ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 228

เครื่องหมายบนแผนที่ อยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งที่พวกนางอยู่ในตอนนี้นัก

ทว่า พวกนางยังไม่ทันได้เดินไปถึงจุดที่ทำเครื่องหมายไว้ พวกนางก็พบกับข้อความเกี่ยวกับเบาะแสของภารกิจ

มู่ชิงเกอและเจียงหลีมองหน้ากัน สีหน้าต่างแปลกไป

บนหินก้อนหนึ่ง สลักเนื้อหาของภารกิจไว้เลยหรือ

“แค่กๆ… มุ่งไปทางเหนือสิบลี้ ถอนขนนกวิญญาณของวิหคปีกทองหนึ่งก้าน จะได้รับสิบคะแนน จำกัดมากสุดสิบก้าน ระดับความยากของภารกิจ: ระดับสาม” เจียงหลีอ่านเนื้อหาของภารกิจบนกำแพงหิน

“เป็นทางผ่านหรือไม่” มู่ชิงเกอเอ่ยถามอย่างรู้สึกน่าขัน

เจียงหลีคิดอย่างละเอียด แล้วยิ้มออกมา “พอดีเลย”

“ไปสักตั้งดีหรือไม่” มู่ชิงเกอเอ่ยถาม

เจียงหลีพยักหน้า “ไม่พลาดอยู่แล้ว”

“ตรงนี้…” มู่ชิงเกอชี้ไปทางกำแพงหินที่สลักเนื้อหาของภารกิจอยู่

เจียงหลีเลิกคิ้ว เดินก้าวเข้ามา แล้วรวบรวมพลังวิญญาณในฝ่ามือ “ข้าจำได้ว่า ก่อนเข้ามา ในกฎบอกไว้ว่า ที่นี่ นอกจากเจ้าและข้าแล้ว คนอื่นล้วนเป็นศัตรูทั้งสิ้นใช่หรือไม่”

“ว่าไว้เช่นนั้นล่ะ” มู่ชิงเกอยิ้มพลางมองนาง

หลังจากนั้น ก็เห็นเจียงหลียกมือขึ้น แล้วถูไปที่กำแพงหินนั้น พลังวิญญาณแทรกซึมเข้าไปในกำแพงหิน ทำให้บนพื้นผิวนั้นมีผงตกลงมา ไม่นาน ตัวหนังสือบนนั้นก็ถูกลบไปจนหมดสิ้น

“เรียบร้อย!” เจียงหลีปัดมือ สีหน้าดีอกดีใจ

มู่ชิงเกออมยิ้มแล้วมองนาง เจียงหลีที่เป็นเช่นนี้พบได้ไม่บ่อยนัก นางพลาดวัยแรกรุ่นของเจียงหลีไป ที่เห็นตรงหน้านี้ ก็ได้ชดเชยกับความเสียดายนั้นไปแล้ว

พื้นที่นี้กว้างใหญ่เพียงใดกันแน่

เจียงหลีรู้สึกว่า ด้วยความสามารถของมู่ชิงเกอนี้ จะต้องรู้อย่างชัดแจ้งเป็นแน่

แต่ว่า นางกลับไม่บอก ถึงขนาดแสดงออกอย่างชัดเจนว่า นี่เป็นกาสอบวัดผลของเจียงหลี หากไม่จำเป็น นางก็จะไม่ลงมือ

ไปทางทิศเหนือสิบลี้ ระยะทางเช่นนี้สำหรับเจียงหลีแล้ว เพียงแค่พริบตาเดียวก็ถึง ส่วนมู่ชิงเกอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“เจ้าว่า ข้าจะถอนขนของพวกมันได้อย่างไร” เจียงหลีหลบซ่อนอยู่ในที่ลับ มองดูวิหคปีกทองที่บินวนเวียนอยู่บนท้องฟ้าท่ามกลางหุบเขา

ปีกสีทองอร่ามสวยงามบนตัวของพวกมัน สำหรับเจียงหลีแล้ว ก็คือคะแนน! คะแนน!

“ยิงตกลงมาสักตัว น่าจะได้ปีกวิญญาณครบสิบก้านแล้ว” มู่ชิงเกอกล่าวอยู่ข้างกายของนาง

เจียงหลีพยักหน้าอย่างแรง “ได้! เอาตามนี้แล้วกัน! เจ้ายิงนก ข้าถอนขน! ”

โธ่เอ๊ย!

เจียงหลีรู้สึกว่าตนเองถูกผลักออกไปกะทันหัน ทั้งร่างลอยออกจากที่ซ่อนตัว กระโจนเข้าท่ามกลางวิหคปีกทองกลางอากาศ

นางพยายามจะบังคับตัวเองไว้ แล้วหันหน้ามาหาตัวการคนร้ายนั่น โมโหจนแยกเขี้ยวยิงฟัน

ส่วนมู่ชิงเกอกลับยืนอยู่ที่เดิม โบกมือให้นางแล้วยิ้มกล่าว “เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ จะขวางทางจักรพรรดินีเจียงผู้ยิ่งใหญ่ของเราได้อย่างไร”

“มู่ชิงเกอคนสารเลว!” เจียงหลีด่าเสร็จก็รีบตั้งสติ ตั้งใจตั้งรับกับการต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้า

มู่ชิงเกอก็พูดง่าย หากนางยิงวิหคปีกทองมาได้หนึ่งตัว เกรงว่าวิหคปีกทองทั้งฝูงนี้ก็คงจะมาจิกนางจนตายเป็นแน่!

อีกอย่าง เมื่อเข้าใกล้นางถึงได้รู้ว่า วิหคปีกทองเหล่านี้ล้วนเป็นหลิงเจี้ยงการฝึกฝนขั้นหนึ่งทั้งสิ้น

จะใช้ไม้แข็งมิได้! จะสู้กันซึ่งหน้ามิได้!

เจียงหลีกลอกตา ฉวยโอกาสลอยตกลงไปบนพื้น หลบการจู่โจมของวิหคที่ถูกชักนำมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน