ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 226

ชิงเกอ หัวใจของข้าอยู่ที่นี่แล้ว

เมื่อเจียงหลีพูดกับมู่ชิงเกอด้วยสีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ หัวใจของคนหลังดูเหมือนถูกโจมตีอย่างหนักและปรากฏใบหน้าอันสง่างามที่หาเปรียบไม่ได้ของร่างเดิมขึ้นในใจของนางอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ใช่เขาหรือไม่ ผู้ชายอันเป็นที่รักของเจียงหลี ความไม่แน่ใจก่อนหน้านี้และความมั่นใจในตอนนี้ทำให้มู่ชิงเกอทอดถอนหายใจในใจอย่างไร้ขอบเขต

เจียงหลีเป็นคนที่ใช้ชีวิตได้อย่างสง่าผ่าเผย และสำหรับความรักแล้วก็สง่าผ่าเผยมาโดยตลอด เมื่อรับมาแล้ว ก็วางลงได้ด้วยเช่นกัน แต่บัดนี้กลับเผยสีหน้าแบบนั้นออกมา ซึ่งพิสูจน์ได้ว่านางคลั่งรักชายผู้นี้มากเสียจริงๆ

ขณะที่มู่ชิงเกอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพูดอะไรออกมาดี

เจียงหลีมิได้ต้องการให้มู่ชิงเกอพูดอะไรทั้งนั้น และค่อยๆ เล่าเรื่องระหว่างนางกับลู่เจี้ยให้ฟังทั้งหมดตามหัวข้อการสนทนาที่เปิดไว้

“…ข้าปฏิบัติต่อเขาในฐานะยาบรรเทาปวดเท่านั้น และชื่นชมใบหน้าอันงดงามของเขา สิ่งเดียวที่ข้ารอคอยคือฝึกฝนในระดับที่สูงสุดและออกจากโลกแห่งนี้ กลับไปสู่โลกแห่งยุคกลางเพื่อตามหาเจ้า อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ข้าไม่ทันได้ตั้งตัว เขาก็ได้ครอบครองสี่ห้องหัวใจของข้าไปแล้ว ข้าไม่อยากจากเขาไป” เจียงหลีพึมพำ

ทันใดนั้น นางก็หันไปมองที่มู่ชิงเกอและพูดด้วยรอยยิ้ม “หากเจ้าหาข้าเจอก่อนหน้านี้สักสองปี ข้าคงไปพร้อมกับเจ้าอย่างรวดเร็วแล้ว”

มู่ชิงเกอดึงใบหน้าเล็กๆ นั้นไว้ แต่กลับขมวดคิ้ว

เจียงหลี ไม่ควรรักอย่างกล้ำกลืนฝืนทนเพื่อรักษาหน้าทุกฝ่ายเช่นนี้

“เหตุใดเจ้าถึงทำหน้าบึ้งตึงเล่า” เจียงหลีทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ คิ้วของนางเผยให้เห็นถึงความน่าหลงใหลค่อนข้างคล้ายนางในภพก่อนหน้านี้

เมื่อลองนับดู นางเกิดใหม่ ณ ที่แห่งนี้ได้ประมาณสองปีแล้ว

บัดนี้นางอายุเกือบสิบห้าปี และรูปลักษณ์ก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป ซึ่งมีส่วนที่คล้ายคลึงกับใบหน้าของภพก่อน

“ทำไมเจ้าถึงทำให้ตัวเองต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ด้วยเล่า” เมื่อถูกเจียงหลีซักถาม มู่ชิงเกอจึงถามอย่างตรงไปตรงมา

เจียงหลีส่ายหัว “ข้ามิได้รู้สึกทุกข์ทรมานแต่อย่างใด!” นางถอนหายใจ ราวกับว่ากำลังหัวเราะเยาะตัวเอง “ชิงเกอ ตอนนั้นข้าเป็นราชินีอยู่ที่หลิงชวน ทำให้ชายหนุ่มรูปงามหลงใหลได้มากมาย รูปร่างหน้าตา ภูมิหลังและสถานะล้วนมีครบหมด แม้แต่รัชทายาทแห่งอาณาจักรเซิ้งหยวน ชื่ออะไรนะ…”

เมื่อได้ยินคำพูดมึนเมาของนาง มู่ชิงเกอก็เดินตามนางไปและพูดว่า “หวงฝู่ฮ่วน”

“ใช่! หวงฝู่ฮ่วน! เขามองไปที่จักรพรรดินีด้วยสายตาชื่นชม อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ทว่า ข้าจักรพรรดินีสามารถเพิกเฉยต่อคนเหล่านี้ได้ แต่เมื่อมาถึงที่นี่กลับหลงรักคนบ้านั่นอย่างหัวปักหัวปำ!” เจียงหลีกัดฟันและจิบสุราอีกครั้ง

มู่ชิงเกอฟังจนทั้งโกรธและขำนางนัก อดไม่ได้ที่จะเหยียบเท้านางจนนางเจ็บ “แต่ทว่า ชายบ้านั่นแค่ต้องการเป็นอาหลานกับเจ้า ไม่อยากเป็นสามีของเจ้า”

“นี่! มันเจ็บปวดยิ่งนัก” ดวงตาของเจียงหลีเบิกกว้างและยกมือทิ่มไปที่หัวใจสองที จากนั้นกลับยักไหล่ขึ้นอย่างเฉยเมย “แต่ก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ข้าปล่อยให้เขาเล่นไปก่อน รักเขา ตามใจเขา ดูสิว่าเขาจะทำอะไรได้ ไหนๆ ตอนนี้ร่างของข้าก็อายุยังน้อย ทำอะไรไม่ได้มาก รอให้ถึงวันนั้น วันที่ข้าสุกงอมก่อน ข้าจะจับหลานชายทำสามี! ฮ่าๆๆๆๆ…!

มู่ชิงเกอถึงกับผงะ คนที่กล้าหาญและมองว่าจริยธรรมเป็นเรื่องไร้สาระ แท้จริงแล้วคือเจียงหลีนี่เอง! ในการจัดการกับความรู้สึก นางกล้าหาญและตรงไปตรงมาเหมือนเช่นเคย กล้าที่จะรักและกล้าที่จะเกลียด

“แล้วเขาชอบเจ้าหรือไม่” มู่ชิงเกออดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

คำถามนี้ทำให้เจียงหลียิ้ม

นางนิ่งเงียบเป็นเวลานานก่อนที่จะพูดอย่างหนักแน่น “ข้าจะทำให้เขาชอบข้าและชอบข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น!”

ใบหน้าของมู่ชิงเกอหม่นหมองลง

คำตอบนี้ไม่ใช่คำพูดที่นางต้องการได้ยิน

เจียงหลีจะไม่กลับไปพร้อมนางก็ย่อมได้ และนางรู้ว่าเจียงหลีมีทางเดินของตัวเอง วันหนึ่งพวกนางจะได้พบกันอีกในโลกหลักแห่งนั้น

อย่างไรก็ตาม นางจะไม่ยอมให้เจียงหลีอยู่กับผู้ชายที่มิได้รักนางเด็ดขาด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน