ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 312

“แม่ทัพเฉิง” หรงเทียนเผิงเข้ามาหาตรงหน้าและทักทายเขาอย่างขอไปที

เรื่องยังไม่ทันแล้วเสร็จ เขาก็เริ่มแสดงออกถึงความเย่อหยิ่งราวกับตนเป็นจักรพรรดิ

แม่ทัพเฉิงหัวเราะเยาะในใจ แสดงรอยยิ้มขี้ประจบ “ยินต้อนรับด้วยความเคารพประมุขตระกูลหรง ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว จากที่นี่ไปสามารถเข้าส่วนในของพระราชวังได้โดยตรง”

“แม่ทัพเฉิงท่านทำได้ไม่เลวนัก” หรงเทียนเผิงรู้สึกถึงผลประโยชน์เป็นอย่างยิ่ง

เขายกมือขึ้นและทุกคนในตระกูลหรงก็ตรงเข้าไปที่ประตูวัง

ภายในประตูวังมีสนามต่อสู้ขนาดใหญ่ ในเวลานี้สนามต่อสู้นั้นเงียบงัน อีกด้านหนึ่งของสนามต่อสู้ ประตูที่ตรงไปสู่พระราชวังก็เปิดออกเช่นกัน ตราบใดที่ผ่านเข้าไปก็สามารถเข้าไปถึงในวังได้

หรงเทียนเผิงมองไปที่ทางตรงด้วยความตื่นเต้นในใจ

“เชิญ ประมุขตระกูลหรง” แม่ทัพเฉิงกล่าวเชิญ

ดวงตาของหรงเทียนเผิงเป็นประกายและเขามองลึกเข้าไปในดวงตาของแม่ทัพเฉิง เผยให้เห็นร่องรอยของความตื่นตัว เขายิ้มและพูดกับแม่ทัพเฉิง “แม่ทัพเฉิงเชิญก่อนเถอะ ข้าไม่คุ้นเคยกับวังนี้ หากข้าเดินนำไป ข้ากลัวว่าจะหลงทางและจะเสียเวลาในการทำการใหญ่”

จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ แม่ทัพเฉิงหัวเราะเยาะในใจ เขาไม่ได้ปฏิเสธการหยั่งเชิงของหรงเทียนเผิง แต่เดินตรงไป “ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ข้าจะเป็นผู้นำทางให้กับตระกูลหรงเอง”

เมื่อเห็นเขาเดินตรงไปโดยไม่ลังเลทำให้หรงเทียนเผิงรู้สึกโล่งใจ

เขากวักมือเรียกคนในตระกูลหรงก็ติดตามเขาอย่างใกล้ชิดและเดินตามทางตรงไปจนสุด ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยเตือนสติ “หลังจากที่เข้าไปแล้ว อย่าลืมว่าทุกอย่างต้องระวังให้ดี”

ทางเส้นตรงนี้แคบมาก สามารถรองรับรถม้าหลวงได้เพียงสองคันเท่านั้น กําแพงทั้งสองด้านสูงประมาณร้อยจั้ง ความสูงเช่นนี้ ต่อให้เป็นหลิงไซว่ก็ยากที่จะเหาะออกไปได้

นอกจากนี้เส้นทางตรงนี้ยังยาวมาก ทางที่ลึกนี้เพียงพอที่จะให้ทุกคนในตระกูลหรงเข้าไปได้

เสียงฝีเท้าอย่างระมัดระวังสะท้อนไปในเส้นทางตรงอย่างต่อเนื่อง

ความรู้สึกที่เงียบสงัดจนเกินไปนี้ทําให้หัวใจของหรงเทียนเผิงเกิดความกังวลขึ้น เขามองแม่ทัพเฉิงที่เดินนําหน้าด้วยแววตาดุดัน แต่กลับเห็นเขายังคงเดินนําหน้าอย่างสบายๆ แผ่นหลังสง่าผ่าเผยไม่มีการป้องกันใดใด

หรือข้าจะคิดมากไป หรงเทียนเผิงพึมพําอยู่ในใจ

ทางด้านหรงอวี้ เขาไม่เป็นกังวล ตราบใดที่เขาสามารถเข้าใกล้จักรพรรดินี ระหว่างที่ทั้งสองใกล้ชิดกันก็มีโอกาสมากมายที่จะลอบวางยา นอกจากนี้ถ้าเขาทำไม่สําเร็จ เขาจะไม่ปล่อยระเบิดควันแน่นอน

หรงเทียนเผิงตั้งสติและเร่งฝีเท้า

ในที่สุดเขาก็เห็นประตูใหญ่อีกบานของเส้นทางตรงนี้

ประตูใหญ่นั้นปิดอยู่ราวกับกําลังกวักมือเรียกเขา ขอเพียงเขาเข้าไปก็จะสามารถขึ้นสู่บัลลังก์และกลายเป็นคนที่มีอํานาจในใต้หล้านี้ได้!

ความปรารถนากระหายต่ออํานาจนั้นทําให้หรงเทียนเผิงตื่นเต้นขี้นมา

เขาไม่ทันได้สังเกตเห็นว่า แม่ทัพเฉิงที่เดินนําทางอยู่ด้านหน้านั้น กำลังพลันเร่งความเร็วขึ้น เมื่อกระโดดก็ข้ามไปยังหลังประตูที่ปิดเอาไว้อยู่

เคร้งๆ!

ในชั่วขณะที่เขากระโดดออกไป ประตูเหล็กที่แข็งกระด้างก็ร่วงหล่นลงมาจากกําแพงเมือง กระแทกเข้ากับทางเดินอย่างแรงที่ขวางทางออกเอาไว้

โครม!

ประตูเหล็กร่วงหล่นลงมา สั่นสะเทือนจนเกิดรอยร้าวบนพื้น

หรงเทียนเผิงถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว แล้วคิดในใจว่า ไม่ได้การแล้ว!

ในขณะนั้นเอง แสงไฟหลายๆ ดวงได้ทำลายความมืดในยามค่ำคืน ทําให้ทางเส้นตรงนี้สว่างไม่ต่างกับในเวลากลางวัน

โครม!

มีเสียงโครมดังขึ้นอีกครั้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน