ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 392

“หลิวหลี มานี่มา” เมื่อจดจ่ออยู่กับร่างทั้งสามที่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เจียงหลีก็เรียกเจ้าเปี๊ยกออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เจ้าเปี๊ยกมองนางแวบหนึ่งก่อนจะปีนกระโดดขึ้นไปอยู่ในอ้อมแขนของนางโดยไม่ลังเล

เจียงหลีกอดกระชับเจ้าก้อนขนเอาไว้แล้วทอดมองไปยังทั้งสามที่โรยตัวลงมาบนชายหาด

ชายหนึ่งหญิงสอง ร่างของทั้งสามสวมใส่อาภรณ์หรูหราราคาแพงซึ่งมองออกว่ามาจากที่เดียวกัน ทั้งยังมีเรือลำนั้นที่กำลังแล่นมาประชิดชายฝั่งทางด้านหลังของทั้งสามคน

เจียงหลีไม่เอ่ยสิ่งใดแล้วปราดตามองทั้งสามอย่างรวดเร็ว นางพิจารณาได้ว่าคนที่มีพลังปราณแข็งแกร่งที่สุดก็คือชายหนุ่มที่อยู่ตรงกลาง

รูปลักษณ์หน้าตาของทั้งสามคนงดงามหมดจด เมื่อยืนอยู่ด้วยกันทั้งหมดอยู่ในบทบาทของหนุ่มรูปหล่อและสตรีรูปงาม

ในขณะที่นางสำรวจบุคคลทั้งสาม สามคนนั้นก็สำรวจนางเช่นกัน

ไม่เหมือนศิษย์น้องทั้งสองเลยสักนิด ในขณะที่ชายหนุ่มผู้นั้นถึงพื้นก็พินิจมองเจียงหลีด้วยแววตาเป็นประกายตกตะลึง

อีกทั้งสายตาตกตะลึงนั้นช่างปิดไม่มิดเลยสักนิด แววตาร้อนแรงมองตรงไปที่เจียงหลีทำให้เจ้าก้อนขนที่นางกอดเอาไว้ในอ้อมแขนมีสายตาเย็นเยียบและเล็บอันแหลมคมบนอุ้งเท้าสีชมพูเปล่งแสงสีฟ้าออกมา

หญิงสาวอีกสองคนก็กำลังจ้องมองหน้าตาและรูปร่างของเจียงหลีชัดๆ แล้วความริษยาก็ฉายแววในดวงตาของพวกนางในเวลาเดียวกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้สึกถึงสายตาอันร้องแรงของศิษยพี่ ความอิจฉาริษยาก็ชัดเจนขึ้นในใจของพวกนาง

“งาม งามจริงๆ งามเลิศในปฐพี งามไม่มีที่เปรียบ งามมีเอกลักษณ์ของตัวเอง!” ชายหนุ่มเอ่ยชมจากความในใจของตน

สตรีสองนางอะไรนั่นของเขาโมโหอยากโวยวายแต่กลับมีชายหนุ่มเป็นอุปสรรคจึงได้แต่อดทนไว้

วาจาพร่ำเพ้อของเขานี้กลับทำให้เจ้าเปี๊ยกในอ้อมกอดของเจียงหลีมีแววตาเยือกเย็นถึงที่สุด ในส่วนลึกของนัยน์ตาลูกแก้วซ่อนจิตสังหารเอาไว้อย่างเข้มข้น

“อ่ะ แล้วนี่ตัวอะไร ทำไมถึงน่ารักน่าชังเยี่ยงนี้” เมื่อหนึ่งในหญิงสาวมองเห็นเจ้าก้อนขนที่เจียงหลีอุ้มอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความประหลาดใจและถึงกับยื่นมือไปหามัน

“เจ้าจะทำอะไร” เจียงหลีถอยหลังทันควันเบี่ยงตัวหลบแล้วปกป้องเจ้าก้อนขนเอาไว้แล้วส่งสายตาระแวงสามคนนั้น

แม้นางจะไม่รู้ที่มาที่ไปของบุคคลทั้งสาม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะบังอาจทำอะไรได้ตามใจชอบ

“บังอาจ!”

“ช่างกล้านัก!”

การตอบโต้ของเจียงหลีทำให้แม่นางทั้งสองถึงกับเบิกตาเขม็งและคิ้วขมวด

“หุบปาก” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเพื่อยับยั้งความขัดแย้งบานปลาย

เมื่อสตรีทั้งสองถูกเขาเอ็ดตะโรจึงสงบสติอารมณ์ทันที จากนั้นจึงก้มหน้าก้มตาอย่างเชื่อฟังแล้วไม่เอ่ยสิ่งใดอีก

สีหน้าหวาดระแวงของเจียงหลีไม่ได้หายไปไหนแล้วยังคงจ้องสามคนนั้นเขม็ง บางครั้งสายตาก็เหลือบมองไปทางเรือที่จอดเทียบฝั่งแล้ว

บนเรือลำนั้นยังมีเงาเคลื่อนไหวของคน มองดูแล้วข้างบนนั้นยังมีอีกหลายคน

ในที่สุด!

เจียงหลีคิดเช่นนั้นได้ เงาร่างของคนราวสิบกว่าคนลงจากบนเรือแล้วเข้ามาใกล้บุคคลทั้งสามอย่างรวดเร็ว อีกทั้งพลังลมปราณของคนเหล่านี้ล้วนอยู่ในระดับหลิงไซว่ขั้นสูง

“ศิษย์พี่ เป็นเยี่ยงไรบ้าง ใช่นางหรือไม่” ชายหนุ่มอีกคนที่ตามหลังมาติดๆ เอ่ยถามชายหนุ่มตามตรง

บุคคลนั้นน่าจะมีหน้ามีตาในหมู่คนกลุ่มนี้ทันทีที่เขายกมือขึ้นเขาก็ขัดการซักถามจากคนที่มาทีหลัง

คนกลุ่มหนึ่งยืนรอบนหาดทรายเงียบๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน