ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 377

จักรพรรดินีคนหนึ่งเจ็บปวดจนอยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก บรรยากาศดีๆ กลับถูกเขาที่ไม่รู้อะไรเลยทำลายลง

เห็นเขาพูดแบบนี้ นางก็ไม่มีอารมณ์แล้ว เช่นนั้นก็ลงมาจากบนตัวเขาแล้วยืนอยู่ข้างๆ “ท่านจะไปก็ไปเถอะ อย่ามัวลีลาอยู่ที่นี่เลย รีบไปจะได้รีบกลับมา”

สีหน้าที่ไม่พอใจของนางทำให้จักรพรรดิเซ่าตี้งงนิดหน่อย

หลังจากนั้นเขาก็รู้ในทันที แน่นอนว่าต้องเป็นเพราะถูกเขาทำลายแผนการลง ถึงได้เริ่มไม่สบอารมณ์

“หลีเอ๋อร์” เซ่าตี้เรียกนาง

“มีอะไรอีก” เจียงหลีตอบด้วยท่าทางที่ผิดปกติ

“ดูแลตัวเองดีๆ รอข้ากลับมานะ” เซ่าตี้พูดอย่างจริงใจ

“รู้แล้ว” เจียงหลีตอบส่งๆ

เห็นว่านางยังไม่สบอารมณ์ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเซ่าตี้เผยรอยยิ้มที่รักใคร่เอ็นดูออกมาเล็กน้อย เขายื่นแขนที่เรียวยาวของเขาออกมาจับมือของนาง แล้วดึงนางเข้าไปอยู่ใกล้ๆ

“ท่านจะทำ…”

“ชู่วว!” จักรพรรดิเซ่าตี้เอานิ้วแตะที่ริมฝีปากของนางเบาๆ เพื่อไม่ให้นางถามอะไร

หลังจากนั้นเขาก็เอาปลายนิ้วมือแตะบนระหว่างคิ้วของนาง ทันใดนั้นเจียงหลีก็รู้สึกแสบร้อนที่หว่างคิ้วแสงสีทองที่เปล่งประกายอยู่ตรงหน้าลอยเข้าไปที่หว่างคิ้วของนาง

เจียงหลีหลับตาทั้งสองข้างลงทันทีรับรู้ได้ว่าแสงสีทองนั้นยังอยู่

ทันใดนั้นนางก็เห็นคนตัวเล็กๆ ที่มีแสงสีทองเปล่งประกายกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ในจิตใจของนาง และลักษณะของคนตัวเล็กๆ นั้นก็เหมือนกับลู่เจี้ยราวกับแกะ

“ข้าทิ้งร่างแยกของข้าไว้ในตัวเจ้า ถ้าหากเจ้าเจอกับเรื่องที่อันตรายมากๆ จะสามารถปกป้องชีวิตเจ้าได้” จักรพรรดิเซ่าตี้พูด

เจียงหลีลืมตาขึ้น มองชายคนนี้ด้วยแววตาที่สับสน

เหมือนว่านางจะเข้าใจชายที่อยู่ตรงหน้ามากขึ้นแล้วว่าเขาเป็นคนอย่างไร ก่อนหน้าที่เขายังไม่มีความรัก ไม่ว่าจะเป็นลู่เจี้ยหรือมหาเทพก็ล้วนแต่เย็นชาไร้ความรู้สึก แต่เมื่อหลังจากที่เขามีความรักแล้ว ในใจของพวกเขาคิดแต่จะทำเพื่อนาง

ตอนที่เขายังเป็นลู่เจี้ย เพื่อให้นางได้รับการปกป้อง เขาก็ช่วยนางตามหาวิญญาณยุทธ์ของนกอมตะ ทำให้นางมีสามชีวิต แล้วเขายังทิ้งยาที่ช่วยปกป้องชีวิตที่มู่ชิงเกอทิ้งไว้ให้กับนาง นี่คือชีวิตที่สี่ ตอนนี้เขากลับมาเป็นมหาเทพแล้ว เขาก็ทิ้งร่างแยกไว้เพื่อปกป้องนางไม่ให้เป็นอันตรายเช่นกัน

นางในตอนนี้ทั้งรู้สึกซาบซึ้ง ทั้งรู้สึกจนปัญญา “ในสายตาของท่าน ข้าเป็นคนที่ชอบรนหาที่ตายขนาดนั้นเชียวหรือ”

“ข้าเพียงแค่อยากแน่ใจว่าเจ้าจะปลอดภัย” มือของเซ่าตี้สัมผัสที่แก้มของนาง ความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขาทำให้นางอยากจะจมดิ่งอยู่ในความรักของเขาผู้ชายนี้เป็นอย่างมาก

แต่ว่า…ทำอย่างนั้นไม่ได้!

นางจะต้องแข็งแกร่งขึ้น ซึ่งจำเป็นจะต้องฝึกฝนอีกมากมีเพียงแค่จะต้องแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น นางถึงจะสามารถยืนอยู่ข้างกายของชายคนนี้ได้หลุดพ้นจากโลกใบนี้ไปพร้อมกับเขา

ในที่สุดเขาก็จากไปไม่อยากให้เขาไปมากแค่ไหน แต่ก็ทำได้เพียงเก็บซ่อนไว้ในใจ

ลู่เจี้ยไปที่ไหน เกิดใหม่เป็นใคร เจียงหลีไม่รู้เลยก็เหมือนกับที่เขาพูดคิดเสียว่าเขาไปจำศีล

ผ่านไปหนึ่งเดือน เจียงหลีก็ต้องไปส่งคนอื่นอีก

วันนี้เป็นวันที่สถาบันไป๋หยวนจะส่งลูกศิษย์ที่ถูกคัดเลือกไปยังดินแดนตะวันตกซีฮวง เจียงหลีเปลี่ยนเป็นชุดเดินทางก็เพื่อมาส่งเจียงเฮ่า ลู่เสวียนและเหวินเหรินชิ่งชิ่ง

ก่อนจะขึ้นเรือจากไป เจียงเฮ่ามองน้องสาวอย่างอาลัยอาวรณ์ “อาหลี ข้าอยู่เป็นเพื่อนเจ้าดีกว่า รอให้เจ้าจัดการเรื่องหนานฮวงเสร็จแล้ว พวกเราสองพี่น้องคอยไปซีฮวงด้วยกัน”

เจียงหลีส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก ที่ท่านพี่ไปซีฮวงในครั้งนี้ก็เพราะมีเรื่องสำคัญ ท่านพี่ลืมไปแล้วหรือ”

เจียงเฮ่าขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้ลืม” เขาต้องไปสืบหาความเป็นมาของท่านแม่แล้วก็ตระกูลของท่านตาให้จงได้ เพราะนั่นคือญาติเพียงคนเดียวของพวกเขาบนโลกใบนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน