ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 389

ล้อเล่นน่า!

เขาตามหานางอย่างยากลำบากเพื่ออยู่เคียงข้างกายนางตั้งแต่เริ่มต้น จวบจนวันนี้กว่าจะรวมตัวกันได้นั้นไม่ง่ายเลย แล้วเขาจะจากไปเช่นนี้ได้อย่างไร

ถึงอย่างไรชาตินี้เขาก็เป็นเด็กกำพร้าไม่มีบิดามารดา!

“รีบไปซะ ไม่ต้องตามข้าอีกแล้ว” เจียงหลีเอ่ยเร่งเร้า

แต่ทว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตัวน้อยกลับดื้อดึงไม่ไปไหน

เจียงหลีถอนหายใจอย่างจนปัญญา “เจ้าดูข้าสิ ข้าพลัดหลงเข้ามาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้หรอกนะ ข้าต้องหาวิธีออกไปให้ได้ เจ้าเกาะติดข้าแจเยี่ยงนี้ หรือว่าจะรอจากไปพร้อมกับข้า”

เดิมทีเจียงหลีก็ไม่รู้จะพูดเช่นไรอยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าเมื่อเจ้าสัตว์ประหลาดน้อยได้ยินที่นางพูดกลับพยักหน้าหงึกหงักเสียอย่างนั้น

เฮ้อ… เจียงหลีชะงักงัน

นางคิดไม่ถึงเลยว่าการชักนำของนางด้วยความเพียรพยายามจะมีผลลัพธ์เช่นนี้ “เอ่อนั่น…ไม่ใช่…เจ้าติดตามข้าไม่สะดวกหรอกนะ”

สีหน้าของเจียงหลีเหยเกเล็กน้อย

นางมีชีวิตมาสองชาติภพแล้วแต่ไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงสัตว์เลี้ยงมาก่อน ถ้าเกิดไม่ระวังเผลอทำเจ้าก้อนน่ารักตายคามือล่ะก็จะทำเยี่ยงไรเล่า

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ข้อนี้ วิญญาณของเจียงหลีก็ปั่นป่วนแล้วก่อนจะเอ่ยเตือนเจ้าสัตว์น้อยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เพื่อชีวิตน้อยๆ ของเจ้า อย่าตามเกาะแกะข้าอีกจะดีกว่า”

ฟ่อออ!

เมื่อถูกปฏิเสธอีกครั้งเจ้าก้อนก็แยกเขี้ยวขู่ฟ่อๆ ราวกับว่ากำลังข่มขู่เจียงหลี

แต่ลักษณะก้อนขนอ้วนพองของมันที่ทำท่าขู่ดุกลับดูไม่รู้สึกน่ากลัวเลยสักนิด ทั้งยังดูน่ารักน่าหยิกอีกด้วย

“ไม่ต้องมาล่อลวงข้าเลยนะ!” เจียงหลีพยายามหักห้ามใจ แต่ก็อดอุ้มมันขึ้นมาในอ้อมกอดไม่ได้

“ก็ได้ ข้าอยู่ต่ออีกหนึ่งคืนก็ได้ แต่พรุ่งนี้เจ้าต้องไปให้พ้นเลยนะ” เจียงหลีอุ้มเจ้าก้อนลุกขึ้นและแอบยกธงขาวยอมแพ้ในใจ

ถึงอย่างไรวันนี้ก็ไปไหนไม่ได้อยู่แล้วเลี้ยงเจ้าสักวันจะเป็นไรไป

เจียงหลีอุทานในใจ

แม้ว่าคำตอบนี้จะไม่เป็นที่พอใจสำหรับเจ้าสัตว์น้อยนัก แต่เมื่อหลังจากได้ยินนางยอมอ่อนให้แล้วก็สงบลงมาบ้างเช่นกัน

เพียงแต่ในดวงตาเงาใสคู่นั้นกลับปรากฏแสงวาววับที่หาไม่ได้ง่ายๆ

…

เมื่อเดินไปเรื่อยๆ ในขณะที่ตะวันกำลังจะตกดินลับภูเขาเจียงหลีก็พาเจ้าก้อนกลับมาที่ถ้ำที่นางพักพิงชั่วคราว ระหว่างทางยังเด็ดผลหมากรากไม้ริมทางกลับมาอีกด้วย

นางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าก้อนรู้จักผลไม้พวกนี้หรือไม่ เพราะตอนเดินผ่านมาเจ้าก้อนก็ใช้ฟันกัดเสื้อผ้านางกระตุกดึงเพื่อสื่อให้นางเด็ดลงมา

“เอ้า กินซะ” เจียงหลีปูใบตองบนพื้นแล้ววางผลไม้ที่ล้างสะอาดบนนั้นก่อนจะเอ่ยกับเจ้าสัตว์ประหลาดตัวน้อย

เจ้าก้อนก้มหน้ากินอย่างมีความสุขโดยไม่เกรงใจสักนิด

เมื่อเห็นมันก้มหัวลงและจดจ่ออยู่กับการแทะผลไม้ เมื่อเห็นหางเล็กๆ ของมันส่ายกระดุกกระดิกไปมาข้างหลังโดยไม่รู้ตัวเจียงหลีก็หัวเราะออกมา

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะที่ดูเหมือนจะอารมณ์ดีของนาง เจ้าก้อนก็เงยหน้าขึ้นมามองเจียงหลีด้วยแววตาสงสัย มุมปากยังมีคราบน้ำผลไม้เปรอะเปื้อนช่างดูน่ารักน่าชังจริงเชียว

“ไม่มีอะไร เจ้ากินของเจ้าเถอะ” เจียงหลีเอ่ยยิ้ม

เช่นนั้นเจ้าก้อนถึงจะก้มหน้าลงไปกินผลไม้ต่อ

เจียงหลีมองท่าทางของมันที่กินอย่างตะกละตะกลามแล้วก็ทำให้รู้สึกอยากอาหารขึ้นมาบ้างจึงหยิบผลไม้ขึ้นมางับเข้าปากบ้าง

ผลไม้บนเกาะแห่งนี้รสชาติสดชื่นหวานฉ่ำ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน