ามกลางสถานการณ์ที่เงียบงัน

มันเร็วมาก!

ซึ่งไม่มีใครทันเห็นว่าจิ่งเยี่ยแห่งสำนักหลิงอู่ออกอาวุธเช่นไร และบุคคลที่อยู่ในอันดับสามของการจัดอันดับเด็กใหม่แห่งสถาบันไป๋หยวนก็พ่ายแพ้ไปเสียแล้ว

ดวงตาของเจียงหลีหดเล็กลงอย่างรวดเร็วพลางมองไปที่จิ่งเยี่ยซึ่งกำลังยืนตัวตรงบนสังเวียน เขายังนิ่งเงียบเช่นเดิม ใบหน้าที่เย็นชาและรูปหน้าอันคมชัดของเขาปราศจากความทุกข์หรือความสุข ราวกับว่าชัยชนะในตอนนี้มิได้สำคัญอะไรกับเขาเลย

พอการแข่งขันจบลงอย่างรวดเร็ว ไป๋หลี่เฟิ่งเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เขา

ความเฉยเมยของจิ่งเยี่ยราวกับว่าเป็นการปิดกั้นตัวเอง แตกต่างจากความโดดเดี่ยวลำพังของไป๋หลี่เฟิ่งที่ดูเหมือนข่มใจตัวเองด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว

“เจ้าขึ้นมา” จิ่งเยี่ยยกมือขึ้นอีกครั้งแล้วชี้ไปที่บุคคลที่สอง

คนที่ถูกเขาชี้ สีหน้าซีดขาวทันที ขาทั้งสองสั่นเล็กน้อย ความแข็งแกร่งของจิ่งเยี่ยเกินขอบเขตความสามารถของเขาที่จะรับมือไว้

เขาก้าวขึ้นไปแล้ว ซึ่งผลคงไม่สู้ดีนัก

ท่ามกลางสายตาที่จับจ้อง เขาทำได้เพียงกัดฟันแล้วเดินขึ้นไป

แน่นอนว่าผลที่ออกมาไม่เกินความคาดหมาย การออกอาวุธของจิ่งเยี่ยยังเร็วมากเหมือนเดิมจนมวลชนไม่ทันได้ตั้งตามองเลย และบุคคลนั้นก็กระเด็นออกจากสังเวียนอีกครั้ง

ชัยชนะติดต่อกันถึงสองครา ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของอู๋เชียนชัดเจนยิ่งขึ้น โดยเฉพาะสายตาที่เขามองไปหาหนานอู๋เฮิ่นนั้นแฝงไปด้วยความยั่วยุ

แล้วทางหนานอู๋เฮิ่นล่ะ

เขามิได้ใส่ใจการยั่วยุของอู๋เชียนเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองหน้าจิ่งเยี่ยด้วยความสนใจ

รอบที่สาม!

รอบที่สี่!

รอบที่ห้า!

รอบที่หก!

…

จิ่งเยี่ยเอาชนะคู่ต่อสู้ด้วยกระบวนท่าเดียว ฉากที่คุ้นเคยเช่นนี้ ทำให้ผู้คนของสถาบันไป๋หยวนนึกถึงเหตุการณ์การต่อสู้ครั้งที่ผ่านมาของเจียงหลี ทั้งสองคนนี้ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใคร ก็เอาชนะศัตรูเพียงท่าเดียว

ท้ายที่สุด การปรากฏตัวของไป๋หลี่เฟิ่ง ก็ทำให้ความเ**้ยมโหดของเจียงหลีสิ้นสุดลง แม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้ในตอนท้าย แต่เขาก็ยังทำลายธรรมเนียมนี้ไปเสียแล้ว

บัดนี้ จิ่งเยี่ยแห่งสำนักหลิงอู่ ใครจะเป็นคนทำลายธรรมเนียมนี้ได้

การพ่ายแพ้ถึงหกรอบติดต่อกัน ทำให้สีหน้าของคณาจารย์และลูกศิษย์ของสถาบันไป๋หยวนแย่ลงไปมาก ขณะที่ กลุ่มคนจากสำนักหลิงอู่กลับดูหยิ่งผยอง จมูกของพวกเขาแทบจะทะยานถึงฟ้าแล้ว

ใครหรือ

ขณะนี้ สายตาของคณาจารย์และลูกศิษย์แห่งสถาบันไป๋หยวนจ้องมองไปที่เจียงหลีกับไป๋หลี่เฟิ่ง ซึ่งเหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังมิได้ลงแข่ง

“ตาเจ้าแล้ว” จิ่งเยี่ยเอ่ย

คราวนี้เขาชี้ไปที่ไป๋หลี่เฟิ่ง

ไป๋หลี่เฟิ่งเงยหน้าขึ้นช้าๆ พลางมองไปที่เขา ภายใต้แววตาที่โดดเดี่ยวนั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาเดินขึ้นสังเวียนแล้วปล่อยชิงเฟิ่งออกไปทันที

ดูเหมือนว่าเขาจะรับรู้ได้ถึงการคุกคามจากจิ่งเยี่ย

ขณะนี้ ไป๋หลี่เฟิ่งกำลังเผชิญกับการต่อสู้อย่างหนักหน่วง แต่จิ่งเยี่ยกลับยืนนิ่งคงเดิม ซึ่งแม้แต่วิญญาณยุทธ์ก็ยังมิได้ปล่อยออกมาให้เห็นเลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน