ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 295

นอกเมืองซู่หยวน เสียงตะโกนดังขึ้น

ทหารนับแสนคนของราชวงศ์จยาเซียน ภายใต้คำสั่ง ก็มุ่งไปยังเมืองซู่หยวนด้วยความเร็วสูง เหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลลงพื้น

สงครามครั้งใหญ่ ก็ได้เริ่มขึ้นอย่างฉับพลัน!

บางที สำหรับทหารซีเฉียนที่สูญเสียผู้บังคับบัญชาในแต่ละขั้นไปแล้ว ศึกใหญ่ครั้งนี้เกิดขึ้นฉุกละหุกเกินไป เหนือความคาดหมายเกินไป และไม่เป็นทางการเกินไปเช่นกัน

แต่ว่า สำหรับราชวงศ์สุ่ยหันแล้ว ก่อนที่จักรพรรดินีของพวกเขาจะมาชายแดน ทุกอย่างได้ถูกกำหนดไว้หมดแล้ว

…

บนกำแพงของค่ายทหารรอบนอกสุดของเมืองซู่หยวน ทหารซีเฉียนที่ยืนเวรอยู่ ทันใดนั้นก็เห็นฝุ่นควันตลบอยู่ไกลๆ เหมือนเขาจะไม่ได้ยินเสียงตะโกนที่ลอยมาตามลม

เขาอดไม่ได้ที่จะเดินมาข้างหน้าเข้าใกล้กำแพงเมือง ยกมือขึ้นขยี้ตา ตั้งใจเพ่งมองที่ๆ ฝุ่นควันฟุ้งตลบ

เสียงเกือกม้าและเสียงตะโกนดังสนั่นหวั่นไหว!

ความเคลื่อนไหวที่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขารู้สึกว่าพื้นดินสั่นสะเทือนขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้น” คนอื่นที่ยืนเวรอยู่ด้วยกันกับเขา ในที่สุดก็รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติ ต่างพากันเข้ามา แล้วมองไปยังฝุ่นควันที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนที่กองกำลังทหารของราชวงศ์จยาเซียนปรากฏตัวอยู่ในฝุ่นควัน แววตาของพวกเขาปรากฏความตกใจกลัว

“ข้าศึกบุกกก!”

“ข้าศึกบุก!”

“กองกำลังหนุนของราชวงศ์จยาเซียนมาถึงแล้ววว!”

เหล่าทหารที่ยืนเวรมองไปยังกองกำลังทหารที่นับไม่ถ้วนเหล่านั้น แล้วก็ฝุ่นละอองนั้นที่กระจายเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ พื้นที่สั่นสะเทือนอย่างเห็นได้ชัด ในใจเกิดความหวาดกลัวและสิ้นหวังขึ้น

“เร็ววว! รีบไปรายงานท่านแม่ทัพ!”

บนกำแพงเมือง มีแค่พวกเขาไม่กี่คนที่ยืนเวรอยู่ จะต้านทานกองกำลังทหารมากมายที่มีกำลังมากได้อย่างไร

เพียงแต่ พอเขาพูดคำนี้ออกไป คนอื่นๆ ก็มีสีหน้าแปลกๆ “ท่านแม่ทัพตายแล้ว พวกเราจะรายงานอย่างไร”

ฮะ!

ทันใดนั้น ตัวพวกเขาก็แข็งทื่อ

ใช่แล้ว ท่านแม่ทัพตายแล้ว กองทัพไม่มีผู้นำ ตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการสืบหามือสังหารที่ฆ่าท่านแม่ทัพ พวกเขาควรรายงานใครหรือ

“ตีกลอง! ตีกลองแจ้งเตือน อย่างน้อยก็ต้องแจ้งคนที่อยู่ในค่ายว่ามีข้าศึกบุก” มีคนเสนอความคิดเห็น

คนอื่นๆ ไม่มีความคิดเห็นอะไร ต่างพากันวิ่งไปที่กลองรบ

พวกเขาคนหนึ่งยืนอยู่บนแท่นตีกลอง แล้วเอาไม้กลองตีกลองรบ คนอื่นๆ ต่างยืนอยู่รอบๆ ซ้ายขวาติดกับกำแพง มองไปยังกองกำลังทหารที่มากขึ้นเรื่อยๆ

ตุงงง!

ตุงตุงงง!

ในที่สุดเสียงกลองก็ดังขึ้น

แต่ทว่า เพิ่งจะดังได้สามครั้ง ก็มีแสงที่ลอยผ่านมาในอากาศด้วยความเร็วสูง พุ่งเข้าที่ท้ายทอยของคนที่ตีกลองคนนั้น ลูกธนูทะลุออกมาจากระหว่างคิ้วปักอยู่ที่กลอง

คนที่ตีกลองตัวแข็งทื่อ แววตามืดสลัว ไม้กลองในมือตกลงกับพื้น แต่เขากลับทำได้เพียงยืนอยู่ข้างหน้ากลอง เพราะถูกลูกธนูปักติดอยู่ที่กลอง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน พูดแล้วก็นาน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว ทำให้สกัดไว้ไม่ทัน

คนอื่นๆ มองออกไปนอกกำแพงโดยสัญชาตญาณ ความตกใจและความหวาดกลัวในแววตา สะท้อนร่างที่สูงและอรชรอ้อนแอ้นออกมา

นางยืนอยู่บนรถรบ ในมือดึงคันธนู สีหน้าเย็นชา เผยให้เห็นอำนาจของราชาออกมา

หนี! รีบหนี!

ความคิดที่จะหนี เกิดขึ้นในใจของพวกเขา ไม่ลังเลเลยสักนิด และก็ไม่ต้องปรึกษากัน พวกเขาต่างพากันวิ่งลงมาที่ด้านล่างกำแพงเมือง

เจียงหลีเก็บคันธนูยาว ยกมือขึ้นชี้ไปยังกำแพงเมือง แล้วออกคำสั่งกับกองทัพว่า “ฝ่ากำแพงเมือง บุกเข้าไปในเมืองซู่หยวน ฆ่าทหารซีเฉียนทุกคนที่เจอ”

“ฝ่าบาท แล้วทหารที่ยอมจำนนล่ะพ่ะย่ะค่ะ” ผู้บังคับบัญชาทหารซีฝางขอคำสั่งจากเจียงหลี

เจียงหลียิ้มอย่างเยือกเย็น พูดอย่างเย็นชาว่า “จัดการให้หมด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน