ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 27

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 27 ความผิดปกตินี้มาจากไหน

เพราะคำพูดประโยคสุดท้ายนี้ทำให้เท้าของลู่จ้านเกือบตกหลุมอากาศ อับอายต่อหน้าเจียงหลี

มุมปากของเขากระตุกอย่างรุนแรง และทันใดนั้นเขาก็รู้ว่าจุดสนใจของหญิงสาวผู้นี้ดูเหมือนจะแตกต่างกันจากคนอื่นเล็กน้อย ในเวลานี้แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับคำเตือนของเขาและนางเองก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการคัดเลือกในครั้งต่อไป แต่กลับกังวลว่าตนจะพักที่ไหนในค่ำคืนนี้

ใจกล้าเกินไปหรือไม่

“จะมีคนจัดเตรียมให้” ลู่จ้านตอบอย่างเย็นชาแล้วเดินออกไปต่อหน้าต่อตาเจียงหลี

ในขณะที่ดินไปไกลแล้ว เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีกิ่งก้านปกบัง และหัวเราะอย่างเงียบๆ โชคดีที่ไม่มีใครเห็นรอยยิ้มของเขา ไม่อย่างนั้นเกรงว่าหลายคนที่รู้จักเขาคงจะตกใจน่าดู

“น่าสนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบคนที่ไม่เกรงกลัวข้า” ลู่จ้านพูดเสียงเบา

เขารู้ดีว่าตั้งแต่การพบกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ หญิงสาวที่ชื่อเจียงหลีไม่ได้แสดงออกถึงร่องรอยของความหวาดกลัวหรือความยำเกรงเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา

ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสในตระกูลลู่อย่างเขาผู้ซึ่งเชี่ยวชาญพลังการต่อสู้ไม่ต่างจากคนธรรมดาต่อหน้านาง

…

ลู่จ้านไม่ได้หลอกลวงเจียงหลี

ไม่นานหลังจากที่เขาจากไปก็มีคนเข้ามาและพานางไปพักผ่อนในกระท่อมหลังหนึ่ง

ต่อมาเจียงหลีถึงได้รู้ว่าคนอย่างนาง ‘รอคนจัดการให้’ นั้น ก็สามารถอาศัยอยู่ในเพิงเท่านั้น

การแข่งขันคัดเลือกจะจัดขึ้นทุกสามวัน ผู้คนที่เข้าร่วมในทุกครั้งมีทั้งคนเก่าและคนใหม่

หากพูดถึงความเป็นธรรม

เป็นไปได้ไหมว่าหากประสบความสำเร็จในการฝึกฝนตนในอนาคตและเผชิญหน้ากับศัตรูที่มีระดับสูงกว่าตนเอง เจ้าต้องบอกกับเขาว่า เดี๋ยวก่อน รอให้ข้าฝึกฝนจนมาถึงระดับเดียวกันกับเจ้า แล้วเรามาแข่งขันกันอย่างยุติธรรมเถอะ

เป็นเวลาสามวันติดต่อกันที่เจียงหลีอยู่อย่างเงียบๆ ในกระท่อม เพื่อสัมผัสกับโลกอย่างละเอียดและฝึกฝนความรู้สึก

เซียวเซียวไม่ได้มาพบนางและนางก็ไม่ได้ไปหาเขา อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดอยู่ในถ้ำเก้าปีศาจ เขาไม่สามารถหนีไปได้

สามวันต่อมา นี่เป็นครั้งที่สองที่เจียงหลีเข้าร่วมการคัดเลือก คราวนี้นางไม่ได้ช่วยคนอื่นให้ผ่านระดับนี้ และนางเองก็ไม่ได้แย่งชิงเพื่อเอาที่หนึ่ง

อย่างไรก็ตามความผิดปกติของนางยังคงทำให้ลู่จ้านพูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่านางมีความสามารถในการต่อสู้เป็นที่หนึ่ง แต่นางปฏิเสธที่จะออกมาจากขบวนรบทุบพันครั้งฝึกร้อยครา

ชอบถูกทำร้ายหรือ หลังจากการคัดเลือกสิ้นสุดลง ลู่จ้านมองดูร่างที่เปียกโชก อีกทั้งมีเลือดออกจากจมูกและปาก แต่เจียงหลีกลับยิ้มอย่างมีความสุขและเกิดคำถามในใจ

“สามวันต่อจากนี้ เจ้ายังมีโอกาสครั้งสุดท้าย” เมื่อออกไปลู่จ้านตั้งใจหยุดข้างๆ เจียงหลีเพื่อเตือนนาง

…

สามวันผ่านไปอีกครั้ง และเป็นเก้าวันแล้วที่เจียงหลีมาที่ถ้ำเก้าปีศาจ

นางเปลี่ยนจากคนที่มาใหม่ เป็นคนที่อยู่มาก่อนแล้วในการคัดเลือก

กฎการคัดเลือกยังคงไม่เปลี่ยนแปลง พวกเขายังคงเข้าสู่วงกลมสีแดงและออกจากวงกลมสีแดง รางวัลยังไม่เปลี่ยนแปลงยังเป็นศิลาวิญญาณ

ครั้งนี้เจียงหลีเดินออกจากสนามรบเช่นเดียวกับสองครั้งก่อนหน้านี้ เดินออกจากสนามขบวนรบทุบพันครั้งฝึกร้อยคราโดยไม่มีสิ่งกีดขวาง เพื่อรอคนอื่นๆ เข้าสู่ขบวนด้วยกัน

“ผู้ที่ดำเนินการต่อเข้าสู่การต่อสู้ ผู้ที่ยอมแพ้จะถอยออกไปห้าก้าวโดยสมัครใจ” ลู่จ้านยังยืนอยู่ที่ทางออกตะโกนบอกฝูงชนที่รอการคัดเลือกผ่านการต่อสู้

ทันทีที่เสียงของเขาลดลง ผู้คนหลายคนที่เคยมีประสบการณ์แล้วครั้งหนึ่งก็ถอยออกไป

ที่เหลืออยู่คือคนที่ผ่านมาสองครั้งแล้วและไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ในครั้งสุดท้ายนี้กับพวกคนหน้าใหม่ที่ไม่รู้อะไร ในไม่ช้า ผู้เข้าคัดเลือกหลายสิบคนในสนามก็ได้แบ่งออกเป็นสองฝ่าย

เจียงหลีก็ยืนอยู่ในสนามเช่นกัน

“ผู้ที่เข้าร่วมการต่อสู้ จะต้องไม่ช่วยเหลือผู้อื่นในการออกจากการต่อสู้ อย่าใช้วิธีใดๆ ในการฉ้อโกงและอย่า…” ลู่จ้านวางกฎไว้มากมาย

รายการเหล่านี้ถูกเพิ่มหลังจากที่เจียงหลีมา ยิ่งไปกว่านั้นมันจะสมบูรณ์ขึ้นในทุกครั้ง

หลังจากฟัง เจียงหลีพูด เหอะๆ สองครั้งในใจ ที่นางดูหมิ่นความตระหนี่ของลู่จ้าน

เขาใช้ตัวเองเป็นเครื่องมือในการหาช่องโหว่ของกฎเกณฑ์

“ได้ยินชัดเจนหรือไม่” ลู่จ้านถามอย่างเสียงดัง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน