ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 229

“เก็บให้เจียงเฮ่าและลู่เสวียนสิบก้าน ภารกิจนั่นข้าลบมันไปแล้ว พวกเขาน่าจะยังไม่เห็น” เจียงหลีอธิบาย

ทว่า คำพูดเหล่านี้ของนางกลับทำให้มู่ชิงเกอเข้าใจว่าเจียงหลีรู้สึกว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ไปแล้ว

ก็เหมือนกับนางในตอนแรก หลังจากที่ประสบพบเจอกับเรื่องต่างๆ ในหลินชวน ก็เริ่มรู้สึกเป็นหนึ่งในสรรพสิ่งของโลกใบนั้นไปแล้ว

“อืม” มู่ชิงเกอขานรับเบาๆ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เวลานี้ จิตใจนางว้าวุ่นนัก

นางตามหาหมื่นร้อยพันแห่ง ตามหาในโลกใบแล้วใบเล่า ก็เพื่อจะได้พบเจียงหลีแล้วพานางกลับไป ตอนนี้ เมื่อนางพบเจียงหลีแล้ว เจียงหลีกลับยอมทิ้งโอกาสในการจากโลกนี้ไปเสีย

เจ้ามีทางของเจ้า ข้ามีทางของข้า

ถนนสามพันสาย ต่างก็มาบรรจบกันทั้งสิ้น!

มู่ชิงเกอสูดลมหายใจเข้าแล้วปล่อยวาง ไม่ว่าอย่างไร นางและเจียงหลีก็จะได้พบกันใหม่ในโลกใบหลัก ก็แค่เวลาเพียงร้อยปี พันปี นางรอก็ได้

“ชิงเกอ” เสียงของเจียงหลีปลุกนางตื่นจากภวังค์

“หืม” มู่ชิงเกอมองไปทางนาง

เจียงหลีกับนางมองตาแล้วเงียบไปสักพัก แต่แล้วก็ยิ้มออกมา “หากเจ้าเป็นชายจริงๆ ก็คงดี จักรพรรดินีอย่างข้าก็คงแต่งงานกับเจ้าไปนานแล้ว” พูดจบก็ยังไม่ลืมที่จะแอบลูบหน้าของนาง

มู่ชิงเกอจับมือที่ซุกซนของนาง กล่าวอย่างขบขัน “หากข้าเป็นชายจริงๆ ข้าก็จะขอเจ้าแต่งงานแน่นอน”

เจียงหลียิ้มอย่างสดใส “เสน่ห์ของจักรพรรดินีอย่างข้ามากล้นเสียจริง”

“แน่นอนอยู่แล้ว!” มู่ชิงเกอยักคิ้วสนอง

เจียงหลียิ้มเบาๆ เดินไปพร้อมกับมู่ชิงเกอ มุ่งไปยังที่ที่แผนที่ชี้เป้า “ร้อยคะแนนได้มาอย่างงายดาย”

“หากพบคนระหว่างทาง จะแย่งคะแนนหรือไม่” มู่ชิงเกอเอ่ยถาม

เจียงหลีส่ายหน้า “ไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้ยังวันที่สองอยู่ ถึงแม้จะมีคนได้คะแนน แต่จะได้เท่าไรเชียว แพะ ต้องเลี้ยงจนอ้วนก่อนแล้วค่อยเชือด”

ทันใดนั้น นางก็ชะงักไป กลอกตามองไปทางมู่ชิงเกอ มองดูท่าทางกลั้นหัวเราะของนาง ก็เลิกคิ้ว “ดีจริงๆ! เจ้าลองใจข้า! ว่าแต่ ในสายตาเจ้าข้าโง่เขลาเพียงนั้นเลยหรือ”

“ไม่โง่ แต่กลับกัน จักรพรรดินีฉลาดเฉลียวมากเพคะ” มู่ชิงเกอส่ายหน้าพลางหัวเราะ “เพียงแต่ เจ้าเกียจคร้านนัก ข้ากลัวว่าเจ้าจะเปื่อยเอาได้”

หากไม่ได้เห็นกับตาว่าเจียงหลีได้มีชีวิตต่อไปจริงๆ นางจะจากไปอย่างวางใจได้อย่างไร

ถูกมู่ชิงเกอพูดจี้จุด เจียงหลีมุมปากก็กระตุกอย่างแรง ไร้ซึ่งคำโต้งเถียงใด เหอะๆ นางยอมรับว่าตนนั้นเกียจคร้าน…เล็กน้อย

ต้องบอกว่า ต่อหน้าคนที่นางไว้ใจและมีความสามารถนั้น เมื่อนางพบเจอปัญหาใดก็มักคร้านที่จะใช้สมอง

เหมือนเมื่อก่อนที่นางติดตามมู่ชิงเกอ เหมือนปัจจุบันที่นางพึ่งพาอาศัยลู่เจี้ย

“ข้าจะพยายามปรับปรุงตัว” เจียงหลีถูกสายตาของมู่ชิงเกอจ้องจนขนลุกจึงได้แต่พยักหน้า

มู่ชิงเกอยิ้มพลางส่ายหน้า ไม่พูดอะไรต่อ

ระหว่างทาง ก็ไม่ได้พบคนอื่นๆ อีก แต่ว่า ก็ยังพบเบาะแสของภารกิจบางส่วน แต่ว่า ภารกิจเหล่านั้น ล้วนเป็นภารกิจระดับหนึ่ง เสร็จสิ้นแล้วก็ได้คะแนนเพียงหนึ่งคะแนน ไม่ก็ห้าคะแนน จึงถูกเจียงหลีรังเกียจไปโดยปริยาย

เมื่อพวกนางมาถึงสถานที่ตามที่แผนที่บอกจึงได้พบว่า ที่นี่เป็นทะเลทรายแห้งแล้งอันร้อนระอุ

“ที่นี่มันพื้นที่อะไรกันแน่ สภาพแวดล้อมอากาศแต่ละอย่างมีเพียงแค่เส้นบางๆ คั่นไว้” เจียงหลีอดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมาอย่างตกตะลึง

มู่ชิงเกอครุ่นคิดไปสักครู่ แล้วกล่าวเสียงแผ่วเบา “เหมือนกับเศษพื้นที่ที่ซือมั่วสร้างขึ้นมา แต่ก็ไม่เหมือนเสียทีเดียว”

เจียงหลีพยักหน้าเห็นด้วย นางยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก กล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ร้อนจัง ไม่รู้ว่าภารกิจนี้ จะให้ทำอะไรกันแน่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน