ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 359

ปัง!

ท่าทางตะเกียกตะกายและหน้าถูลู่ถูกังบนพื้นกลายเป็นกากเดนของไป๋เซี่ยงเลี่ยเหมือนหมาจนตรอก

เขาอยากลุกขึ้นมาแต่เจียงหลีกลับมาปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาแล้วยกเท้าเหยียบกลางหลังเพื่อไม่ให้เขาขยับไปไหนได้

ไป๋เซี่ยงเลี่ยพยายามเงยหน้าขึ้นไปมองหญิงสาวที่อยู่เบื้องสูง นางไพล่มือไว้ข้างหลัง มีสีหน้าเย็นชาและแววตาเต็มไปด้วยความทระนงเหนือผู้ใดที่กำลังจ้องมองเขาอย่างเยือกเย็นราวกับว่าเขาเป็นมดก็มิปาน

สายตาของเจียงหลีช่างเย็นชา ไป๋เซี่ยงเลี่ยในสายตาของนางเปรียบเสมือนคนที่ตายไปแล้ว “เจ้าสมควรตาย” ในน้ำเสียงเย็นเยียบ ราวกับกำลังตัดสินคดี

นางไม่ถึงกับแค้นไป๋เซี่ยงเลี่ย แต่ไอสังหารยิ่งหนักรุนแรงขึ้น

เพราะว่าภาพจุดอ่อนของลู่เจี้ยเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในใจของเธอ ตอนที่นางออกจากอาณาเขตหลิงอู่แล้วกลับไปจวนตระกูลลู่ สภาพลู่เจี้ยอ่อนแรงมาก

เขาในตอนนั้น เนื่องจากเสียแรงในอาณาเขตหลิงอู่มากเกินไปจึงทำให้อ่อนแอเช่นนี้

เป็นเพราะไป๋เซี่ยงเลี่ย เป็นเพราะพวกเขา!

หากไม่ใช่เพราะพวกเขา ลู่เจี้ยจะสูญเสียพลังจิตได้อย่างไร

“อย่า อย่าฆ่าข้า” ความกลัวความตายทำให้ความเกลียดแค้นในดวงตาของไป๋เซี่ยงเลี่ยหายไปอย่างสมบูรณ์ อย่างน้อยในตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะชิงชังเจียงหลีและเขาก็ไม่กล้าที่จะฆ่านางอีกต่อไป ความหวังเดียวของเขาตอนนี้คือเจียงหลีจะปล่อยเขาไปและไว้ชีวิตเขา

ขอแค่มีชีวิตอยู่ ต่อให้ต้องเป็นหมารับใช้เจียงหลีเขาก็ยอม!

“ไม่ให้ฆ่าเจ้าหรือ” เจียงหลียิ้มเหยียดหยัน “เก็บเจ้าไว้จนถึงปีใหม่หรือไร” นางยกเท้าขึ้นแล้วเหยียบลงไปที่ท้องของไป๋เซี่ยงเลี่ยอีกครั้ง

พลังที่รุนแรงพุ่งเข้าสู่ท้องของไป๋เซี่ยงเลี่ย อวัยวะภายในของเขาดูเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายได้ทำให้เขาตายทั้งเป็น

จากนั้นเจียงหลีได้ปิดผนึกเส้นเสียงของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่มีโอกาสกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ปังๆๆ!

เจียงหลีใช้วิธีที่หยาบคายที่สุดในการจัดการกับเขาและเขาทำได้เพียงอดทนต่อการโจมตีของเจียงหลีเหมือนสุนัขที่ตายแล้วไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะหอน

กร็อบๆ!

เสียงกระดูกหักยังคงดังขึ้นหลังจากถูกเจียงหลีทารุณเป็นเวลานาน ทั้งร่างของไป๋เซี่ยงเลี่ยไม่มีกระดูกที่สมบูรณ์แล้ว

เขานอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นดินเละแฉะเหมือนแอ่งโคลน

ด้วยความทรมานเช่นนี้ ตอนนี้เขาแค่อยากตายอย่างรวดเร็วและไม่มีความคิดที่จะมีชีวิตรอดอีกต่อไปเขาไปทำกรรมอะไรไว้หนอ

จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาวด้วยซ้ำ

แค่ก!

ลำคอของไป๋เซี่ยงเลี่ยที่ถูกผนึกเกิดเสียงที่น่ารังเกียจ ไม่ใช่ว่าเขากำลังพูด แต่เป็นเสียงเท้าของเจียงหลีที่เหยียบคอของเขาจนลูกกระเดือกแตก

เขามองไปที่หญิงสาวด้วยสายตาที่พร่ามัวและไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนเขาก็เห็นเพียงเงาร่างที่พร่ามัวท่ามกลางสีเลือด

ส่วนหญิงสาวตกลงมาจากที่สูงแล้วทุบไปที่ส่วนลึกถึงแก่นวิญญาณของเขา…

“ข้าขอภาวนาให้เจ้าอย่าได้เจอะได้เจอข้าในชาติหน้าอีก มิฉะนั้น ข้าก็ยังจะฆ่าเจ้าตายซ้ำอีกครั้ง!”

แกร็ก!

นางออกแรงที่เท้าแล้วเหยียบไป๋เซี่ยงเลี่ยจนคอหัก

“เจ้าไม่ต้องฆ่าเขาก็ได้ เก็บเขาไว้ถึงจะเป็นหลักฐานได้ว่าเจ้าไม่ได้ฆ่าคนพวกนี้ ฆ่าเขาตาย บาปที่ฆ่าคนพวกนี้ก็จะไปตกอยู่ที่ตัวเจ้านั่นแหละ” หลังจากความเงียบและว่างเปล่า เงาร่างของเงาก็ค่อยๆ มาปรากฏตัวที่ด้านหลังของเจียงหลี

เจียงหลีไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ นางมองเข้าไปในป่าหมอกและพูดอย่างเย่อหยิ่ง “แล้วจะทำไม”

แล้วจะทำไม่อย่างนั้นหรือ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน