ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 313

ผิดแล้ว เป็นข้าเอง ที่ต้องการล้มล้างตระกูลหรงของเจ้า และเป็นตระกูลหรงของเจ้าต่างหากที่สร้างความพินาศให้ตัวเอง!

น้ำเสียงของเจียงหลีราวกับว่าทะลุผ่านท้องฟ้ายามค่ำเข้าไปในหูของทุกคนในตระกูลหรง หรงเทียนเผิงตัวแข็งทื่อ สายตาที่มองไปยังจักรพรรดินีสาวเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

“ฆ่ามันนน!”

เมื่อเจียงหลีออกคําสั่ง เหล่าลูกธนูที่เตรียมไว้ก็ยิงออกไปพร้อมกันมุ่งตรงไปยังทุกคนในตระกูลหรง

ฆ่ากันเองหรือ

นอกเหนือจากการฆ่าคนของตัวเองในเส้นทางนี้แล้วมันจะทำเยี่ยงไรได้อีกเล่า

เกรงว่า เมื่อกำแพงถูกทำลายโดยการฆ่าฟันกันเอง คนตระกูลหรงที่อยู่ข้างในก็ตายไปเกือบหมดแล้ว

หรงเทียนเผิงหันหน้าไปทางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยลูกธนู และมองไปที่หญิงสาวด้วยสีหน้าเย็นชา เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าจักรพรรดินีสาวผู้นี้ไม่อาจต่อกรได้ง่ายอย่างที่คิด

การสังหารเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ ในบริเวณเส้นทางตรงไปยังพระราชวัง

ตระกูลหรงจัดเตรียมมาเป็นเวลานานเพื่อรอวันนี้ แต่พวกเขากลับไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเจียงหลีคือคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง

การแย่งชิงอำนาจในวังนั้นทําให้คนรู้สึกหน่ายแหนงเป็นที่สุด เจียงหลียืนบนกําแพงอย่างเคร่งขรึม สีหน้าดูโดดเดี่ยว

ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหรงวิ่งกรูเข้ามาหวังจะฆ่านาง แต่ถูกเงาที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมืดหยุดไว้

เจียงหลีเหลือบมองสนามรบที่กําลังดําเนินอยู่อย่างเฉยเมย ภายในใจไม่มีคลื่นแห่งชัยชนะ เรื่องเช่นนี้ไม่ได้ทำให้นางมีความยินดีเลยจริงๆ

สิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลหรงในวันนี้ ล้วนเป็นlสิ่งที่เขาเลือกด้วยตัวเขาเอง

เพื่อจะสงบความโกลาหลนี้ ตําแหน่งของนางในราชวงศ์จยาเซียนก็จะไม่มีใครโค่นล้มได้

ในฐานะจักรพรรดิที่ทํางานเพื่อประเทศชาติและประชาชน ตราบใดที่นางสามารถนําประเทศและประชาชนให้สู่ความสงบสุขได้ ใครจะสนใจว่าเป็นบุรุษหรือสตรี

ต่อให้จะมีผู้ที่ใจโลภมากก็ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้ซึ่งคนช่วยเหลือ และยากที่จะกลับมาได้!

เมื่อเสียงการสังหารค่อยๆ เบาลง เจียงหลีก็หันหลังกลับและออกคําสั่งขณะเดินออกไปด้านนอก “คนที่เหลือ ขังมันไว้ก่อน แล้วค่อยประหารชีวิตพรุ่งนี้”

ก่อนที่จะลงมือ นางได้สั่งการล่วงหน้าแล้วว่าต้องเก็บประมุขตระกูลหรงไว้ก่อน เพื่อข่มขู่ผู้คนโง่เง่าที่มีใจก่อกบฏในราชวงศ์จยาเซียน

การกบฏที่ได้ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าได้ดำเนินการในเวลามืดค่ำ

มันควรจะกล่าวว่า ยังไม่ทันที่ได้เริ่มก็ต้องมาสิ้นสุดลงเสียแล้วถูกบีบจนตายในฝ่ามือของจักรพรรดินีจยาเซียน

เมื่อฟ้ารุ่งสาง อวี้ซูและลู่จ้านนําคําสารภาพที่ถูกสอบสวนในยามค่ำคืนและความสัมพันธ์ระหว่างหลายฝ่ายพร้อมด้วยหลักฐานของตระกูลอื่นๆ ที่น่าสงสัยมาเข้าเฝ้าเจียงหลี

เจียงหลีไม่ได้นอนทั้งคืน พึ่งเสร็จจากการฝึกฝนไปเมื่อ

นางมองกองกระดาษที่ทั้งสองคนยกมา หลับตาลงอย่างปวดหัว “ของพวกนี้ พวกเจ้าจัดการเองก็พอแล้ว ไม่ต้องนำมาให้ข้าดู”

“ฝ่าบาท ยังไงท่านพระองค์ก็ต้องลงลายพระหัตถ์ก่อนเพคะ” อวี้ซูไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ลู่จ้านก็ถามขึ้นว่า “คนตระกูลหรงถูกขังอยู่ในคุกหลวง รอให้ฝ่าบาทตัดสินโทษ”

เจียงหลีประคองศีรษะขึ้น ดวงตาจับจ้องไปยังกองฎีกาเหล่านั้น มืออีกข้างพลิกไปมาอย่างสบายๆ นางถามว่า “มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างว่าราชกิจในวันนี้บ้าง”

“ทุกอย่างยังสงบดีพ่ะย่ะค่ะ” ลู่จ้านตอบ

เจียงหลีเอามือวางบนกระดาษเหล่านั้นและเงยหน้ามองทั้งสอง “นำหลักฐานที่รวบรวมได้ เผยแพร่ไปทั่วแผ่นดิน ทุกคนที่เกี่ยวข้องในคดีนี้ต้องจัดการให้หมด ตระกูลของพวกเขาต้องตรวจสอบอย่างละเอียด และต้องถูกยึดคืนทรัพย์สิน ”

“เพคะ!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ทั้งสองพยักหน้า

“แล้ว…ตระกูลหรงล่ะเพคะ” อวี้ซูเอ่ยถามเสียงแผ่ว

เจียงหลีหรี่ตาลง ครู่ต่อมาก็กล่าวกับอวี้ซูว่า “เอากระดาษและพู่กันมา”

อวี้ซูก้าวไปข้างหน้าวางกระดาษให้เจียงหลี หลังจากฝนหมึกแล้วนางจึงยื่นพู่กันที่จุ่มหมึกให้กับเจียงหลี

เจียงหลีเขียนลงบนหนังสือสักพัก

ไม่รอให้อวี้ซูและลู่จ้านได้เห็นชัดเจน นางก็ทิ้งพู่กันลงแล้วออกคําสั่งกับอวี้ซูว่า “ส่งคนไปที่จวนตระกูลหรง ให้หรงจิ่งอ่านจดหมาย อืม ส่วนจวนตระกูลหรง…อย่างพึ่งทำอะไรแล้วให้หรงจิ่งตอบจดหมายก่อน”

“เพคะ” อวี้ซูพับกระดาษให้เรียบร้อยและถอยออกไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน