ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 280

นี่เป็นความฝันหรือ

เป็นเพียงความฝันของฉันหรือ!

ในดวงตาอันเป็นประกายเหมือนดั่งดวงดาวคู่นั้นของเจียงหลี สะท้อนใบหน้าของลู่เจี้ย นางตกตะลึง ดีใจ ตื่นเต้น อยากร้องไห้ อารมณ์ความรู้สึกซับซ้อนไปหมด ทำให้นางลืมจิตสังหารเมื่อตอนตื่นนอนเมื่อครู่ไป

ตื่นแล้วหรือ ดวงตาของชายหนุ่มค่อยๆ หรี่ลง

“ลู่เจี้ย!” สาวน้อยบนเตียงลุกขึ้นมาทันใด แล้วกระโจนสู่อ้อมอกของเขา ทั้งสองมือโอบคอเขาเอาไว้แน่น “นี่เป็นฝันของฉันหรือ หรือว่าเจ้ากลับมายังข้างกายข้าจริงๆ”

ลมยังคงพัดผ่าน ยิ่งพัดก็ยิ่งแรงขึ้น ทำให้ประตูหน้าต่างมีเสียงดังออดแอด

แต่ว่า บนเตียงนั้น เจียงหลีกลับรู้สึกถึงความสงบอย่างไม่เคยมีมาก่อน ลู่เจี้ยของนาง กลับมาแล้ว

ต่อให้นี่จะเป็นความฝันที่นางคิดถึงจนเก็บไปฝัน นางก็อยากจะหลอกตนเองไม่อยากที่จะตื่นขึ้นมา!

เมื่อถูกสาวน้อยโอบกอดไว้แน่น ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดจากดาวดวงหนึ่งก็ค้างกระด้างไป ไม่เคยมีใครเข้าใกล้เขามากถึงเพียงนี้มาก่อน การกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงที่น่าสงสารและเต็มไปด้วยความคิดถึง ทำให้เขาไม่อาจกระทำการตามเจตนารมณ์ของเขาได้เลย

นี่เป็นเพราะความยึดติดทั้งนั้น! เขาปัดความไร้การควบคุมนี้ให้เป็นผลจากความยึดติดของชาติก่อน

ส่วนหญิงสาวที่โอบกอดเขาเอาไว้นี้ ก็เป็นต้นเหตุของความยึดติดนี้

ทันใดนั้น เสื้อของเขาก็ถูกดึงออกอย่างหยาบโลน

บังอาจ! เขาเบิกตากว้าง อยากจะตบสาวน้อยเหิมเกริมผู้นี้ให้เละ

เขาคิดเช่นนี้ และคิดจะทำ

ในฝ่ามือของเขารวบรวมพลังที่สามารถทำลายล้างฟ้าดินได้ทันใด!

“เป็นเจ้า เป็นเจ้าจริงๆ!” ทว่า เสียงพึมพำที่ดังขึ้นกะทันหัน กลับทำให้พลังในฝ่ามือเขาสลายไปเอง

เขาเห็นสาวน้อยนั้น จ้องรอยฟันที่ไหปลาร้าของเขาด้วยดวงตาที่เปียกชุ่ม ใช่แล้ว นั่นเป็นผลงานของนาง นางย่อมรู้ดี

!

แรงดึงที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้เขาเบิกตากว้าง

ในชั่วพริบตา เขาก็ถูกเจียงหลีดึงขึ้นบนเตียง ส่วนร่างที่งดงามสะโอดสะองของสาวน้อยก็ทับขึ้นมาทันใด

เขามองดูสาวน้อยบนร่างกายเขานั้น ชุดนอนของนางหลุดเปลื้องไป ทิวทัศน์อันงดงามเผยออกมาตรงหน้าของเขา แต่กลับไม่มีท่าทีเคอะเขินใด

นางคิดจะยั่วยวนข้าหรือ ดวงตาของชายหนุ่มหรี่ลงเล็กน้อย

พันหมื่นปีมานี้ หญิงสาวนับไม่ถ้วนใช้วิธีที่คล้ายกัน คิดจะยั่วยวนเขา สุดท้าย พวกนางก็มีจุดจบเช่นเดียวกัน ต่างก็กลายเป็นวิญญาณที่ตายไปในกำมือของเขา

ตอนนี้ สาวน้อยที่เหิมเกริมไม่รู้จักอายผู้นี้ ก็คิดจะยั่วยวนเขาเช่นกัน

เช่นนั้นก็อย่าโทษที่เขา…

ความหอมหวานอ่อนโยนที่ปะทะริมฝีปากมานั้น ทำให้ความคิดในหัวเขากลายเป็นความว่างเปล่า ให้ตายสิ! เรื่องแบบนี้ เขาไม่เคยทำ และไม่เคยมีใครทำกับเขา

แต่สาวน้อยในโลกใบเล็กใบนี้กลับ…

สังหารนางเสีย!

เขาควรสังหารนางเสีย!

สังหารหญิงที่กล้าดูหมิ่นเขาคนนี้!

“ลู่เจี้ย ข้าคิดถึงเจ้า…” สาวน้อยพึมพำด้วยความคิดถึง

น้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตา เลอะเปื้อนบนผิวหน้าเขา ไหลลงไปกลางร่องปากที่ติดกันของทั้งสอง

เค็มจัง…

รสชาติที่เข้าปากไปนั้น น้ำตาของสาวน้อย ละลายจิตสังหารของเขาในทันใด

สาวน้อยพัวพันอยู่บนริมฝีปากของเขาดั่งของล้ำค่า การสัมผัสอย่างระมัดระวังเช่นนั้น ความรู้สึกที่คิดถึงมากจนกลัวจะตื่นขึ้นมานั้น ทำให้เขาลงมือไม่ลงในทันใด

ลมหายใจของนางหอมยิ่งนัก ไม่ทำให้เขารู้สึกรังเกียจเลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน