ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 231

ความใจตรงกันที่เกิดขึ้นมาจากการร่วมเป็นร่วมตายของทั้งสองนั้น ทำให้พวกนางยิ้มออกมาคล้ายๆ กัน

เจียงหลีย่างเข้าประตูบานนั้นไป เมื่อนางเข้าไปแล้ว บนยอดเจดีย์ก็มีแสงสีทองสามเส้นพุ่งออกมา แล้วระเบิดบนฟ้า

มู่ชิงเกอมองขึ้นไปแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

นางไม่คิดว่าเจดีย์หินนี้ยังมีอุบายเหลืออยู่อีก หากเป็นเช่นนี้แล้ว ก็จะดึงดูดความสนใจของคนที่เข้าสอบคนอื่นๆ สิ เกรงว่าอีกไม่นาน ก็จะมีคนมาถึงที่นี่

หากมีคนบุกเข้าไป ก็จะกระทบกับการทำความเข้าใจและฝึกฝนของเจียงหลีน่ะสิ

มู่ชิงเกอยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น

ตลอดทางที่เจียงหลีเดินมา นางพบว่าภารกิจของพื้นที่การสอบวัดผลนี้ ระดับความยากยิ่งสูง ก็มักจะซ่อนไพ่เอาไว้ด้วย

แล้วอย่างไรเล่า

มีนางเฝ้าอยู่ตรงนี้ ใครก็อย่าคิดเข้าไปในเจดีย์รบกวนเจียงหลีได้เลย

เจียงหลี เจ้าเคยคุ้มกันทางให้ข้า อีกยังสละชีวิตให้ เวลานี้ ข้าจะคุ้มกันเจ้าเอง! มู่ชิงเกอมองไปที่แสงบนฟ้าที่ยังไม่หายไป แล้วพูดในใจ

เจียงหลีที่อยู่ในเจดีย์นั้น ไม่รู้เลยว่าเจดีย์หินขุดหลุมพรางให้นางเสียแล้ว เมื่อนางเข้ามา เจดีย์หินก็รีบส่งข่าวให้คนอื่นๆ ว่าทางนี้มีภารกิจ

นางในตอนนี้พบว่า เจดีย์หินที่มองจากด้านนอกแล้วเล็กมากๆ นั้น เหมือนว่าจะเป็นภาชนะใส่พื้นที่ชนิดหนึ่งเช่นกัน เมื่อเข้ามาแล้ว ก็จะพบว่าด้านในนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่ยิ่งนัก!

ในชั้นที่หนึ่ง มีกระดาษลอยอยู่ไม่น้อย บนนั้นมีตัวหนังสือเต็มไปหมด หมุนรอบนางไม่หยุดโดยที่นางนั้นเป็นจุดศูนย์กลาง

ในนั้นล้วนเป็นทักษะการต่อสู้ทั้งสิ้น ทำให้ใจสั่นไหวนัก

ทว่า เจียงหลีสูดลมหายใจเข้า ห้ามปรามอารมณ์อยากนั้นไว้ “ทักษะการต่อสู้ของชั้นแรก จะต้องธรรมดาเป็นแน่ ในเมื่อจะได้รับคะแนนจากทักษะการต่อสู้ เช่นนั้นก็น่าจะเป็นทักษะการต่อสู้ที่ยิ่งยาก คะแนนก็จะยิ่งสูง”

เจียงหลีวิเคราะห์อยู่คนเดียว เดินออกจากวงล้อมทักษะการต่อสู้เหล่านั้น แล้วหาบันไดที่ขึ้นไปสู่ชั้นที่สอง

เจดีย์หินนี้ ด้านนอกทำจากหิน ด้านในก็ทำจากหิน ขนาดบันได เสาไฟก็ล้วนทำมาจากหินสลักทั้งสิ้น

สิ่งเดียวที่แตกต่างกันก็คือ ด้านในนั้นใหม่เป็นอย่างมาก

เหมือนกับว่า เจดีย์หินนี้เพิ่งจะสร้างเสร็จอย่างไรอย่างนั้น

ในเจดีย์หิน ไม่มีฉากกั้นจำกัดไว้ เจียงหลีเดินไปยังชั้นที่สองได้อย่างง่ายดาย ชั้นที่สองก็เหมือนกับชั้นที่หนึ่ง มีกระดาษที่บันทึกทักษะการต่อสู้ลอยอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

ทว่า เจียงหลีมองขึ้นไปยังบันไดที่ยื่นต่อขึ้นไปแล้ว ก็เลือกที่จะเดินขึ้นไปต่อ ไม่ได้หยุดอยู่ที่ชั้นสอง

นางมีเวลาเพียงหนึ่งวัน จะเสียเวลาไม่ได้!

ชั้นที่สาม ชั้นที่สี่ ชั้นที่ห้า ล้วนถูกนางเพิกเฉยไป

เมื่อมาถึงชั้นที่หก นางมองดูกระดาษมากมายนับไม่ถ้วนเหล่านั้น แล้วพูดกับตัวเองว่า “ที่นี่แล้วกัน”

แต่ว่า เมื่อนางเพิ่งจะมาถึงชั้นที่หก สายตาก็อดไม่ได้ที่จะมองทางเข้าที่มุ่งสู่ชั้นที่เจ็ด ตรงนั้นเหมือนว่ามีอะไรเย้ายวนนางอยู่…

เจียงหลีหยุดเดินแล้วขมวดคิ้วพิจารณา

เวลาในการฝึกฝนทักษะการต่อสู้ มีเพียงหนึ่งวัน ตามหลักแล้ว ทักษะการต่อสู้ในชั้นที่หกนั้นน้อยยิ่งนัก หมายความว่าระดับความยากก็สูงมากแล้ว

เพื่อความปลอดภัย นางควรหยุดความเย้ายวนของชั้นที่เจ็ด แล้วหาทักษะการต่อสู้สักหนึ่งอย่างในชั้นที่หกมาฝึกฝนก่อน

ทว่า ชั้นที่เจ็ดก็ให้ความรู้สึกว่า ‘หากไม่ไปจะต้องเสียใจ’ กับนาง

ทำให้เจียงหลีลังเลเล็กน้อย ไป หรือไม่ไปดี

“ไป!” เจียงหลีกัดฟัน แล้วตัดสินใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน