ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 381
ไม่ใช่เขาหรอกรึ!
เป่ยเหมินเวยหรี่ตาลงแต่ทว่าความรู้สึกเจ็บปวดที่ท้องเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็วทำให้เขาไม่มีทางที่จะคิดพิจารณาอะไรได้
“อ้ากกก!”
“เจ็บเหลือเกิน!”
“เจ็บเหลือเกินนน!”
“…”
ในพระราชวัง เสียงร้องโหยหวนที่เกิดจากความเจ็บปวดดังขึ้นมากมาย งานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ได้กลายเป็นงานเลี้ยงแห่งความตายไปอย่างไม่รู้ตัว เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีคนอยากจะออกจากวังไปขอความช่วยเหลือ แต่กลับค้นพบว่าประตูวังใหญ่ถูกปิดสนิท
ใครกันนะ
ที่ขังพวกเขาไว้ที่นี่ เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ กลับไม่มีใครมาช่วยสักคน
เป่ยเหมินเวยตกลงมาจากบัลลังก์มังกรแล้วกลิ้งลงมาจากบันได
“ฝ่าบาท!”
“เสด็จพี่!” เป่ยเหมินเจวี๋ยอยากจะไปประคองเขาแต่ตัวเองก็จนปัญญา เพราะก็เจ็บปวดจนสั่นไปทั้งตัว เขารู้สึกได้ว่าพลังวิญญาณของตัวเองหายไปก็เพราะเหตุนี้
เขาในตอนนี้อ่อนแอเหมือนกับคนที่ใกล้จะตาย อืม ตอนนี้เขาก็คือคนใกล้จะตายจริงๆ
ไม่ใช่แค่เขา ทุกคนในวังก็กำลังเข้าใกล้กับความตาย
เวลาผ่านไปครู่เดียว ก็ได้มีคนตายในงานเลี้ยง
“ใครกัน ใครกันที่เป็นคนวางยาในเหล้า!” เป่ยเหมินเวยล้มลงกับพื้น ตะโกนด้วยน้ำเสียงดุดัน
ในงานเลี้ยง มีอาหารมากมายหลายอย่าง แต่ที่ทุกคนดื่มเข้าไปมีเพียงแค่เหล้า
“ในเหล้าไม่มีพิษ” เสียงที่ไพเราะและสงบนิ่งก็ดังขึ้นมา
คนในวังที่ยังคงสติไว้ได้ ต่างพากันมองไปทางเสียงนั้น พวกเขาเห็นเพียงหรงจิ่งที่สวมใส่ชุดสีขาวค่อยๆ ลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง
เขาในตอนนี้สีหน้าซีดเซียวสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักหลังจากโดนพิษ ริมฝีปากซีดและเลือดสีดำก็ไหลออกมาไม่หยุด
“คุณชายจิ่ง…คุณชายจิ่ง…เจ้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใช่หรือไม่ เจ้าสามารถช่วยพวกเราได้ใช่หรือไม่” เป่ยเหมินเวยเหมือนเห็นว่าเขากำฟางข้าวที่ไว้ช่วยชีวิตอยู่
หรงจิ่งยิ้มอย่างเยือกเย็น “เกิดอะไรขึ้น ข้ารู้ดี แต่ว่าช่วยชีวิต…ฝ่าบาท อภัยให้ข้าด้วยที่ข้าไม่สามารถช่วยได้”
“คือเจ้า! คือเจ้าที่เป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด! เจ้าอยากให้พวกเราตายเพราะยาพิษ” ทันใดนั้นเป่ยเหมินเจวี๋ยก็เข้าใจแล้วแล้วถามหรงจิ่งด้วยน้ำเสียงดุดัน
รอยยิ้มของหรงจิ่งยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีความร้อนรนเลยสักนิด เขามองผู้คนแล้วถามขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า “ทุกท่าน น้ำพุเหมันต์จากภูเขาที่คุณชายอันดับหนึ่งในใต้หล้าชื่นชอบรสชาติดีหรือไม่”
น้ำพุเหมันต์!
น้ำพุเหมันต์!
ผู้คนต่างตกตะลึง
สายตาทุกคู่จ้องมองไปยังหรงจิ่ง
หรงจิ่งกลับหยุดลงอยู่ข้างๆ เป่ยเหมินเวย ก้มหน้ามองเขาแล้วถามด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ฝ่าบาท น้ำพุเหมันต์รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง”
“เจ้าใส่อะไรลงไปในน้ำพุเหมันต์!” เป่ยเหมินเวยสีหน้าไม่สู้ดี แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
หรงจิ่งอมยิ้มแล้วพยักหน้า “ในน้ำพุเหมันต์ไม่มีพิษ ที่ราชวงศ์ใช้ทุกวันล้วนแต่ต้องตรวจสอบให้ละเอียด ถ้าหากมีพิษก็คงรนหาที่ตายเองไม่ใช่รึ”
“เจ้า…เจ้าทำได้อย่างไรกัน!” จงเจิ้งก็ถามขึ้นมาด้วยความโกรธแค้น
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์