ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 3

หยดน้ำที่ไหลผ่านตามเส้นผมเข้าไปในดวงตา แต่นางก็ไม่อยากกะพริบตาเลยสักนิด

เดิมทีเป็นสถานที่คิดว่าไม่มีคน แต่กลับมีคนมาก่อนหน้าแถมนั่งดูอย่างเงียบๆ…ไม่สิ นี่มันแอบดูนางอาบน้ำต่างหาก

ทั้งๆ ที่เจียงหลีควรจะรู้สึกโกรธ แต่นางกลับถูกดวงตาคู่นั้นต้องมนต์สะกดไว้ ความรู้สึกโกรธหายไปในชั่วพริบตาเดียว

ทำไมมีที่คนงดงามได้ถึงเพียงนี้ เจียงหลีอดถอนหายใจไม่ได้

ใบหน้าที่สร้างด้วยฝีมือเหนือธรรมชาตินั้น สมบูรณ์แบบจนหาจุดบกพร่องไม่ได้เลย ทุกคำอธิบายที่กล่าวถึงความสวยงาม ล้วนไม่สามารถอธิบายออกถึงความสวยงามของใบหน้านี้

“บังอาจ!” เสียงตะโกนที่ดังออกมา ทำให้เจียงหลีตื่นจากภวังค์

ผู้ออกเสียงคือบุรุษที่นำนางมาแล้วก็จับนางโยนลงในสระ อาจเป็นเพราะว่าสายตาของนางที่ตรงไปตรงมาจนเกินไปจึงทำให้เขารู้สึกโกรธ

“เจียงหลีคือธิดาของอดีตหัวหน้าผู้ตรวจการแผ่นดินเจียงหลินเฟิง มีพี่ชายแท้ๆ นามว่าเจียงเฮ่า มารดาไม่ทราบสถานะที่แท้จริง แต่นางกลับสามารถปกป้องสตรีทั้งตระกูลเจียงรอดพ้นจากการโดนประหาร ข้าแปลกใจยิ่งนักว่าแม่เจ้าทำได้อย่างไร” เสียงที่กล่าวออกมาจากเบื้องหลังผ้าขาวบาง คล้ายเสียงน้ำที่หยดใส่หิน ช่างเสนาะหูอย่างยิ่ง มิหนำซ้ำยังชวนให้น่าหลงใหลอีกต่างหาก

ทันที่ได้ยินเสียงนี้ เจียงหลีได้จมอยู่เสียยากที่จะถอนตัวขึ้นได้ ราวกับว่าคนที่ได้ยินเสียงนี้ ต้องทำตามเจ้าของเสียงทุกอย่าง ไม่อาจต่อต้านได้ แต่โชคดี ที่พลังวิญญาณของนางแข็งแกร่งพอ หลังจากสูญเสียสติไปวูบนึง เจียงหลีตั้งสติทันที ในดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดระแวง แต่สิ่งที่นางไม่ได้สังเกตเห็น คือใบหน้าเบื้องหลังผ้าขางบาง มุมริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อยแสดงออกมาถึงความสนใจในตัวนาง

ไม่นึกเลย เป็นเพียงแค่ทาสแต่กลับสลัดหลุดออกจากพลังจิตของข้าได้ แม้ว่าพลังจิตที่ใช้เป็นตามอารมณ์ แต่หากใช่พลังจิตสาวน้อยตัวน้อยจะหลุดพ้นไปได้ สายตาที่ลู่เจี้ยมองไปยังร่างบางที่ยืนอยู่ตรงสระ เป็นสายตาที่ไม่มีใครคาดเดาได้

“เหตุใดข้าต้องตอบเจ้าด้วย” เจียงหลีตอบกลับ

คำพูดของชายหนุ่มได้ดึงความทรงจำที่เกี่ยวกับมารดา

ร่างกายของนางร่างนี้ มารดาของร่างนี้ช่างลึกลับยิ่งนัก แต่ก่อนที่ตระกูลเจียงจะเกิดเรื่องนางไม่ต่างจากสตรีท่านอื่น

แต่หลังจากที่เจียงหลินเฟิงโดนใส่ร้ายกล่าวหาว่า ’ฆ่าตัวตายหนีความผิด’ ทำให้ฝ่าบาทแห่งราชวงศ์โฮ่วจิ้นโกรธกริ้วได้สั่งประหารเก้าชั่วโคตร

มารดาที่อ่อนโยนนุ่มนวลมาตลอด กลับแสดงความแข็งแกร่งขึ้นทันที

เจียงหลีตอบคำถามของชายหนุ่มไม่ได้จริงๆ แต่ตามร่องรอยเบาะแสในความทรงจำที่นางจำได้ มารดาของของนางเหมือนได้ไปพบใครบางคน หลังจากนั้น คำสั่งที่สั่งประหารทั้งตระกูลก็ได้มีการเปลี่ยนไป

ถึงผู้ชายตระกูลเจียงหนีไม่พ้นการโดนประหาร ทว่าสตรีตระกูลเจียงกลับรอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เพียงแค่โดนปลดออกจากสถานะทางราชาการและถูกลดเป็นสามัญชน

มารดาของนางได้นำพาสตรีตระกูลเจียงเดินทาวไปยังทิศใต้ เพื่อเข้าเมืองซูหนาน เพียงเพราะว่าตระกูลคู่หมั้นของ ’ร่างนี้’ อยู่ที่ซูหนาน

แต่ว่า……

“ไม่ทราบอย่างนั้นหรือ เจียงหลินเฟิงตายไปแล้ว แม่เจ้าก็เสียไปเมื่อเดือนที่แล้ว พี่เจ้าที่หนีรอดจากการถูกไล่จับ แม้กะทั่งตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอ ส่วนเจ้าเป็นถึงบุตรสาวของข้าราชการชั้นสูง กลับกลายเป็นทาส ดูท่าทางแล้ว ตระกูลเจียงของพวกเจ้าซ่อนความลับไว้ไม่ใช่น้อย”

คำพูดของชายหนุ่มขัดจังหวะการคิดของเจียงหลี

นางซึมซับความทรงจำทั้งหมดของร่างนี้แล้ว แต่ยังไม่ทันได้เรียบเรียงอย่างละเอียด

คำพูดของชายหนุ่มทำให้สมองนางมีภาพซ้อนกันหลายอย่าง แต่หนึ่งในนั้นคือภาพของผู้หญิงแสนสวย ก่อนที่นางได้จากไป คล้ายกับนางได้พูดกับนางว่า นางต้องไปต่อให้ได้ เพื่อตามหาเจียงเฮ่า

ส่วนที่นางกลายเป็นทาสได้อย่างไร…ดวงตาของเจียงหลีหรี่ลง สายตาเย็นชาลง

เจียงหลีที่ยืนอยู่ในสระเปียกชื้นไปทั้งตัว เสื้อผ้าแนบติดกับร่าง เส้นผมที่โดนไอน้ำ ก็มีน้ำหยดลงมาอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น เจียงหลีเงยหน้าขึ้น ยิ้มให้กับผู้ที่อยู่หลังผ้าขาวบาง รอยยิ้มนั้นแฝงเสน่ห์ไม่เข้ากับนาง ณ ตอนนี้ “เจ้าอยากรู้เรื่องราวของตระกูลเจียงหรือ”

“ความอยากรู้อยากเห็น ใครๆ ก็มี” ลู่เจี้ยตอบนิ่งๆ

“ได้ ข้าจะบอกเจ้า แต่ข้าจะบอกเจ้าเพียงผู้เดียว” เจียงหลีพูดพร้อมยกมือกอดอก

ดวงตาลู่เจี้ยสั่นระริกมองไปยังคนที่ยืนอยู่ในสระ ราวกับว่าไม่เหมือนตรงตามข้อมูลที่ตนได้รับ ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่เหมือนคนเดิม

“พวกเจ้าถอยออกไปได้” ลู่เจี้ยชักจะรู้สึกว่านางน่าสนใจ อีกอย่างงก็อยากรู้แผนต่อไปของสาวน้อยด้วยว่าจะทำอย่างไรต่อ

“นายน้อย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน