ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 4

จะฆ่าทิ้งเลยหรือ

เจียงหลีมองไปยังชายหนุ่มอย่างตะลึง แถมมุมปากที่มีคราบเลือดติดก็ยังไม่ทันได้เช็ดเลย

หลังจากที่จบคำพูดของลู่เจี้ย มีหลายคนวิ่งเข้ามาทันที สายตาที่แต่ละคนมองนางราวกับกำลังดูของที่ไร้ชีวิต แต่เมื่อสายตาหันไปเห็นผู้เป็นนายยืนเปียกโชกอยู่ข้างสระน้ำ ล้วนตกใจเป็นอย่างยิ่ง รีบตรงเข้ามาถามไถ่อย่างเป็นห่วง

“นายน้อย เป็นอย่างไรบ้างขอรับ”

“ให้คนรีบเข้ามาเร็ว พานายน้อยไปเปลี่ยนเสื้อ แล้วอย่าลืมเชิญหมอเทวดามาด้วย” ดูทว่าพวกเขาลืมเจียงหลีเสียแล้ว แต่ว่าเจียงหลีกลับสัมผัสถึงจิตสังหารที่ยังคงหมุนเวียนอยู่รอบตัวนาง ยังไม่ทันได้คิดเรื่องคนรูปงามจนเหมือนจะไม่ใช่คน เป็นผู้ชายที่อ่อนแอ แต่กลับระเบิดพลังออกมาได้มากขนาดนี้ นอกจากความเจ็บปวดสาหัสที่นางได้รับแล้ว ยังมีพลังที่นางมองไม่เห็นโจมตีใส่ตัวนางอีก นี่มันอะไรกัน เจียงหลียังไม่ได้คำตอบ กลับโดนคนดึงขึ้นจากน้ำแล้ว พลันโยนลงพื้น

ฟิ้ว!

แสงจากใบดาบสะท้อนให้เห็นถึงความแหลมคม แต่บัดนี้วางอยู่บนหัวนาง คำสั่งของลู่เจี้ยจะไม่พูดเป็นครั้งที่สองถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเป็นห่วงร่างกายของนายน้อยมากแค่ไหน แต่มันก็ไม่ได้ขัดขวางการปฏิบัติตามคำสั่งของนายน้อย

“ช้าก่อน” เรื่องคอขาดบาดตายแบบนี้ เจียงหลีอยู่นิ่งไม่ได้แล้ว

การดึงเขาลงน้ำนั่นเป็นเพียงการลองใจ แต่เมื่อชายผู้นี้อ่อนแอกว่าที่คิดไว้ นางจึงจะจับมาเป็นตัวประกันเพื่อหนีออกจากสถานที่แห่งนี้

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเรือจะพลิกคว่ำในรางน้ำเสียเอง เจียงหลีกลอกตาไปมาไม่ว่าจะแอบแค้นในมากแค่ไหน นางต้องหาวิธีแก้วิกฤตครั้งนี้ให้ได้ และด้วยเรือนร่างของนางตอนนี้ ไม่สามารถต่อสู้กับคนเหล่านี้ได้ อีกทั้งร่างกายนี้ยังได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีเมื่อครู่ ทำนางกระอักเลือด เห็นได้ชัดว่าออกแรงไม่กับนางไม่น้อย

เจียงหลีเปิดปากพูดขึ้นแล้ว แต่ลู่เจี้ยกลับเพิกเฉยไม่สนใจ

ชายผู้นี้!

เมื่อผิวหนังสัมผัสถึงดาบที่กำลังจะปาดคอ รีบเอ่ยขึ้นมาว่า “ผู้มีผลงานล้นฟ้าย่อมสั่นคลอนบัลลังก์ หรือเจ้าจะไม่อยากรู้ภัยที่อาจส่งผลต่อตระกูลลู่ได้”

“หยุดก่อน” ในที่สุดลู่เจี้ยก็ออกเสียง เขาหันกลับไปมองเจียงหลีอย่างเย็นชา

“นายน้อย นางเป็นเพียงแค่ทาสไร้ค่า แต่บังอาจทำร้ายท่าน ฆ่าทิ้งจะดีกว่า” ผู้อารักขาที่ถือดาบอยู่ที่เจียงหลีกล่าวขึ้นมา ผู้อารักขาที่ยืนอยู่ด้านหลังลู่เจี้ยเองก็แสดงสีหน้ากังวล “นายน้อย ท่านควรรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่เช่นนั้นจะป่วยได้นะขอรับ”

ตระกูลลู่ซึ่งเป็นตระกูลมหาอำนาจมาหลายรุ่น อาศัยอยู่เมืองซูหนาน ทั้งยังเป็นถึงขุนนางชั้นหนึ่งของราชวงศ์โฮ่วจิ้น มีอำนาจมหาศาล ทว่า มีข่าวลือว่านายน้อยตระกูลลู่นี้มีร่างกายที่อ่อนแอไม่สามารถฝึกฝนวิทยายุทธ์ได้ ดังนั้นเขาจึงพักรักษาอาการป่วย น้อยนักจะออกมาพบปะผู้คน ด้วยความที่เขาเกิดมามีหน้าตาที่หล่อเหลา จึงมีฉายาว่า ‘หนุ่มรูปงามขี้โรค’ เจียงหลีจัดเรียงข้อมูลในหัวเกี่ยวกับชายผู้นี้ทันที

แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่เคยแนะนำตัวเองเลย ที่เจียงหลีสามารถสันนิษฐานได้ เป็นเพราะที่นี่คือซูหนาน เขารูปงามแต่ร่างกายอ่อนแอ อีกทั้งตรงเอวมีสัญลักษณ์ตราตระกูลลู่

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกับคำบอกเล่าคือ พลังที่ระเบิดออกมาเมื่อครู่นี้คืออะไรกัน

เจียงหลีเก็บความสงสัยไว้ในใจ แสร้งยิ้ม “ใช่ๆ นายน้อยลู่ท่านรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า ข้าไม่รีบ ถ้าเกิดท่านไม่สบายขึ้นมา มันจะเป็นความผิดของข้าเอาได้ ข้าจะรอท่านกลับมา แล้วค่อยคุยกันอย่างละเอียด”

หึ!

เสียงดูถูกถากถางอย่างเย็นชาจากผู้อารักขาเมื่อเห็นท่าทีเสแสร้งแกล้งทำของเจียงหลี

ทว่าเจียงหลีเองก็ไม่ได้ใส่ใจ อีกทั้งยังกล้ายื่นมือไปเลื่อนดาบที่อยู่บนคอให้ห่างออกไปเล็กน้อย “อย่าพูดแต่เรื่องฆ่าแกงกันสิ เรามาคุยกันดีๆ กันก่อนเถิด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน